Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۸ تیر سالروز درگذشت ناظم‌الاطباء
(زاده ۹ خرداد ۱۲۲۴ کرمان -- درگذشته ۸ تیر ۱۳۰۳ تهران) ادیب و دانشمند
او مشهور به ناظم‌الاطباء کرمانی از برجسته‌ترین پزشکان ایرانی اواخر عهد قاجار و پزشک مخصوص دربار مظفرالدین شاه بود. وی در تأسیس چند مریضخانه به‌سبک اروپایی در تهران و مشهد و ... نقش اصلی داشت و از بنیان‌گذاران نخستین مجلس حفظ‌الصحه در تاریخ ایران به‌شمار می‌آید.
تألیفات پزشکی وی متعدد بود و در زمینه‌های غیرپزشکی نیز شاخص‌ترین اثر او فرهنگ لغت بزرگ و چهارجلدی است که باعنوان فرهنگ ناظم‌الاطباء مشهور است.
پدرش میرزاحسن طبیب کرمانی بود که مانند نیاکانش به‌طبابت اشتغال داشت و نیاکان او، اعضای خاندان نفیسی‌های کرمان از چند قرن پیش در این شهر به‌طبابت اشتغال داشتند. نسب آنها به‌حکیم برهان‌الدین نفیس بن‌عوض بن‌حکیم کرمانی از معروف‌ترین پزشکان قرن نهم هجری و پزشک دربار الغ‌بیک بن‌شاهرخ بن‌تیمور گورکانی میرسیده‌است.
وی تحصیلات مقدماتی را در کرمان به پایان رسانید و مقدمات علوم و فنون طب را نزد پدر و سایر اطبای آن دوران فراگرفت.
او در نوزده سالگی به‌تهران آمد و در دارالفنون به‌تحصیل پرداخت و با علاقه‌ای که نشان داد پس از اندک زمانی به دستیاری و معاونت استادان خود برگزیده شد و در سال ۱۲۸۵ق. ضمن تحصیل در دارالفنون برای طبابت در فوج مهندسی قشون انتخاب شد.
در سال ۱۲۸۸ق که قحطی و بیماریهای گوناگون شهر تهران را فراگرفت او برای درمان بیماران، خدمات و تلاش بسیاری کرد و مدت چهارماه در بیمارستان دولتی تهران مشغول خدمت به فقرا و نیازمندان بود. وی در سال ۱۲۸۹ق. از طب فارغ‌التحصیل شد.
در سال ۱۲۹۰ق. ناصرالدین شاه پس از بازگشت از سفر اول به اروپا، در صدد برآمد که بیمارستانی به سبک اروپایی در تهران تأسیس کند و برای این کار وی را انتخاب کرد که تا سال ۱۲۹۸ ق. مسئولیت این بیمارستان را که به مریضخانه دولتی شهرت یافت برعهده داشت و به‌همین دلیل لقب حکیم‌باشی گرفت.
وی در سال ۱۲۹۸ق. به‌عنوان طبیب مخصوص به‌همراهی میرزاحسین مشیرالدوله معروف به سپهسالار که به حکومت خراسان برگزیده شده بود، به مشهد رفت و در آنجا به دستور «سپهسالار» بیمارستان رضوی را با اصول و اسلوب بیمارستانهای اروپایی بازسازی و تأسیس کرد، به‌طوری که به‌پاس خدماتش در این سفر و مأموریت به‌دریافت نشان و حمایل سرتیپی نایل آمد.
در سال ۱۳۱۵ق. مدرسه شرف را پایه‌گذاری کرد و تا سال ۱۳۲۳ق. نه تنها بدون دریافت پاداش مالی آن را به‌شیوه اروپایی اداره می‌کرد بلکه بیشتر مخارج آن را شخصاً می‌پرداخت.
وی همواره به مداوای بیماران اشتغال داشت و این وظیفه را تا پایان عمر ادامه داد و نیز هرگاه فراغتی می‌یافت، در فن خویش یا فنون دیگر به تألیف و ترجمه "از زبان فرانسوی" نیز می‌پرداخت.
علی‌اصغر نفیسی نخستین وزیر بهداشت ایران و سعید نفیسی ادیب برجسته، فرزندان او بودند بود.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#ناظم_الاطبا
۸ تیر سالروز درگذشت ناظم‌الاطباء
(زاده ۹ خرداد ۱۲۲۴ کرمان -- درگذشته ۸ تیر ۱۳۰۳ تهران) ادیب و دانشمند
او مشهور به ناظم‌الاطباء کرمانی از برجسته‌ترین پزشکان ایرانی اواخر عهد قاجار و پزشک مخصوص دربار مظفرالدین شاه بود. وی در تأسیس چند مریضخانه به‌سبک اروپایی در تهران و مشهد و ... نقش اصلی داشت و از بنیان‌گذاران نخستین مجلس حفظ‌الصحه در تاریخ ایران به‌شمار می‌آید.
تألیفات پزشکی وی متعدد بود و در زمینه‌های غیرپزشکی نیز شاخص‌ترین اثر او فرهنگ لغت بزرگ و چهارجلدی است که باعنوان فرهنگ ناظم‌الاطباء مشهور است.
پدرش میرزاحسن طبیب کرمانی بود که مانند نیاکانش به‌طبابت اشتغال داشت و نیاکان او، اعضای خاندان نفیسی‌های کرمان از چند قرن پیش در این شهر به‌طبابت اشتغال داشتند. نسب آنها به‌حکیم برهان‌الدین نفیس بن‌عوض بن‌حکیم کرمانی از معروف‌ترین پزشکان قرن نهم هجری و پزشک دربار الغ‌بیک بن‌شاهرخ بن‌تیمور گورکانی میرسیده‌است.
وی تحصیلات مقدماتی را در کرمان به پایان رسانید و مقدمات علوم و فنون طب را نزد پدر و سایر اطبای آن دوران فراگرفت.
او در نوزده سالگی به‌تهران آمد و در دارالفنون به‌تحصیل پرداخت و با علاقه‌ای که نشان داد پس از اندک زمانی به دستیاری و معاونت استادان خود برگزیده شد و در سال ۱۲۸۵ق. ضمن تحصیل در دارالفنون برای طبابت در فوج مهندسی قشون انتخاب شد.
در سال ۱۲۸۸ق که قحطی و بیماریهای گوناگون شهر تهران را فراگرفت او برای درمان بیماران، خدمات و تلاش بسیاری کرد و مدت چهارماه در بیمارستان دولتی تهران مشغول خدمت به فقرا و نیازمندان بود. وی در سال ۱۲۸۹ق. از طب فارغ‌التحصیل شد.
در سال ۱۲۹۰ق. ناصرالدین شاه پس از بازگشت از سفر اول به اروپا، در صدد برآمد که بیمارستانی به سبک اروپایی در تهران تأسیس کند و برای این کار وی را انتخاب کرد که تا سال ۱۲۹۸ ق. مسئولیت این بیمارستان را که به مریضخانه دولتی شهرت یافت برعهده داشت و به‌همین دلیل لقب حکیم‌باشی گرفت.
وی در سال ۱۲۹۸ق. به‌عنوان طبیب مخصوص به‌همراهی میرزاحسین مشیرالدوله معروف به سپهسالار که به حکومت خراسان برگزیده شده بود، به مشهد رفت و در آنجا به دستور «سپهسالار» بیمارستان رضوی را با اصول و اسلوب بیمارستانهای اروپایی بازسازی و تأسیس کرد، به‌طوری که به‌پاس خدماتش در این سفر و مأموریت به‌دریافت نشان و حمایل سرتیپی نایل آمد.
در سال ۱۳۱۵ق. مدرسه شرف را پایه‌گذاری کرد و تا سال ۱۳۲۳ق. نه تنها بدون دریافت پاداش مالی آن را به‌شیوه اروپایی اداره می‌کرد بلکه بیشتر مخارج آن را شخصاً می‌پرداخت.
وی همواره به مداوای بیماران اشتغال داشت و این وظیفه را تا پایان عمر ادامه داد و نیز هرگاه فراغتی می‌یافت، در فن خویش یا فنون دیگر به تألیف و ترجمه "از زبان فرانسوی" نیز می‌پرداخت.
علی‌اصغر نفیسی نخستین وزیر بهداشت ایران و سعید نفیسی ادیب برجسته، فرزندان او بودند بود.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#ناظم_الاطبا
Telegram
attach 📎