پیش چشمت داشتی شیشهٔ کبود
زان سبب عالم کبودت می‌نمود
#مولانا
خیلیا با عینک بد شانسی و نا امیدی همه چیز رو نگاه می کنن به همین دلیل همیشه موقعیت های مناسب رو از دست میدن
دیدگاهتونو عوض کنید...
@karnil

زندگی حقیقتا ساده است,
اما ما اصرار به پیچیده کردن آن داریم.
کنفسیوس

زانک از بسیار منزل رفته‌ای
تو ز نطفه تا به هنگام شباب
سهل گیرش تا به سهلی وارهی
هم دهی آسان و هم یابی ثواب
#مولانا
@karnil

جانی‌ست غذای او غم و اندیشه
جانی دگر است همچو شیر بیشه

اندیشه چو تیشه است گِزافه مَنْدیش
هان تا نزنی تو پای خود را تیشه
#مولانا

وجود تو دو قسمت دارد. یک قسمت آن خوراکش غم و اندیشه های پریشان و افکار متضاد است و قسمت دیگر مانند شیری در بیشه است.
افکار زیاد و منفی مانند تیشه ای است که بر پای وجود تو کوبیده می شوند، مراقب باش بیش از حد اجازه ورود این افکار را به ذهنت ندهی.

@karnil

#مولانا
احول= دو بین، کسی که بیمار دوتا دیدن اشیا را دارد.
@karnil

جانی‌ست غذای او غم و اندیشه
جانی دگر است همچو شیر بیشه

اندیشه چو تیشه است گِزافه مَنْدیش
هان تا نزنی تو پای خود را تیشه
#مولانا

وجود تو دو قسمت دارد. یک قسمت آن خوراکش غم و اندیشه های پریشان و افکار متضاد است و قسمت دیگر مانند شیری در بیشه است.
افکار زیاد و منفی مانند تیشه ای است که بر پای وجود تو کوبیده می شوند، مراقب باش بیش از حد اجازه ورود این افکار را به ذهنت ندهی.
@karnil

✅ (( مولانا ))
باز آمدم چون عید نو تا قفل زندان بشکنم
#مولانا
@karnil

این جهان کوهست و فعل ما ندا
سوی ما آید نداها را صدا

#مولانا

کارهایی که در دنیا می کنیم, مثل صداهایی است که در دامنه کوه فریاد می زنیم, همشون به خود ما
باز می گردند.

@karnil

آن نیاز مریمی بودست و درد
که چنان طفلی سخن آغاز کرد
هر چه رویید از پی محتاج رست
تا بیابد طالبی چیزی که جست
حق تعالی گر سماوات آفرید
از برای دفع حاجات آفرید
هر کجا دردی دوا آنجا رود
هر کجا فقری نوا آنجا رود
هر کجا مشکل جواب آنجا رود
هر کجا کشتیست آب آنجا رود
آب کم جو تشنگی آور بدست
تا بجوشد آب از بالا و پست
تا نزاید طفلک نازک گلو
کی روان گردد ز پستان شیر او
رو بدین بالا و پستیها بدو
تا شوی تشنه و حرارت را گرو
حاجت تو کم نباشد از حشیش
آب را گیری سوی او می‌کشیش
گوش گیری آب را تو می‌کشی
سوی زرع خشک تا یابد خوشی
زرع جان را کش جواهر مضمرست
ابر رحمت پر ز آب کوثرست
تا سقاهم ربهم آید خطاب
تشنه باش الله اعلم بالصواب

حکایت ۱۵۱ دفتر سوم مثنوی که مولانا در این حکایت می گوید هر چیزی را که خدا افرید برای نیازی افرید و برای رسیدن به چیزی باید محتاج واقعی اون باشی.
آب ، کم جو ،تشنگی آور بدست
تا بجوشد آب از بالا و پست
*مضمر=پنهان
سقاهم=اب برسان به انها
ربهم = پروردگارشان
حشیش=علف ،منظور گیاهه که نیازمنده اب هست
در اخر حکایت اب بیشتر نماد نیاز درونی و هدف انسانه
#مولانا
@karnil

سَر شِکَسته نیست، این سَر را مَبَند
یک دو روزک جَهْد کُن، باقی بِخَند
#مولانا
خیلی از ما دائم در حال فکر کردن به این هستیم که اگه فلان اتفاق بیوفته چی میشه، اگه اینطوری بشه چی میشه، اگه فلانی نیاد چی میشه، و هزاران اگر و اگر دیگه که اگر واقعا یک بار اینها را بشینیم بنویسیم، می بینیم که یک در هزار هرگز اتفاق نمی افتند. این افکار واقعا مانند خوره به جان ما می افتند و بسیاری از انرژی های ما را تحلیل می برند. مولانا به این حالت در بیت بالا اشاره می کنند که سر ما واقعا الان نشکسته است و سری را که نشکسته چرا می بندیم؟ چرا از چیزی که اتفاق نیوفتاده می ترسیم؟ چرا حرفی را که هنوز نشنیده ایم از شنیدن آن می ترسیم؟ ترس به قول مولانا آواز غول است:

ترس و نومیدیت دان آواز غول
می کشد گوش تا تا قعر سفول

یعنی ترس و نا امیدی وسوسه شیطان است و گوش تو را میگیره و می کشه تا قعر نا امیدی و بعد هم ما را رها می کنه.
در عوض چه کار میشه کرد؟
مولانا به ما میگه باید برای رهایی از این افکار، مشغول به کاری بشی. به جای فکر کردن به این چیزها، کاری برای خودت دست و پا کن و این تلاش تو بعد از دو روز به شادی و حس خرسندی منجر میشه.

هر ندایی که تو را بالا کشید
آن ندا می دان که از بالا رسید

یعنی باید بدونی که آن ندا و حسی که باعث شادی تو می شود و تو را بالا می کشد، آن ندایی الهی است. این بیت دقیقا معادل این سخن شمس الحق است:
هر اعتقاد که تو را گرم کرد آن را نگه دار و هر اعتقادی که تو را سرد کرد از آن به دور باش.
#شمس_تبریزی
🌹🌹🌹
برای همه شما دوستان ذهنی آرام و جسمی فعال و سالم و شاد آرزو می کنم
@karnil

بیدارشو ای دل که جهان می‌گذرد
وین مایه‌ی عمر ، رایگان می‌گذرد
در منزل تن مخسب و غافل منشین
کز منزل عمر کاروان می‌گذرد

#مولانا
Alpha
@karnil l karnil.com

جان من و جهان تویی
دلبر بی نشان تویی

خوش بنواز جان من
جمله نیاز میشوم

#مولانا

شب بخیر❤️

Rebin
@karnil

اهلِ نماز می شوم ، جمله نیاز می شوم
سوی حِجاز می شوم باز مقابلم تویی

باده ی ناب می شوم ، شِعر و کِتاب می شوم
یکسره خواب می شوم ، باز مقابلم تویی

هَمرهِ موج می شوم ، راهیِ اوج می شوم
فوج به فوج می شوم ، باز مقابلم تویی

سایه ی ماه می شوم ، در ته چاه می شوم
راهیِ راه می شوم ، باز مقابلم تویی

توی رَواق می شوم ، کُنجِ اُتاق می شوم
بسته به طاق می شوم ، باز مقابلم تویی

اینهمه مَرد می شوم، مَخزنِ درد می شوم
ساکت و سرد می شوم ، باز مقابلم تویی

از همه دور می شوم ، نقطه ی کور می شوم
زنده به گور می شوم ، باز مقابلم تویی

همدمِ خار میشوم ، بی کَس و یار میشوم
بر سرِ دار می شوم باز مقابلم تویی !

#مولانا

Rebin
@karnil