‍ ‍ ‍ چطور #روانمان را سبک کنیم؟
#قسمت_دوم

روان نیز نیاز به #بیرون‌روی دارد. نیاز به خالی شدن از #فاضلاب مشکلات زندگی . تا بتواند دوباره به چیزهای خوب فکر کند. روی چیزهای بهتر #سرمایه‌گذاری کند. روان هم نیاز به رهایی از #فشار دارد. وگرنه می‌ماند؛ گیر می‌کند. رشد نمی‌کند. نمی‌تواند قدم از قدم بردارد. تمام فکر و ذکرش درگیر چیزهای #حقیر می‌شود.

گاهی به روان‌تان استراحت دهید. استراحت از #روزمرگی؛ از دویدن‌های بی‌هدف؛ از تنش‌های #بیهوده؛ از #کل کل کردن با خود و دیگران؛ از گیر دادن به چیزهایی که ارزشش را #ندارد؛ استراحت از #حرص و طمع، استراحت از کینه. استراحت از نقاب ها و #پرستیژهای مزخرفی که سینه‌ی آدم را تنگ می‌کند. استراحت از احساس #قبض و گرفتگی. یا لااقل استراحت از چیزهایی که درون خود میریزید و کسی نمیفهمد.
خصوصا در فرهنگ ما که از همان بچگی یاد میگیریم که آدم خوب یعنی کسی که #هیجاناتش را سرکوب کند و نشان ندهد.
بهترین رفیقی که می توانید #فاضلاب روان را روی آن خالی کنید، یک #قلم و کاغذ است.

بنویسید. هرچه دل تنگتان می‌خواهد. آزاد و رها. بعدش هم بیندازیدش #سطل آشغال. حتی اسیرِ آن نوشتن هم نشوید: اینکه چه مینویسید و چگونه می‌نویسید و برای چه می‌نویسید.
فقط و فقط بنویسید. حتی اگر حال نوشتن نداری شروع کن به حرف زدن و صدایتان را #ضبط کردن. بدون هیچ قیدی #حرف هایت را بزن. بی هیچ آداب و ترتیبی. در مورد همه چیز. بی هیچ هراس و قید و بندی. بعد بارها گوشش بده. بعد حذفش کن و فراموشش کن. فقط باید برسی به آنجا که فریاد بکشی: چو تخته پاره بر موج، #رها #رها #رها من

@kheradedaroun