💠
بهار است و شعر ناب می چسبد! غزلی ناب از شهریار شعر فارسی، شاعر ایرانشهر، شهریار
👇
خراب از باد ِ پائیز خمارانگیز ِ تهرانم
خمار آن بهار شوخ و شهر آشوب شمرانم

خدایا! خاطراتِ سرکش ِ یک عمر ، شیدایی
گرفته در دِماغی خسته چون خوابی پریشانم

خیال رفتگان شب تا سحر در جانم آویزد
خدایا این شبآویزان چه میخواهند از جانم؟

سه تارِمطرب ِشوقم،گسسته سیم جانسوزم
شبان ِ وادی عشقم، شکسته نای نالانم

سرود آبشار دلکش پس قلعه ام در گوش
شب ِ پائیزِ تبریز است در باغِ گلستانم

گروه کودکان سرگشته ی چرخ و فلک بازی
من از بازیِ این چرخِ فلک سر در گریبانم

به اشک من گل و گلزار ِ شعر ِفارسی، خندان
من ِشوریده بخت از چشم ِگریان، ابرِ نیسانم

فلک! گو با من این نامردی ونامردمی بس کن
که من سلطان ِعشق و شهریار ِ شعرِ ایرانم

#شهریار #شعرتر #شعر _فارسی

💠 ایرانسرا، کانالی برای مرزبانی فرهنگ ایران. به #ایرانسرا بپیوندید👇

@IRANSARA_IR

💠

ایران [ یلدا، نوروز، حافظ، شاهنامه و... ] زبان مادری ماست.

#فرهاد_قنبری

مطالبه «تدریس به زبان و گویش مادری» در این سالها بهانه اصلی ایجاد نزاع قومی و کشیدن جنگ داخلی به ایران است. خواست تدریس به زبان مادری در این سالها سنگر و بهانه ای برای تجزیه طلبان و عوامل بیگانه شده است تا بیشترین نقدها و حملات را به کلیت ایران و زبان ملی ایرانیان وارد نمایند.

اما آیا «زبان مادری» فقط زبان و دستور و نظام آوایی برای سخن گفتن است و یا چیز فراتری را دربرمی گیرد؟ آیا یک آفریقایی یا آسیایی کسی که امروز زبان مردم [مثلا] انگلیس و آمریکا را یاد می گیرد و تابعیت این کشورها را هم دریافت می کند، واقعا انگلیسی و آمریکایی می شود!؟ آیا هویت یک ملت فقط بر اساس زبان گفتاری ساخته می شود و تفاوت زبان و لهجه دلیل بر تفاوت ملیت و نژاد و تاریخ است؟

گفتمان «غیریت ساز و ستیزه جو» در این سالها با پول عربستان و اسرائیل و ترکیه و.. تا می توانسته با سوء استفاده از کلید واژه «زبان مادری» سعی در جعل هویت غیرایرانی برای اقوام ایرانی داشته است. آنها از ایرانیان به ملت ترک و ملت کرد و ملت فارس یاد می کنند و سعی در جعل فرهنگ و تاریخ متفاوتی برای اقوام ایرانی دارند، اما از زبان مادر مشترک و بسیار قدیمتر ایرانیان که همان یک تاریخ و یک نژاد و یک سنت و یک تجربه زیسته مشترک است (مانند عید نوروز و یلدا و چهارشنبه سوری و امثالهم) سخنی نمی گویند. آنها از نگارش فارسی شاهنامه سخن می گویند اما نمی گویند که پهلوانان و قهرمانان شاهنامه نه از یک منطقه خاص بلکه از کردستان و لرستان تا آذربایجان و مازنداران و سیستان و کابلستان و.. در برمی گیرند. آنها از ساده ترین رفتارهای مشترک اقوام ایرانی که از اسفند دود کردن و مهمان نوازی تا رقص ها و اساطیر مشترک ایرانی را شامل می شود، سخن نمی گویند. آنها زبان و لهجه و گویش را برجسته می کنند، اما یک تاریخ و یک نژاد و یک فرهنگ و یک سبک زندگی مشترک که زبان مادری تمام اقوام ایرانی بوده است را نادیده می گیرند.

چیزی که این گفتمان غیریت ساز سعی در نادیده گرفتن آن دارد، «زبان فرهنگی» مشترک اقوام ایرانی در طول تاریخ است. زبان فرهنگی که نه با چند اعلامیه و توییت کارمندان و جاسوسان فلان شبکه و دستگاه امنیتی قابل فروپاشی است و نه نیزه و تفنگ نوکران بیگانه توان آسیب زدن به آن را دارد.‌

چیزی که کارمند فارسی زبان سازمانهای امنیتی و اسرائیلی و باکویی و.. توان شناخت آن را ندارند، «زبان فرهنگی و مادری» [مادر در مفهوم کلی به وطن گفته می شود] مشترک است که از پیرزن و پیرمرد اهل استان مرزی آذربایجان و تا کردستان و لرستان را تسبیح و قرآن به دست مشغول دعای پیروزی ورزشکار و تیم ایرانی می کند و شب یلدا و نوروز را با همان ظرافت و صورتی جشن می گیرد، که در سرتاسر این قلمرو فرهنگی جشن گرفته می شود.‌.

💠 ایرانسرا، کانالی برای مرزبانی فرهنگ ایران. به #ایرانسرا بپیوندید

@IRANSARA_IR