عدالت ِ اقلیمی و

نهاد های مدنی

با سلام و خیلی مخلصیم

۱- عصر ِ انقراض :
مناسبات نا بسامان و سیستم ِ سرمایه محور ِ مسلط بر جهان ، زمین را بر لبه ی پرتگاه ِ سرزمین سوخته قرار داده است .
فعالان محیط زیست و دانشمندان تغییرات اقلیمی ، سالهاست که زنگ خطر را بصدا در آورده اند : جهان وارد دهه ی صفر شده است ، یا همین الان تغییر میکنیم ، یا فرصت تغییر را برای همیشه از دست می دهیم !

۲- ارقام ظالمانه ، اقدامات اندک
علیرغم همه ی توافقات بین المللی انجام گرفته برای مهار گازهای گل خانه ای در ۳۰ سال گذشته ، اما امروز حجم تولید این گازها ۶۰ در صد افزایش یافته و هم چنان پر شتاب و تصاعدی این مسیر ویرانگر را ادامه میدهد .
با آنکه سهم اقتصاد ایران حدود یک صدم ، در سبد ِ اقتصاد جهانی ست ، اما رتبه ی هشتم تولید گازهای گا خانه ای جهان را داراست و شوربختانه به علت موقعیت جعرافیایی ، بیشترین تاثیرات مخرب ِ اقلیمی را جذب میکند .

۳- چه باید کرد ؟
۱- عبور از نگاه بهره بردار محور و توسعه ی نامتوازن به دید گاه احیای چرخه ی باروری در طبیعت و توسعه ی پایدار
۲- نه به انرژی های فسیلی و گذار بسوی انرژی های خورشیدی و بادی
۳- در دسترس بودن ِ حمل و نقل عمومی ارزان و سامانه های ریلی پاک
۴- گسترش خطوط ویژه ی دوچرخه سواری ایمن
۵- کاهش مصرف گوشت و روی آوری بسوی رژیم نیمه گیاه خواری
۶- فاصله گیری از زندگی ِ مبتنی بر مصرف گرایی ، ساده زیستی و احترام به حق ِ طبیعی ِ طبیعت

۴- نقش ِ نهادهای مدنی
تغییرات اقلیمی نه علت ، بلکه معلول و محصول ِ ستم ِ ساختاری ست ، دولت ها هیچگاه داوطلبانه در مسیر ِ اصلاح ِ اقلیمی قرار نمی گیرند .
موثر ترین راه مقابله با آن ، حضور ساختارها و شبکه های قدرت مند ِ مدنی ست تا بتوانند ریشه های آن را نشانه روند .
سازمان های مردم نهاد با آگاهی بخشی ، بهره گیری از نیروی افکار عمومی ، نقد ِ ایجابی، مطالبه گری مدنی و ایجاد شبکه های مشترک ِ کُنش ، نقشی اساسی و بی بدیل در جلوگیری از گسترش و عبور از بحران های اقلیمی بر عهده دارند .

۵- تنها عشق میتواند زمین و سرزمین مان را نجات دهد و زمانه نیازمند ِ عمل بر اساس ِ " عقل ِ عاشقانه " است !


#مسعود_مولانا - فعال مدنی