"عشق و ايثار"

نثار كردن عشق از دريافت كردن آن شيرين‌تر است. نه به سبب اينكه ما به محروميتی تن در ميدهيم، بلكه به اين دليل كه شخص در عمل نثار كردن، زنده بودن خود را احساس ميكند...

نثار كردن برترين مظهر قدرت آدمی است. در حين نثار كردن است كه قدرت، غنی بودن و توانايی خود را تجربه ميكنیم. خود را لبريز، فياض، زنده و در نتيجه شاد احساس ميكنیم...

زمانی که عشق درونی ترین هسته نفس‌های ما باشد، به معنای واقعی زیسته‌ایم.

به عبارتی میتوان گفت:
"بشر را ميتوان از روی ظرفيتي كه برای نثار کردن عشق دارد، شناخت."

"امروز بر نثار کردن عشق تمرکز کرده و جانم را از نیروی عشق سیراب میکنم."

برگرفته از کتاب #هنر_عشق_ورزيدن
نوشته #اریک_فروم