پایگاه ایران دوستان مازندران
#درست_بگوییم نام درست بزرگترین #دریاچه_جهان دریای #کاسپین یا #مازندران است که به نادرست #خزر میگوییم #خزر نام اقوامی نیمه وحشی، بیگانه و مهاجم از زردپوستان #آلتاییک_تبار بوده است @jolgeshomali
نام راستین بزرگترین دریاچه گیتی #دریای_مازندران یا #دریای_کاسپین می باشد
⭕️چرا #نباید_بگوییم_دریای_خزر
#خزرها نام اقوامی بودند از #آلتاییک های زرد پوست که در سدهٔ پنجم ترسایی از بیابان‌های #خاوری_آسیا و شمال #چین برخاسته و به همراه #هون‌ها به شمال #قفقاز و بخشی از سرزمین #ایران آمده‌اند. خزرها به همراه دیگر اقوام بیابان‌گرد شمال قفقاز، در زمان #ساسانیان ، بارها و بارها به سرزمین ایران تاختند و سکونت بسیار کوتاهی در کناره های #دریای_مازندران داشتند ،که در بیشتر مواقع به دست سپاه ساسانی از مرزهای ایران بیرون رانده می‌شدند. خِزِها هم‍واره با #بیزانس بر ضد ایران هم‌پیمان بودند . خزران در زمان #خسرو _انوشیروان پادشاه ایرانی، در سده ششم ترسایی در منطقه بخش میانی و جنوبی رود ولگا زندگی می‌کردند. آن‌ها در سده ششم در جریان لشکرکشی هراکلیوس امپراتور بیزانس علیه ایران شرکت داشته اند.
ایلخانی خزرها از تیره گوناگون بوده و در سده نهم شامل بخش باختری قزاقستان ، جنوب روسیه، بخشی از اوکراین و بخش هایی از قفقاز مانند داغستان ، گرجستان و شبه جزیره کریمه می‌شد. خزرها در بیشتر زمان همدست امپراتوری بیزانس علیه شاهنشاهی ساسانی و ایرانیان بوده‌اند.
با یورش تازیان و شکست خِزِرها در سال ۷۳۷ ترسایی و بازگشت به شهر آتیل در نزدیکی دلتای ولگا، کوه‌های قفقاز را به عنوان مرز جنوبی خود با اعراب پذیرفتند. حاکمان آنان پس از مدتی دین #یهود را برگزیدند تا مخالفت خود را با #اسلام و بیزانس #مسیحی نشان دهند و آن عاملی باشد برای مقاومت در برابر ایشان.
بدترین یورش خزرها به ایران در سال ۷۹۹ ترسایی ، در زمان خلافت هارون الرشید، روی داده است.
دکتر #پرویز_ورجاوند در گفتاری با نام «دریای #مازندران یا #خِزر» در مجله اطلاعات سیاسی اقتصادی (شماره ۱۸۸ خرداد ۱۳۸۲) ضمن مخالفت با نام دریای #خزر (خزران را یک قوم مهاجم دانسته) و یاد آوری نموده که #قباد_ساسانی توانست قوم #خزر را که به خاک ایران زمین وارد شده بودند، را تا آنسوی رودخانه #ولگا براند. وی فرمان داد تا شهر #دربند و #دژ_دربند بازسازی شود. این دژ شهر که هنوز نام پهلوی بر خود دارد و در جمهوری #داغستان_روسیه واقع است شمالی‌ترین مرزبانی #ایران در زمان #ساسانیان بوده‌است، بنابر #کتیبه_پهلوی که بر دیوارهای سنگی این شهر نصب است، #دژ_دربند به فرمان #خسرو _انوشیروان، ساخته می‌شود تا جلوی تازش اقوام شمالی گرفته شود و #قباد، پسر #خسرو_انوشیروان، پس از واپس راندن #خزرها، در پیروز نامه‌ای که بر سنگ‌های شهر #دربند نقش است داستان این پیروزی و فرمانش به بازسازی را نقل کرده‌است. #دژ شهر #دربند در #روسیه امروز یادگار #تات_نشینان است و به عنوان میراث معنوی و فرهنگی به ثبت جهانی رسیده‌است. هنوز هم هرچند شمارشان رو به کاهش گذاشته اما مردمان این شهر #پهلوی_زبان و #تات هستند.
برگرفته از کانال انجمن جوانان سپید پارس باکمی ویرایش
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
⭕️چرا #نباید_بگوییم_دریای_خزر
#خزرها نام اقوامی بودند از #آلتاییک های زرد پوست که در سدهٔ پنجم ترسایی از بیابان‌های #خاوری_آسیا و شمال #چین برخاسته و به همراه #هون‌ها به شمال #قفقاز و بخشی از سرزمین #ایران آمده‌اند. خزرها به همراه دیگر اقوام بیابان‌گرد شمال قفقاز، در زمان #ساسانیان ، بارها و بارها به سرزمین ایران تاختند و سکونت بسیار کوتاهی در کناره های #دریای_مازندران داشتند ،که در بیشتر مواقع به دست سپاه ساسانی از مرزهای ایران بیرون رانده می‌شدند. خِزِها هم‍واره با #بیزانس بر ضد ایران هم‌پیمان بودند . خزران در زمان #خسرو _انوشیروان پادشاه ایرانی، در سده ششم ترسایی در منطقه بخش میانی و جنوبی رود ولگا زندگی می‌کردند. آن‌ها در سده ششم در جریان لشکرکشی هراکلیوس امپراتور بیزانس علیه ایران شرکت داشته اند.
ایلخانی خزرها از تیره گوناگون بوده و در سده نهم شامل بخش باختری قزاقستان ، جنوب روسیه، بخشی از اوکراین و بخش هایی از قفقاز مانند داغستان ، گرجستان و شبه جزیره کریمه می‌شد. خزرها در بیشتر زمان همدست امپراتوری بیزانس علیه شاهنشاهی ساسانی و ایرانیان بوده‌اند.
با یورش تازیان و شکست خِزِرها در سال ۷۳۷ ترسایی و بازگشت به شهر آتیل در نزدیکی دلتای ولگا، کوه‌های قفقاز را به عنوان مرز جنوبی خود با اعراب پذیرفتند. حاکمان آنان پس از مدتی دین #یهود را برگزیدند تا مخالفت خود را با #اسلام و بیزانس #مسیحی نشان دهند و آن عاملی باشد برای مقاومت در برابر ایشان.
بدترین یورش خزرها به ایران در سال ۷۹۹ ترسایی ، در زمان خلافت هارون الرشید، روی داده است.
دکتر #پرویز_ورجاوند در گفتاری با نام «دریای #مازندران یا #خِزر» در مجله اطلاعات سیاسی اقتصادی (شماره ۱۸۸ خرداد ۱۳۸۲) ضمن مخالفت با نام دریای #خزر (خزران را یک قوم مهاجم دانسته) و یاد آوری نموده که #قباد_ساسانی توانست قوم #خزر را که به خاک ایران زمین وارد شده بودند، را تا آنسوی رودخانه #ولگا براند. وی فرمان داد تا شهر #دربند و #دژ_دربند بازسازی شود. این دژ شهر که هنوز نام پهلوی بر خود دارد و در جمهوری #داغستان_روسیه واقع است شمالی‌ترین مرزبانی #ایران در زمان #ساسانیان بوده‌است، بنابر #کتیبه_پهلوی که بر دیوارهای سنگی این شهر نصب است، #دژ_دربند به فرمان #خسرو _انوشیروان، ساخته می‌شود تا جلوی تازش اقوام شمالی گرفته شود و #قباد، پسر #خسرو_انوشیروان، پس از واپس راندن #خزرها، در پیروز نامه‌ای که بر سنگ‌های شهر #دربند نقش است داستان این پیروزی و فرمانش به بازسازی را نقل کرده‌است. #دژ شهر #دربند در #روسیه امروز یادگار #تات_نشینان است و به عنوان میراث معنوی و فرهنگی به ثبت جهانی رسیده‌است. هنوز هم هرچند شمارشان رو به کاهش گذاشته اما مردمان این شهر #پهلوی_زبان و #تات هستند.
برگرفته از کانال انجمن جوانان سپید پارس باکمی ویرایش
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
Forwarded from عاشقان ایران
عهدنامه #گلستان ۲۰۸ساله شد
🔻نکات مهم قرارداد ۳ آبان۱۱۹۲ خورشیدی
۱. ده ها بار نام ایران. مهر باطلی ست بر ادعاهای پوچ ایران‌ستیزان که نام ایران زمان قاجار وجود نداشت و ممالک محروسه قاجار بود!
بدتر اینکه نام کشور قبله آمال پانترکان به صورت ممالک محروسه عثمانی آمده!
۲_سندی است محکم بر نام مناطق دو سوی ارس. نام شمال ارس، هیچگاه آذربایجان نبود. کلماتی مثل؛ ارس، ارومی، در قرارداد ثابت می‌کند تلفظ تبلیغات جدید این اسامی(آراز و اورمیه) جعلی‌اند
۳_ آن چه به روسیه واگذارشد از ممالک ایران جداشد و قرارداد در پی جنگ ایران و حکومت تزاری روسیه بود نه کشوری دیگر که بعدها دولت‌های ایرانی پس ازفروپاشی تزاری روسیه همچنان به آن پایبند ماندند؛ از کمونیسم تا جمهوری‌های استقلال‌یافته!
۴_ ۲۲۰هزارکیلومتر مربع خاکی و ۱۲۰هزارکیلومتر مربع آبی از ایران جدا شد! از جمله:
#قره_باغ، گنجه، شکی، شروان، قوبا، #دربند، #باکو، هرجا از ولایات #تالش که آن زمان در تصرف روس بود، #داغستان، شرق #گرجستان (کاختی، کارتلی) غرب گرجستان (آبخاز، سامگرلو/مرگالیا، گوریا، ایمرتی/آچوق‌باشی) تمام مناطق گرجستان در ساحل #دریای_سیاه
💌 عاشقان ایران
@LoversofIRAN
🔻نکات مهم قرارداد ۳ آبان۱۱۹۲ خورشیدی
۱. ده ها بار نام ایران. مهر باطلی ست بر ادعاهای پوچ ایران‌ستیزان که نام ایران زمان قاجار وجود نداشت و ممالک محروسه قاجار بود!
بدتر اینکه نام کشور قبله آمال پانترکان به صورت ممالک محروسه عثمانی آمده!
۲_سندی است محکم بر نام مناطق دو سوی ارس. نام شمال ارس، هیچگاه آذربایجان نبود. کلماتی مثل؛ ارس، ارومی، در قرارداد ثابت می‌کند تلفظ تبلیغات جدید این اسامی(آراز و اورمیه) جعلی‌اند
۳_ آن چه به روسیه واگذارشد از ممالک ایران جداشد و قرارداد در پی جنگ ایران و حکومت تزاری روسیه بود نه کشوری دیگر که بعدها دولت‌های ایرانی پس ازفروپاشی تزاری روسیه همچنان به آن پایبند ماندند؛ از کمونیسم تا جمهوری‌های استقلال‌یافته!
۴_ ۲۲۰هزارکیلومتر مربع خاکی و ۱۲۰هزارکیلومتر مربع آبی از ایران جدا شد! از جمله:
#قره_باغ، گنجه، شکی، شروان، قوبا، #دربند، #باکو، هرجا از ولایات #تالش که آن زمان در تصرف روس بود، #داغستان، شرق #گرجستان (کاختی، کارتلی) غرب گرجستان (آبخاز، سامگرلو/مرگالیا، گوریا، ایمرتی/آچوق‌باشی) تمام مناطق گرجستان در ساحل #دریای_سیاه
💌 عاشقان ایران
@LoversofIRAN
پایگاه ایران دوستان مازندران
Photo
🔴 پیمان نامه ننگین ترکمن چای را پیوسته بازنگریم (جنبش ایرانمدارانه #امام_شامیل)
✍ جواد جیرودی از هموندان کانال
🔸پیمان نامه ننگین ترکمن چای را پیوسته بازبنگریم. از پی پیمان ترکمن چای ، ایران عزیز از جایگاه تاریخی خویش رانده شد و آنچه برایران گذشت پیامد آن شکست و آن پیمان نامه تارگون بود. پس از پیمان ترکمن چای ، در سرزمین داغستان قفقازیه ، مردی نامور و بزرگ همت برای بازگردان داغستان به ایران ، دربرابر ارتش روسیه تزاری بپا خواست. هشت سال پس از پیمان گلستان ،او درسن بیست وسه سالگی ،جنبش خویش را آغاز نمود. از سال 1205 تا 1245 خورشیدی ، او سپاهیان روسی را پریشان می نمود. آن مرد بزرگ و نامور پیش از آغاز جنبش خویش به ایران آمد و با عباس میرزا ( ولیعهد و فرمانده ارتش ایران ) و استاندار آذربایجان و شماری از شاعران ایرانی گفتگو نمود. پدر آن مرد بزرگ و نامور از مردمان شهر مراغه آذربایجان بود و ازشهر #مراغه به #داغستان کوچ نمود.آن مرد بزرگ ونامور در #داغستان زاده شد و در داغستان به مکتب رفت و همسوی سنت زمانه آنروزگار با ادب و زبان پارسی آشنا گردید. آن مردبزرگ ونامور ( امام شامیل داغستانی می باشد ) چهل سال دربرابر سپاهیان جرار روسی پایداری نمود. درقفقازیه اورا پیامبر می نامیدندو در نزد مردمان آن دیار ،جایگاهی بلند و تابنده دارد. سرانجام (در سال 1245 خورشیدی) پس از چهل سال پایداری و دلاوری بی مانند به اسیری روسها درآمد. وی به شهر سن پترزبورگ برده شد. درپایان عمر ، درپی سفر حج ازراه ایران بود . به او چنین اجازه ای داده نشد و آن مرد بزرگ و نامور از راه عثمانی به حجاز رهسپارشد و سرانجام در روز سه شنبه شانزدهم اسپند ماه هزار و دویست و چهل و نه خورشیدی، هنگام دیدار آرامگاه پیامبر گرامی اسلام در شهر (مدینه) جان به جهان آفرین داد و درهمان شهر به خاک سپرده شد. پایداری بی مانند امام شامیل داغستانی دربرابر روسهای اشغالگر ، نشانه سستی اندیشه ای است که می کوشد سستی دربار فتح علی شاه قاجار( در جنگهای ایران وروسیه تزاری) را چشم پوشی نماید. پایداری آن مرد بزرگ دربرابر روسهای اشغالگر می تواند بخشی از پایداری ایرانیان دربرابر روسهای تزاری باشد. درسده گذشته ایدلوگ های روزگار استالین برای ازمیان رفتن یاد جنبش امام شامیل ، جنبش بابک خرمدین را با آموزه های پان تورانی برجسته نمودند. یاد جنبش ایرانمدارانه #امام_شامیل را پیوسته گرامی بدانیم.
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
✍ جواد جیرودی از هموندان کانال
🔸پیمان نامه ننگین ترکمن چای را پیوسته بازبنگریم. از پی پیمان ترکمن چای ، ایران عزیز از جایگاه تاریخی خویش رانده شد و آنچه برایران گذشت پیامد آن شکست و آن پیمان نامه تارگون بود. پس از پیمان ترکمن چای ، در سرزمین داغستان قفقازیه ، مردی نامور و بزرگ همت برای بازگردان داغستان به ایران ، دربرابر ارتش روسیه تزاری بپا خواست. هشت سال پس از پیمان گلستان ،او درسن بیست وسه سالگی ،جنبش خویش را آغاز نمود. از سال 1205 تا 1245 خورشیدی ، او سپاهیان روسی را پریشان می نمود. آن مرد بزرگ و نامور پیش از آغاز جنبش خویش به ایران آمد و با عباس میرزا ( ولیعهد و فرمانده ارتش ایران ) و استاندار آذربایجان و شماری از شاعران ایرانی گفتگو نمود. پدر آن مرد بزرگ و نامور از مردمان شهر مراغه آذربایجان بود و ازشهر #مراغه به #داغستان کوچ نمود.آن مرد بزرگ ونامور در #داغستان زاده شد و در داغستان به مکتب رفت و همسوی سنت زمانه آنروزگار با ادب و زبان پارسی آشنا گردید. آن مردبزرگ ونامور ( امام شامیل داغستانی می باشد ) چهل سال دربرابر سپاهیان جرار روسی پایداری نمود. درقفقازیه اورا پیامبر می نامیدندو در نزد مردمان آن دیار ،جایگاهی بلند و تابنده دارد. سرانجام (در سال 1245 خورشیدی) پس از چهل سال پایداری و دلاوری بی مانند به اسیری روسها درآمد. وی به شهر سن پترزبورگ برده شد. درپایان عمر ، درپی سفر حج ازراه ایران بود . به او چنین اجازه ای داده نشد و آن مرد بزرگ و نامور از راه عثمانی به حجاز رهسپارشد و سرانجام در روز سه شنبه شانزدهم اسپند ماه هزار و دویست و چهل و نه خورشیدی، هنگام دیدار آرامگاه پیامبر گرامی اسلام در شهر (مدینه) جان به جهان آفرین داد و درهمان شهر به خاک سپرده شد. پایداری بی مانند امام شامیل داغستانی دربرابر روسهای اشغالگر ، نشانه سستی اندیشه ای است که می کوشد سستی دربار فتح علی شاه قاجار( در جنگهای ایران وروسیه تزاری) را چشم پوشی نماید. پایداری آن مرد بزرگ دربرابر روسهای اشغالگر می تواند بخشی از پایداری ایرانیان دربرابر روسهای تزاری باشد. درسده گذشته ایدلوگ های روزگار استالین برای ازمیان رفتن یاد جنبش امام شامیل ، جنبش بابک خرمدین را با آموزه های پان تورانی برجسته نمودند. یاد جنبش ایرانمدارانه #امام_شامیل را پیوسته گرامی بدانیم.
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali