#دهم_بهمن ماه خورشیدی، جشن فرخنده #سده برهمه ی ایرانی تباران همایون باد.


کانال جلگه_شمالی
@jolgeshomali

دیروز
آیین و شادمانی جشن #سده هموطنان زرتشتی عزیز، در تفت #یزد.

#زرتشتیان در گرداگرد آتش دف زنی می کنند و سرود مذهبی و آیینی می خوانند
و آوازهای شاد و پایکوبی می کنند.

@LoversofIRAN

جشن #سده در #یزد_زیبا

دیروز۱۰بهمن۹۷


به امید برگزاری باشکوه جشن #سده در سراسر #ایران و ثبت جهانی جشن #سده در #یونسکو تا جهانیان برای دیدن این جشن به سوی #ایران سرازیر شوند.

پایگاه ایران دوستان مازندران


@jolgeshomali

آتش در باور ایرانیان نماد خدا و فروغ اهورامزدا است

در نشست این هفته انجمن دوستداران میراث فرهنگی "تاریانا خوزستان"، به واکاوی آتش در باور ایرانیان با انگیزه شناخت از جشن #سده و جایگاه آتش در نگرش و فرهنگ ایران باستان با حضور حامد صافی، دکترای زبان و ادبیات فارسی و استاد دانشگاه شهید چمران اهواز و مدیر انجمن شعر آفتاب و همچنین اشکان زارعی دانشجوی دکترای تاریخ و رئیس کارگروه تاریخ انجمن تاریانا پرداخته شد لازم به ذکر است، پاسداشت جشن شده برای نخستین بار در اهواز در این انجمن برگزار شد.
http://ilna.ir/news/news.cfm?id=722377


@iran_khouzestan

سروده زیبای "جشن #سده"

سراینده و اجرا از مهربانوی شاعر و هنرمند #تبریز : استاد #هما_ارژنگی_تبریزی

# ۱۰ بهمن، جشن سده، پیشاپیش همایون


پایگاه ایران دوستان مازندران

@jolgeshomali

🔴دهم بهمن ماه،جشن سده:

✍حسینعلی مهجوری


🔸 #سده جشن ملوک نامداراست
زافریدون وازجم یادگاراست.
🔸"عنصری"
۱۰بهمن،روزجشن سده درایران می باشد.دردهمین روز یاآ بان روز از بهمن ماه بابرافروختن هیزمی که مردمان،از پگاه بربام خانه های خود یا بربلندای کوهستان گردآورده اند(ماننداین مراسم در28تیرماه هرسال وبمناسبت تیرگان اهالی روستای ییلاقی "ازتوابع لاریجان آمل جشنی به نام "نورگهون" (نورگَوَن) برپامی دارند)، این جشن آغازمی شود.دراشارات تاریخی این جشن همیشه به شکل دسته جمعی وباگردهمایی همه ی مردمان شهرومحله وروستادریکجاوبابرپایی یک آتش بزرگ برگزارمی شده است.مردمان درگردآوردن هیزم بایکدیگرهمکاری می کنندوبدین ترتیب جشن سده،جشن همکاری وهمبستگی مردمان است که بانیایش خوانی وسرودخوانی به پایکوبی می پردازند.این جشن درگاهشمارجدید زرتشتیان مصادف بامهرروز از بهمن ماه شده حال آنکه ابوریحان بیرونی آن را آبان روزگزارش کرده است.ومی گوید:سده گویندیعنی صدوآن یادگاراردشیربابکان است.وعلت اینکه هرگاه روزهاوشب هاراجداگانه بشمارندمیان آن و آخرسال عددصدبدست آید.

از مجموعه-مقالات-پژوهشی-فرهنگی

پایگاه ایران دوستان مازندران

@jolgeshomali

سخنرانی:
جشن سده در تاریخ و فرهنگ ایران
زاگرس زند
در: انجمن علمی دانشجویی ایران‌شناسی و مرکز مطالعات مجازی ایران‌شناسی دانشگاه ولیعصر رفسنجان.
یکشنبه ۱۰ بهمن ۱۴۰۰ ساعت ۱۹
#سده #جشن_سده
@ShahnameAlborz

💠 جشن سده در یک قدمی ثبت جهانی


سده از آیین‌ های مهم ایرانیان به شمار می‌ رود که با آداب و رسوم ویژه در غروب دهمین روز بهمن ماه که در گاهشمار زرتشتی مقارن با شانزدهمین روز از ماه بهمن (روز مهر ایزد) است، برگزار می شود، اقداماتی از سوی کشور برای ثبت جهانی این آیین تاریخی در حال انجام است.

نماینده #زرتشتیان در مجلس شورای اسلامی گفت: آیین سده، ثبت ملی شده و پرونده آن به همراه کشور تاجیکستان در نوبت ثبت بین‌المللی در #یونسکو قرار گرفته است.

اسفندیار اختیاری افزود: آیین سده توسط #ایران به عنوان کشور اصلی و کشور همراه #تاجیکستان و دیگر کشورهای حوزه فرهنگی ایران ثبت خواهد شد که نشان دهنده گسترش این آیین است.

وی با بیان اینکه آیین #سده، جشن احترام به یکی از بزرگترین آفرینش های پروردگار یکتا و بی‌همتاست، آتش را پدیده‌ای دانست که بدون آن امکان پیشرفت بشریت، علم و فناوری وجود نداشته و این جشن را متعلق به کل انسان‌ ها دانست.

نماینده زرتشتیان با تشریح اسطوره بیان شده در #شاهنامه #فردوسی در مورد پیدایش آتش، اظهار داشت: ما در این روز گردهم می‌ آییم تا دانای بزرگ هستی‌ بخش را نیایش کنیم که داده‌های نیکی را به ما بخشیده است تا بتوانیم آنها را در راه انسانیت به کار ببندیم و علاوه بر برگزاری جشن، هیزم‌ های جمع‌ آوری شده را آتش می‌ زنیم تا اهمیت این فروغ اهورایی را یادآوری کنیم.

وی گذشت صد روز از زمستان پنج ماهه تقویم ایران‌ باستان، معروف به زمستان بزرگ و پنجاه روز و پنجاه شب فاصله تا #نوروز را یکی دیگر از دلایل دلیل نامگذاری این روز به سده بیان کرد.

@iran_khouzestan

🔥🔥🔥

جشن باستانی #سده یک استقبال رسمی در تاجیکستان ҶАШНИ САДА 2023 ДУШАНБЕ
دهم بهمن ۱۴۰۱ جشن سده تاجیکستان

💎
🆔 @maneshparsi

گفتگو با استاد ابراهیم پورداود درباره جشن #سده.

@sarve_saye_fekan

‍ ‍ ‍ 🔶رویکرد اساطیری آتش در داستان جشن #سده

🔷 دکتر #آرش_اکبری_مفاخر

🔸در روايت گورانی و روايت افزوده‌ی شاهنامه به نكته‌ی نغزی اشاره شده كه در نوع خود يگانه است. در روايت فارسی شاعر تأكيد می‌كند كه هوشنگ كيش پرستش ايزدي با محراب آتش خوبرنگ داشت و نيای او (كيومرث) نيز همين آيين را داشته است:

💥 پرستيدن ايزدی بود كيش
💥نيا را همين بود آيين پيش
💥چو تازيان راست محراب سنگ
💥بدانگه بدی آتش خوبرنگ

🔸در سرود گوراني نيز نكته‌ای آمده است كه هوشنگ به آتش زردِ درخشان پرتو می‌بخشيد؛ يعنی آتشی وجود داشته كه تابندگی‌اش را از هوشنگ (شايد از فرّه او) دريافت می‌كرده است:

شاهم همانا هوشنگ بود، دارای فر و هنگ / آتش زردِ تابان را، او پرتو می‌بخشيد

🔸بنابر اين دو گزارش می‌توان به اين نكته پی برد كه پيش از پيدايش آتش گيتيايی، در زمان هوشنگ آتشی وجود داشته كه مردم آن را می‌شناخته و به عنوان محراب و نوری مقدس مي‌نگريسته‌اند، اما اين آتش در كارهای روزانه كاربرد نداشته و تنها جنبه‌ی آيينی داشته است. به عبارتي ما در سرود گورانی و فارسی با يك آتش بدون تن يعنی آتشی مينوی كه تنها داراي پرتو و روشنی است، روبه‌روييم كه با آتش زمينی - كه با دود و گرما همراه است - تفاوت دارد. اين دريافت از اين دو آتش ما را به آتش «بلندسود» در اساطير مزديسنايی راهنمايی می‌كند.
آتش بلندسود نام يكي از آتشهای پنجگانه است كه در اوستا با نام bәrәzī-sauuaŋha، در پهلوی burzišwang و در فارسي زردشتي برزشونكه/ برزسونكه آمده است. اين آتش در آسمان و در پيشگاه اهورامزداست و فرّه و شعله‌ی آن در آتش بهرام است. اين نكته نيز بيانگر مينوي بودن آتش بلندسود است كه در تن آتش بهرام ميهمان و جايگزين شده است؛ بنابراين در روزگار هوشنگ و پيش از آن آتشی مينوی همانند آتش بلندسود يا خود اين آتش وجود داشته و مردم او را ستايش مي‌كرده‌اند و هوشنگ به ياری اين آتش كارهاي مردم را اداره مي‌كرده است. در دستنويس م.او29 از گنجينه‌ی دستنويسهاي پهلوی درباره‌ی آتش بلندسود آمده است:

1) پرسيد از دادار اورمزد: چونان كه مانترسپند ديني ‍و كلام [مقدس گويد] از كي [و كدامين زمان]، آتش را پاسداري [و نگهباني] جهان، [و] چه آن را نخستين [خويشكاري] بود؟
2) [پاسخ اين كه:] ‌[هستی و پيدايی اين ᐸآتشها> در گيتی، بيشتر در شهرياري هوشنگ بود، كه مردمان] [و كار ايشان] را آراست با ياري آتش بلندسود [بود].

🔸اين قطعه از دستنويس م. او29 پيوند نزديكي با روايت گوراني و روايت افزوده‌ی شاهنامه درباره‌ی آتش مينوی دوران هوشنگ دارد كه می‌تواند راهنمايی به حضور آتش مينوي بلندسود در دوران هوشنگ باشد.
🔥 آتش بلندسود برای آمدن به گيتی بايستي در تن آتش گيتی قرارگيرد؛ زيرا او همانند روان است و آتش گيتي همانند تن. اهورامزدا آتش گيتيايی را همانند اخگري می‌آفريند و درخشش از روشنی بيكران در آن مي‌پيوندد؛ پس آتش مينوی روزگار هوشنگ نيز براي كارا شدن نياز به تنی دارد تا در آن قرار گيرد. اين تن همان آتش گيتي است كه از برخورد دو سنگ به وجود آمده تا آتش مينوی هوشنگی در آن قرار گيرد. به عبارتي ديگر آتش هوشنگی بنابر روايت گوراني با دود درهم آميخته می‌شود تا گرما توليد كند. اين هم‌آميزي با دود كه عنصري اهريمنی است، شايد يكي از دلايل نيامدن آتش به زمين باشد. اين آتش گيتی هم میتواند نمادی از آتش اسپنيشت باشد كه «بركت بخشنده» معنا می‌شود و در گيتي به كار می‌آيد. ويژگی برجسته‌ی آن در روايات داراب هرمزديار اين است كه «آتش اسپنست در سنگ است» و در روزگار هوشنگ نيز از درون سنگ نمايان مي‌شود.
🔸 با توجه به آنچه آمد می‌توان گفت: برپايه‌ی روايت گورانی و روايت افزوده‌ی شاهنامه آتش مينوی در زمان هوشنگ و پيش از آن در روی زمين وجـود داشته، اما اين آتش برای كارا شدن نيـاز به آتشي گيتيـايی (به عنوان تن) داشته تا با قرار گرفتن در آن در اختيار مردم درآيد. پس از برخورد سنگها و زايش آتش گيتی، آتش مينو با اين آتش تركيب شده، هستی يافته و به زندگي خود در اين دنيا برای هميشه ادامه مي‌دهد.

🔸در کوی آرشان، آرش اکبری مفاخر، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، ۱۳۹۷، ص ۲۶۲-۲۶۵.
     ‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌        
💎
🆔 @maneshparsi