اگر چه دل به کسی داد، جان ماست هنوز
به جان او که دلم بر سر وفاست هنوز

ندانم از پی چندین جفا که با من کرد
نشان مهر وی اندر دلم چراست هنوز


#حضرت_سعدی

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا
سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر
تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا

شربتی تلختر از زهر فراقت باید
تا کند لذت وصل تو فراموش مرا

هر شبم با غم هجران تو سر بر بالین
روزی ار با تو نشد دست در آغوش مرا

بی دهان تو اگر صد قدح نوش دهند
به دهان تو که زهر آید از آن نوش مرا

سعدی اندر کف جلاد غمت می‌گوید
بنده‌ام بنده به کشتن ده و مفروش مرا


#حضرت_سعدی

مرا به هر چه کنی دل نخواهی آزردن

که هر چه دوست پسندد به جای دوست رواست


#حضرت_سعدی

نظر آوردم و بردم که وجودی به تو ماند


همه اسمند و تو جسمی همه جسمند و تو جانی


#حضرت_سعدی

آواز
#محمد_رضا_شجریان
نی.محمدموسوی
  دستگاه نوا  مرکب خوانی
بخش اول
بیت اول درآمد نوا
بیت دوم گوشه گردانیه
بیت سوم تحریر نغمه گوشه گردانیه
بیت چهارم. گوشه گَوِشت و فرود به نوا
بیت پنجم. گوشه بیات راجه و اوج راجه
بیت ششم. مصرع اول گوشه اوج و انتهای مصرع ایست روی قرچه و تکرار مصرع در قرچه و مصرع دوم در قرچه تکمیل جمله با تحریر  و ایست روی رضوی
تکرار مصرع دوم همین بیت رضوی و تحریر رضوی
بیت هفتم. رضوی
بیت هشتم.رضوی
بیت نهم. سلمک
بیت دهم.سلمک و با تحریر فضاسازی به پرده های شور اول و فرود به نوا
بیت آخر.درآمد نوا و ختم این بخش از کاست نوامرکب خوانی

مطلع آواز
بگذار تا مقابل روی تو بگذریم

#حضرت_سعدی

ساقی بِده وُ بِستان دادِ طرب از دنیا
کاین عمر نمی‌مانَد، وین عهد نمی‌پاید


گویند چرا سعدی از عشق نپرهیزد
من مستم از این معنی، هشیار سری باید


#حضرت_سعدی

مرا دلیست گرفتار عشق دلداری
سمن بَری صنمی گلرخی جفاکاری

بنفشه زلفی نسرین بَری سمن بویی
که ماه را بر حُسنش نماند بازاری

دلم به غمزه ی جادو ربود و دوری کرد
کنون بماندم بی او چو نقش دیواری

ز وصل او چو کناری طمع نمی‌دارم
کناره کردم و راضی شدم به دیداری

ز هر چه هست گزیر است و ناگزیر از دوست
چه چاره سازد در دام دل گرفتاری؟

در اشتیاق جمالش چنان همی‌نالم
چو بلبلی که بماند میان گلزاری

حدیث سعدی در عشق او چو بیهده ا‌ست
نزد دمی چو ندارد زبان گفتاری

 
#حضرت_سعدی

گر ماه من برافکند از رخ نقاب را
برقع فروهلد به جمال آفتاب را

گویی دو چشم جادوی عابدفریب او
بر چشم من به سحر ببستند خواب را

اول نظر ز دست برفتم عنان عقل
وان را که عقل رفت چه داند صواب را

گفتم مگر به وصل رهایی بود ز عشق
بی‌حاصلست خوردن مستسقی آب را

دعوی درست نیست گر از دست نازنین
چون شربت شکر نخوری زهر ناب را

عشق آدمیتست گر این ذوق در تو نیست
همشرکتی به خوردن و خفتن دواب را

آتش بیار و خرمن آزادگان بسوز
تا پادشه خراج نخواهد خراب را

قوم از شراب مست وز منظور بی‌نصیب
من مست از او چنان که نخواهم شراب را

سعدی نگفتمت که مرو در کمند عشق
تیر نظر بیفکند افراسیاب را


#حضرت_سعدی

کسی مانند من جستی
زهی بدعهد سنگین دل
مکن کاندر وفاداری
نخواهی یافت مانندم

اگر خود نعمت قارون
کسی در پایت اندازد
کجا همتای من باشد
که جان در پایت افکندم

#حضرت_سعدی