آدمی که به پدر و مادرم زور میگه یا بدی میکنه و حتی بعد یه مدت اونا باهاش خوب میشن، فقط منم که تا آخر عمر قرار نیست با اون آدم خوب شم.

ممکنه یه ربع حرف زدن تلفنی با کسی اونم توی راه برگشت از کار یا دانشگاه بیشتر حالم رو خوب کنه تا ساعت ها وقت گذروندن با بقیه آدما توی بهترین مکان، ممکنه یه ساندویچ کثیف و ارزون با کسی بیشتر بهم بچسبه تا غذایِ بهترین رستوران شهر با بقیه آدما، ممکنه تاثیر کوچکترین و جزئی ترین حرفهای کسی بیشتر از نصیحت چندین ساعته بقیه آدما باشه، میدونی ممکنه حتی ساعت ها با کسی وقت بگذرونی ولی انقدر برات زمان زود بگذره که فکر کنی هنوز کلی وقت داری و دل کندن ازش برات سخت باشه در صورتی که بعد از یک ساعت توی جمع بقیه آدما بودن باعث میشه دلت برای خونه و اتاقت لک بزنه
میدونی دارم از کیفیت یه رابطه؟ از حال خوبت، از هم فرکانس بودن با کسی یا اصلا از آدم درست حرف میزنم.

امروز یه کافه جدید رفتم و تنها بودم داشتم سفارش میدادم بهم گفت اینجا میل میکنید یا با خودتون میبرید؟ گفتم اینجا میل میکنم :)))))

کاش من قدرت تکلمم رو توی مکانای جدید از دست ندم.

خدا باید برای ما اورتینکرها یه آپشن اضافه میذاشت که شبا مغزمونو میشد دربیاریم و بذاریم یه گوشه که تا صب برای خودش فکر کنه و ما راحت بتونیم بخوابیم.

از ترند شدن بعضی آهنگ ها جوری ناراحت میشم که انگار مخاطب آهنگ من بودم و بقیه از چنگم درآوردن.

کریستف کلمب انقدر رو کشف آمریکا اصرار نداشت که من سر کشف بعضی آهنگا قبل از معروف شدنشون اصرار دارم.

بچه که بودم با هرکسی میخواستم دوس شم میگفتم " سلام میای با من دوس شی؟" الان هم همونم فقط سوالم به "چه سبک آهنگ گوش میدی؟/خواننده موردعلاقت کیه؟ " تغییر کرده.

نیروی گرانش سطح زمین همه جا ثابته بجز نیرو گرانشی که صبحا قبل بیدار شدن بین من و تختم هست و اون به تنهایی میتونه با نیروی گرانش سیاره مشتری برابری کنه.

بعضی آدمهارو تنها زمانی میشه تحمل کرد که بعد از هر نیم ساعت دیدار باهاشون چندین ساعت با رفیقت دربارش حرف بزنی و غیبت کنی تا یکم آروم شی.

کسی که فیلم زیاد میبینه لزوما منتقد نیست
کسی که کتاب زیاد میخونه لزوما اطلاعاتش بالا نیست
کسی که از همه جا عکس میگیره لزوما عکاس نیست
کسی که به جای تبعیت از حرف مردم دنبال خواسته ها و آرزوهای خودش میره لزوما گستاخ نیست
کسی که متفاوت با هم سن و سالاشه لزوما افسرده یا عجیب نیست
نیازی نیست همه آدمهارو مثل اشیا کنار شبیه خودشون بذاریم چون تک تکشون باهم فرق دارن و قطعا توی گروه های محدود نمیگنجن.

الان به یه شیکاگو نیاز دارم که برگردم بهش و احساس کنم یه نسخه دیگه از خودمم و برای پایانِ شروع دست تکان بدم و خداحافظی کنم.

خدا درحال عکاسیه و هی آسمون روشن و خاموش میشه و من با نیشی باز منتظرم بعد از شنیدن صدای بارون پنجره رو باز کنم و با صدای پس زمینه بارون به ادامه خیره شدن به سقفم ادامه بدم‌.

مخزن الاسرار اسم کتاب نظامی نیست اسم پیوی اون دوستته که توش تمام اتفاقای کوچیک و بزرگ زندگیتونو برای هم فرستادین و تعریف کردین.