چرا #تیرماه_سیزده_شو به جای #تیر_ماه_ خورشیدی در ماه #آبان_خورشیدی است ؟

#تیرماه_سیزده_شو یا #جشن_تیرگان یا #تیرما_سیززه_شو که در استان #مازندران همچنان پی از هزاران سال برجای مانده است در 13 تیرماه تبری برگزار می شود که برابر است با ۱۲۲امین روز از ماه #آبان خورشیدی است حال چگونه این جابجایی رخ داده است نخست باید بررسی نماییم که گاه شمار تبری و  خورشیدی به چه صورت بوده اند.

در تاریخ تبری شش ساعت بازمانده آخر سال به حساب نمی آمد لذا در هر چهار سال یک روز گاهشمارجابجا می شد .

در صورتی که در گاهشمار باستانی هر 120 سال این شش ساعت ها، تبدیل به یک ماه میشد و مردم این یک ماه را به جشن و پایکوبی مشغول بودند و گاهشمار را نیز تنظیم می کردند. در صورتی که درگاهشمار تبری این رخ نمیداد و باعث  جابجایی ماه می شد و ماه گردش پیدا می کرد. و این دگرگونی و گردش ماه باعث شد که همزمانی 13 تیرماه تبری و خورشیدی دیگر رخ ندهد و #جشن_تیرماه_سیزده_شو به #آبان ماه کشیده شود.

حال پرسش اینست که چرا اکنون ثابت است؟

چندین روایت از این ثابت ماندن گاهشمار تبری وجود دارد که به برخی از آن ها بستنده می کنیم :

نخست اینکه: در پی نابسامانی های کشور در زمان #خسروپرویز ، محاسبه کبیسه به فراموشی سپرده شد در نتیجه این اهمال ، با گذشت زمان آغاز سال در گاهشمار #تبری، از #نخستین_روزهای_بهار به #تابستان کشانده شد.

دوم اینکه: با روی کار آمدن صفویه و پایان یافتن فرمانروائی تبری ها اختربینی هم به فراموشی سپرده شد و #تیرگان و #نوروز برای همیشه در ماه #تیر و #آبان_خورشیدی ثابت نگه داشته شد.

با این دگرگونی ها در گاهشمار ماههای #تبری، آغاز ماه های سال #تبری از #دوم_مرداد_ماه_خورشیدی می باشد.




پایگاه ایران دوستان مازندران

@jolgeshomali
@taporestangilak_ariyaea

۱۳ سیزدهم تیرماه ، آخرین روز #جشنهای_ملی_تیرگان و #روز_ملی_دماوند بر #ایرانیان فرخنده باد.


#روز_ملی_دماوند هم‌زمان با #تیرگان در #مازندران با نام #تیرماه_سیزده_شو در شب سیزدهم آبان‌ماه برگزار می‌شود.
انجمن دوست داران دماوند کوه، هر ساله این جشن را در روز سیزدهم تیر در دامنه‌های قله دماوند در «شهر رینه لاریجان» برگزار می‌کنند.
این جشن به ثبت ملی نیز رسیده‌است.

مراسم برف‌چال نیز یکی دیگر از مراسمی است که در اواسط ماه اردیبهشت ، در مرتع اَسک وش بین رینه و پلور انجام می‌شود. هر سال در فصل بهار برف‌های باقی‌مانده از زمستان در دامنهٔ کوه دماوند جمع‌آوری می‌شود و در گودالی ریخته می‌شود. این کار، یک دوراندیشی و پیش‌بینی است تا آب کافی برای تابستان ذخیره شود. پس از پایان مراسم، جشن و خوردن غذاست که فقط مردها حق شرکت در آن را دارند. زن‌ها در روستای اسک می‌مانند و مراسم و جشن مربوط به خود را برگزار می‌کنند.

[۱۳ تیرماه را روز ساری هم نامگذاری کردندکه بسیاری از فرهیختگان آمل این روز را شایسته ی شهر #آمل میدانند.]

پایگاه ایران دوستان مازندران

@jolgeshomali