عاشقی پیداست از زاری دل
نیست بیماری چو بیماری دل

علت عاشق ز علتها جداست
عشق اصطرلاب اسرار خداست

#مولانای_جان

دیده من در فراق دولت احیای او
در میان خندان شده در قدرت مولی است آن

هرک او اندر رکاب شاه شمس الدین دوید
فارغ از دنیا و عقبی آخر و اولی است آن

#مولانای_جان

از دخول هر غری افسرده‌ای در کار من
دور بادا وصف نفس آلودشان از یار من

دررمید از ننگ ایشان و خبیثی‌ها و مکر
از وظیفه مدح یارم این دل هشیار من

#مولانای_جان

خاک لعنت بر سر افسوس داری بدرگی
کو کند از خاکساری درهم این هنجار من

ای بریده دست دزدی کو بدزدد حکمتم
و آنگهی دکان بگیرد بر سر بازار من

#مولانای_جان

شرم ناید مر ورا از روی من شرم از کجا
ای حرامش باد هر تعلیم از اسرار من

آن حرامی کز شقاوت تا رود گمره رود
یا رب و ای ذوالجلال از حرمت دلدار من


#مولانای_جان

آمد بر من دوش مه یغمائی
گفتم که برو امشب اینجا نائی

می‌رفت و همی گفت زهی سودائی
دولت بدر آمده است و در نگشائی

#مولانای_جان

آن دل که به یاد خود صبورش کردی
نزدیک‌تر تو شد چو دورش کردی

در ساغر ما زهر تغافل تا چند
تلخیش نماند بس که شورش کردی

#مولانای_جان

آن روز که دیوانه سر و سودائی
در سلسلهٔ دولتیان می‌آئی

امروز از آن سلسله زان محرومی
کامروز تو عاقلی و کارافزائی

#مولانای_جان

آن روی ترش نگر چو قندستانی
وان چشم خوشش نگر چو هندوستانی

پیش قد او صف زده سروستانی
پیش کف او شکسته هر دستانی

#مولانای_جان