بابا...🥹
#توییت 🦄

یه نقاشی دیجیتالی کشیدم که زخمتون می‌کنه...🙂‍↔️

من این سریاله رو دارم درحال پخش میبینم.
و از سریالش و مخصوصا کاپلش راضیم.
خیلی وقت بود که اصلا سمت تایلند نرفته بودم انقدر که کثشر تولید کرده بودن اخیرا.
ولی به عنوان یه بی ال تایلندی، از انتخاب این یکی راضیم. بازیگراشم خیلی گوگولین باهمدیگه.
اسمش century of love
شیش قسمت از ده قسمتش اومده فعلا.

خب... فاینال ژاپنیم دادیمووو...
نوبت نقاشی و تولفثه.

این نقاشی دیجیتال نصفه که گفتم یادتونه؟
ایناه.
شاید یه روزی کاملش کردم.
شایدم نکردم.🚶

دوتا فیلم زندگی‌نامه‌طور از هند دیدم که به نظرم چیز خوبی بودن.
مخصوصا اینکه از روی زندگی آدمای واقعی ساخته شدن و وقتی که فیلم‌هاشون رو میبینین، از این حجم از پشتکار و سختکوشی و دهن‌سرویسی در آدمای واقعی تعجب میکنین.
انگیزه‌ها و اهدافشون خیلی برای من بشخصه جالب و پشم‌ریزونه. و بخش جالب‌تر و ارزشمند این ماجرا اینه که شخصیت اصلی هردو فیلم، توی فقر شدیدن و آرزوهاشون مسخره میشه و فقط خودشونن و خودشون.
فقط تلاش خودشونه که نجاتشون میده. تلاش خیلی زیاد... توی شرایط خیلی سخت که صددرصد تلاش هم کافی نیست.

اگه از سینمای هند هم میبینید، اینا رو هم بهتون پیشنهاد میکنم.

فیلم اول که همین دیشب دیدمش...
قهرمان بازنده.
لقبی که مردم برای شخصیت اصلی انتخاب کردن تا مسخره‌اش کنن، اما براش تبدیل به شعار میشه.
- Chandu champion 2024
داستان زندگی اولین شخصی که موفق میشه مدال طلای پارالمپیک رو برای هند توی رشته‌ی شنا بگیره. به اسم مورلیکانت پتکار.
که اگه سرچ کنین میتونین کارنامه‌ی کاریش رو هم ببینین. یه آدم شدیدا فقیر که در آرزوی رشته‌ی کشتی در المپیک، به ارتش و تیم‌های ورزشی ارتش میپیونده درحالی که حتی خانواده‌ی خودش هم بهش پشت کردن.
شنا، بوکس، کشتی، تنیس روی میز... چیزی نیست که این آدم انجامش نداده باشه...
و البته که ارتش هم یه بدبختی جدید :)
واقعا دیدنش لذتبخش بود و هر لحظه پشمام از حجم بدبختی‌ای که شخصیت توی زندگی سختش تحمل میکرد میریخت.
واقعا فیلم خوش‌ساختی برای هند بود.

و فیلم دوم... دوازدهمین ردی.
از زندگی شخصی به اسم مانوج کومار شرما ساخته شده.
- 12th fail 2023
آدمی که سال آخر دبیرستان یعنی دوازدهمش رو دائما رد میشه. به این خاطر که حاضر نیست تقلب کنه و پاس بشه.
چون میخواد در آینده یک پلیس درستکار بشه‌. اونم توی هند با اینهمه فساد بین نیرو‌های پلیس و نظامی‌شون.
و بعد تصمیم میگیره توی یک آزمون سراسری خیلییی سخت که برای نیرو‌های پلیسه شرکت کنه... که به اطلاعات خیلی بالایی احتیاج داره و دهنش سرویسه خلاصه.
و همین وسط فقر خیلی خیلی شدیدی رو هم تحمل میکنه. درحالی که باید درس هم بخونه، مجبوره سخت‌ترین شغل‌ها و کارهارو هم به جون بخره... و همچنان انرژی‌شو حفظ میکنه و تلاش میکنه.
واقعا دیدن این حجم از تلاش و پیگیری بدون استراحت دیگه داشت پیرم میکرد.😂🫠
و این آدم با خانواده‌اش هم مسائلی داره...
و عاشق هم میشه همین وسط. :)
عاشق یه دختر از سطح بالاتر از خودش.
تمام اینارو باهم هندل میکنه این آدم...
قطعا به دیدنش می‌ارزه.🤌

چیزی که دیدن اینا بهم میفهمونه اینه که...
درسته میگن تلاش کنی به هرجایی ممکنه برسی.
اما خیلی بیشتر از اون ممکنه نرسی...
و اینایی که جبر جغرافیایی رو نادیده میگیرن، و میگن ربطی نداره که کجا به دنیا اومدی، بازم تلاش و کوشش برای اهدافت کافیه، چقدر زر مفت میزنن.
اگه چاندو چمپیون رو ببینین متوجه عمق ماجرا میشین.
وقتی شخصیت اصلی کنار بقیه‌ی ورزشکارا در المپیک قرار می‌گرفت دل منم میگرفت براش.
فقر و جنگ و خانواده و مردم روستایی که این آدم تحمل کرد تا به اینجا برسه رو واقعا باید مد نظر قرار داد در مقایسه با کسایی که شرایط براشون خیلی مهیا‌تر بوده.
همه زحمت میکشن.
اما سطحش متفاوته. زمینی که این زحمت توش کاشته میشه متفاوته.

درسته که شخصیت‌های این داستانا تلاشگر ان و به چیزی که میخوان میرسن... اما میلیون‌ها آدم دیگه هم هستن که نمیرسن، و شرایطشون اونارو درهم میشکنه.
چیزی که خیلی برام بولد بود توی این فیلما همینه. که چقدر زندگی و شرایط برای بعضی‌ها سخت‌تره و زندگی باهاشون بد تا میکنه.

شخصیت اصلی این دوتا فیلم رو به نظرم نه فقط زور بازو و زور ذهن، بلکه تروماها و ترس هم پیش میبره.
ترس از اینکه برگردن به روستای دورافتاده و فقیرشون و آرزوهاشون رو کنار بذارن.
آدمی که شرایط براش راحت‌تره و به عنوان یک گزینه داره این کارو انجام میده، خیلییی فرق داره با کسی که «چاره‌ای جز این نداره.»

یجا نوشته بود

دخترا برات ریلزی رو میفرستن که فکر میکنن تو خوشت میاد.
پسرا یه ویدیو رو برات میفرستن چون خودشون خوششون اومده.

اینو الان که امینی برام یه ریلز دیگه فرستاد عمیقا درک کردم.
ویدیو قبلیش یه ویدیو هنری بود.
این یکی یه میم از امام خمینی.
مرد... گوز و شقیقه آخه؟

بچه‌ها پیج اینستای امینی اینه.
https://www.instagram.com/aliamini1993?igsh=dzl4OWRxZTZoc2E4

همینجوری... گفتم شاید خواستید عکاسی‌هاشو ببینید. (پرایوته)

باد پنکه مارا برد...

وقتایی که پی ام اس نیستم خیلی آدم خوبیم.

دیشب رفتم توی مغازه‌ی لوازم آرایشی، با روی گشاده و لبخند بزرگ بهش گفتم وااای مغازه‌تون چقدر خنکهههه...
زنه با قیافه‌ی😈گفت عه دوست داری؟
منم😋گفتم آرههه بیرون گرمه.

امروزم با پیام‌هایی طولانی، از استاد گل گلاب ایلاستریتورم تشکر کردم که انقدر باحوصله و خوب و مهربونه و پاسخگویی سریع و خوبی داره.
و اونم عاو🥹شد و گفت روزمو ساختی.
منم چنان ذوق کردم انگار کراشم جوابمو داده.
(اساتید خوب واقعا کراشن البته)