تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

پرکن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه


#خیام

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌

قومی متفکرند اندر رهِ دین
قومی به گمان فتاده در راهِ یقین

می ترسم از آنکه بانگ آید روزی
کای بیخبران راه نه آن است و نه این


📚شعر جاودان از: #خیام
🎙با اجرای بسیار تماشایی از: #پرواز_همای

دریاب که از روح جدا خواهی رفت
در پردۀ اسرار فنا خواهی رفت
می نوش ندانی ز کجا آمده‌ای
خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

#خیام

اجرای همنوازان سرو

مشنو سخن از زمانه ساز آمدگان
می خواه مروق به طراز آمدگان

رفتند یکان یکان فراز آمدگان
کس می ندهد نشان ز بازآمدگان

#خیام_نیشابوری

دارنده چو ترکیب طبایع آراست
از بهر چه اوفکندش اندر کم و کاست؟

گر نیک آمد شکستن از بهر چه بود؟
ور نیک نیامد این صور عیب که راست؟
 
#خیام

قومی متفکرند اندر ره دین
قومی به گمان فتاده در راه یقین

میترسم از آن که بانگ آید روزی
کای بیخبران راه نه آنست و نه این

#خیام
#استاد_شجریان

برخیز و مخور غم جهان گذران

بنشین و دمی به #شادمانی گذران


#خیام

هرگز دل من ز علم محروم نشد
کم ماند ز اسرار که معلوم نشد

هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز
معلومم شد که هیچ معلوم نشد

#خیام
- رباعی شمارهٔ ۹۳

هر یک چندی یکی برآید که منم
با نعمت و با سیم و زر آید که منم

چون کارک او نظام گیرد روزی
ناگه اجل از کمین برآید که منم

#خیام
- رباعی شمارهٔ ۱۳۳

* آن بیخبران که دُرّ‌ِ معنی سُفتند،
در چرخ به انواعْ سخن‌ها گفتند؛

آگه چو نگشتند بر اَسرارِ جهان،
اول زَنَخی زدند و آخر خفتند!

#خیام
- رباعی ۱۴