مراقب #فضای_مجازی باشید!
@kheradedaroun

ساده است. وقتی #غمگینی، غمت را احساس کن. سعی نکن #شاد باشی. سعی کردن، خسته کننده است. غمت را به #عقب نرآن. غمت را بی حس نکن. سعی نکن که بر آن #غلبه کنی.

سعی نکن که #تغییرش دهی. حتی سعی نکن تا #شفایش دهی. حتی نیازی نیست که #قبولش کنی بدان که آن غم پیشاپیش پذیرفته شده است. در وجودِ پهناور تو #فضای کافی برای غم وجود دارد

تو مانند آسمانی و اندوه، تنها یک #هوای گذرا است. تو پهناوری و اندوه، #زودگذر است. تو بی‌نهایتی، و اندوه به دنبال خانه و سرپناهی است. #ساده است. وقتی غمگینی، غمگین باش. در برابر غمت #تعظیم کن. گرامی‌اش بدار.. بگذار دمی #بیاساید و برود. و تو #قداستش را خواهی شناخت. #سر زندگی‌اش و #لذتش را!

@kheradedaroun

افکار حقیقت #نیستند و نهایتاً حتی مال شما هم نیستند آنها فقط صداها، اصوات، پیشنهادات و عقاید ذهن هستند که در همه اوقات مانند دسته ای از #پرندگان آوازخوان می آیند و می روند.
هر پرنده ای نغمه متفاوتی ، عقیده و پیشنهاد متفاوتی را از منظر متفاوتی می خواند. تو ان پرندگان نیستی.
تو #فضای وسیع و بازی هستی که پرندگان می توانند در آن آواز بخوانند ، آگاهیی هستی که پرندگان را در برمیگیرد، #سکوتی هستی در زیر و در میان.

تلاش #نکن پرندگان را #متوقف کنی (زیرا باعث می‌شود آنها حتی با صدای بلندتری بخوانند.)
و تلاش نکن آنها را #نابود کنی (زیرا آنها فقط بخش هایی از خود هستند که تمنای عشق دارند ) بلکه به آنها اجازه بده #بخوانند و پرواز کنند زیرا آن، قدرت و رهایی توست.

پرنده« من شکست خورده ام» می تواند بخواند پرنده من «اتلاف فضا هستم» می تواند بخواند، پرنده« من شگفت انگیزترین پرنده ام» می تواند بخواند و همه دوستان آنها در این #میانه می توانند بخوانند...

و تو #لانه غول‌آسای هوشیاری و آگاهی هستی ، یک پناهگاه پرندگان، که هرگز با همسرایی عقاید تعریف #نمی شوی و در جنگ با آن نیستی. #من هستمِ عظیم و تعریف ناپذیر.
@kheradedaroun

ما بر این #باوریم که شفا یافتن، نبودنِ درد و توهم و ناراحتی است
اما شفای واقعی، هیچ کاری با #گریختن از این امواجِ تجربه ندارد
شفایی که شما واقعاً #مشتاق آن هستید، عمیق‌ترین پذیرشِ درد است،
پایان همۀ #توهمات است

#شفایی که شما واقعاً #مشتاق آن هستید،
شفا یافتن از #هویت گرفتن به‌عنوان قربانیِ درد است
ما واقعاً آزاد شدن از درد را #نمی‌خواهیم،
بلکه #عمیق‌ترین پذیرش در درد را می‌خواهیم

کشف کردن خودتان به‌عنوان #فضای باز
و وسیعی که درد در آن پدیدار می‌شود
و نه داستانِ کسی که مورد #حملۀ درد واقع می‌شود،
این است شفای راستین و این بسیار #فراتر از شفای فیزیکی است.

@kheradedaroun

ما چنان #مشغول تلاش برای دور شدن از ناراحتی و درد، و رسیدن به کمال در آینده هستیم که کارمان به #از دست دادنِ این کمالی که هم‌اکنون #حاضر است می‌انجامد.

ما چنان مشغول تلاش برای آمدن به خانه‌ایم که این حقیقتِ‌ #گریزناپذیر را که «ما پیشاپیش در خانه‌ایم» از دست می‌دهیم.

ما چنان #مشغول تلاش برای حفظ تصویری از خودمانیم و چنان سعی می‌کنیم که به خودمان و جهان ثابت کنیم که چه کسی هستیم، که این #نکته را از دست می‌دهیم که آنچه ما هستیم به سادگی، #فضای وسیع و بازی است که در آن، همه تصاویر می‌آیند و می‌روند.

ما چنان مشغول جست‌و‌جو هستیم که کارمان به از #دست دادنِ این فضای باز که همه چیز را در برگرفته می‌انجامد، یک فضای باز که خودش، پایان #جست‌و‌جوست.

@kheradedaroun

.......(بخش دوم) اما وقتی من با تو نه به عنوان یک خودِ مجزا، بلکه به عنوان فضای #وسیع و بازی که همه افکار احساسات و حواس در آن #برمی خیزند و فروکش می کنند ،رابطه میگیرم، اینجاست که #صمیمیت واقعی ممکن است.

ما بدون تاریخ به صورت #فضای باز با فضای باز با هم دیدار می کنیم و این شروع رابطه #واقعی است

عاشقانه ترین چیز در جهان است که به کسی بگویی:

(( من به تو نیازی ندارم که مرا #کامل کنی.من بدون تو کامل هستم اما از همراهی تو اکنون لذت میبرم و دوست دارم در کنار تو باشم. و اگر تو مرا ترک کنی من هنوز #قادر خواهم بود به تو عشق او بورزم. حتی اگر در تجربه ی آن،درد یا اندوه باشد.
عشق واقعی هیچ چیزی در #عوض نمی خواهد.

@kheradedaroun

و عشق از این تشخیص #حاصل می‌شود که آن‌چه که شمایید، به‌عنوان #فضای باز، به‌عنوان اقیانوس، همهٔ #موج‌هایی را که ظاهر می‌شوند -همهٔ مناظر و اصوات و بوها و حس‌هایی که ‌اکنون #پدیدار می‌شوند- به‌طور عمیق و بدون شرطی‌شدن #می‌پذیرد.

در آغوش گرفتن کاملِ همه‌ی #موج‌های تجربه، عشقی است که همیشه در جست‌وجویش بوده‌اید.

همه‌چیز از هیچ‌چیزی که شمایید، جدایی‌ناپذیر است. در چشمان شما، همه‌چیز #معشوق است.

@kheradedaroun