☆☆☆

○ اگر خواهی که دایماً در بهشت باشی. با همه کسان دوست شو و کین کسی را در دل مدار .
زیرا که چون شخصی را از روی دوستی یاد کنی، دایماً شادمان باشی،
و آن شادی عین بهشت است.
و اگر کسی را از روی دشمنی یاد کنی، دایم در غم باشی،
و آن غم عین دوزخ است.
چون دوستان را یاد کنی، بوستان درونت از خوشی می شکفد و از گل و ریحان پر می شود.
و چون ذکر دشمنان می کنی، باغ درونت از خارزار و مار پر می شود و پژمرده می شوی.

#مناقب_العارفین
#شمس‌الدین_احمد_افلاکی

اگر خواهی که دایماً در بهشت باشی. با همه کسان دوست شو و کین کسی را در دل مدار .
زیرا که چون شخصی را از روی دوستی یاد کنی، دایماً شادمان باشی،
و آن شادی عین بهشت است.
و اگر کسی را از روی دشمنی یاد کنی، دایم در غم باشی،
و آن غم عین دوزخ است.
چون دوستان را یاد کنی، بوستان درونت از خوشی می شکفد و از گل و ریحان پر می شود.
و چون ذکر دشمنان می کنی، باغ درونت از خارزار و مار پر می شود و پژمرده می شوی.

#مناقب_العارفین
#شمس‌الدین_احمد_افلاکی

از مولانا پرسید
که لامکان چه جاست و کجاست؟
فرمود:
لامکان جان و دلِ مردانِ خدا است.


#مناقب_العارفین
#شمس_الدین_احمد_افلاکی

از مولانا پرسید
که لامکان چه جاست و کجاست
فرمود:
لامکان جان و دلِ مردانِ خدا است

#مناقب_العارفین
#شمس الدین احمدافلاکی

از مولانا پرسید
که لامکان چه جاست و کجاست؟
فرمود:
لامکان جان و دلِ مردانِ خدا است.


#مناقب_العارفین
#شمس_الدین_احمد_افلاکی

- همه دلتنگی دنیا، از دل نهادن بر این عالم است. هر دمی که آزاد باشی از این جهان و خود را غریب دانی، و در هر رنگی که بنگری و هر مزه‌ای که بچشی، دانی که با او نمانی و جای دیگر می‌روی، دلتنگ نباشی.
#مناقب_العارفین
شمس_الدین_احمد_افلاکی
۷۶۱ ه.ق

روزی جماعتی به نزد
سید برهان الدین محقق ترمذی
اولین مرشد مولاناآمدند
پرسیدند !.....
که راه حق را پایان است یا نه ؟.....
سید برهان الدین محقق ترمذی فرمود
راه را پایان است ،
اما منزل را پایان نیست ،
زیرا که سیر دو قسم است :
یکی سیر الی الله ، و یکی سیر فی الله ،

آن که سیر الی الله است پایان دارد ،
زیرا گذر کردنست از هستی و دنیا دنی ،
و از خودی خود رستن است ،
و این همه را آخرست و پایان ،

اما چون به حق رسیدی بعد از آن
سیر در علم و معرفت خداست
و آن را پایانی نیست ....



#مناقب_العارفین

بایزید شبی در مناجات بود، جهانی ديد آرميده؛ مهتابِ روشن مي‏تافت سكونی و آرامی در عالم افتاده؛ نه از كس آوازی، نه از هيچ گوشه رازی و نيازی؛ با خود گفت: دريغا درگاهی بدين بزرگواری و چنين خالی؟ ندایی شنيد كه: ای بايزيد! پرده از گوش برگرفتند، گوش فَرا دار تا ناله‌ٔ سوختگان و زارندگان شنوی. بويزيد گفت: چهار گوشه عالم پيش من نهادند و از هر گوشه‌‏ای ناله‏‌ای شنيدم، از هر زاويه‏‌ای سوزی و نيازی و از هر طرفی دَردی و گُدازی، همه جهان ناله‌ی اَوّاهان (نالندگان) گرفته و از زمين تا به آسمان يارب‏ها روان گشته. بويزيد خود را در جنب ايشان ناچيز ديد، چون قطره‏‌ای در دريایی يا ذرّه‌‏ای در هوايی. زبان حسرت و حيرت بگشاد، گفت: خداوندا! در دريای شوق تو بسی غرق شدگانند، در باديه‌ی ارادت تو بسی متحيّرانند، بر درگاه جلالِ تو بسی كشتگانند، بر اميدِ وصالِ تو بسی دلشدگانند، نه هيچ طالب را آرام و نه هيچ قاصد را رسيدن به كام.

#احمد_افلاکی
#مناقب_العارفین

سیری از حق است، نان بهانه است.

#مناقب_العارفین

بایزید شبی در مناجات بود، جهانی ديد آرميده؛ مهتابِ روشن مي‏تافت سكونی و آرامی در عالم افتاده؛ نه از كس آوازی، نه از هيچ گوشه رازی و نيازی؛ با خود گفت: دريغا درگاهی بدين بزرگواری و چنين خالی؟ ندایی شنيد كه: ای بايزيد! پرده از گوش برگرفتند، گوش فَرا دار تا ناله‌ٔ سوختگان و زارندگان شنوی. بويزيد گفت: چهار گوشه عالم پيش من نهادند و از هر گوشه‌‏ای ناله‏‌ای شنيدم، از هر زاويه‏‌ای سوزی و نيازی و از هر طرفی دَردی و گُدازی، همه جهان ناله‌ی اَوّاهان (نالندگان) گرفته و از زمين تا به آسمان يارب‏ها روان گشته. بويزيد خود را در جنب ايشان ناچيز ديد، چون قطره‏‌ای در دريایی يا ذرّه‌‏ای در هوايی. زبان حسرت و حيرت بگشاد، گفت: خداوندا! در دريای شوق تو بسی غرق شدگانند، در باديه‌ی ارادت تو بسی متحيّرانند، بر درگاه جلالِ تو بسی كشتگانند، بر اميدِ وصالِ تو بسی دلشدگانند، نه هيچ طالب را آرام و نه هيچ قاصد را رسيدن به كام.



#احمد_افلاکی
#مناقب_العارفین

مرغی که از زمین به بالا پرد،اگر چه به آسمان نرسد،اما اینقدر باشد که از دام دورتر باشد و برهد و همچنین اگر کسی درویش شود و به کمال درویشی نرسد. امّا این قدر باشد که از زمره ی خلق و اهل بازار ممتاز باشد و از زحمتهای دنیا برهد و سبکبار گردد.

#مناقب_العارفین

من این جسم نیستم که در نظر عاشقان منظور گشته‌ام، بلکه من آن ذوقم و آن خوشی که در باطن مرید از کلام و نام ما سر زند. الله الله چون آن دم را یابی و آن ذوق را در جان خود مشاهده کنی، غنیمت می دار و شکرها می گذار که من آنم.


#مناقب_العارفین

- - همه دلتنگی دنیا، از دل نهادن بر این عالم است. هر دمی که آزاد باشی از این جهان و خود را غریب دانی، و در هر رنگی که بنگری و هر مزه‌ای که بچشی، دانی که با او نمانی و جای دیگر می‌روی، دلتنگ نباشی.

#مناقب_العارفین
شمس_الدین_احمد_افلاکی
۷۶۱ ه.ق