یاد گرفتن آن بود که طلب این کار کنی و فراموش کردن آن بود که کار را مهمل فروگذاری.

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_هفتاد_نهم

تو که خود را فراموش کنی کسی تو را یاد خواهد کرد؟

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_هفتاد_نهم

و بیشتر خلق را جز ظنی، خطا یا صواب حاصلی نیست.

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_هفتاد_نهم

باورت نبود که ظن اگرچه صواب بود به کار نیاید؟ یقین باید.

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_هفتاد_نهم

صدق در آن قول بود که از یقین گویند چون از ظن گویند کذب بود.

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_هفتاد_نهم

علم آن است که بدانی که رضای او در چیست و سخط او در چیست.

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_هفتاد_نهم

اگر کسی قرآن بخواند یا بشنود عالم نبود به قرآن الا که بداند.

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_هفتاد_نهم

شیر شنیده‌ای ولی صورتش ندیده ای. نام شیر شنیدن دیگر بود و صورت او را دیدن دیگر.

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_هفتاد_نهم

به زبان ملوث به الوان گناه قرآن نتوان خواند و به گوش ملوث به هزار هزار معصیت قرآن نتوان شنید.

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_هفتاد_نهم

تو که "ولا یغتب بعضکم بعضا" خوانی و غیبت کنی ندانی که از این آیت جز لعنت نصیب تو نیست؟ "و لا تجسسوا" خوانی و تجسس کنی این چون بود؟

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_هفتاد_نهم