سی و پنج سال گذشت و هنوز در نخستین روز سال به یادت هستیم. تویی که به جای جملات پرطمطراق، در وصیت نامه ات ساده و صمیمی نوشتی «اگر ارزشمندتر از جانم هدیه ای داشتم حتما به این مردم خوب تقدیم می کردم.» و لحظاتی پس از تحویل سال نو برای دفاع از حریم هوایی کشور به دل آسمان زدی و به عهدت وفا کردی. سرت در دامنه #زاگرس جا ماند و پیکر بدون سرت -آنگونه که خود خواسته بودی- به زادگاهت بازگشت تا در قله های پرافتخار #البرز روحت پاسدار این کشور باشد.

هنوز هم پس از رفتنت پاسدار کشورمان هستی هم از فراز البرز و هم از فراز زاگرس، برای آن ازت سپاسگزاریم.

#حسین_خلعتبری_مکرم
#حسین_ماوریک
#زاگرس
#البرز
#رامسر
#شهسوار
#فانتوم
#عملیات_مروارید
#پایگاه_ششم_بوشهر
#پایگاه_سوم_نوژه
#گردان_۳۱_شکاری
#سلیمان_۳۱
#چهل_شهیدان
#نهاجا


پایگاه ایران دوستان مازندران

@jolgeshomli

🛫 🛫 عقاب تیزپرواز ارتش، "عباس دوران"

💫 سرلشکر خلبان #عباس_دوران✨
زاده ۲۰ مهر ۱۳۲۹ در #شیراز
شهادت ۳۰ تیر ۱۳۶۱ در #بغداد

🔹"دوران" از #خلبانان جنگنده مک‌دانل داگلاس اف-۴ فانتوم #نیروی_هوایی #ارتش ایران بود که در ماه‌های آغاز #جنگ_تحمیلی نقش مهمی در بمباران اهداف دشمن #بعثی در #عراق داشت. در دو سال اول جنگ بیش از ۱۲۰ عملیات و پرواز برون مرزی موفق داشت و در عملیات بغداد در خاک عراق کشته شد

🔹او تا دوره دیپلم در شیراز بود و سپس به خدمت نظام وظیفه رفت. پس از پایان دورهٔ وظیفه، به‌دلیل علاقه به یادگیری فن خلبانی در ۱۳۵۱ وارد دانشکدهٔ خلبانی نیروی هوایی #شاهنشاهی_ایران شد و پس از گذراندن دورهٔ مقدماتی پرواز، برای ادامهٔ تحصیل و دورهٔ تکمیلی به #آمریکا فرستاده شد. با دریافت نشان و گواهی خلبانی از دانشکده خلبانی پایگاه نیروی هوایی کلمبوس امریکا به ایران بازگشت و با درجهٔ ستوان‌دومی در پایگاه هوایی #همدان مشغول به کار شد

🔹جایگاه ویژه در جنگ
#سرتیپ_نمکی می گوید: نفرات فنی و مدیریتی و خلبانان زیادی به اتهام شرکت در #کودتای_نوژه از کار برکنار شدند. اما بعد از ظهر ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ آمدند و گفتند؛ بدون حقوق و درجه به کشور خدمت می کنند. بسیاری از آنان بهترین افسران و خلبانان جنگ شدند و حتی #شهید. خلبانان شهید اقبالی دوگاهه، دل حامد، غفور جدی، مهدیار و عباس دوران از آنها بودند

🔹با شروع جنگ او در پست افسر خلبان شکاری و معاونت عملیات فرماندهی پایگاه سوم شکاری(آن زمان پایگاه هوایی شهید نوژه نام داشت) مشغول خدمت شد. مدتی بعد برای ادامه پروازهای جنگی به پایگاه ششم شکاری #بوشهر رفت. در ۷ آذر ۱۳۵۹ در #عملیات_مروارید، اسکله الامیه و البکر را غرق کرد که بخش مهمی از صادرات #نفت_عراق از طریق این دو سکوی عظیم نفتی در مصب #اروندرود بود، با انهدام آنها عملاً صادرات نفت عراق از دریا قطع شد. او همچنین در #عملیات_فتح_المبین بسیار موفق بود

🔹#عملیات_بغداد
#صدام پیش از جنگ و در اجلاس سران #عدم_تعهد در هاوانا، میزبانی بغداد را برای اجلاس بعدی دریافت کرده بود تا ژست یک صلح طلب را به نمایش گذارد. او برای امن نشان دادن بغداد با ترسو خواندن خلبانان ایرانی گفته بود:«هیچ #خلبان ایرانی جرات نزدیک شدن به آسمان بغداد و برهم زدن این اجلاس را ندارد.»
در حالی که تلاش‌ دیپلماتیک وزارت خارجه و دولت #ایران برای تغییر محل اجلاس عدم تعهد در جریان بود، نیروی هوایی ارتش #جمهوری_اسلامی_ایران پیش از برگزاری اجلاس، حمله به بغداد را برنامه ریزی کرد تا ناامنی این شهر را نشان دهد.
طرح عملیات در پایگاه نوژه با حضور #علیرضا_یاسینی فرمانده عملیات و #محمود_خضرایی فرمانده پایگاه و شش خلبان نیروی هوایی ریخته شد.

🔹آخرین پرواز
۳۰ تیر ۱۳۶۱ روز انجام عملیات بغدادبود. سه فروند هواپیمای جنگنده بود. تصمیم این شد که سه فانتوم مسلح به پرواز درآیند، اگرچه تنها دو فروند از مرز گذشتند (بخاطر نقص فنی هواپیمای خلبان توانگریان و خسروشاهی).
هدف، بمباران پالایشگاه «الدوره» بغداد بود و ناامن نشان دادن شهر. دو هواپیما در ۳۰ کیلومتری بغداد با ۳ دیوار آتش سنگین دشمن روبرو شدند. پس از عبور از دیوارهای آتش چند گلوله به هواپیمای "دوران برخورد کرد و موتور راست آن از کار افتاد اما او ادامه داد. هواپیماها به جنوب شرقی بغداد، پالایشگاه «الدوره» رفتند و میان پدافند قوی دشمن، همه بمب‌ها را روی پالایشگاه ریختند. بعد از آن سوی بغداد رفتند. در این زمان یکی از هواپیماها که به شدت آسیب دیده بود با مهارت بالای خلبان #محمود_اسکندری و کمک خلبان #عباس_باقری از مهلکه گریخت و به پایگاه #نوژه ایران بازگشت. هواپیمای "دوران" دوباره مورد اصابت چندین گلوله ضدهوایی قرار گرفت و از دم تا کابین خلبان در آتش می سوخت. در این هنگام، کمک خلبان #منصور_کاظمیان در کابین عقب متوجه می‌شود نشانگرها از کار افتاده‌اند؛ تصمیم به ایجکت خود و دوران می‌گیرد. عباس دوران می گوید تو خارج شو اما من ادامه میدهم. اما قبل از کشیدن دستگیره خروج اضطراری توسط کاظمیان، ایجکت کابین عقب، کاظمیان را به بیرون پرتاب می کند(شاید خود دوران اینکار را کرده بود). سپس دوران دلیرانه فانتوم آتش گرفته را به سوی ساختمان هتل هدایت می کند که در نزدیکی هتل منفجر می شود و آرزوی صدام نقش بر آب.

🔹پس از آن، سازمان وحدت آفریقا و سپس کوبا اعلام کردند بغداد محل امنی نیست و حتی پیشنهاد عراق برای میزبانی وزیران خارجه پیش از اجلاس سران هم، رد شد که شکست بزرگ سیاسی صدام بود

🔹خاکسپاری
پیکر شهید، بیست سال بعد در ۱۳۸۱ به شکل تکه‌ای استخوان پا، به ایران تحویل داده شد و ۱۰ مرداد در آیین رسمی با حضور مسئولان کشوری و لشگری و بستگان در #شیراز به خاک سپرده شد

🔹از آخرین عملیات او دو فیلم
"عبور از خط سرخ"/۱۳۷۴ و "خلبان"/۱۳۷۶ /کارگردان #جمال_شورجه/ساخته شد


عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN

🔴 اگر ارتش نبود، کشور هم نبود:
شاهکار جاودان نیروی دریایی (چهارم)

✍یداله کریمی پور

🔸عراق دارای شرایط نامناسب برای دسترسی به دریا است. دارای ساحلی کوتاه، کم عمق و نیازمند لایروبی منظم است. یکی از مهمترین علل فشار حکومت های مختلف عراق به همسایگان و حتی تحمیل جنگ به ایران و کویت و عربستان، همین تنگنای دریایی بوده است؛ یعنی وارد کردن‌فشار به همسایگان جهت دسترسی آسان به کرانه های مناسب دریایی و رهایی از خفگی.
راه دیگری که عراق برای دسترسی بهتر به دریا برگزیده بود، ساخت "درازترین اسکله جهان" بود. اسکله های البکر و الامیه که کار صدور نفت خام را به عهده داشتند ، در واقع برای پهلوگیری شناورهای با آبخور بالا و با هزینه بسیار گزاف ساخته شد.

🔸عراق در عین حال برای پاسداری از این اسکله ها و تداوم شریان صدور نفت خام، نیروی دریایی مجهزی با قدرت مانور بالا، متشکل از قایق های کلاس اوزای شوروی و ناوچه هایP-6، تهیه کرده و در صدد تکمیل آن از راه خرید ناوچه های ایتالیایی بود.

🔸ولی عراق از آغازهای تحمیل به ایران ، تا روزهای پایانی، هرگز فرصت پاسداری از سواحل، بنادر و ترمینال نفت خود را به دست نیاورد. عراق فقط در "یک روز"، یعنی ۷ آذرماه ۱۳۵۹ و در عملیات "مروارید"، برای همیشه کاسه کوزه و عربده هایش را در خلیج فارس جمع و جور کرده و برای همیشه تا پایان جنگ، به عمق خشکی پناه برد. در واقع نیروی دریایی ایران، ره ۸ ساله را یک روزه طی کرد. علت روشن است:
نیروی دریایی ایران، تا ۱۳۵۷، دستکم ۵۰-۶۰ سال ، از دیدگاه ساختار-سازمانی، آموزش، تجهیزات ، توانایی مانور و دارا بودن تفنگداران ماهر و نخبه دریایی، از دیگر کشورهای منطقه جلوتر بود.

از سوی دیگر ، عرصه دریا و نبرد دریایی ، دستکم تا این سال(۵۹)، مانند عرصه هوایی، به گونه مطلق در اختیار نداجا بود. چرا؟!

نخست آن که هنوز نیروهای مردمی تشکل نیافته بودند؛ دوم آن که ورود به این عرصه نیازمند تخصص بس پیچیده بوده است.

🔸عملیات مروارید پس از عملیات "اشکان" و "صفری" در ۴ آذرماه کلید خورد ؛ ولی در ۷ آذر ، نبرد واقعی آغاز شد. قهرمانان نیروی دریایی در این روز توانستد در عملیاتی شگفت، پیچیده و همه جانبه، ضمن برقراری هماهنگی با نیروی هوایی ، نیروی دریایی عراق را برای همیشه از ورود به دریا منع کنند.
ناوچه های کلاس کمان ایران و "رنجرهای نادر" نیروی دریایی در جهان ، در این روز، با نابود کردن یا غیر قابل استفاده کردن کردن ۱۳ شناور مجهز عراقی ، با بهره گیری از موشک های ام جی ام- ۶۵ ماوریک و تخریب بنیادهای حساس و حیاتی اسکله های البکر و الامیه، راه صدور نفت عراق، از بندر "ام القصر"را بستند.
در این عملیات، دستکم ۵ اوزال کلاس شوروی ، ۴ P-6 و 3 شناور دیگر ، یک بالگرد سوپرفرلیون، 6 فروند میگ23 , یک فروند میگ21 , چندین سایت موشک زمین به هوا و چند ترمینال صدور نفت عراق، به کلی نابود شدند و عراق تا پایان جنگ، عرصه دریا را به ایران واگذار کرد. این بزرگترین پیروزی دریایی یک کشور خاورمیانه ای در طول تاریخ معاصر بود که دیگر تکرار نشد.
#یدالله_کریمی_پور
#نیروی_دریایی
#عملیات_مروارید

پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali