بپرسید: «تا جاودان دوست کیست؟
ز دردِ جدایی که خواهد گریست؟»
چنین داد پاسخ که: «کردارِ نیک
نخواهد جدا بودن از یارِ نیک»
«چه مانَد بدو گفت: جاوید چیز
که آن چیز کمّی نگیرد به نیز؟»
چنین داد پاسخ که: «انبازِ مرد
نه کاهد نه سوزد نه ترسد ز درد»
چنین گفت: «کین جانِ دانا بُوَد
که بر آرزوها توانا بُوَد»
امید که:
همیشه بزی شاد و برترمنش
ز تو دور بادا بدِ بدکنش
#فردوسی
۲۵ اردیبهشت،روز بزرگداشت #فردوسی
این یگانه‌ی سپهر خردپیشگی
پراکننده‌ی آیین میهن‌دوستی و مهروَرزی
و پاسدار سرفرازی و بالندگی زبان پارسی، گرامی باد
ز دردِ جدایی که خواهد گریست؟»
چنین داد پاسخ که: «کردارِ نیک
نخواهد جدا بودن از یارِ نیک»
«چه مانَد بدو گفت: جاوید چیز
که آن چیز کمّی نگیرد به نیز؟»
چنین داد پاسخ که: «انبازِ مرد
نه کاهد نه سوزد نه ترسد ز درد»
چنین گفت: «کین جانِ دانا بُوَد
که بر آرزوها توانا بُوَد»
امید که:
همیشه بزی شاد و برترمنش
ز تو دور بادا بدِ بدکنش
#فردوسی
۲۵ اردیبهشت،روز بزرگداشت #فردوسی
این یگانه‌ی سپهر خردپیشگی
پراکننده‌ی آیین میهن‌دوستی و مهروَرزی
و پاسدار سرفرازی و بالندگی زبان پارسی، گرامی باد
تقدیم به مازندرانی‌ها :
👇👇👇👇👇
از دیرباز ، مازندران را جفت بهشت می‌خوانده‌اند به شهادت #فردوسی_بزرگ که در شاهنامه از زمانی که تاریخ مدونی از آن زمان در دست نیست و بعضی اینها را افسانه تلقی می‌کنند .
همی گفت : خُرّم زیاد ، آنک گفت ،
که مازندران را ، بهشت‌است جفت ،
* خُرّم زیاد = خُرّم زندگی کند ، شاد زندگی کند
همه شهر ، گویی مگر بتکده‌ست ،
ز دیبایِ چین ، بر گُل آذین زده‌ست ،
بتانِ بهشتند ، گویی دُرُست ،
به گلنارشان ، روی رضوان بشُست ،
در جایی دیگر چنین می‌فرماید :👇👇👇
ببربط ، چو بایست ، برساخت رود ،
برآورد ، مازندرانی‌سرود ،
که مازندران ، شهرِ ما ، یاد باد ،
همیشه ، بَر و بومش ، آباد باد ،
که در بوستانش ، همیشه گُلست ،
به‌کوه اندرون ، لاله و سنبلست ،
هوا ، خوش‌گوار و ، زمین ، پُرنگار ،
نه گرم و نه سرد و ، همیشه ، بهار ،
نوازنده بلبل ، به‌باغ اندرون ،
گرازنده آهو ، به‌راغ اندرون ،
همیشه ، نیاساید از جُست و جوی ،
همه ساله ، هر جای ، رنگست و بوی ،
گلابست گویی ، به‌جویَش روان ،
همی شاد گردد ز بویَش ، روان ،
👆👆👆
* روان در مصرع اوّل بمعنی جاری و در مصرع دوم بمعنی جان می‌باشد
دی و بهمن و آذر و فَروَدین ،
همیشه ، پُر از لاله بینی زمین ،
همه ساله ، خندان لبِ جویبار ،
به هر جای ، بازِ شکاری ، به کار ،
کسی کاندران بومِ آباد ، نیست ،
به‌کام ، از دل و جانِ خود ، شاد نیست ،
#شاهنامه_حکیم_بزرگ_طوس
#فردوسی_نامدار
👇👇👇👇👇
از دیرباز ، مازندران را جفت بهشت می‌خوانده‌اند به شهادت #فردوسی_بزرگ که در شاهنامه از زمانی که تاریخ مدونی از آن زمان در دست نیست و بعضی اینها را افسانه تلقی می‌کنند .
همی گفت : خُرّم زیاد ، آنک گفت ،
که مازندران را ، بهشت‌است جفت ،
* خُرّم زیاد = خُرّم زندگی کند ، شاد زندگی کند
همه شهر ، گویی مگر بتکده‌ست ،
ز دیبایِ چین ، بر گُل آذین زده‌ست ،
بتانِ بهشتند ، گویی دُرُست ،
به گلنارشان ، روی رضوان بشُست ،
در جایی دیگر چنین می‌فرماید :👇👇👇
ببربط ، چو بایست ، برساخت رود ،
برآورد ، مازندرانی‌سرود ،
که مازندران ، شهرِ ما ، یاد باد ،
همیشه ، بَر و بومش ، آباد باد ،
که در بوستانش ، همیشه گُلست ،
به‌کوه اندرون ، لاله و سنبلست ،
هوا ، خوش‌گوار و ، زمین ، پُرنگار ،
نه گرم و نه سرد و ، همیشه ، بهار ،
نوازنده بلبل ، به‌باغ اندرون ،
گرازنده آهو ، به‌راغ اندرون ،
همیشه ، نیاساید از جُست و جوی ،
همه ساله ، هر جای ، رنگست و بوی ،
گلابست گویی ، به‌جویَش روان ،
همی شاد گردد ز بویَش ، روان ،
👆👆👆
* روان در مصرع اوّل بمعنی جاری و در مصرع دوم بمعنی جان می‌باشد
دی و بهمن و آذر و فَروَدین ،
همیشه ، پُر از لاله بینی زمین ،
همه ساله ، خندان لبِ جویبار ،
به هر جای ، بازِ شکاری ، به کار ،
کسی کاندران بومِ آباد ، نیست ،
به‌کام ، از دل و جانِ خود ، شاد نیست ،
#شاهنامه_حکیم_بزرگ_طوس
#فردوسی_نامدار
ندانسته در کار تندی مکن
بیَندیش و بنگر ز سر تا به بُن
پژوهش نمای و بترس از کمین
سخن هر چه باشد به ژرفی ببین
#فردوسی
بیَندیش و بنگر ز سر تا به بُن
پژوهش نمای و بترس از کمین
سخن هر چه باشد به ژرفی ببین
#فردوسی
چندبیتی از شعر دکتر شفیعی در ستایش حکیم توس
بزرگا! جاودان مرد‌ا! هُشيواري و د‌انايي
نه د‌يروزي، كه امروزي، نه امروزي، كه فرد‌ايي
همه د‌يروز ما از تو، همه امروز ما با تو
همه فرد‌اي ما در تو، كه بالايي و والايي
چو زينجا بنگرم زان سوي دَه قرنت همي بينم
كه مي‌گويي و مي‌رويي و مي‌بالي و مي‌آيي
به گِرد‌ت شاعران انبوه و هر يك قلّه‌اي بشكوه
تو اما در ميان گويي د‌ماوند‌ي كه تنهايي:
سراند‌ر ابر اسطوره، به ژرفا ژرف اند‌يشه
به زيرِ پرتوِ خورشيد‌ِ د‌انايي چه زيبايي!
هزاران ماه و كوكب از مد‌ار جان تو تابان
كه در منظومة ايران، تو خورشيد‌ي و يكتايي
ستايش‌ها ز مستي و جنون از شاعران خواند‌م
خرد و اند‌يشه را زيبد كه مرد‌ي چون تو بستايي
سخن‌ها را، همه، زيبايي لفظ است در معني
تو را زيبد كه معني را به لفظ خود بيارايي
#فردوسی
#شفیعی_کدکنی
بزرگا! جاودان مرد‌ا! هُشيواري و د‌انايي
نه د‌يروزي، كه امروزي، نه امروزي، كه فرد‌ايي
همه د‌يروز ما از تو، همه امروز ما با تو
همه فرد‌اي ما در تو، كه بالايي و والايي
چو زينجا بنگرم زان سوي دَه قرنت همي بينم
كه مي‌گويي و مي‌رويي و مي‌بالي و مي‌آيي
به گِرد‌ت شاعران انبوه و هر يك قلّه‌اي بشكوه
تو اما در ميان گويي د‌ماوند‌ي كه تنهايي:
سراند‌ر ابر اسطوره، به ژرفا ژرف اند‌يشه
به زيرِ پرتوِ خورشيد‌ِ د‌انايي چه زيبايي!
هزاران ماه و كوكب از مد‌ار جان تو تابان
كه در منظومة ايران، تو خورشيد‌ي و يكتايي
ستايش‌ها ز مستي و جنون از شاعران خواند‌م
خرد و اند‌يشه را زيبد كه مرد‌ي چون تو بستايي
سخن‌ها را، همه، زيبايي لفظ است در معني
تو را زيبد كه معني را به لفظ خود بيارايي
#فردوسی
#شفیعی_کدکنی
کنون ای خردمند روشن‌روان
بجز نام یزدان مگردان زبان
که اویست بر نیک و بد رهنمای
وزویست گردون گردان بجای
همی بگذرد بر تو ایام تو
سرایی جزین باشد آرام تو
#فردوسی
بجز نام یزدان مگردان زبان
که اویست بر نیک و بد رهنمای
وزویست گردون گردان بجای
همی بگذرد بر تو ایام تو
سرایی جزین باشد آرام تو
#فردوسی
«بدو گفت فرّخ کدام است مرد
که دارد دلی شاد بی باد سرد؟
چنین گفت کآن کو بود بی‌گناه
نبرده‌ست آهرمن او را ز راه
بپرسیدش از کژّی و راهِ دیو
ز راهِ جهاندارِ کیهانْ خدیو
بدو گفت فرمان یزدان بهی‌ست
که اندر دو گیتی ازو فرّهی‌ست
درِ برتری راهِ آهِرمَن است
که مردِ پرستنده را دشمن است»
#فردوسی
که دارد دلی شاد بی باد سرد؟
چنین گفت کآن کو بود بی‌گناه
نبرده‌ست آهرمن او را ز راه
بپرسیدش از کژّی و راهِ دیو
ز راهِ جهاندارِ کیهانْ خدیو
بدو گفت فرمان یزدان بهی‌ست
که اندر دو گیتی ازو فرّهی‌ست
درِ برتری راهِ آهِرمَن است
که مردِ پرستنده را دشمن است»
#فردوسی