Forwarded from عاشقان ایران
👈بیست آذر، سالگرد درگذشت استاد تکرار ناشدنی هنر تندیس ایرانی، ابوالحسن صدیقی
✍ دکتر #افشین_جعفرزاده
#ابوالحسن_صدیقی نقاش و پیکرتراش برجستهٔ ایرانی و از هنروران صاحب سبک در استانداردهای جهانی و یکی از بزرگترین شاگردان #کمال_الملک است. گوستینوس آمبروزی مجسمه‌ساز ایتالیایی در دیدار از مجسمهٔ #فردوسی در ویلا بورگز #رم ایتالیا (ساخته ابوالحسن صدیقی) در دفتر یادبود می‌نویسد:
«دنیا بداند، من خالق مجسمهٔ فردوسی را میکل آنژ ثانی شرق شناختم. میکل آنژ بار دیگر در خاور زمین متولد شده‌است.»
شاید چشم‌هایمان بیشتر با آثار ابوالحسن صدیقی آشنا باشد تا گوش‌هایمان با نامش! اما او یکی از مجسمه‌سازان مهم ایران به شمار می‌رود که آثار زیادی به یادگار گذاشته است. استاد صدیقی در راه طراحی چهره مشاهیر ایرانی تلاش‌هایی زیادی انجام داد تا تندیس‌ها و نگاره هایش، بیشترین نزدیکی را با شخص مورد نظر داشته باشد. تندیس های کم مانند صدیقی پس از سالیان زیادی که از آفرینش شان می‌گذرد، همچنان استوار در گوشه و کنارهایی از ایران و جهان ایستاده‌اند و مردم سرزمینشان را می‌نگرند، گویی با صدیقی است که ذهن و جان ما، مشاهیر ایران زمین را می شناسد.
می توان گفت استاد صدیقی همان نوزایی و دیدگاهی را در پیکر تراشی مدرن ایران پایه گذاشت که استادش کمال الملک، در نقاشی ایران مطرح کرد. پیش از کمال الملک ، #نقاشی_ایران در نیمه ی عهد #صفویه گرایش تکنیکی ضعیفی به وسیله ی محمد زمان و برخی دیگر به نقاشی اروپایی پیدا کرد و در این چارچوب به کندی ادامه حیات می داد. اما به دلیل عدم ارتباطات کافی، نقاشی دوران #زندیه و بعد #قاجاریه دوباره چهره ای بومی پیدا کرد و در پی تجارب داخلی بر آمد.
با بنیاد مدرسه هنری #صنایع_مستظرفه استاد #صدیقی در کنار کمال الملک بود. پس از تبعید کمال الملک جهت تکمیل هنر به #اروپا رفت و سپس به ایران بازگشت. اندوخته او در سفر اروپا آشنایی دقیق با هندسه پیکر تراشی بود. بعدها تدریس را در دانشکده هنر ادامه داد. اما این روند به دلیل میل صدیقی به آفرینش های هنری چندان دوام نیافت.
استاد ۲۰ آذر ۱۳۷۴ در سن ۱۰۱ سالگی درگذشت.
تندیس #فردوسی در میدان فردوسی تهران، تندیس #خیام در پارک لاله تهران، تندیس #نادرشاه_افشار در آرامگاه نادرشاه در مشهد، تندیس #سعدی در میدان گلستان شیراز و تندیس و طرح چهره #بوعلی_سینا، تندیس #یعقوب_لیس در زابل سیستان، نقش برجسته روی آرامگاه کمال الملک در نیشابور، مجسمه برنزی #امیر_کبیر در پارک ملت تهران، تندیس بانوی عدالت در دیوار کاخ دادگستری تهران، تندیس #امام_قلی_خان در قشم از کارهای برجستهٔ او هستند.
از @Ir_Azariha
@LoversofIRAN
✍ دکتر #افشین_جعفرزاده
#ابوالحسن_صدیقی نقاش و پیکرتراش برجستهٔ ایرانی و از هنروران صاحب سبک در استانداردهای جهانی و یکی از بزرگترین شاگردان #کمال_الملک است. گوستینوس آمبروزی مجسمه‌ساز ایتالیایی در دیدار از مجسمهٔ #فردوسی در ویلا بورگز #رم ایتالیا (ساخته ابوالحسن صدیقی) در دفتر یادبود می‌نویسد:
«دنیا بداند، من خالق مجسمهٔ فردوسی را میکل آنژ ثانی شرق شناختم. میکل آنژ بار دیگر در خاور زمین متولد شده‌است.»
شاید چشم‌هایمان بیشتر با آثار ابوالحسن صدیقی آشنا باشد تا گوش‌هایمان با نامش! اما او یکی از مجسمه‌سازان مهم ایران به شمار می‌رود که آثار زیادی به یادگار گذاشته است. استاد صدیقی در راه طراحی چهره مشاهیر ایرانی تلاش‌هایی زیادی انجام داد تا تندیس‌ها و نگاره هایش، بیشترین نزدیکی را با شخص مورد نظر داشته باشد. تندیس های کم مانند صدیقی پس از سالیان زیادی که از آفرینش شان می‌گذرد، همچنان استوار در گوشه و کنارهایی از ایران و جهان ایستاده‌اند و مردم سرزمینشان را می‌نگرند، گویی با صدیقی است که ذهن و جان ما، مشاهیر ایران زمین را می شناسد.
می توان گفت استاد صدیقی همان نوزایی و دیدگاهی را در پیکر تراشی مدرن ایران پایه گذاشت که استادش کمال الملک، در نقاشی ایران مطرح کرد. پیش از کمال الملک ، #نقاشی_ایران در نیمه ی عهد #صفویه گرایش تکنیکی ضعیفی به وسیله ی محمد زمان و برخی دیگر به نقاشی اروپایی پیدا کرد و در این چارچوب به کندی ادامه حیات می داد. اما به دلیل عدم ارتباطات کافی، نقاشی دوران #زندیه و بعد #قاجاریه دوباره چهره ای بومی پیدا کرد و در پی تجارب داخلی بر آمد.
با بنیاد مدرسه هنری #صنایع_مستظرفه استاد #صدیقی در کنار کمال الملک بود. پس از تبعید کمال الملک جهت تکمیل هنر به #اروپا رفت و سپس به ایران بازگشت. اندوخته او در سفر اروپا آشنایی دقیق با هندسه پیکر تراشی بود. بعدها تدریس را در دانشکده هنر ادامه داد. اما این روند به دلیل میل صدیقی به آفرینش های هنری چندان دوام نیافت.
استاد ۲۰ آذر ۱۳۷۴ در سن ۱۰۱ سالگی درگذشت.
تندیس #فردوسی در میدان فردوسی تهران، تندیس #خیام در پارک لاله تهران، تندیس #نادرشاه_افشار در آرامگاه نادرشاه در مشهد، تندیس #سعدی در میدان گلستان شیراز و تندیس و طرح چهره #بوعلی_سینا، تندیس #یعقوب_لیس در زابل سیستان، نقش برجسته روی آرامگاه کمال الملک در نیشابور، مجسمه برنزی #امیر_کبیر در پارک ملت تهران، تندیس بانوی عدالت در دیوار کاخ دادگستری تهران، تندیس #امام_قلی_خان در قشم از کارهای برجستهٔ او هستند.
از @Ir_Azariha
@LoversofIRAN