🔴مروری بر شیوه مواجهه دولت با کنش‌های صنفی معلمان

✍🏽لیلا رزاقی - جامعه نو

🔹سابقه کنش‌های اجتماعی سازمان‌یافته در ایرانِ پس از انقلابِ ۵۷، شاید به تعداد انگشتان دست هم نرسد. دلیل آنهم چنانکه بر همگان روشن است به چالشهای درونی و بیرونی فراروی سازماندهی فعالیت جمعی در ایران بازمی‌گردد. چالش‌هایی که با سازوکارهای غیردموکراتیک و به تبع آن #سرکوب_سیستماتیک از بیرون و روندهای غیرمشارکتی، فردمحور و سیاست‌زده از درون، نسبت‌های طولی و عرضی دارد.

🔹با اینهمه در دو دهه ۸۰ و ۹۰ شمسی و در پی تحولات گفتمانی حاکم بر فضای سیاسی و مدنی و همچنین فشار ناشی از گسترده شدن بحران‌های اقتصادی، برخی از گروههای اجتماعی همچون «معلمان»، شکل‌هایی از کنشگری جمعی سازمان‌یافته را در دستور کار قرار دادند.

🔹مروری بر روند تاریخی فعالیت‌های جمعی معلمان بیانگر آن است که از ابتدای دهه ۸۰ و با به هم پیوستن انجمن‌ها و کانون‌های صنفی، شکلی از کنشگری سازمان‌یافته با ماهیت «جنبشی» ظهور و بروز یافت.

🔹مدلی از #سازماندهی که تا سالها پس از انقلاب ۵۷ در بین گروههای اجتماعی بویژه در میان مزدبگیران کم‌سابقه بود و با وجود ایرادهای جدی که به برخی رویکردها و ساختارهای درونی آن وارد است، به دلیل دارا بودن ظرفیت‌های بالقوه برای جذب ذینفعان ( شامل بدنه، کادرآموزشی، دانش‌آموزان و والدین آنها از گروهها و طبقات اجتماعی مختلف) قابلیت تبدیل شدن به یک جنبش فراگیر اجتماعی را داشت.

🔹شاید برخورداری از همین ویژگی‌ها، برای آن بخش از سازوکار قدرت که تمامیت‌خواهی را در دستور کار قرار داده بود و در جهت قبض همه اشکال فعالیت جمعی تلاش می‌کرد، کافی بود تا در مقابل یک جنبش سازمان‌یافته‌ی نوپا بایستد. این رویکرد گرچه در دوره‌های مختلف با شدت و ضعف‌هایی همراه بود، اما از دستورالعمل یکپارچه و منسجمی در مواجهه با کنش‌های اعتراضی با عنوان «امنیتی‌سازی فضای مطالبه‌گری» پیروی می‌کرد.

🔹محرومیت‌ها یا محدودیت‌های شغلی، احضار و پرونده‌سازی قضایی، بازداشت جمعی از کنشگران و ایجاد محدودیت برای فعالیت آزادانه تشکل‌های صنفی، از جمله تبعات سلطه چنین نگرشی به کنشگری سازمان‌یافته معلمان بود که از دو دهه پیش تاکنون ادامه داشته است.

🔹گرچه به باور بسیاری از صاحب‌نظران، جریان صنفی معلمان همچنان یک جریان پیشرو در میان گروههای صنفی و مطالبه‌محور است اما مروری بر روند فعالیت تشکل‌هایی چون شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان و کانون‌های صنفی تشکیل‌دهنده آن، تنها در دو سال گذشته بیانگر آن است که تبعات ناشی از سالها اعمال محدودیت در فعالیت آزادانه تشکل‌های صنفی و تخریب نسبی سازوکارهای ارگانیک، میزان آسیب‌پذیری این جنبش را بیش از پیش افزایش داده است.

🔹«جامعه نو» با طرح پرسش‌هایی از فعالان صنفی، شیوه مواجهه دولت و در معنای عام آن قوای حاکم با کنش‌های صنفی معلمان را مورد بررسی قرار داده است.

🔹در این پرسش و پاسخ‌ها از دو تن از کنشگران صنفی پرسیده‌ایم، با در نظر گرفتن برخوردها و محدودیت‌های انجام شده در سالیان اخیر، آیا می‌توان نقطه تمایز مشخصی در شیوه مواجهه دولت‌ها با کنش‌ها و اعتراضات صنفی معلمان یافت که بر پیشروی یا پسروی روند مطالبه‌گری تاثیر محسوسی گذاشته باشد؟

🔹همچنین این پرسش را طرح کرده‌ایم که آیا تغییری در شیوه سازماندهی کنش‌های صنفی معلمان در سالهای اخیر به وجود آمده و تجربیات موفقی در این زمینه به ثبت رسیده است یا خیر؟!


ادامه متن در لینک زیر:

https://telegra.ph/Bv-05-23-2


#إمرأة_حیاة_حرّیة
#فعالیت_صنفی_جرم_نیست
#ما_خاموش_شدنی_نیستیم
#تشکل_مستقل_حق_ماست

🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra

🔹نشانی ارتباط با کانال:
🆔 @kashowranews