Forwarded from ️ ویسادار خبر
♨️سیل فردای ما را با خود برد
🔺"خشکیده چشم و گریه ی ابرم زیاد نیست
ای زندگی بمیر که صبرم زیاد نیست"
رخنه ی نا امیدی در جان و تن ، سمت ِ میلِ مردن سوقمان میدهد ، تجزیه ی تجربه هایمان با مسئولان ِ قانون گریز و بی عمل ِ این شهر ، تعزیه ایست طولانی که تکرار اش دارد حال خودمان را نیز بر هم می زند .
رویای آبادانی و عمران شهر را داشتیم با خون ِ دل خوردن هایی روز و شب و اکنون کتک خورده ی تند باد ِ بی عملی ها و بی تدبیری هایی برخی ها شده ایم که به درو کردن ِ رویاهای نوپا یمان مشغول اند .
حضرات مسئول !خوب میدانم که ضجه های ما ، تغییری در رویه کاری تان ایجاد نمی کند . شهوت ِ شهرت و قدرت شما را به حدی از نابینایی و ناشنوایی رسانده ، که تباهی و ویرانی شهر نیز نمیتواند تکانتان دهد .
همه ی این ها را میدانم و باز آگاهانه میگویم" جز تکان دادن وجدان شما هوایی در سر ندارم " ، شمایی که هوایی جز انهدام رویاهای ما در سر نداشته اید .
به یاد دارم ، سال پیش همین موقع ها که سیلِ عبوس ِ بی توقف ، شهر را در هم کوبید ، چکمه پوش شدید ، بی چتر جلوی چشم دوربین بالا پایین پریدید و ژست دردمندی گرفتید .
یک سال از آن زمان گذشت ! بگویید در این یک ساله چه تدبیری اتخاذ کردید ؟ کدام کار بنیادی و اساسی را برای شرایط این چنینی انجام دادید ؟
کاش آنقدر وجدان داشتید که در مواجهه با این همه مصیبت لااقل ساکت میماندید و در اوج فلاکت ، شعار عزت سر نمیدادید . کاش شهامت داشتید و از مردم طلب بخشش میکردید . کاش حداقل در قبال این همه بی کفایتی، در مواجهه با این حجم از مصیبت استعفا میدادید .
باور دارم که هیچ کاری از شماها سر نخواهد زد . هیچ منطق مثبتی از فکرهای شما تراوش نخواهد کرد . نهایت کاری که از حوالی شما سر برون می آورد ، این است که منتظر بمانید تا آسمان خودش دلش به رحم آید و بیشتر نبارد تا از این بیشتر آبروی تان را نبرد . تا بوی متعفن تبانی ها، بی برنامگی ها و بی عملی های تان به مشام نرسد .
مگر آن همه از رنج کارگران صنایع چوب و چوکا و شفارود نوشتیم چه کردید ؟
برای سفره های خالی کارگران چه کردید ؟
به جای راهکار ، نفَس کارخانه ها را بریدید و حال نیت کرده اید که لاشه ی باقی مانده ی کارخانه ها را جلوی دوستانتان بیندازید و خصوصی سازی های رفاقتی را به ثمر بنشانید .
قلب جنگل های باستانی هیرکانی ، مامن زباله ها شد و شما تنها کاری که انجام دادید ،دمیدن در شیپور ِ وعده و دروغ بود .
آگاهی را به توده ی رنج بَر تزریق نکردید . نه تنها آگاهشان نکردید که ؛ جنگل خواران ، تروریست هایی هستند که مستقیم فردای این خاک را نشانه گرفته اند ، بلکه طوری خود را به خواب و ندیدن زدید که بارها به بهانه های واهی ، شاهد فریاد های مستانه ی ارّه برقی ها و شکافته شدن جنگل ها و دریدن پوشش گیاهی منطقه بودیم .
جنگل هایی که بیشترین سهم و بیشترین قدرت را در مهار سیل داشتند .
به لطف بی برنامگی شما ، و به لطف ِدوستان ِ جنگل خوارتان ، کودکان روستاهای سیل زده ی تالش ، تا سالها باید مشق ِ ماه ِ مهرشان را اینگونه بنویسند : سیل خانه را برد . سیل خانه ای را که بابا با جان ِ خود ، ساخته بود برد . غم نان ، جان بابا را کاسته بود ، بابا دیگر نا نداشت ، جان نداشت که خانه را از نو بسازد . سیل روح پژمرده ی بابا را باخود برد . سیل زندگی ما را با خود برد . سیل فردای ما را با خود برد .
✍شایان عابدی
#ویسادار_خبر
✔️ @viisadarkhabar
🔺"خشکیده چشم و گریه ی ابرم زیاد نیست
ای زندگی بمیر که صبرم زیاد نیست"
رخنه ی نا امیدی در جان و تن ، سمت ِ میلِ مردن سوقمان میدهد ، تجزیه ی تجربه هایمان با مسئولان ِ قانون گریز و بی عمل ِ این شهر ، تعزیه ایست طولانی که تکرار اش دارد حال خودمان را نیز بر هم می زند .
رویای آبادانی و عمران شهر را داشتیم با خون ِ دل خوردن هایی روز و شب و اکنون کتک خورده ی تند باد ِ بی عملی ها و بی تدبیری هایی برخی ها شده ایم که به درو کردن ِ رویاهای نوپا یمان مشغول اند .
حضرات مسئول !خوب میدانم که ضجه های ما ، تغییری در رویه کاری تان ایجاد نمی کند . شهوت ِ شهرت و قدرت شما را به حدی از نابینایی و ناشنوایی رسانده ، که تباهی و ویرانی شهر نیز نمیتواند تکانتان دهد .
همه ی این ها را میدانم و باز آگاهانه میگویم" جز تکان دادن وجدان شما هوایی در سر ندارم " ، شمایی که هوایی جز انهدام رویاهای ما در سر نداشته اید .
به یاد دارم ، سال پیش همین موقع ها که سیلِ عبوس ِ بی توقف ، شهر را در هم کوبید ، چکمه پوش شدید ، بی چتر جلوی چشم دوربین بالا پایین پریدید و ژست دردمندی گرفتید .
یک سال از آن زمان گذشت ! بگویید در این یک ساله چه تدبیری اتخاذ کردید ؟ کدام کار بنیادی و اساسی را برای شرایط این چنینی انجام دادید ؟
کاش آنقدر وجدان داشتید که در مواجهه با این همه مصیبت لااقل ساکت میماندید و در اوج فلاکت ، شعار عزت سر نمیدادید . کاش شهامت داشتید و از مردم طلب بخشش میکردید . کاش حداقل در قبال این همه بی کفایتی، در مواجهه با این حجم از مصیبت استعفا میدادید .
باور دارم که هیچ کاری از شماها سر نخواهد زد . هیچ منطق مثبتی از فکرهای شما تراوش نخواهد کرد . نهایت کاری که از حوالی شما سر برون می آورد ، این است که منتظر بمانید تا آسمان خودش دلش به رحم آید و بیشتر نبارد تا از این بیشتر آبروی تان را نبرد . تا بوی متعفن تبانی ها، بی برنامگی ها و بی عملی های تان به مشام نرسد .
مگر آن همه از رنج کارگران صنایع چوب و چوکا و شفارود نوشتیم چه کردید ؟
برای سفره های خالی کارگران چه کردید ؟
به جای راهکار ، نفَس کارخانه ها را بریدید و حال نیت کرده اید که لاشه ی باقی مانده ی کارخانه ها را جلوی دوستانتان بیندازید و خصوصی سازی های رفاقتی را به ثمر بنشانید .
قلب جنگل های باستانی هیرکانی ، مامن زباله ها شد و شما تنها کاری که انجام دادید ،دمیدن در شیپور ِ وعده و دروغ بود .
آگاهی را به توده ی رنج بَر تزریق نکردید . نه تنها آگاهشان نکردید که ؛ جنگل خواران ، تروریست هایی هستند که مستقیم فردای این خاک را نشانه گرفته اند ، بلکه طوری خود را به خواب و ندیدن زدید که بارها به بهانه های واهی ، شاهد فریاد های مستانه ی ارّه برقی ها و شکافته شدن جنگل ها و دریدن پوشش گیاهی منطقه بودیم .
جنگل هایی که بیشترین سهم و بیشترین قدرت را در مهار سیل داشتند .
به لطف بی برنامگی شما ، و به لطف ِدوستان ِ جنگل خوارتان ، کودکان روستاهای سیل زده ی تالش ، تا سالها باید مشق ِ ماه ِ مهرشان را اینگونه بنویسند : سیل خانه را برد . سیل خانه ای را که بابا با جان ِ خود ، ساخته بود برد . غم نان ، جان بابا را کاسته بود ، بابا دیگر نا نداشت ، جان نداشت که خانه را از نو بسازد . سیل روح پژمرده ی بابا را باخود برد . سیل زندگی ما را با خود برد . سیل فردای ما را با خود برد .
✍شایان عابدی
#ویسادار_خبر
✔️ @viisadarkhabar