ما برای هر چیزی #نامی انتخاب می کنیم؛ حتی برای تجربیاتمان.
میگوییم: ناراحتی. خشم. ترس. عصبانیت. شعف. کسالت. اشتیاق.
اما احساسات، فقط انرژی‌هایی در حال #حرکتند.
بدون استفاده از کلمات، و فرای برچسب‌های مفهومی، ما واقعا نمیتوانیم بدانیم که در حال تجربه‌ی چه #حالتی هستیم.
برچسبِ "اندوه" را کنار بگذار و حالا ببین این حال چیست؟
توصیفِ #خشم را کنار بگذار. این چیست؟
مفهمومِ #کسالت را رها کن و ببین این انرژیِ خامِ زندگی که در درونت #می‌تپد چیست؟

#کنجکاو شو.
بگذار این تجربه ی کنونی ِ تو، تجربه‌ای #شگفت انگیز شود.
دیگر احساسات را "مثبت" یا "منفی"، "روشن" یا "تاریک"، "درست" یا "غلط" #نخوان.

به آن حسِ درون بدنت #بازگرد.
به زندگیِ #خام.
گِز گِز کردنِ زنده ی احساسات – گرم، زِبر، شدید، کدر
آن حس ِ رقصان در شکم، قفسه سینه، در گردن و یا در سر.
جدا نشدنی از آنچه که تو هستی. صمیمی. #مقدس.

این #مراقبه است.
جایی‌ که ابعاد افقی و عمودی، زمان و بی زمانی به هم میرسند.
تضاد ها در همدیگر محو می‌شوند و ...

تنها عشقی بی‌نام، باقی #می‌ماند.

@kheradedaroun