مهر تو در دل من مانند جان نشسته
همچون منت به هر سو صد ناتوان نشسته

من با دو چشم گریان پیوسته در فراقت
تو شادمان و خرم با دیگران نشسته

گر خون چکد ز دیده زین غصه جای آنست
تا کی توانت دیدن با این و آن نشسته

یک شب به کلبه ما گر بگذری ببینی
گرد فراق و محنت بر خان و مان نشسته

بخرام سوی گلشن، تا هر طرف ببینی
بلبل ز شوق رویت ناله کنان نشسته

آیا بود که بینم روزی به کام خویشت
از دشمنان بریده با دوستان نشسته

از گرد ره، نگارا، عمری ست تا که خسرو
از بهر پای بوست بر آستان نشسته

#امیر_خسرو_دهلوی
-غزل شمارهٔ ۱۷۴۲

دو چشم تو که همی کعبتین غلطانست
مقامرست ولی معتکف به محرابست

#امیر_خسرو_دهلوی

خواهید که از خاک برآیم پس صد سال
از میکده بوی می رنگین به من آرید

#امیر_خسرو_دهلوی

خواهید که از خاک برآیم پس صد سال
از میکده بوی می رنگین به من آرید

#امیر_خسرو_دهلوی

تا جان بود از مهر رخش بر نکَنَم دل
گر میر نهد بندم و گر پیر دهد پند

#امیر_خسرو_دهلوی

ساقیا، باده ده امروز که جانان اینجاست

سر گلزار نداریم که بستان اینجاست ...

#امیر_خسرو_دهلوی

در دیده ی من جمله خیال اند و تو نقشی

بر خاطر من جمله فراموش و تو یادی 


#امیر_خسرو_دهلوی

جانم فدای زلف تو آن‌دم که پُرسَمَت
کاین چیست؛ مویِ بافته؟ گویی که دامِ توست

#امیر_خسرو_دهلوی

بسی خواهم میانت را بگیرم، وه همی ترسم

که تنگ آیی زمن بی آنکه چیزی در میان باشد

#امیر_خسرو_دهلوی

شوقِ تواَم ، باز گریبان گرفت ،

اشک ، دوان آمد و ،، دامان گرفت ،



سهل بُوَد تَرکِ دو عالَم ، ولی ،

تَرکِ رُخ و زلفِ تو ، نتوان گرفت ،



جانِ منی ! ، بی تو ،، نفس چون زنم ؟ ،

زانکه ، مرا ، بی تو ،،، دل ، از جان گرفت ،




#امیر_خسرو_دهلوی