خسرو انوشیروان

🔷ایران نه دولت دارد، نه ملت

🔹"کنفرانس صلح [پاریس] از بدو انعقاد آن عناوین قشنگِ حق و عدالت و مساوات و انصاف را کنار گذاشته، دول معظمه کار را به دست خود گرفته، دول کوچک را عقب زده، هر طور خواستند موافق مصلحت و هوسناکی خود ترتیب دادند. جماعتی که قدرت دارند مصلحت شخص خود را ترتیب میدهند، باقی هم که خوابند.
در این صورت هیچ امیدی برای ما نیست، اگر ایران ملتی داشت و افکاری بود اوضاع خارجی از امروز بهتر برای ایران متصور نمی‌شد.

🔹ایران اول باید وجود پیدا کند تا اثری مترتب شود. وجود داشتنش وجود افکار عامه است. وجود افکار عامه بسته به این است که جماعتی ولو قلیل باشند، از روی بی غرضی در خیر مملکت کار بکنند و متفق باشند.
اما افسوس، بس گفتم زبان من فرسود.

🔹فرنگی‌ها عموما از ایران بی‌خبرند بلکه غالبا متذکر وجود ایران نیستند.
جلب توجه ایشان کردیم و گمان میکنم مظهر و معرف بدی از ایران نبودیم.
اقداماتی که برای مملکت مفید باشد خیلی کرده‌ایم و در مراجعت به طهران بیان خواهم کرد.

🔹ما را از اوضاع طهران مسبوق کنید و پلیتیک دولت را برای ما روشن سازید و تکلیف ما را معین کنید که چه باید بکنیم. هر کاری باید کرد چرا نمی‌کنید[خطاب به هیئت دولت] تا ما بتوانیم بگوییم ما مشغول هستیم.
اظهار حیاتی، عرض لحیه‌ای، آخر همه را که نمی‌توان مغلطه کرد و گفت ایران مملکت داریوش و انوشیروان است.
من چند مرتبه بوذرجمهر و نظام‌الملک و فردوسی و خواجه نصیر تحویل مردم بدهم؟
چقدر شعر بخوانم و عرفان ببافم؟
خلاصه چه بگویم و چرا بگویم و برای که بگویم؟

چرا تصمیم نمی‌کنید و ما را اینجا متحیر گذاشته‌اید؟ آخر ما نماینده دولت ایران هستیم، سرخود که نیامده‌ایم.
خفت ما اینجا خفت ایران است."

🔹جملات بالا گوشه‌ای از یادداشت‌های محمدعلی فروغی بود، در هنگام اقامت در پاریس و شرکت در کنفرانس صلح، پس از پایان جنگ جهانی اول.

🔹در این یادداشت فروغی از آشفتگی دولت ایران در اواخر دوران قاجار گله میکند و از وضع ناگوار ایران در آن سال‌ها غمگین است و از بی کفایتی و بی توجهی دولتمردان عصبانی است.

🔹در این شرایط بود که #رضاشاه_بزرگ برخواست و زمانی که پا به عرصه گذاشت و قصد بنا کردن دولتی مقتدر منظم را کرد، با استقبال اکثر #مشروطه‌خواهان، #سیاست‌مداران و #روشنفکران و عموم #مردم ایران از جمله #فروغی مواجه شد.

#کمپین_بازگشت_به_مشروطه

@khosrovanooshiravan

392 views16:06