یک اتفاقِ مهم در طبیعت ایران!
✍ محمد درویش
برای دومین سال پیاپی همه‌ی ایران‌زمین و ایرانیان از موهبتِ #ترسالی برخوردار شده‌اند. چنین رخدادی بسیار کم‌سابقه است. به ویژه در دو حوضه شرقی و نیز حوضه مرکزی کشور، میزان ریزش‌های آسمانی بین چهل تا پنجاه و سه درصد بیشتر از میانگین درازمدت پنجاه و یک‌ساله رخداده است. از همین رو، پس از سال‌ها، بیش از پنجاه تالاب ایران امسال با آب مانوس شده‌اند که از مهم‌ترینش باید به #جازموریان، تالاب‌های سه‌گانه #هامون، #کویر_زواره در اردستان استان اصفهان، #کویر_سیرجان، #کویر_لوت، #دریاچه_نمک، #حوض_سلطان، #بندعلیخان و #هامون_مشکیل اشاره کرد. در واقع به جز دو زیرحوضه #گاوخونی و #کارون_بزرگ که تا امروز هنوز به میزان شش‌درصد کمتر از میانگین درازمدت باران دریافت کرده‌اند، در بقیه زیرحوضه‌ها وضعیت رویایی است. مثلا در تهران این افزایش، بیش از هفتاد درصد است، در هامون مشکیل، نود و چهار درصد، در بلوچستان بیش از نود و هفت درصد و در جازموریان به رقم باورنکردنی یکصد و چهار درصد بیش از میانگین درازمدت رسیده‌ایم. با این وجود، نباید فراموش کنیم که هنوز تا تعادل‌بخشی واقعی فاصله زیادی داریم. به طور متوسط سطح سفره‌‌های آب زیرزمینی در دشت‌های اصلی کشور بیش از یکصدمتر پایین رفته است. در تهران این رقم یکصد و بیست متر و در بخش‌هایی از اصفهان، خراسان، یزد، فارس و کرمان تا سیصد و شصت‌متر سطح آب پایین رفته است. درحقیقت، ایرانیان در سال‌های پس از پایان جنگ، یعنی حدود سه دهه‌ی گذشته، ذخیره هزارساله‌ی آب خود را مصرف کرده‌اند و باید بسیار خردمندانه، صبورانه و بادرایت عمل کنیم تا امیدوار به بازگشت تاب‌آوری به سرزمین‌مان باشیم. پس همچنان در مصرف آب باید در هر سه بخش شرب، صنعت و کشاورزی صرفه‌جویی کرد و به هیچ عنوان نباید به استقرار صنایع پرمصرف و یا کاشت محصولات آب‌بر و غیراستراتژیک چراغ سبز نشان داد. تصاویری که این روزها از معدوم کردنِ خیارهای جالیزی، فساد گوجه‌فرنگی و زنده‌به‌گور کردنِ جوجه‌های یک‌روزه منتشر می‌شود، آشکارا نشان‌دهنده‌ی یک حقیقتِ نگران‌کننده است: اینکه ما هنوز درک نکرده‌ایم که در قلمرو کمربند خشک جهان، چگونه می‌توان با امنیت و پایدار زندگی کرد.
سخنانم در برنامه تلویزیونی #اتفاق که در ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۹، از شبکه سوم سیما پخش شد، ناظر بر این اتفاق و زنهارِ مهم است.
#در_ترسالی_چگونه_زندگی_کنیم
#برنامه_تلویزیونی_اتفاق
#قدر_تالابها_را_بدانیم
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
✍ محمد درویش
برای دومین سال پیاپی همه‌ی ایران‌زمین و ایرانیان از موهبتِ #ترسالی برخوردار شده‌اند. چنین رخدادی بسیار کم‌سابقه است. به ویژه در دو حوضه شرقی و نیز حوضه مرکزی کشور، میزان ریزش‌های آسمانی بین چهل تا پنجاه و سه درصد بیشتر از میانگین درازمدت پنجاه و یک‌ساله رخداده است. از همین رو، پس از سال‌ها، بیش از پنجاه تالاب ایران امسال با آب مانوس شده‌اند که از مهم‌ترینش باید به #جازموریان، تالاب‌های سه‌گانه #هامون، #کویر_زواره در اردستان استان اصفهان، #کویر_سیرجان، #کویر_لوت، #دریاچه_نمک، #حوض_سلطان، #بندعلیخان و #هامون_مشکیل اشاره کرد. در واقع به جز دو زیرحوضه #گاوخونی و #کارون_بزرگ که تا امروز هنوز به میزان شش‌درصد کمتر از میانگین درازمدت باران دریافت کرده‌اند، در بقیه زیرحوضه‌ها وضعیت رویایی است. مثلا در تهران این افزایش، بیش از هفتاد درصد است، در هامون مشکیل، نود و چهار درصد، در بلوچستان بیش از نود و هفت درصد و در جازموریان به رقم باورنکردنی یکصد و چهار درصد بیش از میانگین درازمدت رسیده‌ایم. با این وجود، نباید فراموش کنیم که هنوز تا تعادل‌بخشی واقعی فاصله زیادی داریم. به طور متوسط سطح سفره‌‌های آب زیرزمینی در دشت‌های اصلی کشور بیش از یکصدمتر پایین رفته است. در تهران این رقم یکصد و بیست متر و در بخش‌هایی از اصفهان، خراسان، یزد، فارس و کرمان تا سیصد و شصت‌متر سطح آب پایین رفته است. درحقیقت، ایرانیان در سال‌های پس از پایان جنگ، یعنی حدود سه دهه‌ی گذشته، ذخیره هزارساله‌ی آب خود را مصرف کرده‌اند و باید بسیار خردمندانه، صبورانه و بادرایت عمل کنیم تا امیدوار به بازگشت تاب‌آوری به سرزمین‌مان باشیم. پس همچنان در مصرف آب باید در هر سه بخش شرب، صنعت و کشاورزی صرفه‌جویی کرد و به هیچ عنوان نباید به استقرار صنایع پرمصرف و یا کاشت محصولات آب‌بر و غیراستراتژیک چراغ سبز نشان داد. تصاویری که این روزها از معدوم کردنِ خیارهای جالیزی، فساد گوجه‌فرنگی و زنده‌به‌گور کردنِ جوجه‌های یک‌روزه منتشر می‌شود، آشکارا نشان‌دهنده‌ی یک حقیقتِ نگران‌کننده است: اینکه ما هنوز درک نکرده‌ایم که در قلمرو کمربند خشک جهان، چگونه می‌توان با امنیت و پایدار زندگی کرد.
سخنانم در برنامه تلویزیونی #اتفاق که در ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۹، از شبکه سوم سیما پخش شد، ناظر بر این اتفاق و زنهارِ مهم است.
#در_ترسالی_چگونه_زندگی_کنیم
#برنامه_تلویزیونی_اتفاق
#قدر_تالابها_را_بدانیم
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
🔴ابتهاج در سایهٔ سیاست خارجی!
✍ حسن قریبی
🔸 سال ۱۳۹۴ بود که دولت تاجیکستان تصمیم داشت تا همایش بین‌المللی نوروز را با حضور شاعران پارسی‌گوی جهان در #دوشنبه برگزار کند.
در آستانهٔ نوروز ۱۳۹۵ #اتفاق_نویسندگان_تاجیکستان سخت در تلاش بود تا بهترین‌های هر کشور را انتخاب و دعوت کند.
یک روز شاعر خلقی تاجیکستان، بانو #گلرخسار_صفی‌اوا به دفترم در #پژوهشگاه_فرهنگ_فارسی_تاجیکی آمد و اشتیاق برگزارکنندگان این جشنواره برای حضور استاد #هوشنگ_ابتهاج را اعلام کرد و درخواست داشت تا وظیفهٔ دعوت از استاد را من به عهده بگیرم.
در پاسخ گفتم که اگرچه بین من و حضرت ایشان شناخت و ارتباطی از پیش نبوده است و نیست، ولی نهایت تلاشم را برای تحقق این امر خواهم کرد.
شمارهٔ منزل استاد را در آلمان از یکی از دوستان به دست آوردم و تماس گرفتم. احوالپرسی گرمی داشتیم و خودم را معرفی کردم و تقاضای تاجیکان را گفتم.
استاد با قلندری و زبانی که از گشاده‌رویی او خبر می‌داد، دعوت همزبانان تاجیک را پذیرفت و فقط یادآور شد که در نظر داشته باشید که من باید از آلمان به دوشنبه بیایم.
هنوز چندی تا نوروز مانده بود که بین ایران و تاجیکستان کدورتی سیاسی پیش آمد و طبق روال ممالک شرقی این لکهٔ دنباله‌دار سیاسی به سایر حوزه‌ها از جمله فرهنگی نیز سرایت کرد. نتیجه اینکه کلاً نام مهمانان ایرانی از این همایش قلم خورد و فرصت حضور شاعران ایرانی، از جمله #سایهٔ عزیز، از جامعهٔ فرهنگی کشورهای منطقه گرفته شد.
اما چون از پیش اعلام شده بود که این همایش شامل شاعران پارسی‌گوی جهان است، همان روزها شنیدم که دکتر #محمدکاظم_کاظمی عزیز، شاعر شناخته‌شدهٔ #افغانستانی که ساکن مشهد بود به عنوان نمایندهٔ شاعران ایران در آن محفل، معرفی و شعرخوانی کرده است.
این نیز به تلخی گذشت یا خواهد گذشت ولی هنوز طعم شیرین هم‌سخنی کوتاه با روانشاد هوشنگ ابتهاج برایم ماندگار است.
جایش جنّت.
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
✍ حسن قریبی
🔸 سال ۱۳۹۴ بود که دولت تاجیکستان تصمیم داشت تا همایش بین‌المللی نوروز را با حضور شاعران پارسی‌گوی جهان در #دوشنبه برگزار کند.
در آستانهٔ نوروز ۱۳۹۵ #اتفاق_نویسندگان_تاجیکستان سخت در تلاش بود تا بهترین‌های هر کشور را انتخاب و دعوت کند.
یک روز شاعر خلقی تاجیکستان، بانو #گلرخسار_صفی‌اوا به دفترم در #پژوهشگاه_فرهنگ_فارسی_تاجیکی آمد و اشتیاق برگزارکنندگان این جشنواره برای حضور استاد #هوشنگ_ابتهاج را اعلام کرد و درخواست داشت تا وظیفهٔ دعوت از استاد را من به عهده بگیرم.
در پاسخ گفتم که اگرچه بین من و حضرت ایشان شناخت و ارتباطی از پیش نبوده است و نیست، ولی نهایت تلاشم را برای تحقق این امر خواهم کرد.
شمارهٔ منزل استاد را در آلمان از یکی از دوستان به دست آوردم و تماس گرفتم. احوالپرسی گرمی داشتیم و خودم را معرفی کردم و تقاضای تاجیکان را گفتم.
استاد با قلندری و زبانی که از گشاده‌رویی او خبر می‌داد، دعوت همزبانان تاجیک را پذیرفت و فقط یادآور شد که در نظر داشته باشید که من باید از آلمان به دوشنبه بیایم.
هنوز چندی تا نوروز مانده بود که بین ایران و تاجیکستان کدورتی سیاسی پیش آمد و طبق روال ممالک شرقی این لکهٔ دنباله‌دار سیاسی به سایر حوزه‌ها از جمله فرهنگی نیز سرایت کرد. نتیجه اینکه کلاً نام مهمانان ایرانی از این همایش قلم خورد و فرصت حضور شاعران ایرانی، از جمله #سایهٔ عزیز، از جامعهٔ فرهنگی کشورهای منطقه گرفته شد.
اما چون از پیش اعلام شده بود که این همایش شامل شاعران پارسی‌گوی جهان است، همان روزها شنیدم که دکتر #محمدکاظم_کاظمی عزیز، شاعر شناخته‌شدهٔ #افغانستانی که ساکن مشهد بود به عنوان نمایندهٔ شاعران ایران در آن محفل، معرفی و شعرخوانی کرده است.
این نیز به تلخی گذشت یا خواهد گذشت ولی هنوز طعم شیرین هم‌سخنی کوتاه با روانشاد هوشنگ ابتهاج برایم ماندگار است.
جایش جنّت.
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali