💥 فحاشى الله به منتقدين در قرآن !

#قسمت_اول

كسانى كه #قرآن را با ترجمه فارسى خوانده و در معناى كلمات مورد استفاده شده، محققانه و نه كوركورانه دقت كرده باشند، ميدانند كه در آيات فراوانى ازين كتاب كه به عنوان کتاب دينى مسلمانان شناخته شده است،
شاهد استفاده از الفاظ رکیک، تهمت های رنگارنگ و فحاشيهاى فراوان به مخالفین محمد، منجمله آزاداندیشان و پیروان عقاید دیگر هستیم.
ما در این مقاله به بررسی و تحليل تنها یک مورد از فحاشی های #الله به مخالفینش میپردازیم و پرده از دروغ و شيادى اسلامگرايان دررابطه با اخلاق قرآنى و نمونه ادب بودن محمد از نظر رفتار و كردار، خواهيم برداشت.
مسئله مورد بحث ما، آيه اى از #سوره_قلم ميباشد.
در آيه هاى اوليه اين سوره و در درگیری لفظی محمد با مخالفینش، نويسنده قرآن يادش ميرود كه مدعى نبوت است و بايد ظاهر را حفظ كرد، به ناگاه به فحاشى روى مى آورد.
با كمى دقيقتر شدن در سوره قلم و با استناد به سياق آيات آن، چنین بر می آید که این سوره پاسخ #پيامبر_اسلام به ۲ مورد از اتهامات مخالفینش به وى یعنی:
١) ديوانه ناميدن محمد
٢) كپى بردارى(دزدی) از سرگذشت گذشتگان و ثبت آن در قرآن] بعنوان آيات الهى سروده شده است.
اما در کمال تعجب شاهد این نکته هستیم که به جای پاسخ منطقی توسط محمد، وی زبان به فحاشی و مغالطه تخریب شخصیت[Argument Terminated]میگشاید.
آیات بدین شرح هستند:
#متن_عربى: مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿۱۲﴾عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ ﴿۱۳﴾أَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ ﴿۱۴﴾إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۵سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿۱۶﴾
#ترجمه: مانع خير متجاوز گناه پيشه (۱۲)گستاخ [و] گذشته از آن زنازاده است (۱۳)به خاطر آنکه مالدار است و صاحب پسران(۱۴)چون آيات ما بر او خوانده شود گويد افسانه ‏هاى گذشتگان است (۱۵)بزودى كه بر بينى‏ اش داغ نهيم(دماغش را خورد ميكنيم)
#محمد در این آیه مرتکب مغالطاتی واضح و همینطور بی اخلاقی هاى زيادى شده است. او در پاسخ به ادعای مخالفینش مبنی بر اینکه {قرآن افسانه پیشینیان} است وی مرتکب مغالطه تخریب شخصیت میشود و میگوید مخالفین من {زنازاده}،{گستاخ}،{گناهکار} و مانع خیر هستند!!

ادامه دارد ......


https://t.me/naghde_eslamm/29218

▪️ چه كسانى قرآن را نوشته و هدفشان چه بوده است؟

#قسمت_بيست_و_هشتم(آخر)

در اغلب موارد و در سوره های بلند قرآن، متن اشاراتی دارد به متن دیگری که مفصل تر است و آنرا تاویل میکند.
به همین خاطر در اکثر موارد کلمه "اذ"یا ذکر کن آمده است. گاها نویسنده در میان تاویل خود از متن الحاقی، #محمد را خطاب قرار می دهد. وی لا به لای تاویل با استنتاج از آن، به مسائل محمد پل می زند و توضیح می دهد که به مشرکین چه بگوید و چه کارهایی را باید انجام دهد؛
سپس در ادامه به جمع بندی داستان ها پرداخته و یا به تاویل خود ادامه می دهد(به همین دلیل قصص انبیا کوتاه و عاری از جزئیاتی هستند که در تورات می توان دید). از همین رو گاه الله به صورت سوم شخص مفرد ظاهر می شود و گاه به صورت اول شخص جمع. در جاهایی که به صورت اول شخص جمع ظاهر می شود در واقع تاویل یا تکراری است از متن الحاقی.
دلیل تمامی ابهامات، تغییر ضمایر و پراکندگی متن در این نهفته است که متن نامه ها همواره به متن دیگری خارج از آن اشاره دارند و معنا و منظور اصلی نویسنده تنها با حضور متن ارجاعی قابل درک است.
برای مثال در #سوره_قلم می خوانیم:
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ
نَادَىٰ وَهُوَ مَكْظُومٌ ﴿٤٨﴾
#ترجمه: پس در [امتثال] حکم پروردگارت شکیبایی ورز و مانند همدم ماهی[=یونس] مباش آنگاه که اندوه زده ندا در داد》
-لَوْلَا أَنْ تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ
مَذْمُومٌ ﴿٤٩﴾
#ترجمه: اگر لطفی از جانب پروردگارش تدارک[حال] او نمی کرد قطعا نکوهش شده بر زمین خشک انداخته می شد.
-فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿٥٠﴾
#ترجمه: پس پروردگارش وی را برگزید و از شایستگانش گردانید》
ظاهرا این آیات اشاره به داستان #یونس دارند اما پیشتر در این سوره هیچ اشاره ای به داستان یونس نشده است بلکه داستان کاملا متفاوتی نقل می شود درباره باغداران که ان شاء الله نگفتند و باغشان آفت زد. پس داستان یونس باید در جای دیگری نقل شده باشد و نویسنده به آن ارجاع میدهد.
همچنین در سوره ۱۴ می خوانیم:
-أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ
طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ﴿۲۴﴾
#ترجمه: آیا ندیدی چگونه خداوند کلمه طیبه (و گفتار پاکیزه) را به درخت پاکیزه ای تشبیه کرده که ریشه آن (در زمین) ثابت و شاخه آن در آسمان است؟!
چرا باید عبارت(الم ترا = آیا ندیدی) به کار رفته باشد؟
در هیچ کجای این متن اشاره ای به این مثل مشاهده نمی شود. مشخص است که نویسنده توجه محمد را به قسمتی از داخل متنی دیگر جلب میکند.
اینرا نیز باید در نظر داشت که نظم و ترتیب آیات می تواند کاملا تصادفی یا اشتباهی باشد برای مثال در #سوره_نمل آیه ۳۰ ، متن ناگهان نقل قولی را از #سلیمان با عبارت بسم الله الرحمن الرحیم آغاز می کند اما این نقل قول مشخص و واضح نیست. همچنین دقت کنید به آیات پراکنده #سوره_بقره که برخی مکی و برخی مدنی هستند. به نظر می رسد که گرد آورندگان قرآن، آیات نا مشخص و متفرقه را در یکجا و در سوره بقره جمع کرده اند و آن را تبديل به يك سوره كرده و بدليل بزرگى نام آنرا بقره نهاده اند زيرا اعراب هر چيز بزرگى را به گاو تشبيه ميكردند.
در مقاله اى كه بزودى خدمتتان ارائه خواهم داد، به #كتاب_فرقان خواهم پرداخت و اينكه اين كتاب چه هست و اكنون در كجا استفاده ميشود.

پايان ....
‏https://t.me/naghde_eslamm/33824