💠 شکایت دختر پیامبر از غصب ملک فدک توسط حکومت


قَالَ أَخْبَرَنِي أَبُو بَكْرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عُمَرَ اَلْجِعَابِيُّ قَالَ أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرٍ اَلْحَسَنِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا عِيسَى بْنُ مِهْرَانَ عَنْ يُونُسَ عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَيْمَانَ اَلْهَاشِمِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ زَيْنَبَ بِنْتِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَتْ: لَمَّا اِجْتَمَعَ رَأَيُ أَبِي بَكْرٍ عَلَى مَنْعِ فَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلاَمُ فَدَكَ وَ اَلْعَوَالِيَ وَ أَيِسَتْ مِنْ إِجَابَتِهِ لَهَا عَدَلَتْ إِلَى قَبْرِ أَبِيهَا رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَأَلْقَتْ نَفْسَهَا عَلَيْهِ وَ شَكَتْ إِلَيْهِ مَا فَعَلَهُ اَلْقَوْمُ بِهَا وَ بَكَتْ حَتَّى بَلَّتْ تُرْبَتَهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ السَّلامُ بِدُمُوُعِهَا وَ نَدَبَتْهُ ثُمَّ قَالَتْ فِي آخِرِ نُدْبَتِهَا - قَدْ كَانَ بَعْدَكَ أَنْبَاءٌ وَ هَنْبَثَةٌ لَوْ كُنْتَ شَاهِدَهَا لَمْ تَكْثُرِ اَلْخُطَبُ إِنَّا فَقَدْنَاكَ فَقْدَ اَلْأَرْضِ وَابِلَهَا وَ اِخْتَلَّ قَوْمُكَ فَاشْهَدْهُمْ فَقَدْ نَكَبُوا قَدْ كَانَ جَبْرَئِيلُ بِالْآيَاتِ يُؤْنِسُنَافَغِبْتَ عَنَّا فَكُلُّ اَلْخَيْرِ مُحْتَجِبٌ فَكُنْتَ بَدْراً وَ نُوراً يُسْتَضَاءُ بِهِعَلَيْكَ يَنْزِلُ مِنْ ذِي اَلْعِزَّةِ اَلْكُتُبُ تَجَهَّمَتْنَا رِجَالٌ وَ اُسْتُخِفَّ بِنَابَعْدَ اَلنَّبِيِّ وَ كُلُّ اَلْخَيْرِ مُغْتَصَبٌ سَيَعْلَمُ اَلْمُتَوَلِّي ظُلْمَ حَامَّتِنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ أَنَّى سَوْفَ يَنْقَلِبُ فَقَدْ لَقِينَا اَلَّذِي لَمْ يَلْقَهُ أَحَدٌمِنَ اَلْبَرِيَّةِ لاَ عَجَمٌ وَ لاَ عَرَبٌ فَسَوْفَ نَبْكِيكَ مَا عِشْنَا وَ مَا بَقِيَتْلَنَا اَلْعُيُونُ بِتِهْمَالٍ لَهُ سَكَبٌ .


عبد اللّٰه بن محمّد بن سليمان هاشمى از پدرش از جدّش از حضرت زينب دخت گرامى امیرالمومنین روايت میكند كه فرمود: چون ابوبكر بر آن شد كه فاطمه (سلام الله علیها) را از فدک و عوالى ممنوع و محروم سازد ، و فاطمه (سلام الله علیها) از اينكه ابوبكر فدك را باز پس دهد نااميد گشت، بسوى قبر پدرش رسول خدا رفت و خود را به روى قبر انداخت و از اعمالى كه آن قوم در حقّ‌ وى انجام داده بودند به آن حضرت شكوه نمود، و آنقدر گريست تا تربت قبر شريف با اشكهاى حضرتش تر شد،و زارى و شيون سر داد، و در پايان آن همه شيون عرضه داشت: همانا پس از تو خبرها و غوغائى بپا شد كه اگر تو بودى اين همه گرفتارى و دشوارى رخ نمى‌داد. ما بمانند زمينى كه از باران محروم بماند تو را از دست داده‌ايم، و در قوم تو اختلال پديد آمده و شاهد باش كه دست از ايمان شسته‌اند. جبرئيل پيوسته با آوردن آيات مونس ما بود و تو از ما پنهان شدى و با رفتن تو تمام خيرات از ما پوشيده گشت. تو ماه درخشان و نور پرفروغى بودى كه از تو كسب نور مى‌شد، و از جانب خداى با عزّت كتاب بر تو نازل مى‌گشت. پس از تو مردانى با چهره‌هاى درهم و خشن با ما روبرو شدند و به ما توهين و استخفاف نمودند، و تمام خيرات به تاراج رفته است. آن كس كه بما خانواده ستم روا داشته بزودى خواهد دانست كه روز قيامت به چه سرانجام شومى دچار خواهد شد.ما با مصائبى روبرو شديم كه هيچ كس از مخلوقات چه عرب و چه عجم بدان گرفتار نيامده است. ما تا زنده‌ايم و تا چشمانمان باقى است در سوگند فقدان تو مى‌گوييم و از ديدگانمان سرشك غم ميباريم.

📚 الأمالي (للمفید) ج ۱، ص ۴۰


#فدک
#فاطمیه
#غصب

⭕️ اتمام حجت ابو قحافه، پدر ابوبکر با وی

وَ رُوِيَ‌: أَنَّ أَبَا قُحَافَةَ كَانَ بِالطَّائِفِ لَمَّا قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ بُويِعَ لِأَبِي بَكْرٍ فَكَتَبَ ابْنُهُ إِلَيْهِ كِتَاباً عُنْوَانُهُ مِنْ خَلِيفَةِ رَسُولِ اللَّهِ إِلَى أَبِي قُحَافَةَ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ النَّاسَ قَدْ تَرَاضَوْا بِي فَإِنِّي الْيَوْمَ خَلِيفَةُ اللَّهِ فَلَوْ قَدِمْتَ عَلَيْنَا كَانَ أَقَرَّ لِعَيْنِكَ قَالَ فَلَمَّا قَرَأَ أَبُو قُحَافَةَ الْكِتَابَ قَالَ لِلرَّسُولِ مَا مَنَعَكُمْ مِنْ عَلِيٍّ؟ قَالَ هُوَ حَدَثُ السِّنِّ وَ قَدْ أَكْثَرَ الْقَتْلَ فِي قُرَيْشٍ وَ غَيْرِهَا وَ أَبُو بَكْرٍ أَسَنُّ مِنْهُ قَالَ أَبُو قُحَافَةَ إِنْ كَانَ الْأَمْرُ فِي ذَلِكَ بِالسِّنِّ فَأَنَا أَحَقُّ مِنْ أَبِي بَكْرٍ لَقَدْ ظَلَمُوا عَلِيّاً حَقَّهُ وَ قَدْ بَايَعَ لَهُ النَّبِيُّ (صلی الله علیه و آله) وَ أَمَرَنَا بِبَيْعَتِهِ ثُمَّ كَتَبَ إِلَيْهِ مِنْ أَبِي قُحَافَةَ إِلَى ابْنِهِ أَبِي بَكْرٍ أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ أَتَانِي كِتَابُكَ فَوَجَدْتُهُ كِتَابَ أَحْمَقَ يَنْقُضُ بَعْضُهُ بَعْضاً مَرَّةً تَقُولُ خَلِيفَةُ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ مَرَّةً تَقُولُ خَلِيفَةُ اللَّهِ وَ مَرَّةً تَقُولُ تَرَاضَى بِيَ النَّاسُ وَ هُوَ أَمْرٌ مُلْتَبِسٌ فَلَا تَدْخُلَنَّ فِي أَمْرٍ يَصْعُبُ عَلَيْكَ الْخُرُوجُ مِنْهُ غَداً وَ يَكُونُ عُقْبَاكَ مِنْهُ إِلَى النَّارِ وَ النَّدَامَةِ وَ مَلَامَةِ النَّفْسِ اللَّوَّامَةِ لَدَى الْحِسَابِ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَإِنَّ لِلْأُمُورِ مَدَاخِلَ وَ مَخَارِجَ وَ أَنْتَ تَعْرِفُ مَنْ هُوَ أَوْلَى بِهَا مِنْكَ فَرَاقِبِ اللَّهَ كَأَنَّكَ تَرَاهُ وَ لَا تَدَعَنَّ صَاحِبَهَا فَإِنَّ تَرْكَهَا الْيَوْمَ أَخَفُّ عَلَيْكَ وَ أَسْلَمُ لَكَ.

♦️روایت شده است: هنگامی که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از دنیا رفت و با ابوبکر بیعت شد، ابوقحافه در طائف بود.
پس پسرش (ابوبکر) نامه ای برای او نوشت با این عنوان و مضمون: از خلیفه­ رسول خدا به ابو قحافه.
اما بعد؛ مردم مرا پذیرفتند و من امروز خلیفه خداوند هستم؛ پس اگر پیش بیایی و بیعت کنی، برای تو بهتر است.
راوی گوید: پس هنگامی که ابو قحافه نامه را خواند، به فرستاده گفت: چه چیز شما را از علی بازداشت؟
فرستاده گفت: او جوان است و در کشتار قریش و دیگر قبایل زیاده روی کرده است، و ابوبکر از او مسن ّتر است. ابو قحافه گفت: اگر این امر به سن بر می گردد، من از ابوبکر سزاوارترم.
در حق علی ظلم کردند، در حالی که پیامبر برای او بیعت گرفت و به ما دستور داد که با او بیعت کنیم.
سپس نامه ای برای او نوشت: از ابوقحافه به فرزندش ابوبکر. اما بعد؛ نامه به دستم رسید و آن را نامه احمقی یافتم که بخشهایی از آن همدیگر را نقض می کنند، یک بار می گویی: خلیفه رسول خدا، و بار دیگر می گویی: خلیفه­ خدا و بار دیگر می گویی: مردم مرا پذیرفتند، و این امر محل تردید است.
وارد امری نشو که فردا خارج شدن از آنها برای تو دشوار باشد و سرنوشت تو به خاطر آن، ندامت و سرزنش نفس سرزنش کننده در هنگام حساب روز قیامت باشد. برای امور، محل ورودها و محل خروج هایی هست، و تو می دانی که چه کسی از تو نسبت به آن شایسته تر است، پس به گونه ای خداوند را در نظر بگیر که انگار او را می بینی، و صاحب آن (خلافت) را رها مکن، زیرا امروز ترک کردن آن (خلافت) بر تو آسانتر و امن تر از فردا است.

📚الإحتجاج (طبرسی)/ج1/ص87

#ابوبکر
#غصب
#خلافت

🔥اعتراف اهل سنت....


🔥 زمخشری از علماء اهل سنت می نویسد:

قال عمر بن عبد العزيز لأبيه:
يا أبت ما لك إذا خطبت مررت فيها مستجفرا [ممتلئا فمك كلاما. و الاستجفار: الانتفاخ] لا تكفف و لا توقف، حتى إذا صرت إلى ذكر عليّ تلجّج‌ [تلجّج لسانك: اضطرب.] لسانك و امتقع لونك و اختلج‌ [انتفض بحركة اضطرارية] بدنك.
قال: أو قد رأيت ذلك يا بني!!
أما أن هؤلاء الحمير لو يعلمون من عليّ ما نعلم ما اتبعنا منهم رجلان

عُمَرُ بْنُ عَبْدِالْعَزِیز می گوید :
روزی به پدرم گفتم چگونه است که وقتی خطبه میخوانی خطأ نمی کنی و بر آن مسلطی ، اما تا نام و یاد علیّ بن أبی طالب می آيد زبانت لکنت می گیرد و رنگت تغییر می کند ، و بدنت به لرزه می‌افتد؟
پدرم گفت اگر این مردم الاغ آنچه ما در مورد علیّ می دانستیم را می دانستند ، حتی دو نفرشان هم از ما متابعت نمی کردند



📚ربيع الأبرار و نصوص الأخبار : الزمخشري  ج ۱ ص ۴۰۹


#غصب_خلافت
#فضائل_امیرالمومنین علیه السلام
#عمر_بن_عبدالعزیز