@IndigenousSociology
1⃣ در بسیاری از کشورها –به‌خصوص در کشورهای در حال توسعه– به دلیل فایده و اثری که دگرگونی و ساخت اجتماعی سنتی در بردارد، فکر جامعه‌شناسان در این زمینه، نقطه مشترکی پیدا کرده است. در این مورد، کشور #هند نمونه جالبی به شمار می‌رود. در آنجا، جامعه‌شناس متوجه می‌شود که به‌ضرورت می‌باید به سمت مسائل اساسی سیاسی کشورش متمایل گردد؛ بدین معنی که از خود می‌پرسد که چگونه یک مدیریت متمرکز، در یک محیط نامتجانس و درعین‌حال پخش و پراکنده، شکل می‌گیرد و امکان‌پذیر می‌گردد؟ در قالب همین طرز فکر، بسیاری از کشورهای #آفریقا و #ژاپن، تحولاتی را که در نظام خویشاوندی سنتی رخ داده است، مورد مطالعه قرار می‌دهند. در #ایران نیز ملاحظه می‌شود که توجه جامعه‌شناسان، به چگونگی تغییر شکل جامعه معطوف شده است.

2⃣ در برخی از کشورها، موقعیت خاص سیاسی کشور است که کانون علاقه جامعه‌شناسان قرار می‌گیرد. جامعه‌شناسان انگلیسی هنوز، هم خود را مصروف مطالعه قشربندی می‌کنند؛ چرا که آن‌ها می‌باید یک سنت قومی مبنی بر اشرافیت را با دموکراسی معاصر –که انعکاس به نسبت عمیق و ژرفی داشته است– وفق و سازش دهند. هم‌چنین یکی از اصول عینی مطالعات مربوط به جامعه‌شناسی پرورشی -که از چند دهه قبل در #انگلستان رایج شده- عبارت است از مطالعه روابط بین متغیرِ آموزش از یک سو و موقعیت اجتماعی افراد از سوی دیگر.
در #فرانسه جامعه‌شناسان جوان دوره‌های اولیه، غالباً به مارکسیسم گرایش داشته‌اند و در نتیجه، بیش از سایر کشورهای غربی در مطالعات خود وجهه نظر کارگران را به صورت برجسته و اغراق‌آمیزی ترسیم کرده‌اند.

«بینش‌ها و گرایش‌های عمده در جامعه‌شناسی معاصر»
#پل_لازارسفلد
#لازارسفلد
@IndigenousSociology