Forwarded from عاشقان ایران
👈به بهانه چهارم خرداد روز دزفول، مقاومت و پایداری
⬅️ «دژ استوار فرهنگ ما»
خرداد برای نسل و جامعه ما گویای ایستادگی است.
سال‌هاست خرداد را با پوسترهای شورانگیز با صدای نوستالژیک «شهر آزاد گشته» و شوق بازگشت خرمشهر به میهن آغاز می‌کنیم. بماند که گرچه مردان و زنان دلیر این سرزمین، بیگانه را از #خرمشهر بیرون راندند، معلوم نیست برای پیشگیری و کاستن از بیگانگی میان خودمان در این ده‌ها سال چه کرده‌ایم؟ فیلم‌ها و داستان‌های جهانی درباره مقاومت مردم در برابر یورش و استقرار بیگانگان را می‌شناسیم که شاید از آن جمله «ارتش سری» و درباره مردمان و شهرهای اروپایی باشد. با این همه چند نفر از ما ایرانیان می‌دانیم پایتخت استقامت و مقاومت ایران کدام شهر است، اگر بدانیم کدام از ما داستانش را برای دیگران بازگو کرده‌ایم؟ در غباری که میان‌مان دهه‌ها ست پراکنده و فزاینده می‌شود، کجا برای نسل جوان از روایت تو گفته‌ایم ای زیبای کهن، دژ استوار تمدنی ما، ای اراده پولادین برای زندگی؟ دزفول جان ایران، جانان خوزستان است. #دزفول پایدار پناهگاه پربرکت مردمان و دشت شقایق‌هایش میدان‌گاه آهوان ایران است. دزفولی کاشانه‌اش به روی میهمان باز و بر سر سفره‌اش مهربانی پیشکش می‌کند، در کنارش حالت خوب می‌شود. سبدهای رنگین دستباف دزفول بخشی از هویت ایران است و جای حصیرهای بی‌مانند دزفول در خانه‌هایمان شاید خالی است. دست‌ساخته‌های دزفول هزاران سال پیشینه دارند، در نبرد روشنای مهر با تاریکی زمستان این دشت‌های پرگل بهاری دزفول است که زمستان را کوچ می‌دهد. بر دامان زاگرس زیگورات‌ها خاموش گویا از رنج و شادی، پرستش و آفرینشی کهن خبر می‌دهند. زلال دز جانت را تازه می‌کند و جوشش زندگی را از هر مشت خاکش تجربه می‌کنی. دزفول! ای زیبای کهن، ای درخشش مقاومت و استقامت، دژ و پناه هزاران ساله، روایت‌های زیسته‌ات را کدام کارگردان بر پرده می‌برد؟ داستان‌های تو را در کدامین کتاب‌ها می‌توان جست؟ سمفونی پایداری این زیبایی استوار را کجا اجرا می‌کنند؟ کجا بجوییمت، که در میانه هیاهوهای این و آن نشان تو در غبار پنهان است؟ در روز ملی استقامت و مقاومت، روز دزفول، به خود آییم و نشان خویشتن بجوییم. هنر و فرهنگ دزفول فقط به سرمایه‌های دیرین بسنده نمی‌شود، امروز هم در میان جوانان خوزستان قلب تپنده دزفول پرشور می‌تپد. غبار بیگانگی باید زدود تا نام‌های تازه را به برکت کارهای نو دید؛ تا فراتر از مراسم سالانه، در پناه امن این موزه آجری یگانه جهان را به جشن مقاومت فراخواند. مقاومت دزفول نه تنها دربرابر جنگ با عراق و دفاع هشت‌ساله اخیر، بلکه مقاومت در برابر فراموشی، نادیده‌گرفتن، تاخت و تازهای اجتماعی و سیاسی است. دزفول دژ استوار فرهنگ ما است در برابر ویرانی، هجوم، واپس‌روی و آشفتگی. روزهای ملی تنها نشان‌هایی در گاهشمار رسمی نیستند؛ نشانه‌هایی از چیستی و چرایی ایران ما نیز هستند. روز مقاومت، روز دزفول، روز پرسش از خویشتن است: ما در آغوش این سرزمین از کدام قلب تپنده جان می‌گیریم؟ از کدام ریشه تازه می‌شویم و بر کدام بن جوانه می‌زنیم؟ «مقاومت» کلیدواژه دزفول، اما وظیفه همه ماست. مقاومت بر پی و بنیان آگاهی معنا می‌یابد. چگونه در غبار فراموشی و ناآگاهی فقط بر زبان سخن از ایثار و مقاومت رانده شود وقتی چنین از هم بیگانه باشیم؟
دزفول مکان و زمان خودآگاهی ما است، دزفول این زیبای کهن، دیرینه جان ایرانی.
از دکتر #الهام_فخاری DrElhamFakhari@
@LoversofIRAN
⬅️ «دژ استوار فرهنگ ما»
خرداد برای نسل و جامعه ما گویای ایستادگی است.
سال‌هاست خرداد را با پوسترهای شورانگیز با صدای نوستالژیک «شهر آزاد گشته» و شوق بازگشت خرمشهر به میهن آغاز می‌کنیم. بماند که گرچه مردان و زنان دلیر این سرزمین، بیگانه را از #خرمشهر بیرون راندند، معلوم نیست برای پیشگیری و کاستن از بیگانگی میان خودمان در این ده‌ها سال چه کرده‌ایم؟ فیلم‌ها و داستان‌های جهانی درباره مقاومت مردم در برابر یورش و استقرار بیگانگان را می‌شناسیم که شاید از آن جمله «ارتش سری» و درباره مردمان و شهرهای اروپایی باشد. با این همه چند نفر از ما ایرانیان می‌دانیم پایتخت استقامت و مقاومت ایران کدام شهر است، اگر بدانیم کدام از ما داستانش را برای دیگران بازگو کرده‌ایم؟ در غباری که میان‌مان دهه‌ها ست پراکنده و فزاینده می‌شود، کجا برای نسل جوان از روایت تو گفته‌ایم ای زیبای کهن، دژ استوار تمدنی ما، ای اراده پولادین برای زندگی؟ دزفول جان ایران، جانان خوزستان است. #دزفول پایدار پناهگاه پربرکت مردمان و دشت شقایق‌هایش میدان‌گاه آهوان ایران است. دزفولی کاشانه‌اش به روی میهمان باز و بر سر سفره‌اش مهربانی پیشکش می‌کند، در کنارش حالت خوب می‌شود. سبدهای رنگین دستباف دزفول بخشی از هویت ایران است و جای حصیرهای بی‌مانند دزفول در خانه‌هایمان شاید خالی است. دست‌ساخته‌های دزفول هزاران سال پیشینه دارند، در نبرد روشنای مهر با تاریکی زمستان این دشت‌های پرگل بهاری دزفول است که زمستان را کوچ می‌دهد. بر دامان زاگرس زیگورات‌ها خاموش گویا از رنج و شادی، پرستش و آفرینشی کهن خبر می‌دهند. زلال دز جانت را تازه می‌کند و جوشش زندگی را از هر مشت خاکش تجربه می‌کنی. دزفول! ای زیبای کهن، ای درخشش مقاومت و استقامت، دژ و پناه هزاران ساله، روایت‌های زیسته‌ات را کدام کارگردان بر پرده می‌برد؟ داستان‌های تو را در کدامین کتاب‌ها می‌توان جست؟ سمفونی پایداری این زیبایی استوار را کجا اجرا می‌کنند؟ کجا بجوییمت، که در میانه هیاهوهای این و آن نشان تو در غبار پنهان است؟ در روز ملی استقامت و مقاومت، روز دزفول، به خود آییم و نشان خویشتن بجوییم. هنر و فرهنگ دزفول فقط به سرمایه‌های دیرین بسنده نمی‌شود، امروز هم در میان جوانان خوزستان قلب تپنده دزفول پرشور می‌تپد. غبار بیگانگی باید زدود تا نام‌های تازه را به برکت کارهای نو دید؛ تا فراتر از مراسم سالانه، در پناه امن این موزه آجری یگانه جهان را به جشن مقاومت فراخواند. مقاومت دزفول نه تنها دربرابر جنگ با عراق و دفاع هشت‌ساله اخیر، بلکه مقاومت در برابر فراموشی، نادیده‌گرفتن، تاخت و تازهای اجتماعی و سیاسی است. دزفول دژ استوار فرهنگ ما است در برابر ویرانی، هجوم، واپس‌روی و آشفتگی. روزهای ملی تنها نشان‌هایی در گاهشمار رسمی نیستند؛ نشانه‌هایی از چیستی و چرایی ایران ما نیز هستند. روز مقاومت، روز دزفول، روز پرسش از خویشتن است: ما در آغوش این سرزمین از کدام قلب تپنده جان می‌گیریم؟ از کدام ریشه تازه می‌شویم و بر کدام بن جوانه می‌زنیم؟ «مقاومت» کلیدواژه دزفول، اما وظیفه همه ماست. مقاومت بر پی و بنیان آگاهی معنا می‌یابد. چگونه در غبار فراموشی و ناآگاهی فقط بر زبان سخن از ایثار و مقاومت رانده شود وقتی چنین از هم بیگانه باشیم؟
دزفول مکان و زمان خودآگاهی ما است، دزفول این زیبای کهن، دیرینه جان ایرانی.
از دکتر #الهام_فخاری DrElhamFakhari@
@LoversofIRAN