🔻 یادداشتم در صفحه آخر شرق درباره امید!

محمد‌درویش

https://goo.gl/tUUQEh

🔵 به آینده جهانی که در آن چنین ۱۵‌ساله‌هایی وجود دارد، هنوز می‌توان امید داشت! 🔵

🇮🇷: @darvishnameh

✍ #گرتا_تونبرگ، یک دختر دانش‌آموز سوئدی است که فقط ۱۵ سال دارد؛ اما با عملکرد درخشانش دنیا را تکان داده و به تفکر واداشته است. او می‌گوید: از سیاست ناامید است و مدتی طولانیست که به تنهایی برای حفاظت از زمین در برابر #خطرات_تغییراقلیم تلاش می‌کند. ماه گذشته او خود را به #کاتوویتس لهستان رساند تا در ۲۴مین کنفرانس اقلیمی شرکت کرده و صدای اعتراضش را رساتر به گوش رهبرانی برساند که خود را به خواب زده‌اند. گرتا به این خاطر مشهور شده که مدت‌هاست جمعه‌ها دیگر به مدرسه نمی‌رود، بلکه در برابر پارلمان سوئد به اعتراض می‌پردازد. او در لهستان بیش از همه از جوانان خواستار شد تا در راه مهار خطر تغییراقلیم، منفعل و بی‌تفاوت عمل نکرده و صدایشان را بلند کنند؛ او اضافه کرده: ما باید درک کنیم که نسل‌های پیشین چه آشفتگی و هرج و مرجی ایجاد کرده‌اند که ما اکنون باید دوباره به آنها نظم دهيم و ناچاریم با آن زندگی کنیم. نسل جوان باید از همه امکانات موجود- چه رسانه‌های اجتماعی یا مستقیماً با اعتراض‌ها و اعتصاب‌های مدارس- برای آگاهی‌رسانی بیشتر درمورد خرابی‌هایی که بزرگ‌ترها ببار آورده‌اند، استفاده کند. به عقیده تونبرگ در زمینه حفاظت از اقلیم به سیاستمداران اعتمادی نیست. این دانش‌آموز منتقد که صراحتاً در جریان کنفرانس اقلیمی تأسف خود را در برابر دبیرکل سازمان ملل، آنتونیو گوترش اعلام کرد، می‌گوید: "حکومت‌گران در گذشته به ما بی‌اعتنا بوده‌اند و به اینکار ادامه خواهند داد. رهبران و شخصیت‌های سیاسی برجسته که از شرکت در نشست اقلیمی طفره می‌روند، بسیار بی‌مسئولیت هستند." تونبرگ به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفته که #ترامپ رئیس جمهور آمریکا و #آنگلا_مرکل نخست وزیر آلمان با غیبت خود در کاتوویتس اولویت‌های خود را نشان داده‌اند. این دختر نوجوان تابستان گذشته از انفعال سیاست و سیاست‌بازها خسته شد و پس از تعطیلات تابستانی به مدرسه بازنگشت. درعوض با یک بنر اعتراض‌آمیز روبروی پارلمان سوئد ایستاد. با این حرکت که او روزهای جمعه را به نافرمانی مدنی در مواجهه با سیاستمداران طبیعت‌ستیز اختصاص داد، به‌تدریج دیگر دانش‌آموزان در سراسر دنیا نیز تشویق شده و به او پیوسته‌اند. به عنوان مثال، تنها در بیش از ۳۰ شهر استرالیا هفته گذشته هزاران دانش‌آموز برای مطالبه یک سیاست پایدار و خردمندانه برای حفاظت از زمین دربرابر خطر تغییراقلیم به خیابان آمدند.
تا ۱۵ دسامبر نمایندگانِ حدود ۲۰۰ دولت درباره چگونگی بکارگیری مقررات تقویت‌کننده برای به اجرا گذاشتن تعهدات پاریس، مذاکره کردند. در این میان واتیکان از شرکت‌کنندگان در کنفرانس خواسته تا دست به عمل بزنند. پیترو پارولین نماینده پاپ می‌گوید: «این پرسش وجود دارد که آیا اراده سیاسی کافی برای به اجرا گذاشتن هدف‌های اقلیمی وجود دارد یا خیر؟ تاکنون امضاکنندگان قرارداد پاریس کارهای عملی و امیدبخش اندکی را انجام داده‌اند.»

https://dw.com/de/15-j%C3%A4hrige-redet-klimapolitikern-ins-gewissen/a-46569114

🔻خواننده عزیز #روزنامه_شرق!
شاید اگر سماجت، عشق و معصومیت گرتا و گرتاها نبود، نمایندگان ۲۰۰ کشور شرکت‌کننده در کاتوویتس، بدون هیچ توافقی اجلاس را ترک می‌کردند. باید به نوجوانان و جوانان احترام نهاده و اجازه دهیم تا در فرآیند قدرت، عملاً #یاریگرانه مشارکت کنند. جامعه‌ای که به صدای شهروندان ۱۵ساله‌اش گوش کرده و آنها را به سخره نگیرد، آینده‌اش را نه‌فقط در برابر خطر تغییرات اقلیمی که هر نوع خطری که امنیت اجتماعی و ژینایی‌اش را به خطر اندازد، تاب‌آورانه تضمین می‌کند.

🔻یک گزارش تکان‌دهنده که همه‌ی دنیا به جز ایران را لرزاند!🔻

#محمد_درویش
#ستون_سبز، صفحه آخر #روزنامه_شرق

🇮🇷: @darvishnameh

✍ پلاستیک آخرین چیزی بود که می‌توانست به ذهنِ یک پژوهشگر زمین‌شناس به نام #جورج_ودربی، در هنگام ارزیابی نمونه‌های آب باران برداشته شده از کوه‌های راکی، خطور کند! او می‌گوید: «من انتظار داشتم که عمدتاً با خاک و املاح معدنی در این نمونه‌ها روبرو شوم.» به‌جای آن او الیاف‌هایی میکروسکوپی از جنس پلاستیک را یافت. این کشف که به‌تازگی در یک بررسی پژوهشی تحت عنوان «پلاستیک می‌بارد» منتشر شده، پرسش‌های جدیدی درباره مقدار پسماند پلاستیکی را که عملا به هوا، آب و خاک در همه نقاط کره خاکی نفوذ پیدا می‌کند، بوجود آورده است. ودربی می‌گوید: «من تصور می‌کنم که مهمترین نتیجه‌‌ای که می‌توانیم با مردم آمریکا به اشتراک بگذاریم آن است که مقدار پلاستیک موجود در محیط بیشتر از مقداری است که با چشم دیده شود. پلاستیک در باران و در برف وجود دارد و به بخشی از محیط‌زیست ما تبدیل شده است.» نمونه‌های آب باران جمع‌آوری شده از سراسر کلرادو که زیر میکروسکوپ قرار گرفته‌اند، همگی شامل رنگین‌کمانی از الیاف‌های پلاستیکی و همچنین مهره‌ها و قطعاتی از این جنس هستند. این کشف ودربی را که در واقع به‌دنبال بررسی آلودگی نیتروژن بوده، شوکه کرده است. او اضافه می‌کند: «این نتایج کاملا غیرمترقبه بوده‌اند»، اگر چه با دیگر بررسی‌های اخیر که #میکروپلاستیک‌ها را در کوه‌های پیرنه یافته‌اند و گمان می‌برند که ذرات پلاستیک می‌توانند به همراه باد صدها، اگر نه که هزاران کیلومتر سفر کنند، همخوان است. بررسی‌های پژوهشی دیگری با میکروپلاستیک‌ها در عمیق‌ترین نقاط اقیانوس‌ها، در دریاچه‌های بریتانیا و رودخانه‌ها و آبهای زیرزمینی ایالات متحده روبرو شده‌اند.
به گفته شری میسون، یک پژوهشگر میکروپلاستیک، بیش از ۹۰% از پسماندهای پلاستیکی بازیافت نمی‌شوند و به مرور به قطعات کوچک‌تر و کوچک‌تر تبدیل می‌شوند. الیاف‌های پلاستیکی در پوشاک ما نیز با هر بار شستشو از آنها جدا می‌شوند؛ همچنین ذرات پلاستیک از جمله از محصولات جانبی در طیفی از پروسه‌های صنعتی به‌شمار می‌روند. ردیابی این ذرات کوچک به منبع اصلی آنها غیرممکن است، اما تقریبا هر چیزی که از پلاستیک ساخته شده می‌تواند ذراتی از آن‌ را به جو زمین منتقل کند. این ذرات به قطرات آب باران می‌پیوندند و پس از آن به منابع آب‌زیرزمینی یا رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و اقیانوس‌ها ملحق می‌شوند.» اگرچه پژوهشگران بیش از یک‌دهه به بررسی آلودگی پلاستیکی اقیانوس‌ها پرداخته‌اند، اما تنها یک‌درصد از آن را شناسایی کرده‌اند.
یک نکته ناشناخته دیگر آن است که آیا از لحاظ تئوری این امکان وجود دارد تا همه پلاستیک‌ها در طبیعت را از آن بیرون ریخت و برای اینکار به چه مدت زمان نیاز است. او اضافه می‌کند: «حتی اگر ما با یک عصای جادویی استفاده از پلاستیک را پایان دهیم، این کاملا نامعلوم است که برای چه مدت پلاستیک به چرخش در سیستم رودخانه‌های ما ادامه خواهد داد. انسان‌ها و جانوران میکروپلاستیک‌ها را از طریق آب و خوراک مصرف می‌کنند؛ احتمالا ما ذرات ریز پلاستیکی در هوا را نیز استنشاق می‌کنیم، اگر چه پژوهشگران هنوز تأثیرات آن بر سلامتی را درک نکرده‌اند. میکروپلاستیک‌ها همچنین می‌توانند فلزات سنگین مانند جیوه و دیگر مواد شیمیائی خطرناک و نیز باکتری‌های سمی را جذب کنند و به آنها بچسبند. کراوزه می‌گوید که «ذرات پلاستیک از مبلمان و فرش‌ها می‌توانند شامل موادشیمیایی باشند که احتراق را کُند می‌کنند که برای انسان سمی به‌شمار می‌آیند.»
به گفته شری میسون «از آنجا که ما پس از تولد با صدها مواد شیمیایی مصنوعی روبرو هستیم، این دشوار است که بتوانیم تخمین بزنیم تا چه حد طول عمر بیشتری می‌داشتیم، اگر که اینطور نمی‌بود. ما احتمالا هیچگاه ارتباط بین پلاستیک و سلامتی را درک نخواهیم کرد. اما آن اندازه هم آگاهی داریم تا بگوییم که تنفس پلاستیک چیز خوبی نیست و بایست به این فکر بیفتیم که وابستگی خود را به پلاستیک در حد گسترده‌ای کاهش دهیم.»

🔸️خواننده عزیز روزنامه شرق!
وقتی در ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای پیشرفته در اروپا، استرالیا و آسیای جنوب شرقی، نشانزدهای نامیمونِ پلاستیک به همه‌ی ابعاد زندگی و سلامت شهروندان نفوذ کرده؛ می‌توان تصور کرد که تا چه‌اندازه این وضعیت در ایران بغرنج‌تر است؛ چرا که میزان مصرف پلاستیک در ایران بین دو تا ۳.۵برابرِ سرانه مصرف پلاستیک در جهان است! آیا کسی می‌داند که این ذرات ریز چگونه و در چه سطحی بر ابعاد #سرطان‌ها افزوده‌اند؟ به گمانم مطالبه‌ی همه شهروندان از دولت باید ممنوع اعلام‌کردن پلاستیک در کل کشور باشد. و بیاییم از همین #محرم شروع کنیم.

#نه_به_پلاستیک
#میکروپلاستیک_کوچکترین_جنگ‌افزار_جهان

https://t.me/darvishnameh

🔻برای آبادی مقصد، خواهان ناآبادانی مبدا نباشیم!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

✍ ادبیات مشکوکی در کشور آفریده شده که کاملاً ردپای جریان‌های تجزیه‌طلب و ضد ایرانی در آن مشهود است. ماجرای تلخ و شرم‌آورِ یک بازی فوتبال در تبریز و سردادنِ شعارهایی ضدایرانی، آشکارا نشاندهنده‌ی ژرفای خطر است. در حوزه‌ی محیط‌زیست هم گروه‌هایی که منافع‌شان در احداث یک سد یا اجرای طرح انتقال آب است با پروپاگاندایی حساب‌شده و اجیرکردنِ افرادی بی‌هویت و مشکوک در شبکه‌های اجتماعی، می‌کوشند تا مردمِ استان‌های مجاور را به جانِ هم اندازند. دقت کنید! همه‌ی آنهایی که از عبارت‌هایی چون اصفهان‌ستیز، لُرستیز، ترک‌ستیز، دشمنان سمنان یا خوزستان و ... برای تهییج افکار عمومی استفاده می‌کنند، دانسته یا ندانسته در زمین دشمنِ تمامیتِ ایران بازی می‌کنند و باید توسط تشکل‌های محیط‌زیستی طرد شوند. هفتاد و چهارمین یادداشتم در صفحه آخر شرق به این موضوع اختصاص دارد:

#قلم_سبز
#روزنامه_شرق
#نه_به_قومیتگرایی_در_حوزه_محیط‌زیست

http://sharghdaily.ir/fa/Main/Detail/242158/چرا-همچنان-آب-به-گاوخونی-نمی‌رسد؟!

چرا کارزار ملی دست یار پیروز شد؟

🇮🇷 @darvishnameh

✍ در اواخر فروردین ۱۳۹۹، محیط‌بان سیدامین هادی‌پور در یورشی ناجوانمردانه به پاسگاه محل خدمتش در گتوند - شمال خوزستان - مورد اصابت گلوله قرار گرفته و متاسفانه به دلیل خونریزی شدید، پای راستش را از دست می‌دهد. او فقط ۳۸ سال دارد، تحت شکنجه قرار گرفت؛ اما حاضر نشد با تبهکاران همکاری کرده و کلید گاو‌صندوق، اسلحه‌خانه و حتی شماره تلفن همکارش را به متجاوزان بدهد. پاداش این ایثارگری، آن بود که سازمان محیط‌زیست اعلام کرد هزینه درمان و خرید یک پای مصنوعی تا سقف ۳۰۰میلیون تومان را می‌پردازد. اما واقعیت تلخ این بود که آن پای پروتزی هوشمند و درخور که بتواند سیدامین را دوباره به یک محیط‌بان موثر بدل سازد، دستکم ۵۷ هزار یورو قیمت داشت. سیدامین حدود ۱.۵ میلیارد‌تومان کم داشت و ایرانیان تصمیم گرفتند از فرزند وطن، از یاری که ایثارگرانه پای خود را داد تا شرافت کاری‌اش لکه‌دار نشود، حمایت کنند و جنبشی موسوم به #دست_یار آفریده شد. جنبشی در سخت‌ترین شرایط اقتصادی کشور. اما خوشبختانه ۶۹۷۱۱ نفر از دو هزار تومان تا ۱۴میلیون تومان کمک کردند و در ۲۵ دیماه توانستیم رقم مورد نیاز برای خرید پای هوشمند سیدامین را فراهم کنیم.
این پا، البته فقط پای سیدامین نیست؛ بلکه بالِ پرواز همه ماست تا ناامید نشده و قدردان یکدیگر بمانیم و بدانیم ثمره همدلی می‌تواند معجزه‌های بزرگی را رقم زند. ما باید دلیلِ حالِ خوبِ هم بمانیم و بکوشیم تا فرزندان آینده وطن به ایرانی‌بودن خویش همچنان مفتخر بمانند.

#پایان_شکوهمند_دست_یار
#روزنامه_شرق
#قلم_سبز

https://sharghdaily.com/fa/Main/Detail/276900/چرا-کارزار-ملی-دست_-یار-پیروز-شد؟

.

📌گزارشم در روزنامه ی «شرق»
@sharghdaily1
📎(شنبه، دهم تیرماهِ هزار و چهارصد و دو)

✔️ اشتیاق مردمی عاشق؛
«شب های بخارا» با پاسداشت #مهری_باقری و استقبال بی نظیر از استاد #شفیعی_کدکنی در تبریز گزارشد.

📌گزیده گزارش:
ساعت نزدیک به «شانزده و سی» بود که استاد «محمدرضا شفیعی‌کدکنی» به سالن محل گردهمایی آمدند و من در آن لحظه، معنای حقیقی «شکوه» را به چشم دیدم. آری! «من خود به چشم خویشتن دیدم» شکوه در استقبال را. دیدم شکوه و فَره‌مندی در پیشواز را! دیدم ابهت و بزرگی را؛ و دیدم هرآنچه را که در این قاموس نمی‌گنجید! چه‌ اینکه سرچشمه این شکوه، «اشتیاق» مردمی عاشق بود؛ مردمی از دیارِ آذربایجان که عاشقِ فرهنگ ایران و ستونِ ستبرِ آن، زبان و ادب پارسی و هر آن کس که خادم آن است، هستند. باری این شیفتگی و شور تبریزیان از برای ورود «ستاره تابناک زبان و ادب پارسی در روزگار ما» یعنی حضرت استاد شفیعی‌کدکنی به سالن بود که نقشی ماندگار را رقم زد.

اما خود را نخواهم بخشید اگر کوتاهی کنم از نگارش گزارش بخشی دیگر از زیباترین جلوه‌های این «همبستگی ملی» در تبریز.

برای تکمیل گزارشم، قصد کردم تا تمام محوطه را رصد کنم که این‌ بار «شکوه در شکوه» را دیدم! چه‌ اینکه پیش‌ از آغاز رسمی این نشست، نه‌تنها تالار اصلی بنیاد شهریار، بلکه راهرو، راه‌پله‌ها، طبقه پایین و حیاط و حتی بخشی از محوطه بیرون از حیاط این مجتمع، سرشار بود از استقبال مردم ایران‌دوست تبریز. ازاین‌رو، به‌راستی این گردهمایی شیفتگان فرهنگ و ادب پارسی در تبریز را عنوانی جز «غرور ملی» نباید داد. چه‌ اینکه بی‌گمان تک‌تک شهروندانی که خود را با اشتیاق به پیشواز استادان بزرگ این مرکز رسانیده بودند، نگهبانان بلندمرتبه و نجیب هویت تمام ایرانیِ آذربایجان هستند؛ که دیگر بار با صدایی رسا و با لهجه عزیز و گرامی آذری، پیامی ماندگار را در برگی از برگ‌های تاریخ ایران‌زمین ثبت کردند و نگاشتند: «آذربایجان، خود ایران است».

📍دریافت گزارشِ کامل : روزنامه ی شرق، سایت جار و کانال های تلگرامیِ مرتبط.

#ایران#ایرانشهر#آذربایجان#تبریز#شرق#بنیاد_شهریار#شفیعی_کدکنی#بخارا#احسان_هوشمند#روزنامه_شرق#نیما_عظیمی
https://www.instagram.com/p/CuJyBtDO8o6/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==