🎙️کنفرانس صوتی

《تاملی در آیات ابتدای سوره تحریم》

👤 استاد #حجت_الله_نیکویی

استاد حجت الله نیکویی

🗓سه شنبه ۱۴۰۳/۰۵/۲۳
⏰ ساعت ۲۰

بی صبرانه منتظر این کنفرانس جناب نیکویی هستیم که هنوز انجام نشده

▪︎خدای قرآن چگونه موجودی است؟

✍ #حجت‌_الله_نیکویی

خدایی که قرآن به ما معرفی می‌کند، خدایی است زورگو (جبّار)، خودخواه، مغرور و متکبر (حشر/23) و به‌شدت کینه‌توز (غافر/ 10) و انتقام‌گیر (آل عمران/ 4 + مائده/ 95 + ابراهیم/ 47 + زمر/ 37 ) که گاهی خشمگین و عصبانی می‌شود (مائده/ 80 + آل‌عمران/ 162 + محمد/ 28 + زخرف/ 55) و انتقام می‌گیرد (اعراف/ 136 + حجر/ 79 + زخرف/ 25 و 41 + دخان/ 16 + زخرف/ 55)؛ البته گاهی هم خوشحال و خوشنود می‌شود و پاداش می‌دهد (مائده/ 119 + توبه/ 21 و 72 و 100 + فتح/ 18).
خدای قرآن موجودی است حیله‌گر و فریبکار و نیرنگ‌باز که در این اوصاف گوی سبقت را از دیگران ربوده و حریف ندارد (آل‌عمران/ 54 + انفال/ 30 + یونس/ 21). از مکر و نیرنگ او هیچ‌کس در امان نیست (اعراف/ 99). دربرابر مکر و حیلة کافران، او نیز متقابلاً به مکر و حیله متوسل می‌شود (نساء/ 142 + نمل/50) و تیرِ نیرنگ و فریبکاری‌اش همواره به هدف می‌خورد (اعراف/ 183 + قلم/45). در بسیاری از آیات قرآن واژه‌های مکر، خدعه و کید (که هرسه به‌معنای حیله‌گری، نیرنگ‌بازی و فریبکاری‌اند) به خدا نسبت داده شده است، و نمی‌توان این واژه‌ها را با ترفندها و حیله‌گری‌های تفسیری و بازی‌های لفظی به معانی دیگری حمل کرد. یکی از مصادیق مکر و فریبکاری خدای قرآن زینت دادن اعمال درنظر انسان‌ها، و از این طریق به‌گمراهی کشاندن‌شان است (انعام/ 108 + نمل/ 4)، و این همان جایی است که خدای قرآن به کمک شیطان می‌آید و هم‌دست و هم‌شأن او می‌شود (انعام/ 43 + انفال/ 48 + نحل/ 63 + نمل/ 24)
خدای قرآن حالات روحی / روانی و خُلقیاتی شبیه انسان‌ها دارد:  گاهی تعجب می‌کند (رعد/ 5 + انشقاق/ 20)، گاهی حسرت می‌خورد (یس/ 30)، و گاهی دیگران را تمسخر می‌کند و به ریشخند می‌کشد (بقره/ 15 + توبه/ 79). خدای قرآن گاهی توسط انسان‌ها اذیت می‌شود (احزاب/ 57) و چنان آزرده‌خاطر می‌گردد که برای کافران و منافقان آرزوی مرگ می‌کند (توبه/ 30 + منافقون/ 4) و کسی هم از او نمی‌پرسد که مگر جان همان کافران و منافقان به‌دست خودت نیست؟ پس چرا جانشان را نمی‌گیری و برایشان آرزوی مرگ می‌کنی؟!
خدای قران برای مجازات کافران و مشرکان و گناهکاران جهنمی هولناک با شکنجه‌هایی بی‌نهایت دردناک و طاقت‌فرسا تدارک دیده است (نساء/ 56 + ابراهیم/ 17 و 16 + کهف/ 29 + حج/ 21 – 19 + صافات/ 68 – 62 + ص/ 57 + محمد/ 15 + دخان/ 49 – 43 + تحریم/ 6 + ...). حتی یک روز تحمل چنین شکنجه‌هایی در جهنم ظالمانه است، چه‌رسد به سال‌ها یا قرن‌ها؛ در حالی که خدای قران عدۀ بی‌شماری از انسان‌ها را تا ابد در این جهنم وحشتناک شکنجه می‌دهد، و ادعای عدالت و مهربانی و رحمن و رحیم بودن هم می‌کند.
خدای قرآن بسیار نگران است که مبادا جهنم‌اش خالی بماند یا به‌طور کامل پُرنشود! برای همین اولاً بسیاری از انسان‌ها را اساساً برای جهنم می‌آفریند (اعراف/ 179) و ثانیاً بسیاری از انسان‌ها را نیز به‌عمد هدایت نمی‌کند تا جهنمی شوند (سجده/ 13) و در روز قیامت، تا مطمئن نشود که جهنم‌اش پر شده است، دست‌بردار نیست (ق/ 30). متن آیه 13 سورۀ سجده و به‌دنبال آن آیه 30 سورۀ ق واقعاً وحشتناک است.
خدای قرآن کودک معصوم و بی‌گناهی را از ترس این‌که مبادا بالغ شود و پدر و مادرش را به گمراهی بکشاند، به قتل می‌رساند (قصاص قبل از جنایت) (کهف/ 80)
خدای قرآن برده‌داری را تأیید، و حتی مجوز تصاحب و تجاوز به زنان شوهرداری را که در جنگ به اسارت مردان مسلمان درآمده‌اند صادر می‌کند (نساء/ 24).
اوصاف و افعال نامعقول و غیراخلاقی خدای قرآن بسیار بیش از اینهاست. من از خدایی که قرآن به تصویر می‌کشد و ما را به پرستش او فرامی‌خواند بیزارم و به همین دلیل (و دهها دلیل دیگر که به پاره‌ای از آنها اشاره خواهم کرد) قرآن را کلام خدای حقیقی، یعنی خدای عالم و حکیم و عادل و مهربان، نمی‌دانم.