از منظر عارفان ، «خدا» می آید تا «خود» برود. انسان «بی خدا» به همان اندازه در معرض خطر «خود خدا پنداری» قرار دارد، که دیندارِ بی تزکیه و جاهل و خود حق پندار.

انسان باید در جایی بشکند تا به دام «خود خدا پنداری» نیافتد. انسان باید خُردی و ناچیزی خود را دریابد تا «توهّم خودبزرگ بینی» برش ندارد.

عبادت و راز ونیاز جایی و فرصتی و مجالی برای اظهار ناچیزی خود و دیدن عجز خود است. تا بدانی عالم بزرگ تر و تو کوچک تر از آنی که کل حقیقت را در مشت خود داشته باشی.

#ابن_عربی_فصوص_الحکم