⫸ خواننده : #بنان

ساز و آواز ...
نوازندگان : #ابراهیم_سرخوش و #تاجبخش
شعر #ابوالقاسم_فراهانی

نوبهارست بیا تا طرب از سر گیریم

تصنیف "گویای راز "
باصدای استاد #بنان
شعر : #نظام_فاطمی
اهنگساز : #نصراله_زرین_پنجه

دل به تو و دیده بر دگران دارم
تاشرر دل را از تو نهان دارم
ترسم اگر افتد , بر تو نگاه من
با تو عیان سازد, راز گناه من
ترسم چشمم به نگاهی مستم
سازد
مستم سازد به شکار دل پردازد

خواننده : #بنان

به خاطر تو ...
آهنگ: #نصرالله_زرین_پنجه
مایه #اصفهان
شعر: #نظام_فاطمی

بر دل ما تیر بلا می بارد از نگهی
عشوه گری کشته مرا با چشم دل سیهی

"شرط ره"
آواز: استاد #بنان
آهنگ: استاد #محمود_ذوالفنون
شعر: #عبداله_الفت
روزتان زیبا دوستان

#بنان - عاشق شیدا

‌
🎼●«سر در کمند»👌🌹

🎙●با صدای: #بنان

🔺مش‌آپ (تنظیم مجدد): #سپنتا_طبسی

#غلامحسین بنان (زادهٔ ۱۰ اردیبهشت ۱۲۹۰– درگذشتهٔ ۸ اسفند ۱۳۶۴) خوانندهٔ موسیقی دستگاهی ایرانی بود. او از سال ۱۳۰۶ تا سال ۱۳۴۷ در زمینهٔ موسیقی فعّالیت داشت. او عضو شورای موسیقی رادیو، استاد آواز هنرستان موسیقی تهران و بنیان‌گذار انجمن موسیقی ایران بود. بنان نخستین خوانندهٔ ایرانی آشنا با خط بین‌المللی موسیقی (نُت) بود. ترانه‌هایی از جمله بهار دلنشین، الهه ناز و سرود ای ایران از آثار شناخته‌شده با صدای بنان هستند بنان نتیجه محمدشاه قاجار است

‍ گلهای رنگارنگ ۱۷۲ ( #شور)
خواننده : #بنان 
از ساخته های #پرویزیاحقی
آواز :كنون كه صاحب مژگان شوخ و چشم سياهی ( فروغی بسطامی )
تصنیف ضربی : ای اميد دل من كجايی
( نواب صفا )
اشعار متن : یزدانبخش قهرمان - فروغی بسطامی
نوازندگان : صبا - محجوبی - عبادی
تنظیم و رهبر ارکستر : #پرویز_یاحقی
سال اجرا : ۱۳۳۶
گوینده : #روشنک

اولین باری که صدای #بنان از رادیو شنیده شد، به ۳۱هم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۲۱ برمی‌گردد و تا قبل از آن #بنان فقط در محافل خصوصی خوانده بود.
خودش درباره خواندنش در رادیو می‌گوید:
«من قصدم خواننده شدن نبود.
روی علاقه خودم و سفارش استادانم، چون
#ناصر_سیف گاهی می‌خواندم.
تا سی‌سالگی شروع نکردم. وقتی‌که با خانواده کلنل وزیری وصلت کردم، او مرا به موسیقی کشاند.»
قطعاً کسی که بنان را پیدا کرد و استعداد او را شناخت،
استاد «روح‌الله خالقی» بود.

#خالقی درباره اولین دیدارش با #بنان می‌گوید  که در روز اولی که او را دیده و از او خواسته تا قطعه‌ای رابخواند، آن‌قدر به وجد آمده که بی‌اختیار از جا بلند شده و او را در آغوش گرفته است.



روح_الله_خالقی  می‌گوید:
«صوت بنان لطیف ترین صدایی است که من در عمر خود شنیده ام» .

اگر به یکی از تصنیف‌های بنان گوش بسپاریم
خواهیم دید که در اجرای آواز بنان، شکستن کلمه نابجا خواندن، درنگ یا شتاب بی جا در سرتاسر تصنیف حتی یک بار هم دیده نمی‌شود. اوج، جای خود را دارد و فرود هم. اینجاست که هنر تبلور پیدا می‌کند و بنان را در صدر می‌نشاند. نوع ادای کلمات، جدا از آواز و همراهی موسیقی هم آهنگ در بیان بنان، خود شعری جداگانه است.

بنان در طول فعالیت هنری خود، حدود ۳۵۰ قطعه را اجرا کرد و آنچه امتیاز مسلم صدای او را پدید می‌آورد، زیروبم‌ها و تحریرات صدای او است که مخصوص به خودش است.
استاد #بنان نه‌تنها در آواز قدیمی و کلاسیک ایران استاد بود، بلکه در نغمات جدید و مدرن ایران نیز تسلط کامل داشت و
تصنیف زیبای «الهه ناز» بهترین معرف این ادعا است .
استاد #بنان را می‌توان به‌راستی بزرگ‌ترین اجراکننده آهنگ‌های سبک #وزیری #خالقی دانست و شاید اوج همکاری این دو را در سرود ای ایران بتوانیم مشاهده کنیم؛
اما جالب است بدانید خودش اعتقاد دارد این سرود را باید به‌صورت اپرایی خواند و صدای او بیشتر به درد آواز خواندن می‌خورد تا سرود؛
البته استاد درباره تصنبف
«الهه ناز» هم معتقد بودند که کار متوسطی است که با اقبال مردم مواجه شده است!

در اوج معروفیت بود که اتفاقی زندگی #بنان را دچار چالش کرد و  در ۲۷ دی‌ماه ۱۳۳۶ در تصادف اتومبیل چشم خود را از دست داد.  
پزشکان برای بهبود چشم دیگرش سفر به اروپا و معالجه را تجویز کردند؛ برای همین دولت و اداره کل انتشارات و رادیو و جمع دوستانش کنسرتی ترتیب دادند و کمک مالی جمع کرده و او را راهی اروپا کردند و به خاطر همین مشکل بینایی است که در بیشتر عکس‌ها  با آن عینک دودی بزرگ دیده می‌شود.

تأثیر صدای بنان در موسیقی ایرانی آن‌قدر است که بعضی آواز ایرانی را به قبل و بعد از بنان تقسیم کرده‌اند و این به خاطر آن بود که خوانندگان پیش از او اغلب بلند خوانی می‌کردند و همین باعث می‌شد اشعار جویده‌جویده و نامفهوم به گوش برسند.
#بنان با توجه به تربیت خانوادگی و تعالیم خالقی فهمیده بوده که نباید حنجره آزاری کند و واسطه بین شاعر و شنونده باشد؛ برای همین در آوازهای او داد زدن‌های بیجا را مشاهده نمی‌کنیم و اشعار خوب تلفظ می‌شوند و به گوش مخاطب می‌رسند.

استاد #بنان به گفته دوستانش بسیار مبادی‌آداب بود و در تمام سال‌های شهرت از ابتذال دور بود و به قول خودش هیچ‌وقت هنر فروشی نمی‌کرد و برای همین سال‌ها خانه‌نشین شد؛ اما باز باافتخار می‌گفت:
«من با سختی زندگی کرده‌ام و الان هم دارم با حقوق رادیو و تلویزیون امرارمعاش می‌کنم.
قسم می‌خورم که باوجود امکانات زیاد هرگز نخواستم هنرم را بفروشم.
بروید از قدمای خود بپرسید از کسانی که سن بیشتری دارند و با من وزندگی‌ام آشنایی دارند. چه کسی دیده است من حتی یک‌بار در کاباره اجرا کنم یا در مقابل پول کنسرت بدهم؟»

#بنان تا آخر عمرش در خانه‌ای کوچک در نیاوران روزگار گذرانید و در هشتم اسفندماه سال ۱۳۶۴ هم درگذشت.
یادش گرامی