« اصلاح‌طلب، اصول‌گرا! دیگه تمومه ماجرا! »
✍️ فریبا نظری
✅ انتخابات دیگری در راه است، و مدتی است گفت‌وگو و بحث و جدل میان دو جریان سیاسی داخلی باعنوان #اصلاح‌طلبی و #اصول‌گرایی؛ رونق گرفته است.
✅گروهی به انتخابات برای #تحکیم_نظام، تأکید دارند. گروهی بر #تحریم آن اصرار می‌ورزند، و گروهی برای مشارکت در آن، چه در کسوت انتخاب شونده و چه در جایگاه انتخاب کننده؛ شرایطی پیشنهاد و یا توصیه می‌کنند. و گروهی نیز در پاسخ به این توصیه‌ها، #شرط گذاشتن و اما و اگر انتخاباتی را، نهی کرده و مشروط‌سازی را تنها ازسوی حاکمیت و نظام، مشروع و پذیرفته شده می‌دانند.
✅بنظر می‌رسد اما یک نکته و گزاره‌ی مهم و اساسی مورد #غفلت هردو گروه و نیز ساختار کلی حاکمیت قرار گرفته است، و آن باور و کنش #جمهور یعنی قاطبه‌ی مردم این سرزمین درباره‌ی پدیده‌ای به نام #انتخابات در شرایط و زمان کنونی است.
۱- آیا جمهور و قاطبه‌ی ایرانیان، آماده‌ی انتخابات هستند؟
۲- آیا در شرایط کنونی، تمایل به شرکت در انتخابات دارند؟
۳- آیا حاکمیت پس‌از آغاز اعتراضات اخیر آغازشده از سال ۱۴۰۱ در جنبش موسوم به #زن‌زندگی‌آزادی، هم‌چنان از #مشروعیت کافی برای برگزاری یک انتخابات برخوردار است؟
۴- آیا جریانات سیاسی داخل کشور، به‌ویژه پس‌از نوع مواجهه با اعتراضات اخیر و مطالبات گروه‌هایی از جمهور؛ هم‌چنان دارای #مقبولیت و جایگاه قابل اطمینان و توجه عمومی و اجتماعی هستند؟
۵- آیا حاکمیت، به توان و صلاحیت قدرت تشخیص و انتخاب جمهور، اعتماد دارد؟
۶- آیا الگو و #مدل آزمون نشده‌ای( به جز آنچه در چنددهه‌ی گذشته جریان داشته و موجب بروز نارضایتی گروه‌هایی از جمهور شده) برای پیاده‌سازی پس‌از انتخابات، جهت ارائه به جمهور جامعه؛ وجود دارد؟
۷- آیا کاستی‌ها، نواقص، خطاها، ایرادات مدل‌ها و الگوهای پیشین مدیریتی و اجرایی انتخابات گذشته، شناسایی شده است؟
✅ پاسخ به پرسش‌های بالا، منفی یا مثبت؛ بنظر می‌رسد زمان آن رسیده که به #گزاره‌ی_خبری مهمی که در قالب #شعار در اعتراضات مختلف از سال ۱۳۹۶تا امروز از جمهور شنیده می‌شود، اعتنا شود.
✅پیش از آن‌که دو جریان سیاسی با زیرشاخه های خود، درگیر جدل‌های انتخاباتی شوند و خود را به مطالبات جمهور معترض، بی‌تفاوت نشان دهند؛ باید بپرسند: اگر ماجرای ما تمام است، ماجرای آغازین چیست و کدام است؟
✅نادیده‌انگاری و انکار این گزاره‌ی مهم خبری از درون جامعه، اصل خبر را محو و حذف نمی‌سازد و اگر دو جریان سیاسی و نیز حاکمیت به‌عنوان ذی‌نفع انتخابات؛ خوب گوش بسپارند، هم‌چنان صدایی شنیده می‌شود:
اصلاح‌طلب! اصول‌گرا!
دیگه تمومه ماجرا!
۱۴ تیر ۱۴۰۲
@Sociologyofsocialgroups
#پایگاه_خبری_جانبازان_جنگ_تحمیلی
@janbazanesabz
✍️ فریبا نظری
✅ انتخابات دیگری در راه است، و مدتی است گفت‌وگو و بحث و جدل میان دو جریان سیاسی داخلی باعنوان #اصلاح‌طلبی و #اصول‌گرایی؛ رونق گرفته است.
✅گروهی به انتخابات برای #تحکیم_نظام، تأکید دارند. گروهی بر #تحریم آن اصرار می‌ورزند، و گروهی برای مشارکت در آن، چه در کسوت انتخاب شونده و چه در جایگاه انتخاب کننده؛ شرایطی پیشنهاد و یا توصیه می‌کنند. و گروهی نیز در پاسخ به این توصیه‌ها، #شرط گذاشتن و اما و اگر انتخاباتی را، نهی کرده و مشروط‌سازی را تنها ازسوی حاکمیت و نظام، مشروع و پذیرفته شده می‌دانند.
✅بنظر می‌رسد اما یک نکته و گزاره‌ی مهم و اساسی مورد #غفلت هردو گروه و نیز ساختار کلی حاکمیت قرار گرفته است، و آن باور و کنش #جمهور یعنی قاطبه‌ی مردم این سرزمین درباره‌ی پدیده‌ای به نام #انتخابات در شرایط و زمان کنونی است.
۱- آیا جمهور و قاطبه‌ی ایرانیان، آماده‌ی انتخابات هستند؟
۲- آیا در شرایط کنونی، تمایل به شرکت در انتخابات دارند؟
۳- آیا حاکمیت پس‌از آغاز اعتراضات اخیر آغازشده از سال ۱۴۰۱ در جنبش موسوم به #زن‌زندگی‌آزادی، هم‌چنان از #مشروعیت کافی برای برگزاری یک انتخابات برخوردار است؟
۴- آیا جریانات سیاسی داخل کشور، به‌ویژه پس‌از نوع مواجهه با اعتراضات اخیر و مطالبات گروه‌هایی از جمهور؛ هم‌چنان دارای #مقبولیت و جایگاه قابل اطمینان و توجه عمومی و اجتماعی هستند؟
۵- آیا حاکمیت، به توان و صلاحیت قدرت تشخیص و انتخاب جمهور، اعتماد دارد؟
۶- آیا الگو و #مدل آزمون نشده‌ای( به جز آنچه در چنددهه‌ی گذشته جریان داشته و موجب بروز نارضایتی گروه‌هایی از جمهور شده) برای پیاده‌سازی پس‌از انتخابات، جهت ارائه به جمهور جامعه؛ وجود دارد؟
۷- آیا کاستی‌ها، نواقص، خطاها، ایرادات مدل‌ها و الگوهای پیشین مدیریتی و اجرایی انتخابات گذشته، شناسایی شده است؟
✅ پاسخ به پرسش‌های بالا، منفی یا مثبت؛ بنظر می‌رسد زمان آن رسیده که به #گزاره‌ی_خبری مهمی که در قالب #شعار در اعتراضات مختلف از سال ۱۳۹۶تا امروز از جمهور شنیده می‌شود، اعتنا شود.
✅پیش از آن‌که دو جریان سیاسی با زیرشاخه های خود، درگیر جدل‌های انتخاباتی شوند و خود را به مطالبات جمهور معترض، بی‌تفاوت نشان دهند؛ باید بپرسند: اگر ماجرای ما تمام است، ماجرای آغازین چیست و کدام است؟
✅نادیده‌انگاری و انکار این گزاره‌ی مهم خبری از درون جامعه، اصل خبر را محو و حذف نمی‌سازد و اگر دو جریان سیاسی و نیز حاکمیت به‌عنوان ذی‌نفع انتخابات؛ خوب گوش بسپارند، هم‌چنان صدایی شنیده می‌شود:
اصلاح‌طلب! اصول‌گرا!
دیگه تمومه ماجرا!
۱۴ تیر ۱۴۰۲
@Sociologyofsocialgroups
#پایگاه_خبری_جانبازان_جنگ_تحمیلی
@janbazanesabz
چند تا #۲۲_بهمن
✍ رضا رضائی
چند تا ۲۲ بهمن دیگر باید بگذرد تا یکیش مثل ۲۲ بهمن ۵۷ بشه؟
فرزندم برای اینکه ما را به خود بیاورد و یا تذکری بدهد و یا بدون کلام پیامی را منتقل کند، توصیه کرد که به اتاقم بروم، چراغ را خاموش کنم و در تنهایی به رفتار گذشته‌ی خودمان فکر کنم، بخصوص در مورد ۲۲ بهمن‌های گذشته تا حال، چگونگی جشن‌گرفتن‌ها و بزرگداشت‌ها، شعارها و شورها، هزینه‌ها و اسراف‌ها، لگدمال و آتش‌زدن پرچم‌ها و نمادهای ملل، دوقطبی‌سازی‌های انقلابی و غیرانقلابی، خارج‌کردن روشنفکران به اسم ضدانقلاب، طلب مرگ کردن برای دیگران، منزوی و زندان کردن متعهدان به اسم ضد ولایت‌فقیه، فراری‌دادن وطن دوستان به اسم عوامل بیگانه و نفوذی و...
رفتم و تمام شب را در تاریکی، بدون غذا و خواب فکر کردم و صبح به فرزندم چنین گزارش دادم:
اولین ۲۲ بهمن را دوست داشتیم چون تبلور تکوین اجتماعی از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب بود، تبلور #اتحاد و #همبستگی بود، تبلور #تعالی_خواهی بود، #مردمی بود، بدون برتری جویی و تفکر استیلای فردی و جمعی بود. تبلور اراده ی #جمهور بود، نماد #آزادی_خواهی، #عدالت_خواهی، #استقلال_طلبی و همراهی با آزادی خواهان ملل دیگر بود.
از دومی به بعد را دوست نداشتم؛ چون حکومتی شد، تجملی شد، هزینه‌ی بزرگداشت آن در داخل و خارج از جیب ملت شد، آمیخته با تظاهر و ریای تبلیغاتی و پروپاگاندا شد، مصادره به نفع نوع حکومت و حکمرانان شد، تسویه‌حساب جناحی شد، شاخ‌وشانه کشیدن برای کشورهای دوست و دشمن شد، رسمیت بخشیدن به تصمیمات ضد جمهور شد، توجیه سازی ظلم و استبداد شد، ایجاد انشقاق بین نسل انقلاب و نسل‌های بعدی شد، نمایش حمایت مردم از ناکارآمدان و مسئولین غیرپاسخگو و نهادهای بودجه بر بی‌ثمر شد و شد آنچه که نباید می‌شد.
فرزندم پرسید که حالا چه موضعی داری؟
گفتم هنوز عاشق انقلاب ۵۷ و ۲۲ بهمن آن و ۲۲ بهمنی هستم که مثل آن بشود و شما جوانان و بخصوص زنان این مرز پر گهر بسازید، بپرورید، به ثمر برسانید و مراقبت کنید و چه بسا، فردا همان بشود که منتظرش هستیم.
پاینده باد ایران آزاد، آباد و شاد
#پایگاه_خبری_جانبازان_جنگ_تحمیلی
@janbazanesabz
✍ رضا رضائی
چند تا ۲۲ بهمن دیگر باید بگذرد تا یکیش مثل ۲۲ بهمن ۵۷ بشه؟
فرزندم برای اینکه ما را به خود بیاورد و یا تذکری بدهد و یا بدون کلام پیامی را منتقل کند، توصیه کرد که به اتاقم بروم، چراغ را خاموش کنم و در تنهایی به رفتار گذشته‌ی خودمان فکر کنم، بخصوص در مورد ۲۲ بهمن‌های گذشته تا حال، چگونگی جشن‌گرفتن‌ها و بزرگداشت‌ها، شعارها و شورها، هزینه‌ها و اسراف‌ها، لگدمال و آتش‌زدن پرچم‌ها و نمادهای ملل، دوقطبی‌سازی‌های انقلابی و غیرانقلابی، خارج‌کردن روشنفکران به اسم ضدانقلاب، طلب مرگ کردن برای دیگران، منزوی و زندان کردن متعهدان به اسم ضد ولایت‌فقیه، فراری‌دادن وطن دوستان به اسم عوامل بیگانه و نفوذی و...
رفتم و تمام شب را در تاریکی، بدون غذا و خواب فکر کردم و صبح به فرزندم چنین گزارش دادم:
اولین ۲۲ بهمن را دوست داشتیم چون تبلور تکوین اجتماعی از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب بود، تبلور #اتحاد و #همبستگی بود، تبلور #تعالی_خواهی بود، #مردمی بود، بدون برتری جویی و تفکر استیلای فردی و جمعی بود. تبلور اراده ی #جمهور بود، نماد #آزادی_خواهی، #عدالت_خواهی، #استقلال_طلبی و همراهی با آزادی خواهان ملل دیگر بود.
از دومی به بعد را دوست نداشتم؛ چون حکومتی شد، تجملی شد، هزینه‌ی بزرگداشت آن در داخل و خارج از جیب ملت شد، آمیخته با تظاهر و ریای تبلیغاتی و پروپاگاندا شد، مصادره به نفع نوع حکومت و حکمرانان شد، تسویه‌حساب جناحی شد، شاخ‌وشانه کشیدن برای کشورهای دوست و دشمن شد، رسمیت بخشیدن به تصمیمات ضد جمهور شد، توجیه سازی ظلم و استبداد شد، ایجاد انشقاق بین نسل انقلاب و نسل‌های بعدی شد، نمایش حمایت مردم از ناکارآمدان و مسئولین غیرپاسخگو و نهادهای بودجه بر بی‌ثمر شد و شد آنچه که نباید می‌شد.
فرزندم پرسید که حالا چه موضعی داری؟
گفتم هنوز عاشق انقلاب ۵۷ و ۲۲ بهمن آن و ۲۲ بهمنی هستم که مثل آن بشود و شما جوانان و بخصوص زنان این مرز پر گهر بسازید، بپرورید، به ثمر برسانید و مراقبت کنید و چه بسا، فردا همان بشود که منتظرش هستیم.
پاینده باد ایران آزاد، آباد و شاد
#پایگاه_خبری_جانبازان_جنگ_تحمیلی
@janbazanesabz