📣 🎶 سرود محیط زیست را با هم بخوانیم.

🖌 کاوه مدنی

همه خسته‌ایم، دل‌ها پر از غم و شکسته است، بی‌اعتمادی بی‌داد می‌کند و تنها ناامیدانه فریاد می‌زنیم تا شاید کسی صدایمان را بشنود.

یکی از ملاک‌های #توسعه‌یافتگی یک کشور، میزان اهمیتی است که آن کشور برای محیط زیستش قائل است، اما فراموش نکنیم که بدون اخلاق مداری و گفتمان سالم، توسعه‌یافتگی تنها یک آرمان پوچ خواهد بود.

سال ۲۰۱۱ در مقاله‌ای در مورد چانه‌زنی‌ها بین طرفداران #محیط_زیست و بهره‌برداران سدهای برق‌آبی در کشور آمریکا این مطلب را متذکر شدم که اختلافات بین گروه‌ها و فعالان محیط زیستی در اکثر موارد به نفع بهره‌برداران و به ضرر محیط زیست تمام می‌شوند، چرا که فقدان #هم‌صدایی، قدرت و اهمیت محیط زیست را کم می‌کند. حالا هم در مورد فضای متشنج محیط زیست کشور نگران از اینم که به جای درمان دردی از محیط زیست، خودمان تبدیل به زخم و جراحتی زیست محیطی و ملی شویم.

صدای #آب و محیط زیست باید صدای #هم‌دلی باشد. اگر نتوانیم با هم، هم‌آهنگ و یک‌صدا، کر بخوانیم، حتما تک‌خوانی‌هایمان فالش (خارج) و برای گوش شنونده نامطبوع خواهد بود. برای هم‌صدایی لازم نیست همه با هم، هم‌فکر و هم‌مکتب باشیم. کافی است یادمان بماند که برای چه هدف مشترکی تلاش می‌کنیم. بهبود شرایط محیط زیست هدف مشترکمان است اما اگر فقط تلاشمان بر بلندتر خواندن از دیگر خوانندگان باشد، حتما بر خلاف منافع و #مصالح_ملی عمل خواهیم کرد.

مسیر تمرین کردن هم‌صدایی بالا و پایین‌های زیاد و دلخوری‌ها و سوءتفاهم‌های زیادی خواهد داشت. باید یاد بگیریم که صبور باشیم، زود قضاوت نکنیم و به احترام محیط زیستی که برایش تلاش می‌کنیم، از تهمت و اهانت به یکدیگر پرهیز کنیم و تئوری #اعتماد و #صلح را جایگزین تئوری #توطئه و #خیانت کنیم.

درک دردهای زیست محیطی متعدد همه مردم عزیز در مناطق مختلف کشور لازمه ایجاد هم‌صدایی و کاشتن بذر #امید به تغییرات مثبت محیط زیستی است. فراموش نکنیم وقتی امید از جامعه‌ای رخت ببندد، محیط زیست، یکی از قربانیان اصلی خواهد بود.

https://bit.ly/2I0t0n7

🤝 @KavehMadani

به صندوق رای رفتم.

شناسنامه ام را که دراوردم ، خونالود بود.
با همان خون برای برگه رای ، انگشت زدم.
#زوارزاده که با دستانش روی محل اصابت گلوله های کالیبر۵۰ را پوشانده بود گفت :
هر چهار شهیدیم !
و #نوروزی با تنی خاکستر ، که ویلچر #اعتماد_امین را میراند ، سینه ام را نشان داد ، گفت :
بالاخره امدی !
به سینه ام که نگریستم ،
شکافته بود و از جگرم خون میریخت !

۲۸/۳/۱۴۰۰ م.رحمتی_اموزگارخراسانی