آن ره که من آمدم کدام است ای جان
تا باز روم که کار خام است ای جان
بر هر قدمی هزار دام است ای جان
نامردان را عشق حرام است ای جان

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_نود_دوم

مردان به یقین دانسته اند که اهمّ مهمّات و افرض فرایض، معرفت خدا است و اوصاف او.

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_نود_دوم

پنداری که احصای آن نود ونه نام، لقلقه لسان بی حاصل تو و امثال تو بود؟ تو که از ربوبیت او خبر نداری، اگر گوئی: یا رب العالمین! منادای تو کی بود؟ تو که خلع الطاف ازلی نیابی و نبینی یا لطیفاً بالعباد چون گویی، تو که به مقامی نرسیدی که در آن مقام نور سیاه بر سالک عرض کنند، سموم قهر از کجا دیدی؟ پس یا قهار از تو گفتن کی درست آید؟

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_نود_دوم

اگر از سبقت رحمتی غصبی خبر داری، تو را رسد که گویی: یا رحمان یا رحیم.

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_نود_دوم

آن ره که من آمدم کدام است ای جان
تا باز روم که کار خام است ای جان
بر هر قدمی هزار دام است ای جان
نامردان را عشق حرام است ای جان

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_نود_دوم

و خلق در اول وضع از عالِم و قادر جز علم و قدرت آدمی فهم نکرده اند.

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_نود_دوم

تشبیه در راه است و از راه است، و جمله‌ی مذاهب خلق منازلِ راه خدا دان. اما در منزل مقام کردن غلط بود.

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_نود_دوم

منزل هرگز مقام نبوَد، و اگر کسی از منزل مقام سازد راه بر وی زده‌ آید.

#نامه_ها #جلد_دوم #نامه_نود_دوم