🔻یک گزارش تکان‌دهنده که همه‌ی دنیا به جز ایران را لرزاند!🔻

#محمد_درویش
#ستون_سبز، صفحه آخر #روزنامه_شرق

🇮🇷: @darvishnameh

✍ پلاستیک آخرین چیزی بود که می‌توانست به ذهنِ یک پژوهشگر زمین‌شناس به نام #جورج_ودربی، در هنگام ارزیابی نمونه‌های آب باران برداشته شده از کوه‌های راکی، خطور کند! او می‌گوید: «من انتظار داشتم که عمدتاً با خاک و املاح معدنی در این نمونه‌ها روبرو شوم.» به‌جای آن او الیاف‌هایی میکروسکوپی از جنس پلاستیک را یافت. این کشف که به‌تازگی در یک بررسی پژوهشی تحت عنوان «پلاستیک می‌بارد» منتشر شده، پرسش‌های جدیدی درباره مقدار پسماند پلاستیکی را که عملا به هوا، آب و خاک در همه نقاط کره خاکی نفوذ پیدا می‌کند، بوجود آورده است. ودربی می‌گوید: «من تصور می‌کنم که مهمترین نتیجه‌‌ای که می‌توانیم با مردم آمریکا به اشتراک بگذاریم آن است که مقدار پلاستیک موجود در محیط بیشتر از مقداری است که با چشم دیده شود. پلاستیک در باران و در برف وجود دارد و به بخشی از محیط‌زیست ما تبدیل شده است.» نمونه‌های آب باران جمع‌آوری شده از سراسر کلرادو که زیر میکروسکوپ قرار گرفته‌اند، همگی شامل رنگین‌کمانی از الیاف‌های پلاستیکی و همچنین مهره‌ها و قطعاتی از این جنس هستند. این کشف ودربی را که در واقع به‌دنبال بررسی آلودگی نیتروژن بوده، شوکه کرده است. او اضافه می‌کند: «این نتایج کاملا غیرمترقبه بوده‌اند»، اگر چه با دیگر بررسی‌های اخیر که #میکروپلاستیک‌ها را در کوه‌های پیرنه یافته‌اند و گمان می‌برند که ذرات پلاستیک می‌توانند به همراه باد صدها، اگر نه که هزاران کیلومتر سفر کنند، همخوان است. بررسی‌های پژوهشی دیگری با میکروپلاستیک‌ها در عمیق‌ترین نقاط اقیانوس‌ها، در دریاچه‌های بریتانیا و رودخانه‌ها و آبهای زیرزمینی ایالات متحده روبرو شده‌اند.
به گفته شری میسون، یک پژوهشگر میکروپلاستیک، بیش از ۹۰% از پسماندهای پلاستیکی بازیافت نمی‌شوند و به مرور به قطعات کوچک‌تر و کوچک‌تر تبدیل می‌شوند. الیاف‌های پلاستیکی در پوشاک ما نیز با هر بار شستشو از آنها جدا می‌شوند؛ همچنین ذرات پلاستیک از جمله از محصولات جانبی در طیفی از پروسه‌های صنعتی به‌شمار می‌روند. ردیابی این ذرات کوچک به منبع اصلی آنها غیرممکن است، اما تقریبا هر چیزی که از پلاستیک ساخته شده می‌تواند ذراتی از آن‌ را به جو زمین منتقل کند. این ذرات به قطرات آب باران می‌پیوندند و پس از آن به منابع آب‌زیرزمینی یا رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و اقیانوس‌ها ملحق می‌شوند.» اگرچه پژوهشگران بیش از یک‌دهه به بررسی آلودگی پلاستیکی اقیانوس‌ها پرداخته‌اند، اما تنها یک‌درصد از آن را شناسایی کرده‌اند.
یک نکته ناشناخته دیگر آن است که آیا از لحاظ تئوری این امکان وجود دارد تا همه پلاستیک‌ها در طبیعت را از آن بیرون ریخت و برای اینکار به چه مدت زمان نیاز است. او اضافه می‌کند: «حتی اگر ما با یک عصای جادویی استفاده از پلاستیک را پایان دهیم، این کاملا نامعلوم است که برای چه مدت پلاستیک به چرخش در سیستم رودخانه‌های ما ادامه خواهد داد. انسان‌ها و جانوران میکروپلاستیک‌ها را از طریق آب و خوراک مصرف می‌کنند؛ احتمالا ما ذرات ریز پلاستیکی در هوا را نیز استنشاق می‌کنیم، اگر چه پژوهشگران هنوز تأثیرات آن بر سلامتی را درک نکرده‌اند. میکروپلاستیک‌ها همچنین می‌توانند فلزات سنگین مانند جیوه و دیگر مواد شیمیائی خطرناک و نیز باکتری‌های سمی را جذب کنند و به آنها بچسبند. کراوزه می‌گوید که «ذرات پلاستیک از مبلمان و فرش‌ها می‌توانند شامل موادشیمیایی باشند که احتراق را کُند می‌کنند که برای انسان سمی به‌شمار می‌آیند.»
به گفته شری میسون «از آنجا که ما پس از تولد با صدها مواد شیمیایی مصنوعی روبرو هستیم، این دشوار است که بتوانیم تخمین بزنیم تا چه حد طول عمر بیشتری می‌داشتیم، اگر که اینطور نمی‌بود. ما احتمالا هیچگاه ارتباط بین پلاستیک و سلامتی را درک نخواهیم کرد. اما آن اندازه هم آگاهی داریم تا بگوییم که تنفس پلاستیک چیز خوبی نیست و بایست به این فکر بیفتیم که وابستگی خود را به پلاستیک در حد گسترده‌ای کاهش دهیم.»

🔸️خواننده عزیز روزنامه شرق!
وقتی در ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای پیشرفته در اروپا، استرالیا و آسیای جنوب شرقی، نشانزدهای نامیمونِ پلاستیک به همه‌ی ابعاد زندگی و سلامت شهروندان نفوذ کرده؛ می‌توان تصور کرد که تا چه‌اندازه این وضعیت در ایران بغرنج‌تر است؛ چرا که میزان مصرف پلاستیک در ایران بین دو تا ۳.۵برابرِ سرانه مصرف پلاستیک در جهان است! آیا کسی می‌داند که این ذرات ریز چگونه و در چه سطحی بر ابعاد #سرطان‌ها افزوده‌اند؟ به گمانم مطالبه‌ی همه شهروندان از دولت باید ممنوع اعلام‌کردن پلاستیک در کل کشور باشد. و بیاییم از همین #محرم شروع کنیم.

#نه_به_پلاستیک
#میکروپلاستیک_کوچکترین_جنگ‌افزار_جهان

https://t.me/darvishnameh