یه آدم رندوم تو دانشگاه ازش خوشش اومد.
اهدا کردم بهش😂😔

- و خدا بخشندگان را دوز میدارد.
#خاطره 🦄

توی معرفی این آثار نوشته بود که تعداد عکس‌ها به تعداد مراحل سوگواریه.
انکار
خشم
چانه‌زنی
افسردگی
پذیرش

و اسم نمایشگاه گروهی‌شون هم «تاسیان» بود.
که اینطور که من فهمیدم به گیلکی به معنی دلتنگی برای کسیه که مدتها کنارمون بوده و حالا نیست.
و در کوردی هم به معنی گیج شدن حاصل از تنهایی. گیج‌شدن و خفه‌شدن.

#خاطره 🦄

برای اولین بار تو کل عمرم...
با اینکه سرده ولی چقدر خوبههه.😂😭
چرا یجوری نگا میکنن ملت. تاحالا یه دانشجو به همراه سه‌تا بوم پشت وانت ندیدن که سرش تو گوشیش باشه با نیش باز؟

#خاطره 🦄

امروز ژوژمان نقاشی دیجیتال بود.
و طبیعتا آخرین روز از ترم هفت... و آخرین روز از کلاس استاد الهه غفوریان که بهترین و جوون‌ترین استاد این دانشکده بود.
یه استاد خوش‌خنده و مهربون و خوشگل و قد بلند با معلومات خفن و حوصله‌ی بسیار و صمیمی که خیلی خوب نمره میداد و ساده لباس میپوشید اما همه‌جوره جذاب و باکلاس بود‌.
حتی صداشم قشنگ بود.😭

پس در پایان ژوژمان نتونستم ساکت بشینم و بعد از یه سخنرانی کوتاه که بهش گفتم دیگه با شما کلاسی نداریم و شما خیلی استاد خوبی بودید... بهش گفتم دلم خیلی براتون تنگ میشه میشه بغلتون کنم؟
(میخواستم بگم میشه باهام ازدواج کنید؟ ولی خب... از قبل شوهر داشت.‌ಥ‿ಥ⁩)

خیلی خوشحال شد طولانیم بغلم کرد منم توی بغلش دوباره دم گوشش تکرار کردم شما بهترین استاد این دانشگاهید. شمارو خوب یادم میمونه.
و اونم بهم گفت توهم یکی از بهترین دانشجوهایی بودی که داشتم.🥹
و گفت منم خوب یادم میمونه.

و البته بعدش یسری بچه‌های حسودمون هم رفتن بغلش کردن که اونم فاقد اهمیته.🚶
و توی عکس دسته جمعی‌مون هم استاد کراشم شونه‌هامو گرفته بود.😭
زن...
دل کندن ازت سخته...😭
ولی تو یکی رو خوووب یادم میمونه که هم آموزشت بیست بود، هم اخلاقت، هم ظاهرت..‌. هم نمره‌‌هایی که بهم دادی توی اون چندتا درسی که باهات داشتیم. :)

#خاطره 🦄

این ترم هم تموم شد...
و ریا نباشه این منظره مال مسیر برگشتن به خونه اس...🥹
ابرهای سبک آروم روی زمین حرکت می‌کردن و برف و بارون همزمان نم‌نم میبارید.

پنجم بهمن ۱۴۰۲، پایان ترم هفت.
#خاطره 🦄

جمعه‌ی پیش‌رو، چهارم اسفند، روزیه که آزمون کنکور ارشدی رو میدم که امیدی به قبولیش ندارم.
پس بیشتر از کنکور ارشد، برای فاینال ترم پنج ژاپنی استرس دارم که درست دو روز بعد از کنکور برگزار میشه.
در نتیجه... توی کتابخونه‌‌ و بین بچه‌هایی که برای ارشد میخونن، نشستم... و این چیزیه که دارم میخونم:

پ.ن:
کلمه‌ای که فوکوس دوربین روشه، 大好 (دای‌سکی) عه. به معنی «خیلی دوست داشتن. عاشق چیزی بودن»
#خاطره 🦄

بین راه بنرهای تبلیغاتی نماینده‌های شورا منظره رو خراب کرده بودن. مخصوصا یکیشون که به استاد اندیشه۱ مون تعلق داشت. از مزخرف‌ترین و کوته‌فکرترین و بی‌عقل‌ترین اساتیدی که توی زندگیم دیدم. با دکترای فلسفه.
و درست مقابل ما، ماشین پلیس اومد و بنر‌هاش رو جمع کرد. چون جای بدی نصب شده بودن.
پس تصمیم گرفتم خیلی رندوم برای دوتا از مغازه‌دارهایی که درحال تماشا‌ی این صحنه بودن، توضیح بدم که این مرد استاد ما بوده و چقدر صلاحیتشو نداره نماینده باشه. :)
و اونام فقط با افسوس گفتن که هیچکدوم از اینا کاری برای مردم انجام نمیدن خانوم...
چهارتایی سر تکون دادیم و تایید کردیم و راهمون جدا شد.

امروز نقاشی دیواری قشنگِ یه مدرسه‌ی غیرانتفاعی و یک گل قرمز وسط یه دسته خار و مامان بابای صبور یه بچه‌ی اوتیسمی توی پارک و قیافه‌ی ابله صفرعلی عارفخانی روی بنرش و اولین درختی که اینجا شکوفه زده رو دیدم ~
#خاطره 🦄

زینب شاید اول یه گربه‌ی سیاه و آروم به نظر بیاد، ولی درواقع یه گربه‌ی نارنجیه که به خاطر جعل هویت، از سمت اتحادیه‌ی گربه‌های سیاه تحت تعقیبه.
توی یکی از درگیری‌هاش با مافیای گربه‌های سیاه، دست زینب آسیب دید... و بعد از گچ گرفتنش، متوجه شد که تا مدتی نمیتونه اونو خم کنه. پس تصمیم گرفت موقتا یک دیکتاتور بشه. (اگه دیکتاتور میشد، میتونست راحت دهن گربه‌های سیاه رو سرویس کنه. زینب وقتی اینو فهمید از هیجان دم نارنجیش به خارش افتاد.)
پس دیکتاتور شد. چون خواستن توانستن است.
و غذای ملی رو «آب‌هویج‌بستنی» تعیین کرد. و وقتی اعتراضات بالا گرفت، تهدید کرد که اگه به ناسازگاری ادامه بدن، سوپ رو هم غذا اعلام میکنه... (و خدا خدا میکرد این اتفاق نیفته.چون خودشم سوپ دوست نداشت.)
زینب مدت کوتاهی دیکتاتور بود. (حدود دو هفته. تا وقتی گچ دستشو باز کنن.) و توی این مدت سخنرانی‌های زیادی انجام میداد. ولی خب... زینب میو میو میکرد. :(
پس کسی سخنرانی‌هاشو نمی‌فهمید و همه به خاطر عدس‌پلو‌های مجانیِ مراسم، توی همایش شرکت میکردن.
همه به جز یه نفر. که عدس پلو دوست نداشت چون عدس برای گوارشش بد بود. ولی زبون زینب رو میفهمید.
و همیشه میدونست زینب یه گربه‌ی نارنجیه. چون ماسک سیاهشو براش تعمیر میکرد و بعدش باهم آب‌هویج‌بستنی میخوردن.
یه گربه‌ی سیاه که همیشه زینبو تشویق می‌کرد و هم ماسکش و هم خود واقعیش رو صادقانه دوست داشت.
و تهدید‌های هیچ اتحادیه‌ی گربه‌های نارنجی یا سیاهی اونا رو نمی‌ترسوند.
(و... معلومه‌ که اون گربه‌ی سیاه منم.)

زینب خوشگلم، هرموقع که دوست داشتی، من شنونده میومیو‌هات هستم و کلی بغل حضوری برات ذخیره کردم~
- تولدت مبارک ^^ 🤍✨
- اونه‌چانِ ایموتو پخ پخی

#خاطره 🦄

فیلم 12th fail رو دیدیم.
عجب فیلم خوبی بود برای هند.🤌
و اینکه تهش فهمیدم از روی واقعیت ساخته شده و شخصیت اصلی تلاشگر و توقف‌ناپذیرش واقعا توی دنیای واقعی وجود داره، برگامو ریزوند.

و بعد فیلم... ساعت سه نصفه شب با یه لا هودی و زیر شلواری و سر لخت پریدم تو کوچه که برف ندیده و دست نزده از دنیا نرفته باشم.
به فردا صبح اعتباری نیست.
انقدر با زیر شلواری قرمز و هودی سیاه و دست و دماغ یخ‌زده توی کوچه ول گشتم و بدو بدو کردم و اثر دست روی ماشین بجا گذاشتم که زهرا از کلاه هودیم منو خرکش کرد برگردوند خونه.😭
همین الانم دستام گزگز میکنن.😂
همسایه‌ها احتمالا سه صبحی صدای هار هار خندیدن یکیو تو کوچه شنیدن که داره از دست دوست سرمازده‌اش فرار میکنه.
#خاطره 🦄

📌ورکشاپ کمیک
- ماهور پورقدیم و صدف فقیهی

پ.ن: بالاخره دانشگاه یه ورکشاپ خوب گذاشت.
#خاطره 🦄

چنین چیزی بود. حالت لی‌اوت و اسکچ.
از چپ به راست بیاید.

برای دو پنل آخر فرمودن که ما فقط ۱۸۰ درجه‌ی روبرو اجازه‌ داریم زاویه‌ی دید رو بچرخونیم. نمیشه وقتی مو بلنده مثلا سمت چپه، زاویه یهو بره پشت سرشون و از پشت سر فلیپ بشه و برعکس بشن.

جز اون، همون اول که چشمشون افتاد به شکل و شمایل کارم، گفتن این نشونه مانگا خوندن زیاده‌. (که نمیدونم تعریف بود یا انتقاد😂😭)
و گفتن چقدر خوب که سایلنته و دیالوگ نداره و چقدر این کار سخته ولی این محتوا رو خوب میرسونه.
و اینکه... فرمودن اکسپرشن‌ها و حالتای چهره رو خوب درمیارم اما بدیش اینه که آرتیستایی که اکسپرشن‌هارو خوب درمیارن، به دام میفتن و لحظه به لحظه‌ی احساسات چهره‌ی کاراکتر رو میخوان نشون بدن. پس زیاد مومنت به مومنت کار میکنن.
خلاصه نباید توی نشون دادن احساسات کاراکتر زیاده‌روی کنم و در همین حد کافی پیش رفتم.
#خاطره
#آرت 🦄

این یکی از تکالیف این هفته‌ی کلاس عکاسی بود...
که استاد فرمودن یکی از دوتا بهترین کار این هفته‌اس و یه مدل تعادلی داره به اسم «تعادل گشتاور»
که طبق یه قانون فیزیک به همین اسمه.
و کلی توضیح داد که این مدل تعادل خیلی سخته و خیلی خاصه و کلی ضابطه داره و خفنه.
(و البته چندباری تاکید کرد که خانم رپین این تعادل رو شانسی گرفته. که خب راستم میگه. سنسمضمض)
و خب از نظر مینیمال بودن و صاف بودن کادر و این چیزا هم مورد تأیید واقع شد و بچه‌ها دوبار دست زدن برام. و من ذوق کردم.😂🥹

همین دیگه. وسط تایم آنتراک کلاس عکاسی اومدم اینجا خوشالی کنم.🙂‍↔️
#خاطره 🦄

توی سلف گیر افتادیم. انقدر بارون و تگرگ شدید بود که برق‌ها هم قطع شدن.
حس انیمه‌هایی رو دارم که بارون میگیره و دانش‌آموزا توی مدرسه و بدون چتر گیر میفتن. البته که قطعا قرار نیست مثل وانشات «بزرگ و خوشحال» یه قند عسل با چتر پیداش بشه بگه بیا برسونمت خانومی و فلان.
ما میشینیم بارون کم بشه اسنپ بگیریم بریم خانه‌مان زیر پتو.
همه‌جا خنک و مرطوبه و بوی خیسی بارون میاد.😭 خیلی قشنگه...
اگه پریود و دردمند نبودم و کتاب‌های ژاپنیم توی کوله‌پشتیم نبودن و نمیخواستم واسه فاینال جمعه، زبان بخونم... خیلی حالم بهتر هم میبود.
میخواستم برم کتابخونه‌ی دانشگاه که ژاپنی بخونم ولی با قطعی برق فعلا کنسله. میریم خونه چیل میکنیم تا دل‌درد کمردردمون هم بهتر بشه.😔
#خاطره 🦄

اینم پایان رسمی کل کلاس‌های آموزشی دانشگاه مقطع کارشناسی. تا آخر عمرم. :(
پایان بندیش هم با کلاس تاریخ هنر ۲ صبا فدوی.
هفتم خرداد ۱۴۰۳

یجورایی خیلی حس عجیبی داره.
از الان هنوز این حسو هضم نکردم. یکم بگذره میفهمم چه خاکی تو سرم شده.🫠
#خاطره 🦄

انقدر دیگه توی سونوگرافی نشستیم که خانوم منشی منو به سِمت نگهبان در حیاط و سرویس بهداشتی گمارد و خودش رفت به کاراش برسه.
الان من نشستم تو انتظار درحالی که به مراجع‌هایی که میخوان برن دستشویی کلید میدم.🙂
#خاطره 🦄

و بعدش که موفق شدم برسم به سوپرمارکت، مرد مغازه دار که اسمش کاظم عه و باهم دوستیم (سنش از بابام بیشتره) یهو بی‌مقدمه شروع کرد:
میبینین دستام سیاه شدن؟ به خاطر توت سیاه اینجوری شده... نمیدونم چرا سیاه شده...
دیروز جاتون خالی رفته بودم توت سیاه بتکونم، دستام رنگی شدن اصلا پاک نمیشن.

من: هه هه... آره رنگش خیلی موندگاره...

کاظم: باورتون میشه دستکش پوشیده بودم، بازم دیدم دستام رنگی شدن...😨

من: عجب...

کاظم: نمیدونم چرا هرچی میشورم رنگش نمیره. سیاه شدن. من دستکش پوشیده بودم.
(و همزمان کارت میکشید)

من: خوبه روی لباستون نریخته. از روی لباس که اصلاااا پاک نمیشه.😂😔

یه نفر پای حرفای این مردا بشینه.
چرا انقدر امشب تنها شده بودن؟😂😭
نزدیک بود به مغازه‌دار میوه‌فروشیه که با اونم رفیقم هم سر بزنم بگم جان... تو چی میخوای برام تعریف کنی...
#خاطره 🦄