#رشت شهر زندگی است؛ شهر زنده‌ها
#رشت با #باران مانوس است و با #غذا؛ غذاهایی که آنقدر خوشمزه و متنوع هست که حالا« #یونسکو» را مجاب کرده تا #رشت را به شبکه جهانی شهرهای #خلاق_یونسکو متصل کند و نام #رشت را به عنوان تنها شهر #ایران در زمینه #خوراک شناسی، ثبت جهانی کند.
شهردار #رشت خبرش را داده و گفته است که، #رشت تنها شهر کشور است که در زمینه #خوراک شناسی در #ایران ثبت جهانی شده و در کنار #آدلاید_استرالیا، #بارسلونا از #اسپانیا، #برگن از #نروژ، #بوداپست از #مجارستان، #دیترویت از #امریکا، #لیورپول از #انگلیس، #رم از #ایتالیا، #مونته_ویدئو از #اروگوئه، #سالوادور_برزیل و #سنگاپور، به عضویت شبکه شهرهای خلاق جهان درآمده است.
حتماً باید #رشت بوده باشی تا بفهمی انتخاب #یونسکو، انتخاب دقیقی است. #رشت از معدود شهرهای #ایران است که نه تنها اقلیم اش با خیلی شهرهای دیگر #ایران متفاوت است، که «سبک زندگی» هم در آن بسیار متمایز است.
اصلاً می دانید چیست؟ #رشت شهر زندگی است. شهر زنده ها. انگار شب و روز به هم متصل است توی رشت. وقت شادی ندارد، وقت خواب اصلاً، وقت توی خانه نشستن… همه این ها در هم است توی رشت. قاعده بردار نیست. کافی است یکی از نیمه شب های بارانی و مخملی دلت هوای پیاده روی کند، انگار همه شهر توی خیابان اند تا همراهی ات کنند.
تمام دلخوشی یکی مثل من این است که در روزهای گرم تابستان و روزهای آلوده زمستان، از #تهرانِ صاف و آفتابی که حرکت می کنم، بعد از خروجی شهر #کوهین، شمالی ترین نقطه استان #قزوین، با ابرهایی مواجه شوم که خبر از تغییر اقلیم می دهند؛ بعد از #کوهین اگر ابر نباشد، دل خوش می کنم به خروجی #منجیل جایی که آنجا دیگر حتماً هوا ابری می شود و آسمان تیره و تار. آنجا هم اگر ابری نباشد،
امید آخرم ۵ کیلومتر قبل از #امامزاده_هاشم است، جایی که آنجا دیگر هوا حتماً ابری می شود و ابرها به قدری به زمین مان نزدیک، که می توانی آنها را توی دست بگیری و خنکی اش حالت را جا بیاورد. اصلاً باید توی رشت قدم بزنی؛ باید در بازار ماهی فروشانش راه بروی تا بدانی «هویت» چیست؛ باید در اتاقک های چوبی وسط بازار قدیمی اش، «باقلاقاتق» و «پلو کباب» داغ را تست کنی، ناخنکی به «مرغ ترش» بزنی، «ترش تره» و «انار بیج»اش را مزه مزه کنی و «مرغ فسنجان» و «کویی خورش» اش را امتحان کنی. «میرزا قاسمی» و «آلو مسما» و «واویشکا» هم که جای خود را دارد.
همه اینها را بگذارید بغل باقلا و سیرترشی و سیر تازه و خاویارش. کجا را می شناسید که این همه تنوع غذایی داشته باشد؟ تازه همه اینها به استثنای انواع غذاهای دریایی و خوراک های ماهی ای است که در #رشت به اشکال مختلف طبخ می شوند و سهم زیادی در سفره های #گیلانی ها دارند.
این همه ظرفیت به نظر می رسد مهم ترین پیش شرط است در مبحثی که از آن به «توانمندی جوامع محلی» یاد می شود و می تواند مهمترین عامل برای بهره برداری از این فرصت ویژه برای شهر باران باشد؛ شهری که می تواند و باید که به شهر نمونه گردشگری بویژه در حوزه #گردشگری_غذایی تبدیل شود…
نوشتاری از: #پژمان_موسوی
از کانال شهر باران‌های نقره‌‌ای با کمی ویرایش
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
#رشت با #باران مانوس است و با #غذا؛ غذاهایی که آنقدر خوشمزه و متنوع هست که حالا« #یونسکو» را مجاب کرده تا #رشت را به شبکه جهانی شهرهای #خلاق_یونسکو متصل کند و نام #رشت را به عنوان تنها شهر #ایران در زمینه #خوراک شناسی، ثبت جهانی کند.
شهردار #رشت خبرش را داده و گفته است که، #رشت تنها شهر کشور است که در زمینه #خوراک شناسی در #ایران ثبت جهانی شده و در کنار #آدلاید_استرالیا، #بارسلونا از #اسپانیا، #برگن از #نروژ، #بوداپست از #مجارستان، #دیترویت از #امریکا، #لیورپول از #انگلیس، #رم از #ایتالیا، #مونته_ویدئو از #اروگوئه، #سالوادور_برزیل و #سنگاپور، به عضویت شبکه شهرهای خلاق جهان درآمده است.
حتماً باید #رشت بوده باشی تا بفهمی انتخاب #یونسکو، انتخاب دقیقی است. #رشت از معدود شهرهای #ایران است که نه تنها اقلیم اش با خیلی شهرهای دیگر #ایران متفاوت است، که «سبک زندگی» هم در آن بسیار متمایز است.
اصلاً می دانید چیست؟ #رشت شهر زندگی است. شهر زنده ها. انگار شب و روز به هم متصل است توی رشت. وقت شادی ندارد، وقت خواب اصلاً، وقت توی خانه نشستن… همه این ها در هم است توی رشت. قاعده بردار نیست. کافی است یکی از نیمه شب های بارانی و مخملی دلت هوای پیاده روی کند، انگار همه شهر توی خیابان اند تا همراهی ات کنند.
تمام دلخوشی یکی مثل من این است که در روزهای گرم تابستان و روزهای آلوده زمستان، از #تهرانِ صاف و آفتابی که حرکت می کنم، بعد از خروجی شهر #کوهین، شمالی ترین نقطه استان #قزوین، با ابرهایی مواجه شوم که خبر از تغییر اقلیم می دهند؛ بعد از #کوهین اگر ابر نباشد، دل خوش می کنم به خروجی #منجیل جایی که آنجا دیگر حتماً هوا ابری می شود و آسمان تیره و تار. آنجا هم اگر ابری نباشد،
امید آخرم ۵ کیلومتر قبل از #امامزاده_هاشم است، جایی که آنجا دیگر هوا حتماً ابری می شود و ابرها به قدری به زمین مان نزدیک، که می توانی آنها را توی دست بگیری و خنکی اش حالت را جا بیاورد. اصلاً باید توی رشت قدم بزنی؛ باید در بازار ماهی فروشانش راه بروی تا بدانی «هویت» چیست؛ باید در اتاقک های چوبی وسط بازار قدیمی اش، «باقلاقاتق» و «پلو کباب» داغ را تست کنی، ناخنکی به «مرغ ترش» بزنی، «ترش تره» و «انار بیج»اش را مزه مزه کنی و «مرغ فسنجان» و «کویی خورش» اش را امتحان کنی. «میرزا قاسمی» و «آلو مسما» و «واویشکا» هم که جای خود را دارد.
همه اینها را بگذارید بغل باقلا و سیرترشی و سیر تازه و خاویارش. کجا را می شناسید که این همه تنوع غذایی داشته باشد؟ تازه همه اینها به استثنای انواع غذاهای دریایی و خوراک های ماهی ای است که در #رشت به اشکال مختلف طبخ می شوند و سهم زیادی در سفره های #گیلانی ها دارند.
این همه ظرفیت به نظر می رسد مهم ترین پیش شرط است در مبحثی که از آن به «توانمندی جوامع محلی» یاد می شود و می تواند مهمترین عامل برای بهره برداری از این فرصت ویژه برای شهر باران باشد؛ شهری که می تواند و باید که به شهر نمونه گردشگری بویژه در حوزه #گردشگری_غذایی تبدیل شود…
نوشتاری از: #پژمان_موسوی
از کانال شهر باران‌های نقره‌‌ای با کمی ویرایش
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali