🌱 @kettab 🌱
كور شدم، كور شدم. فريادی ست وحشت آور در دنيايی كه همه ادعای بينايی ميكنند، در حالی كه همواره كورترين آدم ها آن هایی بودند كه نمی خواستند ببينند، نه آن هايی كه به واقع نمی ديدند.
اين كوری سفيد همه را به كام خود ميكشد و در يك آن شعور و شرافت را از مردم می ستاند. ديگر نه تمدنی مي ماند و نه انسانيتی. تكنولوژی ديگر به كار نخواهد آمد و هول و هراس قلب هر انسانی را چون چشمانش كور ميكند.
انتظار معجزه از آسمان در سيمای هر كسی مشهود است، اما آيا معجزه ميتواند درمانگر اين همه بی خردی باشد؟
📖 #کوری
✍🏻 #ژوزه_ساراماگو
🌱 @kettab 🌱
كور شدم، كور شدم. فريادی ست وحشت آور در دنيايی كه همه ادعای بينايی ميكنند، در حالی كه همواره كورترين آدم ها آن هایی بودند كه نمی خواستند ببينند، نه آن هايی كه به واقع نمی ديدند.
اين كوری سفيد همه را به كام خود ميكشد و در يك آن شعور و شرافت را از مردم می ستاند. ديگر نه تمدنی مي ماند و نه انسانيتی. تكنولوژی ديگر به كار نخواهد آمد و هول و هراس قلب هر انسانی را چون چشمانش كور ميكند.
انتظار معجزه از آسمان در سيمای هر كسی مشهود است، اما آيا معجزه ميتواند درمانگر اين همه بی خردی باشد؟
📖 #کوری
✍🏻 #ژوزه_ساراماگو
🌱 @kettab 🌱
🌱 @kettab 🌱
«کوری» یک رمان خاص است؛ یک اثر تمثیلی، بیرون از حصار زمان و مکان؛ یک رمان معترضانه‌‌ی اجتماعی - سیاسی، که آشفتگی اجتماع و انسان‌های سردرگم را در دایره‌ی افکار خویش و مناسبات اجتماعی تصویر می‌کند.
ساراماگو تأکید بر این حقیقت دارد که اعمال انسانی در «موقعیت» معنا می‌شود و ملاک مطلقی برای قضاوت وجود ندارد. زیرا موقعیت انسان ثابت نیست و در تحول دائمی است. در یک کلام ساده، دغدغه‌ی عمده‌ی ذهن ساراماگو در این رمان فلسلفی، مسأله‌ی سرگشتگی انسان معاصر یا «انسان در موقعیت» است که از خلال ابعاد و لایه‌های مختلف و واکنش‌های آنان بررسی می‌شود. از دیگر مایه‌های اصلی رمان، نقد خشونت و میلیتاریسم، اطاعت کورکورانه، دیکتاتوری،
و سیر تاریخی و فراگیر بودن آن است.
در شهری که اپیدمی وحشتناک کوری - نه کوری سیاه و تاریک، که کوری سفید و تابناک شیوع پیدا می‌کند و نمی‌دانیم کجاست و می‌تواند هر جایی باشد، خیابان‌ها نام ندارند. شخصیت‌های رمان نیز نام ندارند: دکتر، زن دکتر، دختری که عینک دودی داشت، پیرمردی که چشمبند سیاه داشت، پسرک لوچ... سبک و ساختار دشوار رمان، پس از چند صفحه، جاذبه‌ای استثنایی پیدا می‌کند.
کتاب :
📓 #کوری
نویسنده :
✍ #ژوزه_ساراماگو
ترجمه :
🔃 #مینو_مشیری
🌱 @kettab 🌱
https://instagram.com/cafe_kettab
«کوری» یک رمان خاص است؛ یک اثر تمثیلی، بیرون از حصار زمان و مکان؛ یک رمان معترضانه‌‌ی اجتماعی - سیاسی، که آشفتگی اجتماع و انسان‌های سردرگم را در دایره‌ی افکار خویش و مناسبات اجتماعی تصویر می‌کند.
ساراماگو تأکید بر این حقیقت دارد که اعمال انسانی در «موقعیت» معنا می‌شود و ملاک مطلقی برای قضاوت وجود ندارد. زیرا موقعیت انسان ثابت نیست و در تحول دائمی است. در یک کلام ساده، دغدغه‌ی عمده‌ی ذهن ساراماگو در این رمان فلسلفی، مسأله‌ی سرگشتگی انسان معاصر یا «انسان در موقعیت» است که از خلال ابعاد و لایه‌های مختلف و واکنش‌های آنان بررسی می‌شود. از دیگر مایه‌های اصلی رمان، نقد خشونت و میلیتاریسم، اطاعت کورکورانه، دیکتاتوری،
و سیر تاریخی و فراگیر بودن آن است.
در شهری که اپیدمی وحشتناک کوری - نه کوری سیاه و تاریک، که کوری سفید و تابناک شیوع پیدا می‌کند و نمی‌دانیم کجاست و می‌تواند هر جایی باشد، خیابان‌ها نام ندارند. شخصیت‌های رمان نیز نام ندارند: دکتر، زن دکتر، دختری که عینک دودی داشت، پیرمردی که چشمبند سیاه داشت، پسرک لوچ... سبک و ساختار دشوار رمان، پس از چند صفحه، جاذبه‌ای استثنایی پیدا می‌کند.
کتاب :
📓 #کوری
نویسنده :
✍ #ژوزه_ساراماگو
ترجمه :
🔃 #مینو_مشیری
🌱 @kettab 🌱
https://instagram.com/cafe_kettab