آنچه نام #محمدعلی_جمالزاده را در حافظۀ ایرانیان زنده نگه داشته است داستان‌های اوست. او سبکی شیرین و طنز آمیز داشت، داستانگوی قابلی بود، و بی‌آنکه به سطحی‌نگریِ‌ پاورقی‌نویسان دچار شود، خوانندگان بسیار یافت. وقتی که داستان «فارسی شکر است» مورد تحسین ادیب سختگیری چون #محمد_قزوینی واقع شد و در اولین شمارۀ دورۀ جدید کاوه به چاپ رسید، دورۀ تازه‌ای در زندگی جمال‌زاده آغاز شد: «از همان روز من قدم به میدان قصه‌سرایی نهادم». انتشار اولین مجموعه داستان او، یعنی یکی بود و یکی نبود (۱۳۰۰ش)، را طلیعۀ ادبیات واقع‌بینانۀ ایران دانسته‌اند.
نویسنده، در شش داستان گرد آمده در این کتاب، زندگی ایرانیان در عصر مشروطه را به شکلی انتقادی با نثری طنز‌آمیز و آکنده از ضرب‌المثل‌ها و اصطلاحات عامیانه تصویر کرد، تعصب‌ها و اخلاقیات ناپسند را نکوهید و در جهت ترویج مدارا و تساهل کوشید، و به‌عنوان ناقدی اصلاحگر شناخته شد.

(#حسن_میرعابدینی، دانشنامۀ زبان و ادب فارسی، به سرپرستی #اسماعیل_سعادت، جلد دوم، ص ۵۵۴)
@xabarname

🔸به مناسبت ۲۳ دی ماه زادروز روانشاد
#محمد_علی_جمالزاده
@ESHTADAN