من #محمدرضا_شجریان فرزند ایران
صدای خس و خاشاک ایرانم

چقدر درست می گفت، که صدای مردم ایران است؛ همین چندساعت که از مرگش گذشته، در برگه های همه طیف های سیاسی ایران، از برانداز، اصلاح طلب، اصولگرا و... به یکسان اندوه رفتن او بازتاب پیدا کرده است

#همایون_شجریان تنها با این جمله فروتنانه و زیبا از درگذشت پدر نوشت:
خاک پای مردم ایران، به دیدار معشوق پرواز کرد
(او بدون هیچ گله ای از جفایی که بر پدرش و مخاطبان میلیونی او رفته است، تنها به رابطه عاطفی میان پدر و مردم اشاره کرد و نخواست آتشی بیشتر بر داغ مردم افکند. به نظرم ادب و منش، بزرگترین میراث او از هنر پدر است)

استاد #شجریان به زیبایی خودش را #فرزند_ایران، صدای موسیقی کهن و نماد فرهنگ ریشه دار ایرانی دانست.
آواز او تنها نمادی از موسیقی اصیل ایرانی نبود، بلکه صدای او شنونده را به دالان رمزآلود تاریخ ایران می برد و گویی نگینی سلیمانی از فرهنگ ایرانی را در انتهای این هزارتو به مخاطبش می داد

هنگامی که گفت؛ من صدای خس و خاشاک ایرانم؛ همین یک جمله در آن بحبوحه ستیز نیروهای سرکوب با خواسته ی معترضان ایرانی، کافی بود تا چهره شجریان را در ذهن مردم