دشت پریشان (سفرنامه کربلا از دی ماه 1388)/ #محمدحسین_فروغی

هین مرو گستاخ در دشت بلا
هین مران کورانه اندر کربلا
قسمت (3)
سرزمین میان رودان
از مهران تا نجف حدود 120 کیلومتر است اما ظاهرا کم خطر نیست زیرا نیروهایی به نام امنیت خاصه که متعلق به سپاه بدر و در اجاره ی سازمان حج ما بودند ما را اسکورت می کردند. این نیروها در قالب ماشین های مسلح از جلو و عقب کاروان چند اتوبوسی ما حرکت می کردند و این مسیر دوساعته حدود 5 ساعت به درازا کشید. می گفتند از مناطق امن شیعه نشین می گذرند از این رو راه پر پیچ و خم وطولانی می شود. ورود ما همزمان با روز آخر محرم ، و در مسیر ما همه جا پرچمهای عزای محرم برپا بود. نکته ی جالب آن بود که در پرچمها شعارهای خاص نوشته بودند و از قماش شعارهای احساسی خودمان نظیر «امان از دل زینب»، «منم سگ رقیه» و ذکر مسائل تشنگی ندیدم . اکثری از پارچه ها کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا نوشته بود و باقی یاحسین و امثال آن. راه پر پیچ و خم و جاده بد بود، راهنمای ما گفته بود خودتان را محکم نگه دارید و مواظب وسایل باشید . راست می گفت چون آنقدر پیچ و دست انداز بود و جاده آنقدر نامرتب بود که قابل توصیف نیست. تابلوهای راهنمایی خیلی کم بود و مسیر عبور ما روستاها و شهرکهای جنگ زده ای بود که از جنگ هجومی صدام به ایران قد راست نکرده گرفتار یورش آمریکایی ها شده بودند. نخل های سربریده ، خانه های خراب و خاکریز های باقی مانده از دوران جنگ نشان می داد زندگی آنها در حالت دفاعی و پرخطراست و تعریفی ندارد. در این فاصله من به سرزمین افسانه ای میان رودان می اندیشیدم . اینجا را تازیان بعدها بین النهرین خواندند. فاصله ی رودخانه های دجله و فرات در قسمت های پایین دست تر از بغداد، جلگه ی حاصلخیزی ست که تا جایی که من می دانم تا به حال دست کم سه بار دست به دست شده است. نخستین گزارشهای تمدنی از این ناحیه از شهرهای مستقلی است که بعد ها در قالب تمدن سومری ظاهر شدند و از آن پس چندین بار میان اقوامی که در همان حدود زندگی می کردند دست به دست شد و هر کدام افتخاراتی بر گذشته افزودند تمدن های سومر و بال معروف ترین آنهایند. در حدود ۵۵۰ سال پیش از تولد مسیح، کورش بزرگ ایرانی بابلیان را –که دچار اختلافات و انحرافاتی بودند- به زانو در آورده با شکوه فراوان بر این شهر وارد شد. دومین دوره ی میانرودان از این زمان آغاز می‌شود. هخامنشیان و اسکندیان و اشکانیان و ساسانیان جمعا حدود کمتر از ۱۲۰۰ سال بر این ناحیه حکم راندند و با یورش تازیان دوران سومی از حکومت بر این ناحیه آغاز شد که تاکنون هم ادامه دارد. شگفتا با آنکه تمامی ساکنان نخستین دوره را مورخین عرب نمی دانند اما تازیان حاضر که بازماندگان نیروهای یورشگر به ایران در پادگانهای ساخته شده به دستور عمر خلیفه اول مسلمین، هستند خود را از نسل و نژاد همان سومریان می خوانند و برایشان مهم نیست مورخین غیر از آن را ثابت کرده اند. گو اینکه تازیان بر این رویه آموخته شده اند چرا که به راحتی ابوعلی سینا و بیرونی و توسی و هزاران دانشمند ایرانی دیگر را هم اکنون به نام دانشمندان عرب به دانش اموزان خود می آموزانند. سرزمین میانرودان افسانه ای، اکنون به ویرانه ای بی سر و صاحب بدل شده که اگر از تاریخ و از گذشته ی طلایی آن باخبر باشی ناخود اگاه بر این شرایط گریه خواهی کرد. انگار این اهمیت فراوان است که اینقدر سبب یورش های فراوان و آسیب ها شده است وگرنه باید مثل سرزمین عربستان پیش از نفت در آرزوی توجه فاتحان به خود می ماند. دشت های حاصلخیز ی که می توانست با هدایت آب رودخانه ها به زیر کشت رود و یا به چاه کوچکی و مدد تلمبه ای پر آب شود اکنون بیابان لم یزرعی است که مردمی هم در کنار آن گرسنه اند. به خاطر دارم در سالهای دبیرستان در باره ی محصول خرمای عراق می خواندیم نصف خرمای جهان در عراق تولید می شود وحالا هیچ خبری از آن نیست و مردمانی که در آن صفحات زندگی می کنند مانند دوران عباسیان چشم به ایران و دروازه ی اقبال(دروازه خراسان) دوخته اند تا مگر ایرانیان به مدد خرید سوغات رونقی به بازارشان دهند.
ادامه دارد...
♦️♦️♦️♦️♦️♦️
🍃🌸 #ویست_آنلاین
🍃🌸 @vistonline
💯 پایگاه اطلاع رسانی #خوانسارنیوز
👇👇👇👇
@Khansarnews1
https://t.me/joinchat/AAAAADwZkBSMGHwtPXRDVw

دشت پریشان (سفرنامه کربلا از دی ماه 1388)/ #محمدحسین_فروغی

هین مرو گستاخ در دشت بلا
هین مران کورانه اندر کربلا
قسمت (4)
دیدار از مزار شاه مردان
نیمه های شب به نجف رسیدیم و در هتلی دور تر از حرم جاگرفتیم . در آنجا بود که خبر شدیم چند ساعت پیش در نجف بمب گذاشته اند و اوضاع امنیتی تر شده بود. سحر گاهان به زیارت رفتیم . برابر معمول چند حلقه ی امنیتی و بازرسی بدنی را پشت سر گذاشتیم تا به وروی حرم رسیدیم. از اینجا به بعد اجازه ی بردن هیچ چیزی را نداشتیم . گوشی همراه ، دوربین و حتی کبریت و سیگار را باید به امانات تحویل می دادیم .وارد حرم شدیم. اینجا حریم شاه مردان است و ابهتی ویژه دارد . سنگینی فضای پر معنویت آن را هنوز حس می کنم. راستش را بخواهید مدتهاست از نوشتن پیرامون آن گریزانم و خود را در حدی که بتوانم و لیاقت نوشتن در باره ی آن امام داشته باشم نمی بینم. به یاد کلمه ی قصار 381 از نهج البلاغه افتادم که می فرماید: " سخن در بند توست تا بر زبانش نرانی و چون گفتی اش در بند آنی." از این رو اعتراف دارم که برای آن شاه مردان و استاد سخن ، انچه در حد لیاقت اوست در این مختصر ناتوانم.
بارگاه شاه مردان (ع) مرا سخت تحت تاثیر قرار داده بود و حس می کردم همه ی سنگینی این سفر الان یکجا بر من وارد بود. ایوان طلای معروف و گلدسته های نه چندان بلند اما ستبر آن در وسط مجموعه ی حیاط جلوه می کرد و مزار مولا در چند قدم به طرف داخل در زیر گنبذ طلایی قرار داشت. بعد از خواندن نماز صبح و انجام آداب زیارت وارد شدیم و پس از آداب و دعا آرزو کردم تا فرصت این زیارت برای همه ی دوستداران امام (ع) فراهم شود. اکنون مدتی از طلوع آفتاب گذشته بود و داخل بارگاه آنقدر شلوغ نبود که مرا از آرام گرفتن در کنار ضریح محروم کند . البته بعد ها هم متوجه شدم فصل حضور ما خیلی شلوغ نیست ؛ اکثر زایران ایرانی بودند و به ندرت عرب دیده می شد . نکته ی جالب توجه برای من در نجف آن بود که در حواشی بارگاه امام (ع) به وقت نماز, نمازهای جماعت پراکنده ای توسط ایرانیان برگزار می شد که بلندگو نداشت و من ندیدم نماز رسمی با اقامه ی امام رسمی درحرم مولا برگزار شود. بعد از پرس و جوهای فراوان این مطلب درست از آب در آمد و پاسخهای در خوری نیافتم.
اکنون فرصتی فراهم شد تا به حیاط قدم گذاشته و حجره ها و گور دانشمندان آرمیده در کنار شاه مردان را ببینیم . معروف است که پس از شهادت امام فرزندانش به دور از چشم مردم و شبانه، وی را در این محل دفن کردند و قبرش تا سالهای آغازین حکومت عباسیان ناشناخته بود و محل حاضر را امام صادق در سال 132 مشخص نمود. بعد ها عباسیان توجه مختصری به آن نشان دادند تا اینکه عضدالدوله دیلمی که خودش نیز در جوار حرم آرمیده است دستور ساخت بنای مهمی داد و تا دوران صفوی چندین بار مرمت و بازسازی شد. مهاجرت شیخ توسی به نجف در قرن پنجم فرصتی بزرگ برای رونق شهر شد. دوران صفوی به مرقد شاه مردان توجه ویژه شد و چندین مرحله صندوق و بنا گسترش یافت تا اینکه نادرشاه گنبد آن را طلا کرد. در دوران قاجاریه ( اواخر قرن دوازدهم و قرن سیزدهم ) چندین مرحله وهابی ها به نجف یورش آورده و آن را غارت کردند در دوران صدام هم یورشهای متعددی به نجف شد که کتیبه های نستعلیق و طلاهای زیادی خراب و غارت شد.
ادامه دارد...

♦️♦️♦️♦️♦️♦️
🍃🌸 #ویست_آنلاین
🍃🌸 @vistonline
💯 پایگاه اطلاع رسانی #خوانسارنیوز
👇👇👇👇
@Khansarnews1
https://t.me/joinchat/AAAAADwZkBSMGHwtPXRDVw

دشت پریشان (سفرنامه کربلا از دی ماه 1388)/ #محمدحسین_فروغی

هین مرو گستاخ در دشت بلا
هین مران کورانه اندر کربلا
قسمت (5)
مزارات نجف و بازار آن
با سقوط اصفهان به دست افغانها و مهاجرت علمای شیعه به نجف کم کم این شهر مرکز علمی شیعه شدو اکنون قبر آنان در جوار حرم مشخص است.اکثری از بزرگان شیعه در اینجا آرمیده اند . بیش از 50 اتاق در دور بارگاه مرکزی است که در هر کدام گورهاست.و بیش از 120 مزار از بزرگان است.و بیش از 40 نفر دیگر هم در راهرو ها و اتاق های دور بارگاه مرکزی آرمیده اند. از میان این بزرگان علاوه برشیخ توسی که رونق علمی نجف مدیون هجرت او به این شهر بودو علامه امینی که الغدیر عظیم را نوشت و شیخ محمد حسن صاحب جواهر، شیخ زین العابدین عاملی , آیه اله نایینی, خویی ها , شیخ مرتضی انصاری , شیخ عباس قمی , آخوند خراسانی محمد جواد مغنیه, میرزا حبیب رشتی , سید ابوالحسن صدر اصفهانی , میرزا حسن شیرازی, محمد کاظم یزدی و علامه حلی مقدس اردبیلی مزارسید مصطفی خمینی را هم در اتاق جنب گلدسته ی راست دیدم.دقتی بر تاریخ وفات این بزرگان نشان می داد جز علامه حلی و مقدس اردبیلی و معدودی دیگر اکثر این بزرگان مربوط به دو قرن اخیر و زمان رونق حوزه ی نجف بودند و شخصیت هایی که در سطرهای پیش نام برده شدند اکثرا در حوادث تاریخ معاصر ایران نقش داشته و مرجع عام بوده اند. در کنار بارگاه امام و از داخل شهر نجف تا فاصله های بسیار دور تر گورستان عظیمی ست که به باب السلام مشهور است این گورستان که ظاهرا بزرگترین گورستان جهان است در پهنه ای از دشت میان نجف و کوفه واقع است و سالهای نه چندان دور تر روزانه صدها جنازه ی ایرانی وارد شده به نجف را در درون خود جا می داد گورهای آن هرکدام داخل سردابی ست و چشم انداز آن سخت شگفتی آور . بسیاری از شخصیت های ایرانی در آنجا آرمیده اند و برای من گور رییس علی دلواری , بیشتر در خاطره مانده است.
بازار نجف مانند سایر شهر های زیارتی چسبیده به حرم است و در آن فروشندگان چشم دوخته اند تا زایران به آنجا رفته و خرید کنند انواع جنس موجود است و قسم خوردن به مولا برایشان فرصتی ست تا احساسات ما را برانگیخته و حرف شان را باور کنیم. در نجف شیشه ی خاصی است که در بیابان اطراف نجف از ترکیب شرایط خاکی ایجاد می شود در این بازار فراوان و پر خریدار بود. خرید ایرانیان زیاد بود اما در پشت لبخند های فروشندگان بغضی نهفته بود که معلوم بود با صدام به گور نرفته است.
ادامه دارد...
🍃🌸 #ویست_آنلاین
🍃🌸 @vistonline
💯 پایگاه اطلاع رسانی #خوانسارنیوز
👇👇👇👇
@Khansarnews1
https://t.me/joinchat/AAAAADwZkBSMGHwtPXRDVw

دشت پریشان (سفرنامه کربلا از دی ماه 1388)/ #محمدحسین_فروغی

هین مرو گستاخ در دشت بلا
هین مران کورانه اندر کربلا
قسمت (6)
کوفه و مسجد سهله
... دیدار ما از نجف و حواشی آن محدود و متراکم بود ظهر روز دوم به مسجدسهله رفتیم و مقامات هفتگانه ی آن را پاس داشتیم. فردای آن روز عازم مسجد مشهور کوفه شدیم اعمال مسجد کوفه فراوان بود و ممکن بود کوچکتر ها از انجام آن خسته شوند اما اینطور نبود. مقامات آن را پاس داشتیم و محراب معروف امام را زیارت کردیم. ما توضیح راهنمای ایرانی خود را گرفتیم اما برخی از هیئت های ایرانی راهنمای عرب گرفته بودند. برای من جالب بود یکی از این راهنمایان مناجات امام در مسجد کوفه را یک سطر در میان می خواند تا زودتر تمام شود و شاید بتواند گروهی دیگر را راهنمایی کند و پول بگیرد. البته پیرمرد و پیرزن های ایرانی هم فقط گوش میکردند. ماشاالله همه جا دغل‌کار پیدا می شود. بیرون مسجد قبر مسلم بن عقیل, مختار ثقفی و هانی بن عروه است و ما را فرصت دیدار و زیارت میسر شد.
مجموعه ی مسجد کوفه و قبور اطراف آن بازسازی شده و در حال بازسازی است و اکنون برای کسانی که قبل از 5 سال پیش دیده اند کاملا تازگی دارد. مسجد از بیرون مانند قلعه ای ست و داخل آن ایوانهای چار طرف با ستونهای مرتفع قرار دارد و سقف آن چوبی ست. بیرون مسجد هم زیارتگاههای ست و خانه ی امام هم در کنار آن است . شگفتا که این عراقیان همه چیز را بهانه می کردند تا پول بگیرند و مردم بی اطلاع و احساساتی هم به بهانه ی گوناگون به خدام قبور و محافظان مقامها پول می دادند. این مورد بعدا در کربلا خوبتر می شد دید که هر گوشه ای را به نام مقام بزرگی از شهدای کربلا می خواندند و کسی در کنار آن پول می گرفت . شنیدم یکی از کسانی که منزل خود را مقام (جایگاه حضور) یکی از بزرگان کرده و پول می گرفت.
چشم انداز نجف شهر آشوب زده و مخروبه ای را می نمایاند که پارکهای آن خراب و خیابانهایش آشفته و ساختمانها دور از طراوت بود هنوز شهر صورت جنگی دارد و شعار های وطنی همه جا به چشم می خورد به نظرم رسید عراق مانند پرچمش سرخ و سفید و سیاه است و دولت در آن شرایط مردم را تشویق به وحدت و دوری از خشونت می نمود به این شعار ها توجه کنید: "یدا بید، لا سلاح بید" و "هذا هو بلدنا عراق" و امثال آن فراوان بود. که سفارش می کرد نسبت به هم مهربان باشند.
این نجف روزگاری نه چندان دور، مرکز شیعیان جهان بوده و بزرگان مراجع شیعه در آن مستقر بودند اما به روزگارحکومت حزب بعث -که از اقلیت سنی مذهب عرب شمال عراق بودند- رفته رفته محدود شد و در زمان جنگ با ایران این محدودیت ها افزون شد و رونق آن به قم منتقل شد . برای من جالب بود که یک راننده ی مسافر کش در این شهر از ما در باره ی اوضاع ایران می پرسید و با شگفتی شنیدم که می گفت: این آشوب حاضر پس از انتخابات در ایران این کشور را زمین خواهد زد و الان اوضاع ایران 50 به 50 است یعنی احتمال سقوط کشور را بعد از کارهای احمدی نژاد می داد. این بنده دیدگاه نامبارک و نحس آن بیگانه را با تمسخر رد کرده بر آن خندیدم اما او چنان وانمود می کرد که از آشفتگی ایران شادمان است.
ادامه دارد...
♦️♦️♦️♦️♦️♦️
🍃🌸 #ویست_آنلاین
🍃🌸 @vistonline
💯 پایگاه اطلاع رسانی #خوانسارنیوز
👇👇👇👇
@Khansarnews1
https://t.me/joinchat/AAAAADwZkBSMGHwtPXRDVw

دشت پریشان (سفرنامه کربلا از دی ماه 1388)/ #محمدحسین_فروغی

هین مرو گستاخ در دشت بلا
هین مران کورانه اندر کربلا
قسمت (7)
در راه کاظمین
حضور فشرده ی ما در نجف به همین سه روز ختم شد. برنامه این بود که صبح روز بعد عازم کاظمین شویم و پس از زیارت آنجا به کربلا برویم . مامور امنیتی با ما بود و اتوبوس ما در گرگ و میش هوا از نجف خارج شد . ما به سمت شمال می رفتیم و از کنار بغداد هم می گذشتیم . حالا منظره ی عراق تخریب شده را خوبتر می شد دید. از چند ایستگاه بازرسی آمریکایی گذشتیم و کم کم به بغداد نزدیک می شدیم مشخص بود صدام به بغداد رسیدگی ها کرده زیرا کاخهای متعدد ویران شده در مسیر فراوان بود. یادم آمد از آن تیسفون قدیم و بغداد عباسیان که چشمشان به شرق بود و دروازه ی سوی ایران را «باب اقبال» می خواندند. الان هم چشم امید عراقیان به ایران بود و اقبالشان پولهای کلان زایران ایرانی که با کلی بی ادبی از انان می گرفتند .شاهان ساسانی و اشکانی و خلفای شکم پرست و شهوتران عباسی خوب تشخیص داده بودند که این بغداد خوب جایی است. واژه ی بغداد کاملا فارسی و مرکب از بغ به معنی خدا و داد به معنی داده است. بغداد بر ساحل دجله تقریبا در مرز شمالی جلگه و حد فاصل کوهستان است. امروزه اما هیچ اثری از رونق و طراوت بغداد دیده نمی شد. اوضاع بد تر از آن بود که فکرش را می کردیم . همه جا شعارهای وطنی و اتحاد مردم را در شرایط انتخابات به وحدت سفارش می کرد ولی هیچ ساختمان گلوله نخورده ای هم در راه ندیدیم. در آسمان بغداد بالن های خاصی ظاهرا برای کنترل و امنیت در فضا معلق بود. با گذر از حاشیه ی کثیف و آشوب زده ی بغداد خیلی زود وارد کاظمین شدیم . اتوبوس ما در محوطه ی ایستگاهی مخصوصی در فاصله ی حدود 500 متری حرم ایستاد و ما با مراقبت ویژه ی مامور امنیتی به سوی حرم روان شدیم .
شهر کاظمین هم مانند سایر شهرها ی عربی که دیده بودم نامرتب و کثیف بود و اوضاع کنونی عراق آن را بدتر کرده بود. در این آشفته بازار چشم من به تابلوی یک شرکت گردشگری افتاد که نوشته یود جزیره ی کیش در خلیج---- (همانطور که عربها می گویند) این خیابان خیلی پر از گرد و گل و لای بودو منظره ی سیم های اضافه در خیابان مانند کربلا و نجف، شمایل تارعنکبوتی را می نمایاند که گاهی از درز آن آسمان را نمی دیدی. در مسیر راه در این خیابان پر از گل و لای مغازه های متعدد ی بود که اکثری از آنها طشت هایی پر از شیرینی برای فروش در جلوی مغازه داشتند اما پر از پشه. مدیر کاروان ما می گفت در فصل تابستان این شیرینی ها را نمی شود از لای پشه ها دید. در خیابان نکته ی جالب دیگر این بود که خط و زبان فارسی در تابلوها فراوان بود و کلمات خاص فارسی مثل تورانچی و پور مهر و مانند آن فراوان بود. از دور گنبد کاظمین پیدا شد و ما به حرم نزدیک می شدیم حلقه های امنیتی را گذشتیم و پس از چند مرحله وارسی بدنی وارد محوطه ی حرم شدیم. آداب زیارت به جا آورده و امامان کاظم و جواد (ع) را زیارت کردیم. پس از زیارت، پرسه ای هم در راهروها زدیم . بخشهایی از ساختمان نو بود ولی بخشهای مرکزی آن کهنه بود بر بالای پیشانی ایوان شرقی حرم که کاملا طلاکاری هم بود نام ناصرالدین شاه قاجار و تاریخ 1285 ق پیدا بود. که در سال 21 از پادشاهی خود دستور طلاکاری این ایوان را داده بود. در جوار قبور امامان کاظمین شیخ مفید(دانشمند و فقیه بزرگ شیعی) و خواجه نصیر توسی ( وزیر دانشمند و شیعه مذهب هولاکو)هم آرمیده اند و کمی آنسوتر از حرم سید رضی (گرد آورنده ی نهج البلاغه)و سید مرتضی مدفونند. در اینجا همچنین خوانده بودم برخی بزرگان و مشاهیر دیگر نظیر: معزّالدوله آل بويه، جلال الدوله آل بويه، وزير مهلبي، عميد الجيوش، فخرالدوله ديلمي، مشرف الدوله ديلمي، ابن حمدون، ضياء الدين ابن الأثير، ابن الناقد، ابن العلقمي، فرهاد ميرزا، آية الله سيد حسن صدر مدفونند که من آنها را نیافتم در حرم کاظمین نماز جماعت ظهر به شکل رسمی و متمرکز بر گزار شد و نماز شکسته ی ایرانیان تعدا د محدود عربها را بر ما شناساند! قرار بود ناهار را در مسیر بازگشت به کربلا صرف کنیم . خیلی زود از حرم خارج شده و از آن مسیر آشفته خود را به اتوبوس رساندیم و به سوی کربلا حرکت کردیم. در راه کاخهای ویرانه ی فراوانی دیدم؛ هیچ جا خبری از رونق و شادابی نبود.

🍃🌸 #ویست_آنلاین
🍃🌸 @vistonline
💯 پایگاه اطلاع رسانی #خوانسارنیوز
👇👇👇👇
@Khansarnews1
https://t.me/joinchat/AAAAADwZkBSMGHwtPXRDVw

دشت پریشان (سفرنامه کربلا از دی ماه 1388)/ #محمدحسین_فروغی

هین مرو گستاخ در دشت بلا
هین مران کورانه اندر کربلا
قسمت (8)
کربلا
آفتاب را به کربلا رساندیم. این کربلا و نجف و کوفه مثلثی را تشکیل می دهند بر ساحل غربی فرات . نام کربلا بر خلاف آنکه مداحان و روضه خوانان می گویند از درد و امتحان و بلا گرفته نشده بلکه نامی باستانی ست که مشتق از واژه های آشوری (کر ب + ایلا) به معنی حرم و خانه ی خدایان است. مشابه این نام در میان رودان باستان فراوان است. مثلا بابل که شهر باستانی این منطقه است همان (باب +ایلا )یعنی دروازه ی خدایان است که حدود 20 کیلومتری کربلای حاضر قرار داردو اربیل( ارب +ایلا) امروزی هم از همین گروه نامهایی ست که پسوند خدا دارد. کنار نهرمانندی که مسجدی هم با نام امام زمان (ع)در آنجا بود پیاده شدیم و به سوی منزل هدایت شدیم. وضع امنیتی کربلا خیلی جدی تر بود . اینجا در ایستگاههای بازرسی دستگاههای ویژه ای در دست ماموران بودکه مامور آن با حرکت در کنار مسافران و چرخهای باری از وجود بمب در این بارها خبر می داد. چندین حلقه ی امنیتی را گذراندیم انگار خیر گذشته بود و ما مثل نجف دور از حرم نبودیم . در اینجا تلافی کرده بودندو اتاق ما درست روبروی حرم حضرت عباس بود.
سنت معمولی زایران کربلا زیارت حضرت عباس و بعد از آن رفتن به حرم امام (ع)است. پس از آن فاصله ی مقدس 350 متری معروف بین الحرمین را طی کرده به حرم مولا رسیدیم .معنویت و احساسات موج می زد همه هاج و واج بودیم . انگار هیچ کس باور نمی کند آنجاست ! این حکایت ما نبود. وارد حرم امام شدیم . حرمین حضرت عباس و امام حسین (ع)تقریبا دو متر از فضاهای شهری گود تر است. زایران قدیمی تر و اسیرانی که از آنها در مورد فضای حرم امام حسین(ع) پرسیده بودم می گفتند: در روزگار صدام ، نیروهای ارتشی با جیپ از پله های حرم پایین می آمدند و در محوطه ی اطراف ساختمان اصلی می چرخیدند. امروز فضاهای حیاط حرم امام حسین(ع) مسقف شده اند. تمامی فضاهای حیاط حرم با فرشهای ماشینی ایرانی که گوشه های آن نام شهرهای وقف کننده را نوشته اند پوشیده شده است. تمامی تابلو ها به خط نستعلیق و کاشی ها اکثرا هفت رنگ هستند .داخل حرم اضافه بر مقبره ی مقدس امام حسین(ع) و فرزندانش در قسمت پایین پا ی امام قبور سایر شهیدان کربلا و در قسمت مابین مقتل و قبر امام (ع) قبر حبیب ابن مظاهر قرار دارد. اطراف حرم جایگاههایی را مشخص کرده اند که در روز عاشورا در آن حادثه ای روی داده است . مثلا تل زینبیه و خیمه گاه حسینی و غیر از آن. در این مورد بد نیست بدانید این مقام یا جایگاهها فرصت مناسبی برای پول گرفتن اعراب شده و همه جا صندوق گذاشته اند ...

♦️♦️♦️♦️♦️♦️
🍃🌸 #ویست_آنلاین
🍃🌸 @vistonline
💯 پایگاه اطلاع رسانی #خوانسارنیوز
👇👇👇👇
@Khansarnews1
https://t.me/joinchat/AAAAADwZkBSMGHwtPXRDVw

دشت پریشان (سفرنامه کربلا از دی ماه 1388)/ #محمدحسین_فروغی

هین مرو گستاخ در دشت بلا
هین مران کورانه اندر کربلا
قسمت (9) حرم امام
...انگار نخستین حرم را طایفه بنی اسد به شکل سایبانی بر گور امام (ع)ساختند و بعدها مختار ساختمان کوچکی بر آن ساخت. در دوران اموی رونقی نداشت اما در زمان عباسیان متوکل برای جلوگیری از زیارت مردم در چند مرحله قبر امام(ع) را ویران کرد . در قرن چهارم هجری عضد الدوله دیلمی بنایی باشکوه بر قبر ساخت و حدود 550 سال بعد از عضد الدوله شاه اسماعیل صفوی هم دستور داد صندوقی خاتم بر روی قبر بگذارند و قندیل‌ها هدیه کرد و رواق‌ها را فرش گران‌بها انداخت. آغا محمدخان قاجار هم دستور داد گنبد را طلا کنند و بعدها جنازه‌ی وی را هم در جوار امام (ع)در قسمتی که الآن برای زیارت بانوان در نظر گرفته‌اند دفن کردند بعدها امیرکبیر را هم در همان حدود دفن کردند. در دوران ناصرالدین‌شاه قاجار شیخ عبدالحسین تهرانی معروف به شیخ العراقین از ایران مأمور شد تا حرم را نوسازی و گسترده کند که در دوران وی اقدامات مهمی انجام شد. داخل حرم و زیر گنبد آینه‌کاری بود و بنای حرم مثل حرم امام علی از همان نوع چارتاقی ایرانی ست. روی قبر امام (ع)ضریح خاتم‌کاری گران‌قیمتی از دوران صفوی باقی‌مانده و من نمونه‌ی آن را در مقبره‌ی خاندان شیخ صفی در اردبیل دیده بودم.
فرصت حضور ما در عراق فرصت مبارکی بود زیرا از خلوتی جمعیت ما می‌توانستیم به ضریح نزدیک شده و حتی در نیمه‌های شب ساعت‌ها در کنار آن باشیم و مزاحم دیگران هم نباشیم. هرچند در قسمت خانم‌ها کمتر این‌طور خلوت می‌شد ولی برای من فرصتی بود تا سنگ جگری‌رنگ بالای سر امام(ع) را با دقت تماشا کنم. این سنگ موردتوجه عوام است و کسان به‌زحمت می‌کوشند آن را ببوسند یا به‌هرروی بر آن نماز کنند.ولی راهنمای حرم می‌گفت فقط نشانی از این است که قبر امام دقیقاً مقابل این سنگ است.
در کربلا برعکس نجف، نماز جماعت رسمی از سوی آستانه به پا می‌شد. بعد از نماز صبح از سوی ایرانیان مراسم زیارت عاشورا برگزار می‌شد. شب‌ها هم ایرانی‌ها در حرم برنامه‌ی سخنرانی و عزاداری داشتند.در فرصت‌های شبانه که به حرم می‌رفتیم مراسم سخنرانی و روضه و نوحه عربی بعد از نماز برگزار می‌شد و معدودی در آن شرکت داشتند. یک‌بار همزمان مراسم نوحه فارسی در سوی دیگر به پا بود آن‌وقت ما فهمیدیدم مختصری هم که قبلاً در نوحه و روضه عربی شرکت می‌کردند ایرانی بودند چون کمتر از 5 درصد جمعیت عرب بودند. در کربلا ما تصور می‌کردیم داخل ایران هستیم. زیارت و راز و نیاز ایرانی‌ها تقریباً عاطفی و خوب بود ولی حرکات زشتی در آداب زیارت از سوی عراقی‌ها دیده می‌شد که آدمی را شگفت‌زده می‌کرد. برخی اعراب وقتی دور ضریح را خلوت می‌دیدند پشت خود را با فشار زیاد به ضریح می‌مالیدند این مورد را مکرراً در حرم امام حسین (ع) و حضرت عباس دیدم . یک‌بار از راهنمای عرب در حرم امام حسین(ع) پرسیدم این چه حرکتی ست؟ می‌گفت برای شفا گرفتن است.
♦️♦️♦️♦️♦️♦️
🍃🌸 #ویست_آنلاین
🍃🌸 @vistonline
💯 پایگاه اطلاع رسانی #خوانسارنیوز
👇👇👇👇
@Khansarnews1
https://t.me/joinchat/AAAAADwZkBSMGHwtPXRDVw

دشت پریشان (سفرنامه کربلا از دی ماه 1388)/ #محمدحسین_فروغی

هین مرو گستاخ در دشت بلا
هین مران کورانه اندر کربلا
قسمت پایانی(10)
روزهای بعد در دیدار از مسجد صاحب الزمان ع در کربلا برخورد جالبی پیش آمد. تعدادی دانش آموز در فضاهای خلوت مسجد _ که اکنون فقط ایرانی ها در آن در رفت و آمد بودند_ درس می خواندند من که نمازم را حفظ بودم تند تر خواندم و بعد کنار دست یکی از آنها نشستم و کتابها و جزوه های درسی اش را وارسی کردم فراموش نکنم نظام آموزشی عراق به شیوه ی ابتدایی و متوسطه است و متوسطه اول و دوم ، درست همان نظامی که در قدیم داشتیم و قرار است بعد از این داشته باشیم . کتابهایش را دیدم قیمت کتابها رایگان بود. کتاب تاریخشان را بررسی کردم خیلی دروغ داشت از جمله دروغهای آن نام خلیج فارس بود که جعلی نوشته بودند به او گفتم چرا خلیج ع ر ب ی ؟ گفت خب درست است هفت کشور عربی دور آن هستند و فقط یک کشور فارسی ! فرصت خوبی بود تا او را قانع کنم . پرسیدم اسم شما چیست؟ گفت: عمران گفتم از حالا به بعد اگر ترا عمر صدا کنند چه می شود؟ گفت : نمی شود من عمرانم ! گفتم خب وقتی اسم خلیج فارس از گذشته های دور فارس بوده و حالا عوض می کنند درست است؟ شرمگینانه شکست خورد و پذیرفت. من به روشنی به او حالی کردم این ابوعلی سینا و جابربن حیان و غیره که در کتابش دانشمندان عرب خطاب شده اند ایرانی اند و طبیعتا او نمی توانست در برابر من مقاومت کند چه او دانش آموز معمولی بود و حس می کرد در برابر دبیر سن گذشته ای مقاومت و استدلال خام بی فایده است. هم در اینجا و هم در بازار از لحن عربی بدم می آمد گمان داشتم خیلی خشن ادا می شود و با ملاایمت واژه های فارسی برابر نبود.
فرصت حضور ما در کربلا خیلی زود سپری شدو قرار بود روزبعد به ایران برگردیم حالاتقریبا دو هفته به اربعین مانده بود و من از قبل در مورد مراسم اربعین کربلا شنیده بودم. پدر بزرگم که در دهه 1330 شمسی به کربلا رفته و اربعین کربلا را دیده بود از مراسم آنجا برایم گفته بود . ظاهرا عراقی ها در مورد زیارت کربلا در اربعین سنگ تمام می گذارند. در راه بازگشت ، در مسیر راه پایگاههای متعددی شبیه به همین ایستگاههای صلواتی خودمان دیدم که در حال تجهیز و آماده سازی بود. می گفتند کاروانهای عزاداران از سراسر عراق به کربلا می آیند . اکثری از این جمعیت نذر دارند پیاده بیایند و همان روزها هم گروههای چند نفره ای را می دیدیم که با پرچمهایی که به دوش دارند پیاده و برخی پابرهنه در مسیر کربلا بودند. در ایستگاههای راهی که برپا بود برای خواب و غذای مسافران اربعین بر قرار بود. تاسف خوردم و دلم میخواست من هم اربعین کربلا را می دیدم. خوش به حال آنها که حسینی بودند و هستند. ما برمی گشتیم و جمعی می‌رفتند. جمع زیادتری در تدارک امکانات زایران بودند وهمه نشان می داد که: کربلا جاری بوده و هست...خوش دارم در پایان این نامه ی سفر، گفتاری مقدس از امام حسین(ع) را بنویسم تا محک حسینی بودن یا نبودن ما باشد . آنجا که می فرماید: " النَّاسُ عَبِيدُ الدُّنْيَا ، وَ الدِّينُ لَعِقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ ، يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ ، فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّيَّانُون " . مردم بندگان دنیایند و دین لقلقه ی زبانشان، دوستش دارند تا زمانی که به آنها روزی می رساند . هنگامی که گرفتار امتحان و بلا می شوند دین داران اندکند.
پایان

#ویست_آنلاین
@vistonline
💯 پایگاه اطلاع رسانی #خوانسارنیوز
👇👇👇👇
@Khansarnews1
https://t.me/joinchat/AAAAADwZkBSMGHwtPXRDVw

لاقستان ویست
خاکِ لاق، خاک سفید رنگ یا متمایل به سفیدی است که در اطراف ویست فراوان یافت می شود و مردم ویست در پختن شیره انگور از آن استفاه می کنند. در گذشته هم برای سفید کردن خانه ها پس از گذشت زمستان استفاده میشد. این خاک با املاح معدنی فراوانی خاصیت قلیایی دارد و می تواند خاصیت اسیدی آب انگور را خنثی کند.
آب انگور را که میگرفتند، لاق به آن می زدند تا خاصیت اسیدی آن کم شود و از فعال شدن برخی باکتری ها هم جلوگیری کند. با اضافه شدن خاک جوششی در آب انگور ایجاد می شود که اگر غفلت کنند سر میرود. حالا آب انگور آمیخته با لاق را کمی میجوشانند بعد از آن آب انگور را کنار می گذارند. آب زلالی روی کار می آید و خاکها ته نشین میشود. آب زلال را جداکرده و میجوشانند تا سفت شود. به مرور رنگ شیره به قرمزی و عسلی تبدیل می شود. وقتی شیره آماده شد در خمره های مخصوص برای استفاده در زمستان نگهداری می شود.
چه خوش است دوشاب فروشی
هیچکس نخرد، خودت بنوشی
#محمدحسین_فروغی
🍃🌸 #ویست_آنلاین
🍃🌸 @vistonline
💯 پایگاه اطلاع رسانی #خوانسارنیوز
👇👇👇👇
@Khansarnews1
https://t.me/joinchat/AAAAADwZkBSMGHwtPXRDVw

جامع گلپایگان
زیباترین و قدیمی ترین مسجد غرب استان در شهر گلپایگان است که اتفاقا از جهاتی در جهان اسلام بی نظیر است. این مسجد که فقط گنبد خانه ی سلجوقی آن مانده احتمالا در زمان ساخت مثل سایر مساجد آن زمان چهار ایوانه بوده و ایوان بزرگی هم داشته است که در طول زمان تخریب شده است و در دوران فتحعلی شاه حیاط و دو شبستان به اطراف گنبد خانه اضافه و صورتی موجه پیدا نمود.
گنبد خانه این مسجد که دوازده در دوازده متر است، گنبدی دو پوش و جدا با ارتفاع بیست و دو متر را روی چهارتاقی خود نگه داشته است. معمار هنرمند و ماهر این بنا ابو عمر محمد القزوینی است که آثار زیادی از او در دوران محمدبن ملکشاه در حوزه سلجوقیان از شام تا ایران به نام اوست. قزوینی که این بنا را به دستور ابو نصر ابراهیم در سال پانصد و هشت قمری بنا کرده است در چند جای کتیبه ها از ابوشجاع محمدبن ملکشاه یاد کرده است. این ابوشجاع تقریبا آخرین شاه مقتدر سلجوقی است که تا پانصد و دوازده به مدت پانزده سال حاکم بود و آثار زیادی در دوران او ساخته شد.
کتیبه های دور محراب این مسجد که چند ردیف است و نیز کتیبه های گوشواره ها، طوق زیر گنبذ و جاهای مختلف در این مسجد هم از نظر تعداد و هم از نظر کیفیت بی نظیر هستند . سنگ محراب نیز سوره توحید را در حاشیه خود دارد و با تزئیناتی از خط کوفی مصری دارد .اهمیت این بنا چنان است که تعمیرات آن در هزار و سیصد و ده توسط آندره گدار آغاز شد و دو سال بعد هم به ثبت ملی رسید. مسجد جامع گلپایگان و مناره دو راه پله ای بی نظیر هم سن آن که دویست متر با آن فاصله دارد، از دیدنی های ارزشمندی هستند که اگر کسی نبیند باخته است!
گلپایگان در دوران سلجوقی اهمیت ویژه داشته و وجود این مسجد خاص نشانی از آن است. خرابه های قلعه جمال در جنوب شهر که محل فعالیت اسماعیلیان بوده و نیز کتیبه ها و آثاری در ویست، همه حکایت از رونق این منطقه در آن زمان دارد. اولین بار سال شصت و پنج بود که به کمک دبیر تاریخ دبیرستانهای گلپایگان جناب استاد مُذهبی اطلاعاتی از این مسجد گرفتم که هر کجا هست خداوند نگهدارش باد.
#گلپایگان #مسجد_جامع_گلپایگان #منار_گلپایگان #ویست
#محمدحسین_فروغی #محمدتقی_مذهبی
https://www.instagram.com/p/Chm93mAtMB_/?igshid=MDJmNzVkMjY=
💯 پایگاه اطلاع رسانی #خوانسارنیوز
@Khansarnews1
صفحه ما در اینستاگرام:
instagram.com/khansarnews.ir