بگوئیم #شب_چله نه #یلدا
اسطوره شناسی همانند مذهب در فطرت و سرشت انسان ها به حالت آماده باش قرار دارد. حقیقتاً هر فرهنگی کلکسیون ومجموعه ای سرشار از داستان های سمبلیک و نمادین دارد که پر است از، توصیفاتی برای راز بزرگ زندگی. از آن جمله #شب_چله می باشد شب چله سابقه ای به بلندای تاریخ #ایران_باستان دارد و پیش از مهاجرت اریایی ها در دوران میترآئیسم وجود داشت اما واژه #یلدا در حدود هزار سال هست که وارد زبان #ایرانیان گردید این کلمه #سریانی و #عربی است و #ایرانیان آن را بر اساس آموزه های،استعماری بکار می برند
بیاییم بجای #یلدا از #شب_چله استفاده کنیم تا رسم کهن ما با نام اصلی،خودش خوانده شود نه یلدای،بیگانه ..این نام در مناطق تاریخی #ایران با پیشوند یا پسوند #چله خوانده می شود مانند:
#گت_چله_شو در #مازندران
#چله_کلان در #تاجیکستان
#شو_چله در #لرستان
#چیلله در #اذربایجان
#شه_و_چله در #کردستان
و ..
پس در هیچ منابع تاریخی،از،#یلدا استفاده نشده است
پس از هم اکنون میراث دار نیاکانمان باشیم بگوئیم #شب_چله نه #یلدا
#علی_رمضانی_پاچی
پژوهشگر تاریخ و فرهنگ عامه
پنج شنبه ۹۷/۹/۲۹
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
اسطوره شناسی همانند مذهب در فطرت و سرشت انسان ها به حالت آماده باش قرار دارد. حقیقتاً هر فرهنگی کلکسیون ومجموعه ای سرشار از داستان های سمبلیک و نمادین دارد که پر است از، توصیفاتی برای راز بزرگ زندگی. از آن جمله #شب_چله می باشد شب چله سابقه ای به بلندای تاریخ #ایران_باستان دارد و پیش از مهاجرت اریایی ها در دوران میترآئیسم وجود داشت اما واژه #یلدا در حدود هزار سال هست که وارد زبان #ایرانیان گردید این کلمه #سریانی و #عربی است و #ایرانیان آن را بر اساس آموزه های،استعماری بکار می برند
بیاییم بجای #یلدا از #شب_چله استفاده کنیم تا رسم کهن ما با نام اصلی،خودش خوانده شود نه یلدای،بیگانه ..این نام در مناطق تاریخی #ایران با پیشوند یا پسوند #چله خوانده می شود مانند:
#گت_چله_شو در #مازندران
#چله_کلان در #تاجیکستان
#شو_چله در #لرستان
#چیلله در #اذربایجان
#شه_و_چله در #کردستان
و ..
پس در هیچ منابع تاریخی،از،#یلدا استفاده نشده است
پس از هم اکنون میراث دار نیاکانمان باشیم بگوئیم #شب_چله نه #یلدا
#علی_رمضانی_پاچی
پژوهشگر تاریخ و فرهنگ عامه
پنج شنبه ۹۷/۹/۲۹
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
Forwarded from مان شاهنامه
احمد تفضلی (زادهٔ ۱۶ آذر ۱۳۱۶ در اصفهان – درگذشتهٔ ۲۴ دی ۱۳۷۵ در تهران) زبان شناس، ایران شناس، پژوهشگر، مترجم و متخصص زبان پارسیگ , پارتی و استاد زبان های باستانی در دانشگاه تهران بود. تفضلی در زمینهٔ زبان های ایرانی میانه به ویژه پارسیگ و پارتی، در پهنهٔ بین المللی یکی از معدود صاحب نظران به شمار می رود.
احمد تفضلی در ۱۶ آذر سال ۱۳۱۶ در اصفهان زاده شد. تحصیلات مقدماتی را در تهران گذراند و در سال ۱۳۳۵ با دریافت مدال درجهٔ اول فرهنگ از دارالفنون دیپلم ادبی گرفت. در سال ۱۳۳۸ دانشکدهٔ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران را با احراز رتبهٔ اول به پایان برد. در سال ۱۳۴۰ به انگلستان رفت و وارد رشتهٔ فرهنگ و زبان های باستانی ایران در مدرسهٔ زبان های شرقی دانشگاه لندن شد و در سال ۱۳۴۴ فوق لیسانس گرفت. پیش از بازگشت به ایران دورهٔ تحقیقی کوتاهی را هم در پاریس گذراند. در ۱۳۴۵ در رشتهٔ زبان های باستانی از دانشگاه تهران درجهٔ دکتری گرفت. موضوع پایان نامهٔ او تصحیح و ترجمهٔ سوتکرنسک و ورشت مانسرنسک از دینکرد و سنجش این دو نسک با متن های اوستایی، به راهنمایی صادق کیا بوده است. از ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۵ ضمن تحصیل، به عنوان پژوهشگر در استخدام ادارهٔ فرهنگ عامه بود. از ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۷ در بنیاد فرهنگ ایران، به تحقیق پرداخت. در ۱۳۴۷ به تدریس در دانشگاه تهران مشغول شد. در ۱۳۷۰ عضو پیوستهٔ فرهنگستان زبان و ادب فارسی و از سال ۱۳۷۳ معاون علمی و پژوهشی این فرهنگستان بود. تفضلی علاوه بر اینکه یکی از صاحب نظران در زمینهٔ زبان های باستانی ایران بود، به زبان عربی کاملاً آشنا بود و به زبان های انگلیسی و فرانسوی و آلمانی و ادبیات فارسی تسلط کامل داشت و همچنین با روسی نیز آشنا بود.
دکتر ژاله آموزگار درباره احمد تفضلی می گوید:
پاسخگو بود. با هوش و سرشار، پرکاری، تفکر علمی، بهره مندی از محضر استادان برجسته‌ی داخل و خارج، درک مکتب های گوناگون علمی، ارتباط گسترده ای که با مجامع علمی بین المللی داشت و در جریان انتشار آخرین کتاب ها و مقاله ها بود، باعث می شد که پاسخگوی پرسش های همه باشد. یاد گفته‌ی دانشجویی از دوره‌ی دکتریمان می‌افتم که می‌گفت: «وقتی پیکر او را در خاک می‌گذاشتند گفتم پاسخ پرسش های ما زیر خاک رفت».
شاید باز کاملاً تصادفی بود: دو هفته پیش از حادثه، وقتی دانشجویان سال آخر فوق لیسانس زبان های باستانی دانشگاه تهران عکس های یادگاری را که از همه‌ی استادان گرفته بودند نشان می‌دادند، در مدتی به عکس تنهای خود خیره شد. بسیار از این عکس خوشش آمده بود. وقتی به شوخی او را به «نارسیسم» متهم کردم، گفت: «برای این خوشم می آید که عکس مناسبی برای مراسم یادبود پس از مرگ است.»
ايرج افشار در مورد مرگ او می‌گويد: «مرگ احمد تفضلی در جهان ايرانشناسی طنينی بلند داشته است، زيرا كه همه ايرانشناسان می‌دانند كه دانشمند توانايی از دست رفته است، آن هم در سال های بهره دهی. او می بايست و می توانست دست كم بيست سال ديگر دانشجويان و دانشورزان فرهنگ ايران باستان را از گنجينه پهناور آگاهی های ژرف خود بهره ور سازد.»
تفضلی در ساعت ۱۲ و نیم روز ۲۴ دی ماه ۱۳۷۵ دفتر کارش را در دانشگاه تهران ترک کرد و راهی منزلش در شمیران شد، اما هرگز به منزل نرسید. او در همان روز به طرز مشکوکی در خیابان به قتل رسید.
برخی آثار:
- ترجمهٔ مینوی خرد چاپ اول بنیاد فرهنگ ایران ۱۳۵۴، چاپ دوم، انتشارات توس، ۱۳۶۴
- شناخت اساطیر ایران (کتاب) از جان هینلز (ترجمه) با همکاری ژاله آموزگار، تهران، نشر چشمه و فرهنگسرای بابل، چاپ اول ۱۳۶۸
- تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام
#زبان_پارسی #زبان_های_باستانی #ایران_باستان #دکتر_احمد_تفضلی
@maan_n
احمد تفضلی در ۱۶ آذر سال ۱۳۱۶ در اصفهان زاده شد. تحصیلات مقدماتی را در تهران گذراند و در سال ۱۳۳۵ با دریافت مدال درجهٔ اول فرهنگ از دارالفنون دیپلم ادبی گرفت. در سال ۱۳۳۸ دانشکدهٔ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران را با احراز رتبهٔ اول به پایان برد. در سال ۱۳۴۰ به انگلستان رفت و وارد رشتهٔ فرهنگ و زبان های باستانی ایران در مدرسهٔ زبان های شرقی دانشگاه لندن شد و در سال ۱۳۴۴ فوق لیسانس گرفت. پیش از بازگشت به ایران دورهٔ تحقیقی کوتاهی را هم در پاریس گذراند. در ۱۳۴۵ در رشتهٔ زبان های باستانی از دانشگاه تهران درجهٔ دکتری گرفت. موضوع پایان نامهٔ او تصحیح و ترجمهٔ سوتکرنسک و ورشت مانسرنسک از دینکرد و سنجش این دو نسک با متن های اوستایی، به راهنمایی صادق کیا بوده است. از ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۵ ضمن تحصیل، به عنوان پژوهشگر در استخدام ادارهٔ فرهنگ عامه بود. از ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۷ در بنیاد فرهنگ ایران، به تحقیق پرداخت. در ۱۳۴۷ به تدریس در دانشگاه تهران مشغول شد. در ۱۳۷۰ عضو پیوستهٔ فرهنگستان زبان و ادب فارسی و از سال ۱۳۷۳ معاون علمی و پژوهشی این فرهنگستان بود. تفضلی علاوه بر اینکه یکی از صاحب نظران در زمینهٔ زبان های باستانی ایران بود، به زبان عربی کاملاً آشنا بود و به زبان های انگلیسی و فرانسوی و آلمانی و ادبیات فارسی تسلط کامل داشت و همچنین با روسی نیز آشنا بود.
دکتر ژاله آموزگار درباره احمد تفضلی می گوید:
پاسخگو بود. با هوش و سرشار، پرکاری، تفکر علمی، بهره مندی از محضر استادان برجسته‌ی داخل و خارج، درک مکتب های گوناگون علمی، ارتباط گسترده ای که با مجامع علمی بین المللی داشت و در جریان انتشار آخرین کتاب ها و مقاله ها بود، باعث می شد که پاسخگوی پرسش های همه باشد. یاد گفته‌ی دانشجویی از دوره‌ی دکتریمان می‌افتم که می‌گفت: «وقتی پیکر او را در خاک می‌گذاشتند گفتم پاسخ پرسش های ما زیر خاک رفت».
شاید باز کاملاً تصادفی بود: دو هفته پیش از حادثه، وقتی دانشجویان سال آخر فوق لیسانس زبان های باستانی دانشگاه تهران عکس های یادگاری را که از همه‌ی استادان گرفته بودند نشان می‌دادند، در مدتی به عکس تنهای خود خیره شد. بسیار از این عکس خوشش آمده بود. وقتی به شوخی او را به «نارسیسم» متهم کردم، گفت: «برای این خوشم می آید که عکس مناسبی برای مراسم یادبود پس از مرگ است.»
ايرج افشار در مورد مرگ او می‌گويد: «مرگ احمد تفضلی در جهان ايرانشناسی طنينی بلند داشته است، زيرا كه همه ايرانشناسان می‌دانند كه دانشمند توانايی از دست رفته است، آن هم در سال های بهره دهی. او می بايست و می توانست دست كم بيست سال ديگر دانشجويان و دانشورزان فرهنگ ايران باستان را از گنجينه پهناور آگاهی های ژرف خود بهره ور سازد.»
تفضلی در ساعت ۱۲ و نیم روز ۲۴ دی ماه ۱۳۷۵ دفتر کارش را در دانشگاه تهران ترک کرد و راهی منزلش در شمیران شد، اما هرگز به منزل نرسید. او در همان روز به طرز مشکوکی در خیابان به قتل رسید.
برخی آثار:
- ترجمهٔ مینوی خرد چاپ اول بنیاد فرهنگ ایران ۱۳۵۴، چاپ دوم، انتشارات توس، ۱۳۶۴
- شناخت اساطیر ایران (کتاب) از جان هینلز (ترجمه) با همکاری ژاله آموزگار، تهران، نشر چشمه و فرهنگسرای بابل، چاپ اول ۱۳۶۸
- تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام
#زبان_پارسی #زبان_های_باستانی #ایران_باستان #دکتر_احمد_تفضلی
@maan_n
Forwarded from عاشقان ایران
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
فروردین ۹۶☝️
برسد به دست آنهایی که از نادانی یا تنگ چشمی، تلاش بر پنهان کردن شکوه #ایران_باستان دارند
نخستین #شاهراه شناخته شده #جهان
#تخت_جمشید را به #شوش پیوند می زده
دیرینگی ۲۵۰۰سال
@LoversofIRAN
برسد به دست آنهایی که از نادانی یا تنگ چشمی، تلاش بر پنهان کردن شکوه #ایران_باستان دارند
نخستین #شاهراه شناخته شده #جهان
#تخت_جمشید را به #شوش پیوند می زده
دیرینگی ۲۵۰۰سال
@LoversofIRAN
Forwarded from عاشقان ایران
👈جشن فروردینگان (امروز) شادباد
@LoversofIRAN
⬅️ چیستی و ریشه جشن فروردینگان
۱۹ فروردین، #جشن #فروردینگان، جشنِ گرامیداشتِ «فْرَوَهْرِ» (روانِ مینویِ) [روح] پاکان و درگذشتگان است که در فروردین روز از فروردین ماه (نوزدهم فروردین) برگزار میشود.
در فرهنگِ «برهانِ قاطع» درباره‌ی این جشن آمده است: «[فروردین] نامِ روزِ نوزدهم باشد از هر ماهِ شمسی و در این روز از ماهِ فروردین #فارسیان جشن سازند و عید کنند بنا بر قاعده‌ی کلیه که پیشِ ایشان جاری است که هر روز از هر ماهی که نامِ همان ماه داشته باشد عید باید کرد. نیک است در این روز به اعتقادِ ایشان جامه‌ی نو پوشیدن.»
#مسعود_سعد_سلمان، از ادیبانِ روزگارِ #غزنویان، به فرخندگیِ فروردینگان چنین سروده است:
«فروردین است و روزِ فروردین
شادی و طرب همی کند تلقین»
این سروده نشانگرِ آن است که این جشن دستِ کم تا سده‌ی ششم [پس از اسلام در ایران] برگزار می‌شده است.
در کتابِ «سد در نثر و سد در #بندهش»، بندهای ۳۷ و ۹۵، درباره‌ی آیینهای فروردینگان آمده است: «اینکه چون فروردیان (فروردینگان) درآید، باید که هر کس درخورِ تواناییِ خویش درون (نانی کوچک و گرد) و یزشن (ستایش) و مِیَزد (نذرِ خوراکی) و آفرینگان (سرود و نماز) کند. در این ده روز بر همه واجب است و چه شایسته‌تر که در خانه‌ی خویش برپا کنند، چون روانها به خانه‌ی خود وارد شوند و چشم به راه باشند تا آیینهای بایسته از سویِ بازماندگان انجام شود. آن ده روز همه‌ی روانها در این گیتی باشند، به هر خانه که مِیَزد (پیشکشها و نذرها) بیشتر کنند، آن کدخدا و کدبانوی خانه و دیگران را بیشتر آفرین و دعا کنند و هرآینه آن سال، کارِ آن خاندان بهتر باشد و سود و بهرشان زیادتر افتد و هر کرفه (ثواب) که از بهرِ روانِ وردگان (درگذشتگان) کنند، همچنان باشد که به روانِ خویشتن کرده باشند. چون از این گیتی بگذرند، آن روانها پذیره‌ی او بازآیند و خرمی کنند و او را دلداری دهند و نیز پیشِ دادار، گواهی دهند که این اَشو (پاک) ما را از یاد نبرد و تا در آن جهان بود ما از او خشنود بودیم. اکنون ما همداستانیم که او را از آن کرفه‌های ما هم‌بهره کنی و روانِ او را به جایگاهِ اَشَوان (پاکان) رسانی. این سخن بگویند و آن روان را امید دهند تا حساب او را بکنند... پس کوشش باید کردن تا فروردیان را نیکو دارند و روانِ پدران و مادران و خویشان از ایشان به آزادی (سپاس) باشند.»
چنین، فروردینگان جشنِ روزِ یادبودِ «روانها» (روح درگذشتگان) است، چراکه واژه‌ی فروردین و فروهر از یک ریشه برآمده‌اند و به معنای نیرویی‌اند که از جهانِ مینوی برای راهنمایی و پاسبانیِ روانها در هر جانداری نهاده شده‌اند و بر این پایه، فروهرِ هر جاندار در زمانِ زندگی‌اش بخشی جدایی‌ناپذیر از روانِ او به شمار می‌آید.
مادران و پدرانِ ما در ایرانِ باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد میکردند.
بسانِ روزگارِ باستان، کنون نیز زردشتیانِ #ایران و پارسیانِ #هند و #پاکستان فروردینگان را برپا می‌دارند. آنان سرِ خاکِ رفتگان می‌روند و برای شادیِ روانِ درگذشتگان نماز می‌خوانند و دهش می‌کنند. گفتنی است که زردشتیانِ ایران این جشن را بیشتر به نامِ «فرودگ» می‌شناسند.
زردشتیانِ #تهران در این روز به آرامگاهِ زردشتیان که در «کاخِ فیروزه» است می‌روند و از موبدان می‌خواهند که بنامِ درگذشتگانشان «آفرینگان» بخوانند. به هنگامِ خوانشِ آفرینگان بر آتش اسفند و کُندر و دیگر خوشبوکننده‌ها دود می‌کنند و شمع روشن می‌نمایند و در کنارِ گل و سبزه‌ای که از پیش آماده کرده‌اند، میوه‌های تازه را پاره می‌کنند و به همراهِ «لُرک»، که هفت گونه میوه‌ی خشک همچون بادام، گردو، سنجد، خرما، فندق، قیسی و ... است، و «سورگ» که نانِ کوچکِ گردِ پخته‌شده در روغنِ کُنجد است، پس از پایان یافتنِ خوانشِ آفرینگان میانِ باشندگان پخش می‌کنند که به شادی و خرمی بخورند. همچنین، هر کس بر آرامگاهِ نزدیکانِ خود میرود و گل و سبزه می‌گذارد و شمع برمی‌افروزد. اورنگ در کتاب «جشنهای ایرانِ باستان» سورگ را همسان با نانِ روغنی که مسلمانان در روزِ آدینه‌ی پایانِ سال درست می‌کنند و بر سرِ خاکِ درگذشتگان می‌دهند می‌داند.
مادران و پدرانِ ما در #ایران_باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد میکردند.
#زرتشتیان #زرتشتی #پارسیان #فروهر
از تارنمای "مردم سالاری آنلاین"👇
https://www.mardomsalari.ir/report/105557/
@LoversofIRAN
@LoversofIRAN
⬅️ چیستی و ریشه جشن فروردینگان
۱۹ فروردین، #جشن #فروردینگان، جشنِ گرامیداشتِ «فْرَوَهْرِ» (روانِ مینویِ) [روح] پاکان و درگذشتگان است که در فروردین روز از فروردین ماه (نوزدهم فروردین) برگزار میشود.
در فرهنگِ «برهانِ قاطع» درباره‌ی این جشن آمده است: «[فروردین] نامِ روزِ نوزدهم باشد از هر ماهِ شمسی و در این روز از ماهِ فروردین #فارسیان جشن سازند و عید کنند بنا بر قاعده‌ی کلیه که پیشِ ایشان جاری است که هر روز از هر ماهی که نامِ همان ماه داشته باشد عید باید کرد. نیک است در این روز به اعتقادِ ایشان جامه‌ی نو پوشیدن.»
#مسعود_سعد_سلمان، از ادیبانِ روزگارِ #غزنویان، به فرخندگیِ فروردینگان چنین سروده است:
«فروردین است و روزِ فروردین
شادی و طرب همی کند تلقین»
این سروده نشانگرِ آن است که این جشن دستِ کم تا سده‌ی ششم [پس از اسلام در ایران] برگزار می‌شده است.
در کتابِ «سد در نثر و سد در #بندهش»، بندهای ۳۷ و ۹۵، درباره‌ی آیینهای فروردینگان آمده است: «اینکه چون فروردیان (فروردینگان) درآید، باید که هر کس درخورِ تواناییِ خویش درون (نانی کوچک و گرد) و یزشن (ستایش) و مِیَزد (نذرِ خوراکی) و آفرینگان (سرود و نماز) کند. در این ده روز بر همه واجب است و چه شایسته‌تر که در خانه‌ی خویش برپا کنند، چون روانها به خانه‌ی خود وارد شوند و چشم به راه باشند تا آیینهای بایسته از سویِ بازماندگان انجام شود. آن ده روز همه‌ی روانها در این گیتی باشند، به هر خانه که مِیَزد (پیشکشها و نذرها) بیشتر کنند، آن کدخدا و کدبانوی خانه و دیگران را بیشتر آفرین و دعا کنند و هرآینه آن سال، کارِ آن خاندان بهتر باشد و سود و بهرشان زیادتر افتد و هر کرفه (ثواب) که از بهرِ روانِ وردگان (درگذشتگان) کنند، همچنان باشد که به روانِ خویشتن کرده باشند. چون از این گیتی بگذرند، آن روانها پذیره‌ی او بازآیند و خرمی کنند و او را دلداری دهند و نیز پیشِ دادار، گواهی دهند که این اَشو (پاک) ما را از یاد نبرد و تا در آن جهان بود ما از او خشنود بودیم. اکنون ما همداستانیم که او را از آن کرفه‌های ما هم‌بهره کنی و روانِ او را به جایگاهِ اَشَوان (پاکان) رسانی. این سخن بگویند و آن روان را امید دهند تا حساب او را بکنند... پس کوشش باید کردن تا فروردیان را نیکو دارند و روانِ پدران و مادران و خویشان از ایشان به آزادی (سپاس) باشند.»
چنین، فروردینگان جشنِ روزِ یادبودِ «روانها» (روح درگذشتگان) است، چراکه واژه‌ی فروردین و فروهر از یک ریشه برآمده‌اند و به معنای نیرویی‌اند که از جهانِ مینوی برای راهنمایی و پاسبانیِ روانها در هر جانداری نهاده شده‌اند و بر این پایه، فروهرِ هر جاندار در زمانِ زندگی‌اش بخشی جدایی‌ناپذیر از روانِ او به شمار می‌آید.
مادران و پدرانِ ما در ایرانِ باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد میکردند.
بسانِ روزگارِ باستان، کنون نیز زردشتیانِ #ایران و پارسیانِ #هند و #پاکستان فروردینگان را برپا می‌دارند. آنان سرِ خاکِ رفتگان می‌روند و برای شادیِ روانِ درگذشتگان نماز می‌خوانند و دهش می‌کنند. گفتنی است که زردشتیانِ ایران این جشن را بیشتر به نامِ «فرودگ» می‌شناسند.
زردشتیانِ #تهران در این روز به آرامگاهِ زردشتیان که در «کاخِ فیروزه» است می‌روند و از موبدان می‌خواهند که بنامِ درگذشتگانشان «آفرینگان» بخوانند. به هنگامِ خوانشِ آفرینگان بر آتش اسفند و کُندر و دیگر خوشبوکننده‌ها دود می‌کنند و شمع روشن می‌نمایند و در کنارِ گل و سبزه‌ای که از پیش آماده کرده‌اند، میوه‌های تازه را پاره می‌کنند و به همراهِ «لُرک»، که هفت گونه میوه‌ی خشک همچون بادام، گردو، سنجد، خرما، فندق، قیسی و ... است، و «سورگ» که نانِ کوچکِ گردِ پخته‌شده در روغنِ کُنجد است، پس از پایان یافتنِ خوانشِ آفرینگان میانِ باشندگان پخش می‌کنند که به شادی و خرمی بخورند. همچنین، هر کس بر آرامگاهِ نزدیکانِ خود میرود و گل و سبزه می‌گذارد و شمع برمی‌افروزد. اورنگ در کتاب «جشنهای ایرانِ باستان» سورگ را همسان با نانِ روغنی که مسلمانان در روزِ آدینه‌ی پایانِ سال درست می‌کنند و بر سرِ خاکِ درگذشتگان می‌دهند می‌داند.
مادران و پدرانِ ما در #ایران_باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد میکردند.
#زرتشتیان #زرتشتی #پارسیان #فروهر
از تارنمای "مردم سالاری آنلاین"👇
https://www.mardomsalari.ir/report/105557/
@LoversofIRAN
مردم سالاری آنلاين
«فروردینگان»، جشنِ گرامیداشتِ روانِ درگذشتگان - مردم سالاری آنلاين
«فروردینگان»، جشنِ گرامیداشتِ «فْرَوَهْرِ» (روانِ مینویِ) پاکان و درگذشتگان است که در فروردین روز از فروردین ماه، نوزدهم فروردین، برگزار میشود.
Forwarded from عاشقان ایران
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
✳️ پیداشدن شهری سه هزار ساله در شمال شیراز
خانه های این شهر باستانی، شگفت آور است و نه تنها باید #ثبت_ملی شود بلکه همه ویژگی های #ثبت_جهانی شدن را نیز دارد
از تراش خانه ها در دل کوه و دل زمین تا بخاری و کولر برای خانه ها و هواکش و انبار در دل کوه!
این شهر که اکنون نیمی از آن در زیر خاک است، ساخت دوره #ساسانیان است وتا دوره #قاجار مردم در آن زندگی می کردند
این شهر بسیار ارزشمند #ایران_باستان میتواند از جایگاه های بسیار برجسته گردشگری ایران شود اما اکنون در دستبرد اهالی بومی و ساخت و ساز غیرمجاز به بهانه دارایی های شخصی است که باید هرچه زودتر #ثبت ملی آن انجام شود تا از ویرانی حفاظت شود
استان #فارس #شیراز #خرمی #خرم_بید
از کانون های گردشگری #ایران
@LoversofIRAN
خانه های این شهر باستانی، شگفت آور است و نه تنها باید #ثبت_ملی شود بلکه همه ویژگی های #ثبت_جهانی شدن را نیز دارد
از تراش خانه ها در دل کوه و دل زمین تا بخاری و کولر برای خانه ها و هواکش و انبار در دل کوه!
این شهر که اکنون نیمی از آن در زیر خاک است، ساخت دوره #ساسانیان است وتا دوره #قاجار مردم در آن زندگی می کردند
این شهر بسیار ارزشمند #ایران_باستان میتواند از جایگاه های بسیار برجسته گردشگری ایران شود اما اکنون در دستبرد اهالی بومی و ساخت و ساز غیرمجاز به بهانه دارایی های شخصی است که باید هرچه زودتر #ثبت ملی آن انجام شود تا از ویرانی حفاظت شود
استان #فارس #شیراز #خرمی #خرم_بید
از کانون های گردشگری #ایران
@LoversofIRAN
جشن #شهریورگان شادوخجسته باد
روز #چهارم از هر ماه به نام #شهریور می‌باشد و چهارم ماه شهریور جشن شهریورگان می‌باشد
#شهریورگان یا #آذر_جشن از جشنهای دوازدگانهٔ سال #ایران_باستان بوده و از شمار #جشنهای_آتش بشمار میرود و #زرتشتیان این روز را به عنوان روز #پدر در نظر میگیرند.
از کانال مردم شمال با ویرایش
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
روز #چهارم از هر ماه به نام #شهریور می‌باشد و چهارم ماه شهریور جشن شهریورگان می‌باشد
#شهریورگان یا #آذر_جشن از جشنهای دوازدگانهٔ سال #ایران_باستان بوده و از شمار #جشنهای_آتش بشمار میرود و #زرتشتیان این روز را به عنوان روز #پدر در نظر میگیرند.
از کانال مردم شمال با ویرایش
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
#عبدالرحمن_جامی در کتاب #بهارستانش درباره پادشاهان #ایران_باستان چنین مینویسد: پنج هزار سال سلطنت عالم تعلق به #ایرانیان داشت و این دولت در خاندان ایشان بود زیرا با رعایا عدل میکردند و ظلم روا نمیداشتند.
در خبر است که خدای تعالی به داود علیه السلام وحی کرد که قوم خویش را بگوی که پادشاهان ایران را بد نگویند و دشنام ندهند که ایشان جهان را به عدل آباد کردند تا بندگان من در وی زندگانی کنند.
عقل و انصاف دان نه کفر و نه دین
آنچه در حفظ ملک در کارست
عدل بی دین نظام عالم را
بهتر از ظلم شاه دیندارست
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
در خبر است که خدای تعالی به داود علیه السلام وحی کرد که قوم خویش را بگوی که پادشاهان ایران را بد نگویند و دشنام ندهند که ایشان جهان را به عدل آباد کردند تا بندگان من در وی زندگانی کنند.
عقل و انصاف دان نه کفر و نه دین
آنچه در حفظ ملک در کارست
عدل بی دین نظام عالم را
بهتر از ظلم شاه دیندارست
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
#عبدالرحمن_جامی در کتاب #بهارستانش درباره پادشاهان #ایران_باستان چنین مینویسد: پنج هزار سال سلطنت عالم تعلق به #ایرانیان داشت و این دولت در خاندان ایشان بود زیرا با رعایا عدل میکردند و ظلم روا نمیداشتند.
در خبر است که خدای تعالی به داود علیه السلام وحی کرد که قوم خویش را بگوی که پادشاهان ایران را بد نگویند و دشنام ندهند که ایشان جهان را به عدل آباد کردند تا بندگان من در وی زندگانی کنند.
عقل و انصاف دان نه کفر و نه دین
آنچه در حفظ ملک در کارست
عدل بی دین نظام عالم را
بهتر از ظلم شاه دیندارست
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
در خبر است که خدای تعالی به داود علیه السلام وحی کرد که قوم خویش را بگوی که پادشاهان ایران را بد نگویند و دشنام ندهند که ایشان جهان را به عدل آباد کردند تا بندگان من در وی زندگانی کنند.
عقل و انصاف دان نه کفر و نه دین
آنچه در حفظ ملک در کارست
عدل بی دین نظام عالم را
بهتر از ظلم شاه دیندارست
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
Forwarded from مازندران‌گیلان آریایی
جشن #تیرماه_سيززه_شو یا #سیزده_شو
جشن #تیرما_سيزده شو (تیرماسیزّه شو) یا جشن #تیرگان تنها بازمانده ی جشن های ماهانه ی #ایران_باستان است که هنوز از سوی مردم #مازندران و برخی از مردم شهرها و روستاهای شرق #گیلان همچنان برگزار می شود.
در گاه شمار #ایرانی هر یک از روز های ماه نام ویژه ای داشت که در بین این اسامی ماه های دوازده گانه نیز بود و #ایرانیان زمانی که نام روز و ماه با هم مصادف می شد به جشن و پایکوبی می پرداختند برای مثال روز نخست هر ماه #اورمزد ،دوم هر ماه #بهمن ، سوم هر ماه #اردیبهشت ، هفتم هر ماه #امرداد ، روز دهم هر ماه #مهر و روز سیزدهم هرماه #تیر نام داشت .
بااین توضیح داده شده جشن #تیر_ما_سیزده شو یا جشن #تیرگان مصادف است با جشنی که در سیزدهم ماه تیر #ایرانیان برگزار می کردند و این جشن در #مازندران کم و بیش برگزار میشود.
همزمان با جشن تیرگان رویدادهای دیگری نیز رخ داده است و مردم این جشن را با سالروز حماسه ی تاریخی باستانی مرز #ایران و #توران که با تیراندازی قهرمان #ملی_ایران #آرش و شب زادروز #حضرت_علی ( ع) امام اول شیعیان همزمان می دانند و می گویند پیروزی فریدون بر ضحاک نیز در این روز اتفاق افتاده است. آنچه که به حقیقت نزدیک تر به جشن تیرگان است سالروز #حماسه_آرش است که در کتاب های #آثار_الباقیه و #التفهیم #ابوریحان_بیرونی به روشنی بیان شده است و دیگر شنیدها و گفته ها باور های نادرست رایجی است که در بین برخی از مردم وجود دارد.
«تیرماه سیزده شو» در سیزدهمین روز تیر ماه تبری برابر با 12 آبان شمسی برگزار می شود که درباره ی این دگرگونی ماه و روز را در نوشته دیگری که چرا جشن تیرگان در آبان است؟ دنبال میکنیم.
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
@taporestangilak_ariyaea
جشن #تیرما_سيزده شو (تیرماسیزّه شو) یا جشن #تیرگان تنها بازمانده ی جشن های ماهانه ی #ایران_باستان است که هنوز از سوی مردم #مازندران و برخی از مردم شهرها و روستاهای شرق #گیلان همچنان برگزار می شود.
در گاه شمار #ایرانی هر یک از روز های ماه نام ویژه ای داشت که در بین این اسامی ماه های دوازده گانه نیز بود و #ایرانیان زمانی که نام روز و ماه با هم مصادف می شد به جشن و پایکوبی می پرداختند برای مثال روز نخست هر ماه #اورمزد ،دوم هر ماه #بهمن ، سوم هر ماه #اردیبهشت ، هفتم هر ماه #امرداد ، روز دهم هر ماه #مهر و روز سیزدهم هرماه #تیر نام داشت .
بااین توضیح داده شده جشن #تیر_ما_سیزده شو یا جشن #تیرگان مصادف است با جشنی که در سیزدهم ماه تیر #ایرانیان برگزار می کردند و این جشن در #مازندران کم و بیش برگزار میشود.
همزمان با جشن تیرگان رویدادهای دیگری نیز رخ داده است و مردم این جشن را با سالروز حماسه ی تاریخی باستانی مرز #ایران و #توران که با تیراندازی قهرمان #ملی_ایران #آرش و شب زادروز #حضرت_علی ( ع) امام اول شیعیان همزمان می دانند و می گویند پیروزی فریدون بر ضحاک نیز در این روز اتفاق افتاده است. آنچه که به حقیقت نزدیک تر به جشن تیرگان است سالروز #حماسه_آرش است که در کتاب های #آثار_الباقیه و #التفهیم #ابوریحان_بیرونی به روشنی بیان شده است و دیگر شنیدها و گفته ها باور های نادرست رایجی است که در بین برخی از مردم وجود دارد.
«تیرماه سیزده شو» در سیزدهمین روز تیر ماه تبری برابر با 12 آبان شمسی برگزار می شود که درباره ی این دگرگونی ماه و روز را در نوشته دیگری که چرا جشن تیرگان در آبان است؟ دنبال میکنیم.
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
@taporestangilak_ariyaea
غار زیبای #هوتو در #بهشهر استان #مازندران میراث طبیعی و تاریخی ارزشمندی است که از #ایران_باستان و انسان‌های نخست ساکن در #رشته_کوه‌های_البرز باشکوه برجای مانده و این روزها جذابیت ویژه‌ای برای گردشگران دارد.
از کانال مرکز مطالعات خلیج فارس با ویرایش
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
از کانال مرکز مطالعات خلیج فارس با ویرایش
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali