برای اصیل بودن کافی ست که دروغ نگویی. آغاز اصالت خوب همین است که نخواهی چیزی باشی که نیستی.

لودویگ ویتگنشتاین
#فلسفه_اخلاق

از دیدگاه تاریخی تنهایی را اغلب به دیده ی مثبت می نگریسته اند، چون برای سپردن خویشتن به دستان خداوند، ملاحظات فکری و خودآزمایی بسیار مناسب بود. ولی امروزه تعداد کسانی که چنین دیدگاه مثبتی درباره ی تنهایی دارند بسیار کم است. آیا ممکن است این مسئله ناشی از این واقعیت باشد که به قول اودومارکارد "به تدریج توانایی تنها بودن را از دست می‌دهیم؟"

البته تنهایی فی نفسه چیز خوبی نیست و اغلب همچون باری بر شانه هایمان، سنگینی می‌کند، ولی منفعت بالقوه ای نیز دارد. همه ی انسان ها تنها هستند و برخی بیش از دیگران تنهایند. ولی هیچ کس را گریزی از تنهایی نیست. مهم این است که چگونه با این تنهایی رو به رو می شویم و آیا آن را فقدانی می‌دانیم که آرامش ما را سلب می کند، یا امکانی که ما را به آرامش می‌رساند. اولاف بول در باره ی "فکر عالی و حس تنهایی" نوشته است. تنهایی به ما امکان می‌دهد که به جای جست و جوی تعادل در دیگران و چیزهای دیگر که چنان سرعتی دارند که همواره از دستان ما بیرون می لغزند، در وجود خود به جستجوی آن برخیزیم.

📒 #فلسفه_ملال
👤 #لارس_اسونسن
🔃 #افشین_خاکباز

انسان تنها آن چیزی نیست که اکنون هست، بلکه آنچه اکنون نیست نیز هست.
برای انسان همیشه هنوز چیزی در بیرون هست که او به روی آن گشوده خواهد بود؛ و همین گشودگی به روی غیر است که متعالی بودن انسان را بروشنی آشکار می‌سازد. البته معلوم است که رو به سوی متعالی داشتن مستلزم «راستی و شادی و شجاعت» خواهد بود و این صفات از خصلتهای عقل شناخته می‌شوند.
رو به سوی متعالی داشتن از ویژگیهای عقل است و عقل در پیمودن این راه حدّ یَقِف نمی‌شناسد و در یک جایگاه معین نمی‌ایستد. کسانی که از محدود بودن عقل سخن می‌گویند به این مساله توجه ندارند که عقل فقط از آن جهت که بالفعل است محدود و متناهی شناخته می‌شود ولی از آن جهت که بالقوه است محدود نیست و برای پذیرفتن حقایق هرگز و به هیچ وجه امتناع نمی‌ورزد.
یک اندیشه بالفعل هر اندازه اهمیت داشته باشد، توانایی اندیشیدن در آن مهمتر خواهد بود.

#فلسفه_و_ساحت_سخن
#دکتر_ابراهیمی_دینانی

#فلسفه_شب_یلدا🍉

شب یلدا درازترین شب سال است که در پایان پاییز می آید و زمستان را آغاز می کند و به شب چله نیز نامزد است. در این شب نمادین ایرانیان از زمانی دور به بیداری دور هم می نشینند تا ایزد مهر را در نبرد با دیو تاریکی یاری رسانند.

ریشه یلدا و سنت دیرینه ی آن بر می گردد به آئین مهر پرستی آریائیهای هند و ایرانی که تا پیش از ظهور دین زرتشت در ایران زمین رواج داشته است. از اینرو برای ریشه یابی آئین یلدا باید به دورانی بسیار کهن رجوع کرد که غیر از نجد ایران در بخش های وسیعی از سرزمین های اروپا را نیز در بر می گرفته است. ج.م.رابرتسون محقق انگلیسی در این ارتباط می گوید: دین مهر دینی است که نقش جدی در تاریخ پرورش دین مسیحیت داشته داست. کمی جستجو آشکار می کند که این دین کهن در دوران چند سده در امپراطوری روم گسترده ترین دستگاه دینی بوده است.

در داستان رستم و اسفندیار شاهنامه فردوسی یکی از انگیزه های دشمن ورزی گشتاسب با رستم بر سر نگرویدن وی به دین نوظهور بهی است. از اینرو اسفندیار پهلوان و مروج جنگ آور آن دین را به زعم خودشان برای گوشمالی رستم سرافراز و نام آور به سرزمین زابل گسیل می دارد و آنچه بعد از آن کار نابخردانه روی می دهد چیزی غیر از مرگ و خانه خرابی به بار نمی آورد.

مهر، در باور گذشته ی ایران و هند ایزد بزرگی بوده که نگهبانی از پیمان و دوستی را به عهده داشته است. در کهن ترین سندی که نام مهر در آن ثبت شده است انواع لوح های گلینی است متعلق به 1400 سال پیش از میلاد مسیح که در یکی از این الواح از میترا خدای بزرگ برای نگهبانی از پیمانی بین دوگروه از مردم یاری خواسته شده است.

درباره ی زاده شدن مهر اسطوره های مختلفی ثبت و ضبط شده است. لیکن آنچه که به مراسم شب یلدا نسبت می دهند زاده شدنی است که پس از نبردی دیر باز با دیو تاریکی و سرما چشم ها به دیدار روشنی بخش و گرما زای مهر روشن می گردد.

مهر در سنت دینی زرتشت در ردة پایین تر از اورمزد قرار می گیرد و آفریدة او محسوب می شود تا از آفرینش او در برابر هجوم اهریمن و دیوان پاسداری کند. مهر خدای پیمان است و پیمان ها و نظم و راستی را نگهبانی می کند. از خویشکاری او نظارت بر پیمان هاست، حتی پیمان میان اورمزد و اهریمن که پیمان آفرینش است و همچنین پیمان میان آدمیان مانند پیمان میان زن و مرد یا پیمان میان دو کشور. او با هرکه پیمان را بشکند دشمنی می کند و در این صورت است که به خدای جنگ مبدل می شود. از اینرو سپاهیان ایران باستان پیش از رفتن به جنگ با کشورهای دشمن بر بالای اسب هایشان به درگاه مهر نیایش می کردند.

فروغ مهر پیش از بالا آمدن خورشید ظاهر می گردد و همراه او از شرق تا غرب را می پیماید و بر پیمان ها نظارت می کند و برای بهتر انجام دادن چنین وظیفه ای صفت خدای همیشه بیدار را دارد. از طرفی او دارنده ی دشت های فراخ است و هزار گوش و ده هزار چشم دارد و بازوانی بلند و توانا که می تواند به سوی همه جهان دراز شوند. او پهنای هستی و مردمان را زیر نظر دارد تا کسی پیمان نشکند. جای او بر بالای کوه البرز است. بر تن زرهی زرین، بر دوش سپری سیمین و در دست گرزی گران دارد. بر گردونه ی مینویی ستاره نشانی با چهار اسب سفید نامیرا که نعل های زرین و سیمین دارند و ساخته ی سپند مینو هستند سوار می شود. در این گردونه نه هزار تیر و هزار نیزه و هزار تبر زین پولادین است. به هنگام حرکت گردونه، ایزد بهرام پیشاپیش او به صورت گرازی گام بر می دارد. او همچنین در داوری انجامین روان ها در پای پل چینود همراه با ایزد سروش و ایزد رشن شرکت دارد و بر قضاوت ها نظارت می کند.

مهر، نقش بسیار مهمی در آیین های دینی داشته است. بازمانده ای از آن ها جشن مهرگان است که در روز مهر (شانزدهمین روز ماه ) از ماه مهر برگزار می شود و در گاهشماری ایران باستان قرینه ی نوروز است و اهمیتی همپای آن دارد. نامیدن شانزدهمین روز ماه به نام مهر به تعبیری برای این است که نظارت نیمه ی دوم ماه بر عهده ی او گذاشته شده است. در سنت ها، آئین های شب چله (یلدا) را با آئین های مربوط به مهر ارتباط می دهند.

بنا بر نقش برجسته های به دست آمده در کشورهای غربی، مهر به صورت کودک از صخره زاده می شود با دشنه ای که روزی با آن گاو نر را می کُشد و با مشعل آتشی که نماد نوری است که با او به جهان می آید. اثری از این اسطوره در زیر ساخت پیکرة فردوسی که به وسیلۀ استاد ابوالحسن صدیقی در سال 1338 ساخته شده در میدان فردوسی تهران به یادگار گذاشته شده است.

جناب ملاصدرا:

همه‌ی آنچه در باب حقیقت نور صادق است، در باب وجود نیز صدق می‌کند.
یعنی همان‌ گونه که «نور» بسیط و بی‌نیاز از تعریف است، وجود نیز بسیط بوده و به هیچ گونه شرح و تعریف نیازمند نیست.

#ملاصدرا #صدر_المتألهین #فلسفه #فلسفه_شرق #حکمت_متعالی #حکمت

#فلسفه به زبانی ساده

‌▪️تنهایی، چه از نظر منطقی چه از نظر تجربی، ربطی به تنها بودن ندارد. آنچه درباره تنهایی مهم است شمار افرادی نیست که دوروبر آدم هستند، بلکه احساسی است که فرد از رابطه‌اش با دیگران دارد...

#فلسفه_تنهایی
#لارس_اسونسن

می‌توانیم تمام عمر آرزو کنیم که ای کاش شرایطمان جور دیگری می‌بود، اما اگر اجازه چنین کاری را به خودمان بدهیم، همه عمرمان به نارضایتی خواهد گذشت!


#فلسفه_ای_برای_زندگی
#ویلیام_آروین

‌▪️تنهایی، چه از نظر منطقی چه از نظر تجربی، ربطی به تنها بودن ندارد. آنچه درباره تنهایی مهم است شمار افرادی نیست که دوروبر آدم هستند، بلکه احساسی است که فرد از رابطه‌اش با دیگران دارد...

#فلسفه_تنهایی
#لارس_اسونسن

#فلسفه_شب_یلدا🍉

شب یلدا درازترین شب سال است که در پایان پاییز می آید و زمستان را آغاز می کند و به شب چله نیز نامزد است. در این شب نمادین ایرانیان از زمانی دور به بیداری دور هم می نشینند تا ایزد مهر را در نبرد با دیو تاریکی یاری رسانند.

ریشه یلدا و سنت دیرینه ی آن بر می گردد به آئین مهر پرستی آریائیهای هند و ایرانی که تا پیش از ظهور دین زرتشت در ایران زمین رواج داشته است. از اینرو برای ریشه یابی آئین یلدا باید به دورانی بسیار کهن رجوع کرد که غیر از نجد ایران در بخش های وسیعی از سرزمین های اروپا را نیز در بر می گرفته است. ج.م.رابرتسون محقق انگلیسی در این ارتباط می گوید: دین مهر دینی است که نقش جدی در تاریخ پرورش دین مسیحیت داشته داست. کمی جستجو آشکار می کند که این دین کهن در دوران چند سده در امپراطوری روم گسترده ترین دستگاه دینی بوده است.

در داستان رستم و اسفندیار شاهنامه فردوسی یکی از انگیزه های دشمن ورزی گشتاسب با رستم بر سر نگرویدن وی به دین نوظهور بهی است. از اینرو اسفندیار پهلوان و مروج جنگ آور آن دین را به زعم خودشان برای گوشمالی رستم سرافراز و نام آور به سرزمین زابل گسیل می دارد و آنچه بعد از آن کار نابخردانه روی می دهد چیزی غیر از مرگ و خانه خرابی به بار نمی آورد.

مهر، در باور گذشته ی ایران و هند ایزد بزرگی بوده که نگهبانی از پیمان و دوستی را به عهده داشته است. در کهن ترین سندی که نام مهر در آن ثبت شده است انواع لوح های گلینی است متعلق به 1400 سال پیش از میلاد مسیح که در یکی از این الواح از میترا خدای بزرگ برای نگهبانی از پیمانی بین دوگروه از مردم یاری خواسته شده است.

درباره ی زاده شدن مهر اسطوره های مختلفی ثبت و ضبط شده است. لیکن آنچه که به مراسم شب یلدا نسبت می دهند زاده شدنی است که پس از نبردی دیر باز با دیو تاریکی و سرما چشم ها به دیدار روشنی بخش و گرما زای مهر روشن می گردد.

مهر در سنت دینی زرتشت در ردة پایین تر از اورمزد  قرار می گیرد و آفریدة او محسوب می شود تا از آفرینش او در برابر هجوم اهریمن و دیوان پاسداری کند. مهر خدای پیمان است و پیمان ها و نظم و راستی را نگهبانی می کند. از خویشکاری او نظارت بر پیمان هاست، حتی پیمان میان اورمزد و اهریمن که پیمان آفرینش است و همچنین پیمان میان آدمیان مانند پیمان میان زن و مرد یا پیمان میان دو کشور. او با هرکه پیمان را بشکند دشمنی می کند و در این صورت است که به خدای جنگ مبدل می شود. از اینرو سپاهیان ایران باستان پیش از رفتن به جنگ با کشورهای دشمن بر بالای اسب هایشان به درگاه مهر نیایش می کردند.

فروغ مهر پیش از بالا آمدن خورشید ظاهر می گردد و همراه او از شرق تا غرب را می پیماید و بر پیمان ها نظارت می کند و برای بهتر انجام دادن چنین وظیفه ای صفت خدای همیشه بیدار را دارد. از طرفی او دارنده ی دشت های فراخ است و هزار گوش و ده هزار چشم دارد و بازوانی بلند و توانا که می تواند به سوی همه جهان دراز شوند. او پهنای هستی و مردمان را زیر نظر دارد تا کسی پیمان نشکند. جای او بر بالای کوه البرز است. بر تن زرهی زرین، بر دوش سپری سیمین و در دست گرزی گران دارد. بر گردونه ی مینویی ستاره نشانی با چهار اسب سفید نامیرا که نعل های زرین و سیمین دارند و ساخته ی سپند مینو هستند سوار می شود. در این گردونه نه هزار تیر و هزار نیزه و هزار تبر زین پولادین است. به هنگام حرکت گردونه، ایزد بهرام پیشاپیش او به صورت گرازی گام بر می دارد. او همچنین در داوری انجامین روان ها در پای پل چینود همراه با ایزد سروش و ایزد رشن شرکت دارد و بر قضاوت ها نظارت می کند.

مهر، نقش بسیار مهمی در آیین های دینی داشته است. بازمانده ای از آن ها جشن مهرگان است که در روز مهر (شانزدهمین روز ماه ) از ماه مهر برگزار می شود و در گاهشماری ایران باستان قرینه ی نوروز است و اهمیتی همپای آن دارد. نامیدن شانزدهمین روز ماه به نام مهر به تعبیری برای این است که نظارت نیمه ی دوم ماه بر عهده ی او گذاشته شده است. در سنت ها، آئین های شب چله (یلدا) را با آئین های مربوط به مهر ارتباط می دهند.

بنا بر نقش برجسته های به دست آمده در کشورهای غربی، مهر به صورت کودک از صخره زاده می شود با دشنه ای که روزی با آن گاو نر را می کُشد و با مشعل آتشی که نماد نوری است که با او به جهان می آید. اثری از این اسطوره در زیر ساخت پیکرة فردوسی که به وسیلۀ استاد ابوالحسن صدیقی در سال 1338 ساخته شده در میدان فردوسی تهران به یادگار گذاشته شده است.

#مجید_زرکی

فوئرباخ: تعلیم غذا دارای اهمیت اخلاقی و سیاسی بزرگی است. غذا تبدیل به خون می‌شود و خون تبدیل به قلب و مغز و افکار و مایه‌ی تشکیل نفس ...

می‌خواهید وضع ملت را بهبود بخشید؟ عوض سخنان پرشور بر ضد گناه ، غذای بهتری به آنان بدهید. آدمی آن چیزی است که می‌خورد.

#رابرت سالومون
#فلسفه اروپایی

بدون شک با هر چه نشینی،
و با هر چه باشی،
خویِ او گیری.
همنشین،
تو را در عالمِ خویشتن کِشَد.

شمس تبریزی

ﺍﻧﺴﺎﻥِ ‏«ﺳﺴﺖ مغز»
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ‏«ﺗﻐﯿﯿﺮ» ﻣﯿﺘﺮﺳﺪ !
ﺍﻭ ﺩﺭ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ،
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ‏«ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺗﺎﺯﮔﯽ» ﺍﺳﺖ ،
ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﺩﺭﺩ ،
ﺩﺭﺩِ ﺩﯾﺪﮔﺎﻫﯽ ﺗﺎﺯه ﺍﺳﺖ !


مارتین ﻟﻮﺗﺮکینگ

نقل است که روزی مرغی بيامد و بر دست شيخ نشست.
شيخ فرمود که: «اين مرغ چون از من ايمن است بر دست من نشست.»
و همچنين روزی آهوی  بيامد و از  ميان مردم بگذشت تا به خدمت شيخ رسيد. شیخ دست مبارک بر سر آهوی بماليد و گفت: «قصد ما کرده است.»  پس خادم را فرمود تا آهو به صحرا برد و رها کرد...

#تذکرة_الأولیاء




ایمان قلمرو امنیت است و مومن کسی است که هم خودش در امن و آرامش است و هم دیگری در کنار او امن و آرام .
ایمان  فضایی ست که پرنده آن را می بیند؛ ایمان هوایی است که آهو آن را می بوید؛ برای همین است که پرنده روی دست شیخ می نشیند چون او درخت ایمان است و دستانش شاخه های آسایش .
آهو می آید زیر سایه سار ایمان زیرا می داند دستهای او نوازش بهشت است نه آزاری و نه آسیبی.
هر آدمی می تواند از خودش بهشتی بسازد.

#عرفان_نظرآهاری

این شعر مولانا یه تصویرسازی فوق‌العاده از زیبایی‌های جهان و انسانه. مولانا تو این بیت از ما می‌خواد که بیشتر از ظاهر به عمق چیزها نگاه کنیم و به زیبایی‌های درونی توجه کنیم. این شعر در واقع یه دعوت برای دیدن "آنچه که هست" به جای "آنچه که به نظر میاد" هست.

#مولانا #غزلیات_شمس #ادبیات_فارسی #شعر_عرفانی #زیبایی_درون #فلسفه_زندگی #زندگی_معنوی #حقیقت_پنهان