🔴۲۷ شهریور، روز ملی شعر و ادب پارسی و سالروز درگذشت استاد #شهریار_تبریزی

🔸ابیاتی از استاد #شهریار_تبریزی در ستایش #فردوسی_بزرگ:

چو از شهنامه فردوسی چو رعدی در خروش آمد
به تـن ايرانيـان را خـون مليت به جوش آمد
زبـان پـارسـی گويـا شـد و تـازی خمـوش آمد
ز كنج خلـوت دل اهرمـن رفـت و سروش آمد



پایگا ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali

🔴 به بهانه ۲۷ شهریور روز ملی شعر و ادب #پارسی

🔸 توژکی از آرامگاه شاعران و بزرگان ادب پارسی در ایران همراه شعرخوانی استاد #شهریار_تبریزی


پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali

🔴 به بهانه روز ملی شعر وادب #فارسی
سخنان استاد #شهریار در مورد #آذربایجان:

🔸کانون زبان پهلوی آذربایجان بوده.
🔸مرکز ایران آذربایجان بوده.
🔸کانون نژاد آریایی آذربایجان بوده.

#اثبات_ترک_نبودن_آذریها


پایگاه ایراندوستان مازندران

@jolgeshomali

🔴 به یاد رادمرد #آذربایجان (دکتر جعفر جمشیدی‌راد استاد دانشگاه تبریز)

✍ دکتر حمید احمدی استاد دانشگاه تهران

🔸روزی که خبر درگذشت ناگهانی‌اش در ١٢ آبان ١٣٩٨ را یکی از دوستان آذری اهل تبریز به من داد،بهت و شگفتی وجودم را فرا گرفت. باورش بسیار سخت و دردآور بود. دکتر جعفر جمشیدی‌راد سنگر و ستون پابرجای ایرانیت در دو دهه گذشته در دانشگاه و محافل علمی تبریز و سراسر شمال‌غرب ایران بود. تلاش‌های سرسختانه و شجاعانه او در پاسداشت میراث فرهنگی و سیاسی ایران و زبان فارسی در آن خطه زبانزد همه بود،چه استادان سابقش،چه دانشجویانش و چه دوستان و همکاران و حتی مخالفانش. جمشیدی راد هنوز در میانه راه زندگی بود که درگذشت. او تنها نگران چند محفل سازمان یافته پان‌ترکیست فعال در آذربایجان که آزادانه تخم کین قومی و تفرقه و ادبیات نفرت را در آن دیار می‌پراکنند نبود. نگرانی و اندوه او بیشتر از کسانی بود که در راس رسته‌های سیاسی و اداری و گاه مذهبی آذربایجان به قول خودش نان و نمک ایران را می‌خوردند و نا آگاهانه و یا آگاهانه نمکدان می‌شکستند. دست اندرکاران نهادهای فرهنگی کشوری در منطقه که فعالیت‌های نشریاتی و روزنامه‌ای ایران دوستانه و ملی در آن دیار را در تنگنا و فشار گذاشته و مسئولان آن را به جرم‌های گوناگون به دادگاه می‌کشانده و محکوم و جریمه می‌کردند، اما دهها نشریه و ناشران قوم گرای نفرت پراکنی را که  علیه بزرگان سیاسی و ادبی ایران گذشته و امروز و علیه زبان ملی ایران دشنام می‌گشودند و می‌گشایند آزاد میگذاشته و میگذارند.

🔸او به عنوان استاد با سابقه و برجسته علوم سیاسی دانشگاه آزاد تبریز از آنچه که آنرا بی‌توجهی و سهل‌انگاری مقامات دانشگاهی نسبت به رخنه و حضور جریان‌ها و افراد قوم‌گرا و گاه تجزیه‌طلب در دانشگاهای منطقه می‌خواند، اظهار نگرانی و نا خشنودی می‌کرد.

🔸قلب دکتر جمشیدی راد از فشاری در تنگنا بود که گاه عملکرد عالی‌ترین مقامات سیاسی کشور باعث آن می شد. مقاماتی که برای بدست آوردن چند رای، با وعده های انتخاباتی و با اعلامیه های چندین و چند ماده ای خود باعث تشویق و تقویت محافل و گفتمان قوم گرا می شدند. همان هایی که بدون هرگونه مطالعه و مشورت با اهل علم و مصلحت، به شتاب دستور باز شدن رشته های زبان‌های قومی در آذربایجان شرقی و کردستان را صادر کردند و کانون‌های احتمالی تولید ادبیات ضد ایرانی را که میتواند در اینده سرچشمه مشکلات دشوار بر سر راه وحدت و همبستگی ملی  شود، آفریدند.

🔸دل جمشیدی راد از کار آن دست دیپلمات‌ها و رایزنانی خون بود که از بودجه ارزی ایران حقوق می‌گرفتند و بجای دفاع از هویت،فرهنگ و ملیت ایرانی،به گمان خود برای جلب دوستی کشورهای محل ماموریت خود آنچنان با مقاماتشان نزدیک و همراه میشدند که نا خودآگاه گفتمان ضد ایرانی آنها را تقویت میکردند. به تولید کنندگان ادبیات نفرت و تفرقه جایزه می‌دادند و برایشان بزرگداشت می‌گرفتند.

🔸این در حالی بود که بزرگانی چون دکتر منوچهرمرتضوی استاد و دانشمند برجسته ادبیات فارسی در دانشگاه تبریز خانه نشین شده و غریبانه در سالهای پس از انقلاب در شهر خود در می گذشتند. در همان حال «دکترها و پروفسورهای»قلابی دست پرورده باکو و دیگر محافل پان ترکیست خارج از ایران،آزادانه با انتشار اثار بی مایه خود برای آذربایجان ریشه تاریخی و گفتمان هویتی غیر ایرانی می‌آفریدند و در این میدان فراخ، تاخت و تاز میکردند.
جمشیدی راد دلخون از این بود که چرا هر از چند گاه برخی مقامات منصوب مذهبی استانهای آذری نشین بدون توجه به توصیه های رهبر خود در رابطه با پاسداری از زبان فارسی، با موضع‌گیری در برابر ایران دوستان و اتهامات بیجا به طرفداران تقویت زبان فارسی در منطقه، گفتمان قومی را تقویت می‌کردند. جمشیدی راد فرزند گرانمایه و راد آذربایجان بود،همان اذربایجانی که شهریار در سالهای سخت تلاش شوروی و فرقه دمکرات او را خطاب قرار داد و گفت:
«بی کس است ایران، به راه ناکسان از ره مرو!
جان به قربان تو ای جانانه اذربایجان!».

🔸جمشیدی راد تنها نبود و نیست،هستند خیل بزرگِ راد مردان و راد زنان و جوانان آذری و دانشجویان او که در سنگر دانشگاه‌های استان و سایر شهرهای ایران، در کانون‌های رسانه ای و در جای جای ایران زمین پرچم دفاع از ایرانیت و منافع ملی ایران را بر افراشته نگاه می‌دارند. راد مردان و زنانی که #شهریار آنها را خطاب کرده و گفته بود:
" مادر ایران ندارد چون تو فرزندی دلیر!
روز سختی چشم امید از تو دارد همچنان"
جعفر جمشیدی راد در راه وطن و غم وطن زندگی خود را گذاشت.

✍ استاد #شهریار

"روز جانبازی‌ست ای بیچاره آذربایجان
سر تو باشی در میان هر جا که آمد پای جان
ای که دور از دامن مهر تو نالد جان من
چون شکسته بال مرغی در هوای آشیان.
تو همایون مهد زرتشتی و فرزندان تو
پور ایرانند و پاک آیین نژاد آریان
اختلاف لهجه، ملیت نزاید بهر کس
ملتی با یک زبان کمتر به یاد آرد زمان
گر بدین منطق تو را گفتند ایرانی نه ای
صبح را خواندند شام و آسمان را ریسمان!
بیکس است ایران، به حرف ناکسان از ره مرو
جان به قربان تو ای جانانه آذربایجان
با خطی برجسته در تاریخ ایران نقش
بست همت والای سردار مهین ستارخان
این همان تبریز کامثال خیابانی در او
جان برافشاندند بر شمع وطن پروانه سان
این همان تبریز کز خون جوانانش هنوز
لاله گون بینی همی رود ارس، دشت مغان"

[با برخی از نگاره های این ویدئو مانند رقص و لباس جعلی قفقازی و تعریف ایرانیها با نام قومیت ها به جای تیره های ایرانی و....موافق نبودم این موسیقی وشعر زیبای #آذرآبادگان_من با صدای #داریوش_اقبالی و شعر زیبای استاد #شهریار پیشکش به #ملت_ایران به ویژه هم میهنان #آذربایجانی ]


پایگاه ایران دوستان مازندران

@jolgeshomali

‍ ✅ قطعه‌ای از شعرخوانیِ شاعر #ارومیه ای جناب آقای #شهریار_قربانی پیشکش به تمامی هموطنان عزیز.

🔻 علاوه بر لذت بردن از شعر، در این نکتۀ نغز و جالب نیز تامل بفرمایید که هر ایرانی می‌تواند بدون نیاز به ترجمه، بخش عمدۀ آن را متوجه شود. اما یک تُرکی‌زبان آناتولی و اویغور و...، در صورت فرهیخته بودن و به زور شاید کمتر از ده درصدش را متوجه شود! این نشان می‌دهد در #ایران_عزیز و به ویژه با نگاه مبتنی بر #اندیشه_ایرانشهری، #زبان_فارسی و زبان‌های محلی نه تنها تضاد و تباینی با هم ندارند بلکه بخشی از پیکر یکدیگرند.

🔸 در این زمینه استاد دکتر سید #جواد_طباطبایی می‌گوید: «ایرانیان در در مرزهای سیاسی کنونی به هر زبانی که سخن بگویند، درون مایه‌های ادب و ‎#فرهنگ_ایرانی را بیان می‌کنند. #ادب_کردی به همان اندازه شعبه‌ای از #ادب_ایرانی است که ادب ترکی #آذری و سایر زبان‌های اقوام موجود در ایران و به طور کلی زبان‌های محلی اعم از ایرانی و غیر ایرانی، جملگی بخشی از ادب و #فرهنگ_ایران هستند.»

🔻 دشمنان ایرانزمین که با راه انداختن کارزارهایی برای القای دعوای میان #زبان_ملی و #زبانهای_محلی در ایران از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند، این را نیز بدانند که با این کارها، صرفاً عِرض خود می‌برند و زحمت ما می‌دارند! حتی گاهی مصداقِ زبانزدِ «عدو شود سبب خیر» نیز می‌شوند؛ چنان‌چه آخرین کارزار ضدّ ایرانی‌شان، با عنوان #منوفارسی که قرار بود منادی جدایی باشد، دیری نپایید که «من»اش به «ما» تبدیل گشت و باعث شد لزوم توجهِ هر چه بیشتر به ارکان #وحدت_ملی در ایران، نقل محافل ایرانیانی با زبان‌های بومی و محلی گوناگون شود!

🔸 باری امر زبان در ایران، اساساً امر پیوند است، نه گسست. بیش باد... ❤🇮🇷❤

🆔 @Ir_Azarmehr

💠
بهار است و شعر ناب می چسبد! غزلی ناب از شهریار شعر فارسی، شاعر ایرانشهر، شهریار
👇
خراب از باد ِ پائیز خمارانگیز ِ تهرانم
خمار آن بهار شوخ و شهر آشوب شمرانم

خدایا! خاطراتِ سرکش ِ یک عمر ، شیدایی
گرفته در دِماغی خسته چون خوابی پریشانم

خیال رفتگان شب تا سحر در جانم آویزد
خدایا این شبآویزان چه میخواهند از جانم؟

سه تارِمطرب ِشوقم،گسسته سیم جانسوزم
شبان ِ وادی عشقم، شکسته نای نالانم

سرود آبشار دلکش پس قلعه ام در گوش
شب ِ پائیزِ تبریز است در باغِ گلستانم

گروه کودکان سرگشته ی چرخ و فلک بازی
من از بازیِ این چرخِ فلک سر در گریبانم

به اشک من گل و گلزار ِ شعر ِفارسی، خندان
من ِشوریده بخت از چشم ِگریان، ابرِ نیسانم

فلک! گو با من این نامردی ونامردمی بس کن
که من سلطان ِعشق و شهریار ِ شعرِ ایرانم

#شهریار #شعرتر #شعر _فارسی

💠 ایرانسرا، کانالی برای مرزبانی فرهنگ ایران. به #ایرانسرا بپیوندید👇

@IRANSARA_IR

🔴 به بهانه سالروز درگذشت باستان شناس نامدار معاصر پروفسور #شهریار_عدل_تبریزی

🔸 ۳۱ خرداد ۱۳۹۴ باستان شناسی ایران انسان بزرگی را چون #پروفسور_شهریار_عدل را از دست داد که سالها جای خالی ایشان احساس خواهد شد . استاد عالیرتبه دانشگاه #تهران و #سوربن_فرانسه ، کارشناس و پیگیری کننده در پرونده ثبت جهانی #تخت_جمشید #چغازنببل و #میدان_نقش_جهان و ارائه کننده نظریات و روشهای نوین در حفاری های علمی از یادگارهای ماندگار او محسوب می شود . دکتر #عدل از نیک مردان فرهنگ این کشور و از زمره افرادی به شمار می رفت که تمام وجودشان سرشار از عشقی بی پایان به تاریخ سرشار از مفاخر و تفاخر ایران است . #عدل نامی کاملا آشنا در محافل باستانی شناسی دانشگاهی و عملی جهان به شمار می آید و هر جا نامش برده شود بیشک با احترام و ادب همراه است . اخلاق و معرفت نفسش که جای خود را داشت و همواره برای آموختن بی منت و جلسات مملو از مهربانی بیقرار بود .


روانش شاد و یادش گرامی🌹

#ایران
#تبریز
#میراث_جهانی
#تاریخ_ایران
#تخت_جمشید
#چغازنبیل
#میدان_نقش_جهان
#عدل
#باستان_شناس

پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali

🔴 به بهانه ۲۷ شهریور #روز_ملی_شعر_و_ادب_پارسی
و روز بزرگداشت چگامه‌سُرای(شاعر) ایران ،استاد #محمدحسین_بهجت_تبریزی_شهریار

"من شهریار ملک سخن بودم و نبود
جز دیده سرشک در این شهر یار من"


بخشی از چکامه استاد #شهریاردرباره ی
#تخت‌جمشید:

"شب، ز تشییع غروب خورشید
باز می‌گشت به "تخت‌ جمشید"
من هم از قله البرز خیال
تاختم قافله را از دنبال
تا مقامی که شنیدم از شب
قصر "دارا"ست خدا را به "ادب"
به ندای ابدیّت لبیّک
موسیِ وقتِ من اِخلَع نعلیک
کاخ "دارا"ست شهنشاه عظیم
قبله حاجت دنیای قدیم
داریوش آیتِ شاهنشاهی
حکمش از ماه روان تا ماهی
پاک آیین و همایون فرهنگ
در ره و رسم نوین پیش‌آهنگ
اورمَزدَش به دل آیینه‌نما
هم فروهر به سرش چترگشا
قصر دارا ست اجاق خورشید
نام او شهره به "تخت جمشید"

بخش کوچکی از چگامه(شعر) #تخت‌جمشید، سروده استاد #شهریار


پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali

.
🔴 هشتم دی ماه بزرگداشت #یعقوب_لیث ، #فرزند_سیستان ، پاسدار زبان پارسی و  فرهنگ ایرانی

#یعقوب_لیث_صفاری
#زنده_کننده_زبان_پارسی

یعقوب لیث را نخستین #شهریار ایرانیِ احیاگر زبان #پارسی، پس از فروپاشی شاهنشاهی ساسانیان می‌دانند. وقتی شاعری بنا بر رسم زمان قصیده‌ای به عربی در وصف او سرود، وی او را ملامت کرد که چرا به زبانی که نمی‌فهمد برایش شعر سروده‌است که «چیزی که من اندر نیابم چرا باید گفت».
يعقوب در فرمانی به تمام نقاط ایران زبان عربی را حذف و زبان #پارسی دری را رایج می کند(در دفاتر دیوانی وحکومتی).
و پارسی را زبان رسمی همه ی ایرانیان اعلام کرد.

اگر یعقوب ليث صفاری چنین کار عظیمی برای زبان وادب پارسی انجام نمی داد
و فردوسی بزرگوار شاهنامه را خلق نمی‌کرد کشورماهم امروز مانند تمامی کشورهای شمال آفریقا عرب زبان بودند.


پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali

🔴 ۲۷ شهریور روز شعر و ادب پارسی و بزرگداشت #شهریار_تبریری خجسته باد.

🔸یاران درود

امروز ۲۷ شهریور سالروز شعر و ادب پارسی و بزرگداشت شهریار ملک سخن،
شهسوار تغزل معاصر و آنکسی که نشان داد؛
هنوز هم غزل این زیباترین شیوه سرایش در کوران جعلیات و انحرافات شعری صده اخیر زنده و پویاست و هنوز هم می توان به شعر اصیل و واقعی امیدوار بود.

امروز را به همه شعرا، ادبا، نویسندگان، اساتید ادب و دوستداران شعر و نظم تبریک عرض می کنم.

به خصوص به شعرا،
این سلاطین سخن،
این بزرگ سخنوران خاموش و این تیره بختان همیشه دوران.

امید لااقل یک روز در سال را یاد آنان باشیم.

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

روز شعر و ادب پارسی مهنا باد.
بر همه پارسی زبان ها و همه شعرا و ادبا که وارثین کلام در جامعه هستند.

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

مهران اکبری قاضی چاکی
(مدیریت اندیشکده شعر و قلم اشکور)

(۲۷ شهریور روز ملی شعر و ادب پارسی
و بزرگداشت شهریار ملک سخن و سلطان غزل)


پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali

‍بخش از قصیدهٔ زنده‌یاد استاد #شهریار
در ستایش #رودکی سمرقندی؛
پدر شعر پارسی


تا جهان بود و تا جهانبان بود
شعر را منصبیّ و عنوان بود

ويژه گويندگان ايرانی
كه توانند خود خدايان بود

خوشترين زندبافِ هر عصری
ارغنون‌سازِ اين گلستان بود

زنده تا هست، نام ايران باد!
زنده تا بود، نام ايران بود

تا ابد مهد علم و عرفان باد!
كز ازل مهد علم و عرفان بود

چندی از انقراض ساسانی
حال اين مملكت دگرسان بود

تا كه سامانيان سر آوردند
آن زمان كارِ ما به سامان بود

كاردان شد شبان و گله دگر
ايمن از گرگ تيز دندان بود

موميا شد ز پشت استقلال
هرچه ديگر شكسته سُتخوان بود

پارسی نيز كز نفوذ عرب
همچو مَه در محاق پنهان بود؛

يا چو آيينه غبار آلود
هِشته چندی به طاقِ نسيان بود؛

وقت آن شد كه چهره بگشايد
كه دگر در حجاب نتوان بود

مردی از روستای رودك خاست
خسروَش خوانم، ارچه دهقان بود

كاخی از نظم پارسی افكند
كِش نه آسيبِ باد و باران بود

پايهٔ نظم را بدانجا برد
كه به دوران آل ساسان بود

وقت خوش بود و آل سامان را
جای در خطهٔ خراسان بود

رودكی نيز چون دُرِ شهوار
زيبِ دربار آل سامان بود

همچو تيغ امير اسماعيل
خامهٔ رودكی به جولان بود

رودكی كارِ پورِ دستان كرد
كاين هنر، كار پور دستان بود

در نزاع بقای مليت
اولين قهرمان ميدان بود

ملت ما رهين منت اوست
منت او را سزد كه منان بود

رودكی با دو چشم نابينا
رهنمای مآل‌بينان بود

اولين بار او رهی پيمود
كش نه پيدا كران و پايان بود

دگران پيروان رودكی اند
نتوانند رودكی‌سان بود

بر به سال هزار و اندی پيش
رودكی چون هزاردستان بود

شاعر و نغمه‌ساز و رودنواز
خوش و خوش‌لهجه و خوش‌الحان بود

هرچه او را ز طبع شيرين خاست
دلنشين بود، گرچه پيكان بود

پدر پارسيش می‌خوانند
هرچه گويم، هزار چندان بود

به وفاتش يتيم شد ايران
راستی كاين عظيم فقدان بود

راستی كز تنِ هنر، جان رفت
رودكی در تن هنر، جان بود

رودكی مُرد و نام او زنده‌ست
زنده بايد همی به دوران بود

ماند از وی چه مايه دُرّ يتيم
كه چو پروردگانِ عُمّان بود


مأخذ:
دیوان شهریار، تهران: انتشارات نگاه، ۱۳۸۱، جلد نخست، ص‌ص ۴۹۹-۵۰۲.


ایران؛ گهوارۀ تمدن 🇮🇷🇮🇷🇮🇷

هفتم اسفند سالروز درگذشت علامه علی‌اکبر #دهخدا
بخشی از پیر پرنیان‌اندیش (ص ۸۷۲-۸۷۳):

[عظیمی]: استاد! من این شعرهای کهن کهنۀ دهخدا رو دوست دارم. خیلی قشنگه. زبان کهن کلاسیک رو خیلی هنرمندانه به کار می‌بره.

[سایه]: معلومه! پس این لغت‌نامه از کجا اومده؟ شب و روز با این زبان سر و کار داشته... قضیۀ زندانی شدن دهخدا رو براتون گفتم؟

[عظیمی]: نه استاد!

[سایه]: به!... علامه علی‌اکبر دهخدا، صاحب لغتنامه رو حبس کردن! بعد پیرمرد داشت تو زندان می‌مرد. از ترس اینکه دهخدا تو زندان نمیره و رسوایی نشه، اونو در حال موت، آوردن تو دالان خونه‌اش انداختن و رفتن. دهخدا یه نوکری داشته. نوکره داشت می‌رفت بیرون، پاش گیر می‌کنه به آقا و می‌افته رو آقا. بعد می‌ره چراغ می‌آره و می‌بینه که علامه دهخدا در حال موت روی زمین افتاده (لبخند تلخ تلخ تلخی می‌زند). تلفن می‌کنه به بعضی از دوستای ما...

[عظیمی]: دوستان شما؟ چه کسانی؟

[سایه]: بله. آدم‌هایی که من می‌شناختم. مثل احمد لنکرانی که با دهخدا خیلی نزدیک بود. خلاصه دکتر می‌آرن و پیرمردو نجات می‌دن... می‌دونین دیگه دهخدا طرفدار مصدق بود و اگه اشتباه نکنم توی اون شورای سلطنت که تشکیل شده بود، ‌دهخدا هم اسمش بود.

[توضیح عظیمی]: سایه ناراحت شده است و سرش را تکان می‌دهد و با صدایی آرام این بیت #شهریار را می‌خواند:
چون مسیحای نبی کشتی و سقراط حکیم
نه نبوّت بشناسی نه نبوغ ای دنیا

https://t.me/pireparnianandish