Forwarded from پاسخ به اسلامگرایان
💥پاسخ به ادعای اعجاز علمی قرآن در مورد نور ماه (بخش اول)
#متن_ادعا:
قرآن برای نور خورشید و ماه #تفاوت قائل است و با الفاظ متفاوتی از آنها یاد می‌کند:
وجَعلَ الْقمَرَ فيهِنَّ نُوراً وجَعلَ الشَّمْسَ سِراجاً (نوح/16)
وميان آنها ماه را نورى و خورشيد را چراغى قرار داده است.
🔚خورشید #سراج است،ماه فقط نور
🖋"سراج" به معنى چراغ است كه نور از درون خودش سرچشمه مى‌گيرد،برخلاف ماه كه نورش از پرتو خورشيد است
هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياء والْقَمَرَ نُوراً...(یونس/5)
اوست كه خورشيد را درخشنده و ماه را تابان قرار داد
#ضیاء یعنی نوري که از ذاتِ چیزي باشد،اما #نور یعني آنچه از چیز دیگري اکتساب شده باشد؛
#پاسخ_به_ادعا:
➖اولاً اگر به کار بردن کلمه ی «نور» برای ماه٬ به معنای عاریتی بودن درخشش ماه باشد٬ پس الله که در آیه ی ۳۵ سوره ی نور خود را «نور آسمان ها و زمین» معرفی می کند ( اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ) الزاماً طبق برداشت نویسنده ی معجزه تراش٬این نور را از منبع دیگری غیر از خودش دریافت می کند!!
➖ثانیاً در آیات ۴۵ و ۴۶ سوره ی احزاب٬ کلمات سراج و منیر همزمان برای یک شی واحد به کار رفته است! فلذا اصل مناقشه ی نویسنده ی معجزه تراش بر سر کلمات «منیر و سراج» منتفی می شود؛ اگر منیر به معنای «عاریتی بودن نور» است و سراج٬ «ذاتی بودن نور» را می رساند٬ چطور این دو کلمه همزمان برای یک شی واحد به کار رفته است:
◾️سوره الأحزاب - آیات ۴۵ و ۴۶:
﴿يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا﴾
﴿وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ #سراجا_منیرا﴾
#ترجمه: اى پيامبر، ما تو را فرستاديم تا شاهد و مژده‌دهنده و بيم‌دهنده باشى.و مردم را به فرمان خدا به سوى او بخوانى، و «چراغى تابناك» باشى.
➖ثالثاً در برخی ادعیه و نیز تفسیر منسوب به امام حسن عسکری هم کلمه ی #منیر برای خورشید به کار رفته است! بنابراین طبق نظر نویسنده ی معجزه تراش٬ امام معصوم مرتکب خطای علمی شده است! چون #منیر دلالت بر عاریتی بودن نور می کند!
◾️يَا مَنْ أَنَارَ الْقَمَرَ الْمُنِيرَ فِي سَوَادِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ بِلُطْفِهِ، يَا مَنْ أَنَارَ الشَّمْسَ الْمُنِيرَةَ
#ترجمه: اى كسى كه ماه را در شب ظلمت، به لطف خود نورانى كرده، اى كسى كه خورشيد را نورانى كرده
#منبع: زاد المعاد ـ مفتاح الجنان ( العلامة المجلسي ) - ج۱ - ص۵۲۵
◾️ثم في السماوات من #الشمس_المنيرة في نهاركم
#منبع: تفسير الإمام العسكري - ج۱ - ص۵۷۵
#ادامه_دارد
🚫 @ANSWER_ISLAMISM
#متن_ادعا:
قرآن برای نور خورشید و ماه #تفاوت قائل است و با الفاظ متفاوتی از آنها یاد می‌کند:
وجَعلَ الْقمَرَ فيهِنَّ نُوراً وجَعلَ الشَّمْسَ سِراجاً (نوح/16)
وميان آنها ماه را نورى و خورشيد را چراغى قرار داده است.
🔚خورشید #سراج است،ماه فقط نور
🖋"سراج" به معنى چراغ است كه نور از درون خودش سرچشمه مى‌گيرد،برخلاف ماه كه نورش از پرتو خورشيد است
هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياء والْقَمَرَ نُوراً...(یونس/5)
اوست كه خورشيد را درخشنده و ماه را تابان قرار داد
#ضیاء یعنی نوري که از ذاتِ چیزي باشد،اما #نور یعني آنچه از چیز دیگري اکتساب شده باشد؛
#پاسخ_به_ادعا:
➖اولاً اگر به کار بردن کلمه ی «نور» برای ماه٬ به معنای عاریتی بودن درخشش ماه باشد٬ پس الله که در آیه ی ۳۵ سوره ی نور خود را «نور آسمان ها و زمین» معرفی می کند ( اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ) الزاماً طبق برداشت نویسنده ی معجزه تراش٬این نور را از منبع دیگری غیر از خودش دریافت می کند!!
➖ثانیاً در آیات ۴۵ و ۴۶ سوره ی احزاب٬ کلمات سراج و منیر همزمان برای یک شی واحد به کار رفته است! فلذا اصل مناقشه ی نویسنده ی معجزه تراش بر سر کلمات «منیر و سراج» منتفی می شود؛ اگر منیر به معنای «عاریتی بودن نور» است و سراج٬ «ذاتی بودن نور» را می رساند٬ چطور این دو کلمه همزمان برای یک شی واحد به کار رفته است:
◾️سوره الأحزاب - آیات ۴۵ و ۴۶:
﴿يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا﴾
﴿وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ #سراجا_منیرا﴾
#ترجمه: اى پيامبر، ما تو را فرستاديم تا شاهد و مژده‌دهنده و بيم‌دهنده باشى.و مردم را به فرمان خدا به سوى او بخوانى، و «چراغى تابناك» باشى.
➖ثالثاً در برخی ادعیه و نیز تفسیر منسوب به امام حسن عسکری هم کلمه ی #منیر برای خورشید به کار رفته است! بنابراین طبق نظر نویسنده ی معجزه تراش٬ امام معصوم مرتکب خطای علمی شده است! چون #منیر دلالت بر عاریتی بودن نور می کند!
◾️يَا مَنْ أَنَارَ الْقَمَرَ الْمُنِيرَ فِي سَوَادِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ بِلُطْفِهِ، يَا مَنْ أَنَارَ الشَّمْسَ الْمُنِيرَةَ
#ترجمه: اى كسى كه ماه را در شب ظلمت، به لطف خود نورانى كرده، اى كسى كه خورشيد را نورانى كرده
#منبع: زاد المعاد ـ مفتاح الجنان ( العلامة المجلسي ) - ج۱ - ص۵۲۵
◾️ثم في السماوات من #الشمس_المنيرة في نهاركم
#منبع: تفسير الإمام العسكري - ج۱ - ص۵۷۵
#ادامه_دارد
🚫 @ANSWER_ISLAMISM
Forwarded from پاسخ به اسلامگرایان
💥پاسخ به ادعای اعجاز علمی قرآن در مورد نور ماه (بخش اول)
#متن_ادعا:
قرآن برای نور خورشید و ماه #تفاوت قائل است و با الفاظ متفاوتی از آنها یاد می‌کند:
وجَعلَ الْقمَرَ فيهِنَّ نُوراً وجَعلَ الشَّمْسَ سِراجاً (نوح/16)
وميان آنها ماه را نورى و خورشيد را چراغى قرار داده است.
🔚خورشید #سراج است،ماه فقط نور
🖋"سراج" به معنى چراغ است كه نور از درون خودش سرچشمه مى‌گيرد،برخلاف ماه كه نورش از پرتو خورشيد است
هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياء والْقَمَرَ نُوراً...(یونس/5)
اوست كه خورشيد را درخشنده و ماه را تابان قرار داد
#ضیاء یعنی نوري که از ذاتِ چیزي باشد،اما #نور یعني آنچه از چیز دیگري اکتساب شده باشد؛
#پاسخ_به_ادعا:
➖اولاً اگر به کار بردن کلمه ی «نور» برای ماه٬ به معنای عاریتی بودن درخشش ماه باشد٬ پس الله که در آیه ی ۳۵ سوره ی نور خود را «نور آسمان ها و زمین» معرفی می کند ( اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ) الزاماً طبق برداشت نویسنده ی معجزه تراش٬این نور را از منبع دیگری غیر از خودش دریافت می کند!!
➖ثانیاً در آیات ۴۵ و ۴۶ سوره ی احزاب٬ کلمات سراج و منیر همزمان برای یک شی واحد به کار رفته است! فلذا اصل مناقشه ی نویسنده ی معجزه تراش بر سر کلمات «منیر و سراج» منتفی می شود؛ اگر منیر به معنای «عاریتی بودن نور» است و سراج٬ «ذاتی بودن نور» را می رساند٬ چطور این دو کلمه همزمان برای یک شی واحد به کار رفته است:
◾️سوره الأحزاب - آیات ۴۵ و ۴۶:
﴿يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا﴾
﴿وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ #سراجا_منیرا﴾
#ترجمه: اى پيامبر، ما تو را فرستاديم تا شاهد و مژده‌دهنده و بيم‌دهنده باشى.و مردم را به فرمان خدا به سوى او بخوانى، و «چراغى تابناك» باشى.
➖ثالثاً در برخی ادعیه و نیز تفسیر منسوب به امام حسن عسکری هم کلمه ی #منیر برای خورشید به کار رفته است! بنابراین طبق نظر نویسنده ی معجزه تراش٬ امام معصوم مرتکب خطای علمی شده است! چون #منیر که دلالت بر عاریتی بودن نور می کند برای خورشید به کار رفته است!
◾️يَا مَنْ أَنَارَ الْقَمَرَ الْمُنِيرَ فِي سَوَادِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ بِلُطْفِهِ، يَا مَنْ أَنَارَ #الشمس_المنیرة
#ترجمه: اى كسى كه ماه را در شب ظلمت، به لطف خود نورانى كرده، اى كسى كه خورشيد را نورانى كرده
#منبع: زاد المعاد ـ مفتاح الجنان ( العلامة المجلسي ) - ج۱ - ص۵۲۵
◾️ثم في السماوات من #الشمس_المنيرة في نهاركم
#منبع: تفسير الإمام العسكري - ج۱ - ص۵۷۵
#ادامه_دارد
🚫 @ANSWER_ISLAMISM
#متن_ادعا:
قرآن برای نور خورشید و ماه #تفاوت قائل است و با الفاظ متفاوتی از آنها یاد می‌کند:
وجَعلَ الْقمَرَ فيهِنَّ نُوراً وجَعلَ الشَّمْسَ سِراجاً (نوح/16)
وميان آنها ماه را نورى و خورشيد را چراغى قرار داده است.
🔚خورشید #سراج است،ماه فقط نور
🖋"سراج" به معنى چراغ است كه نور از درون خودش سرچشمه مى‌گيرد،برخلاف ماه كه نورش از پرتو خورشيد است
هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياء والْقَمَرَ نُوراً...(یونس/5)
اوست كه خورشيد را درخشنده و ماه را تابان قرار داد
#ضیاء یعنی نوري که از ذاتِ چیزي باشد،اما #نور یعني آنچه از چیز دیگري اکتساب شده باشد؛
#پاسخ_به_ادعا:
➖اولاً اگر به کار بردن کلمه ی «نور» برای ماه٬ به معنای عاریتی بودن درخشش ماه باشد٬ پس الله که در آیه ی ۳۵ سوره ی نور خود را «نور آسمان ها و زمین» معرفی می کند ( اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ) الزاماً طبق برداشت نویسنده ی معجزه تراش٬این نور را از منبع دیگری غیر از خودش دریافت می کند!!
➖ثانیاً در آیات ۴۵ و ۴۶ سوره ی احزاب٬ کلمات سراج و منیر همزمان برای یک شی واحد به کار رفته است! فلذا اصل مناقشه ی نویسنده ی معجزه تراش بر سر کلمات «منیر و سراج» منتفی می شود؛ اگر منیر به معنای «عاریتی بودن نور» است و سراج٬ «ذاتی بودن نور» را می رساند٬ چطور این دو کلمه همزمان برای یک شی واحد به کار رفته است:
◾️سوره الأحزاب - آیات ۴۵ و ۴۶:
﴿يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا﴾
﴿وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ #سراجا_منیرا﴾
#ترجمه: اى پيامبر، ما تو را فرستاديم تا شاهد و مژده‌دهنده و بيم‌دهنده باشى.و مردم را به فرمان خدا به سوى او بخوانى، و «چراغى تابناك» باشى.
➖ثالثاً در برخی ادعیه و نیز تفسیر منسوب به امام حسن عسکری هم کلمه ی #منیر برای خورشید به کار رفته است! بنابراین طبق نظر نویسنده ی معجزه تراش٬ امام معصوم مرتکب خطای علمی شده است! چون #منیر که دلالت بر عاریتی بودن نور می کند برای خورشید به کار رفته است!
◾️يَا مَنْ أَنَارَ الْقَمَرَ الْمُنِيرَ فِي سَوَادِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ بِلُطْفِهِ، يَا مَنْ أَنَارَ #الشمس_المنیرة
#ترجمه: اى كسى كه ماه را در شب ظلمت، به لطف خود نورانى كرده، اى كسى كه خورشيد را نورانى كرده
#منبع: زاد المعاد ـ مفتاح الجنان ( العلامة المجلسي ) - ج۱ - ص۵۲۵
◾️ثم في السماوات من #الشمس_المنيرة في نهاركم
#منبع: تفسير الإمام العسكري - ج۱ - ص۵۷۵
#ادامه_دارد
🚫 @ANSWER_ISLAMISM
Forwarded from پاسخ به اسلامگرایان
💥پاسخ به دروغ پردازی مجدد اسلامگرایان در باب اشاره ی قرآن به عاریتی بودن نور ماه
#بخش_دوم
❸کانال اسلامگرا می گوید: شما شیادان مزدور وقتی اشکال گرفتید که «اگر کلمات نور و منیر فقط برای جسمی به کار می روند که از خودش نوری ندارد٬ پس چرا در برخی روایات و ادعیه این کلمات برای خورشید به کار رفته است؟» به شما بیسوادها پاسخ دادیم که «کلمه ی نور و منیر هم بر نور ذاتی اطلاق می شود و هم بر نور عرضی» اما چون دستتان رو شد دیگر هیچ اشاره ای به این موضوع و نقد مضحکتان نکردید!
#پاسخ:
نقد ما بر اساس پیش فرض غلط شما و اصرارتان بر تخصیص کلمات «نور و منیر» بر نور اکتسابی و «ضیاء» بر نور ذاتی مطرح شد! این عین متن مندرج در پست کانال است:
[در برخی ادعیه و نیز تفسیر منسوب به امام حسن عسکری هم کلمه ی #منیر برای خورشید به کار رفته است! بنابراین طبق نظر نویسنده ی معجزه تراش٬ امام معصوم مرتکب خطای علمی شده است! چون #منیر که دلالت بر عاریتی بودن نور می کند برای خورشید به کار رفته است!]
اما وقتی خودتان بر اشتباه خود اقرار کردید که «کلمه ی نور٬ منحصر به نور های غیر ذاتی نیست» ما نیز از پرداختن مجدد به آن صرف نظر کردیم.
❹کانال اسلامگرا در مورد آیه ۵ یونس ( هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياء والْقَمَرَ نُوراً...#ترجمه: اوست كه خورشيد را درخشنده و ماه را تابان قرار داد ) می گوید: در این آیه شریفه، #ضیاء منحصرا صفت #شمس قرار گرفته است و #نورا هم منحصرا صفت #قمر ( دقت کنید) اما در هیچ کدام از اشعار دوران جاهلیت که شما در مقاله تان ذکر کرده اید این قرینه در کلام و تفاوت در بکار بردن واژگان در قالب یک جمله بکار نرفته است.
#پاسخ:
ذکر آن اشعار دوره ی جاهلیت برای تذکر این نکته بود که به کار بردن کلمه ی «ضیاء برای خورشید» و «نور برای ماه» پیش از پیامبر اسلام هم رایج بوده است و طبق تعریف متکلمان اسلام از معجزه٬ (معجزه کاری است بر خلاف قوانین عادی، که مدعی نبوت دست به آن می زند و مردم را برای مقابله دعوت می نماید، و مردم نیز از مقابله با آن ناتوان بوده و سرانجام کار خارق العاده ی او با ادعاهای او موافق باشد. «#منبع: مدخل مسائل جدید در علم کلام-تالیف آیت الله جعفر سبحانی-صفحه ۲۳۷» ) مردم باید از مقابله با آن ناتوان باشند! نه اینکه مردم خودشان پیش از نبی به آن رسیده باشند! بنابراین اساساً نمی توان آیه ی مذکور را معجزه قلمداد کرد.
مضافاً دلیلِ به کار رفتن همزمان «ضیاء برای خورشید» و «نور برای ماه»٬ واضحاً می تواند شدیدتر بودن نور خورشید نسبت به ماه باشد؛ نه لزوماً ذاتی بودن نور خورشید نسبت به ماه!
🚫 @ANSWER_ISLAMISM
#بخش_دوم
❸کانال اسلامگرا می گوید: شما شیادان مزدور وقتی اشکال گرفتید که «اگر کلمات نور و منیر فقط برای جسمی به کار می روند که از خودش نوری ندارد٬ پس چرا در برخی روایات و ادعیه این کلمات برای خورشید به کار رفته است؟» به شما بیسوادها پاسخ دادیم که «کلمه ی نور و منیر هم بر نور ذاتی اطلاق می شود و هم بر نور عرضی» اما چون دستتان رو شد دیگر هیچ اشاره ای به این موضوع و نقد مضحکتان نکردید!
#پاسخ:
نقد ما بر اساس پیش فرض غلط شما و اصرارتان بر تخصیص کلمات «نور و منیر» بر نور اکتسابی و «ضیاء» بر نور ذاتی مطرح شد! این عین متن مندرج در پست کانال است:
[در برخی ادعیه و نیز تفسیر منسوب به امام حسن عسکری هم کلمه ی #منیر برای خورشید به کار رفته است! بنابراین طبق نظر نویسنده ی معجزه تراش٬ امام معصوم مرتکب خطای علمی شده است! چون #منیر که دلالت بر عاریتی بودن نور می کند برای خورشید به کار رفته است!]
اما وقتی خودتان بر اشتباه خود اقرار کردید که «کلمه ی نور٬ منحصر به نور های غیر ذاتی نیست» ما نیز از پرداختن مجدد به آن صرف نظر کردیم.
❹کانال اسلامگرا در مورد آیه ۵ یونس ( هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياء والْقَمَرَ نُوراً...#ترجمه: اوست كه خورشيد را درخشنده و ماه را تابان قرار داد ) می گوید: در این آیه شریفه، #ضیاء منحصرا صفت #شمس قرار گرفته است و #نورا هم منحصرا صفت #قمر ( دقت کنید) اما در هیچ کدام از اشعار دوران جاهلیت که شما در مقاله تان ذکر کرده اید این قرینه در کلام و تفاوت در بکار بردن واژگان در قالب یک جمله بکار نرفته است.
#پاسخ:
ذکر آن اشعار دوره ی جاهلیت برای تذکر این نکته بود که به کار بردن کلمه ی «ضیاء برای خورشید» و «نور برای ماه» پیش از پیامبر اسلام هم رایج بوده است و طبق تعریف متکلمان اسلام از معجزه٬ (معجزه کاری است بر خلاف قوانین عادی، که مدعی نبوت دست به آن می زند و مردم را برای مقابله دعوت می نماید، و مردم نیز از مقابله با آن ناتوان بوده و سرانجام کار خارق العاده ی او با ادعاهای او موافق باشد. «#منبع: مدخل مسائل جدید در علم کلام-تالیف آیت الله جعفر سبحانی-صفحه ۲۳۷» ) مردم باید از مقابله با آن ناتوان باشند! نه اینکه مردم خودشان پیش از نبی به آن رسیده باشند! بنابراین اساساً نمی توان آیه ی مذکور را معجزه قلمداد کرد.
مضافاً دلیلِ به کار رفتن همزمان «ضیاء برای خورشید» و «نور برای ماه»٬ واضحاً می تواند شدیدتر بودن نور خورشید نسبت به ماه باشد؛ نه لزوماً ذاتی بودن نور خورشید نسبت به ماه!
🚫 @ANSWER_ISLAMISM
Forwarded from پاسخ به اسلامگرایان
💥پاسخ به دروغ پردازی مجدد اسلامگرایان در باب اشاره ی قرآن به عاریتی بودن نور ماه
#بخش_دوم
❸کانال اسلامگرا می گوید: شما شیادان مزدور وقتی اشکال گرفتید که «اگر کلمات نور و منیر فقط برای جسمی به کار می روند که از خودش نوری ندارد٬ پس چرا در برخی روایات و ادعیه این کلمات برای خورشید به کار رفته است؟» به شما بیسوادها پاسخ دادیم که «کلمه ی نور و منیر هم بر نور ذاتی اطلاق می شود و هم بر نور عرضی» اما چون دستتان رو شد دیگر هیچ اشاره ای به این موضوع و نقد مضحکتان نکردید!
#پاسخ:
نقد ما بر اساس پیش فرض غلط شما و اصرارتان بر تخصیص کلمات «نور و منیر» بر نور اکتسابی و «ضیاء» بر نور ذاتی مطرح شد! این عین متن مندرج در پست کانال است:
[در برخی ادعیه و نیز تفسیر منسوب به امام حسن عسکری هم کلمه ی #منیر برای خورشید به کار رفته است! بنابراین طبق نظر نویسنده ی معجزه تراش٬ امام معصوم مرتکب خطای علمی شده است! چون #منیر که دلالت بر عاریتی بودن نور می کند برای خورشید به کار رفته است!]
اما وقتی خودتان بر اشتباه خود اقرار کردید که «کلمه ی نور٬ منحصر به نور های غیر ذاتی نیست» ما نیز از پرداختن مجدد به آن صرف نظر کردیم.
❹کانال اسلامگرا در مورد آیه ۵ یونس ( هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياء والْقَمَرَ نُوراً...#ترجمه: اوست كه خورشيد را درخشنده و ماه را تابان قرار داد ) می گوید: در این آیه شریفه، #ضیاء منحصرا صفت #شمس قرار گرفته است و #نورا هم منحصرا صفت #قمر ( دقت کنید) اما در هیچ کدام از اشعار دوران جاهلیت که شما در مقاله تان ذکر کرده اید این قرینه در کلام و تفاوت در بکار بردن واژگان در قالب یک جمله بکار نرفته است.
#پاسخ:
ذکر آن اشعار دوره ی جاهلیت برای تذکر این نکته بود که به کار بردن کلمه ی «ضیاء برای خورشید» و «نور برای ماه» پیش از پیامبر اسلام هم رایج بوده است و طبق تعریف متکلمان اسلام از معجزه٬ (معجزه کاری است بر خلاف قوانین عادی، که مدعی نبوت دست به آن می زند و مردم را برای مقابله دعوت می نماید، و مردم نیز از مقابله با آن ناتوان بوده و سرانجام کار خارق العاده ی او با ادعاهای او موافق باشد. «#منبع: مدخل مسائل جدید در علم کلام-تالیف آیت الله جعفر سبحانی-صفحه ۲۳۷» ) مردم باید از مقابله با آن ناتوان باشند! نه اینکه مردم خودشان پیش از نبی به آن رسیده باشند! بنابراین اساساً نمی توان آیه ی مذکور را معجزه قلمداد کرد.
مضافاً دلیلِ به کار رفتن همزمان «ضیاء برای خورشید» و «نور برای ماه»٬ واضحاً می تواند شدیدتر بودن نور خورشید نسبت به ماه باشد؛ نه لزوماً ذاتی بودن نور خورشید نسبت به ماه!
🚫 @ANSWER_ISLAMISM
#بخش_دوم
❸کانال اسلامگرا می گوید: شما شیادان مزدور وقتی اشکال گرفتید که «اگر کلمات نور و منیر فقط برای جسمی به کار می روند که از خودش نوری ندارد٬ پس چرا در برخی روایات و ادعیه این کلمات برای خورشید به کار رفته است؟» به شما بیسوادها پاسخ دادیم که «کلمه ی نور و منیر هم بر نور ذاتی اطلاق می شود و هم بر نور عرضی» اما چون دستتان رو شد دیگر هیچ اشاره ای به این موضوع و نقد مضحکتان نکردید!
#پاسخ:
نقد ما بر اساس پیش فرض غلط شما و اصرارتان بر تخصیص کلمات «نور و منیر» بر نور اکتسابی و «ضیاء» بر نور ذاتی مطرح شد! این عین متن مندرج در پست کانال است:
[در برخی ادعیه و نیز تفسیر منسوب به امام حسن عسکری هم کلمه ی #منیر برای خورشید به کار رفته است! بنابراین طبق نظر نویسنده ی معجزه تراش٬ امام معصوم مرتکب خطای علمی شده است! چون #منیر که دلالت بر عاریتی بودن نور می کند برای خورشید به کار رفته است!]
اما وقتی خودتان بر اشتباه خود اقرار کردید که «کلمه ی نور٬ منحصر به نور های غیر ذاتی نیست» ما نیز از پرداختن مجدد به آن صرف نظر کردیم.
❹کانال اسلامگرا در مورد آیه ۵ یونس ( هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياء والْقَمَرَ نُوراً...#ترجمه: اوست كه خورشيد را درخشنده و ماه را تابان قرار داد ) می گوید: در این آیه شریفه، #ضیاء منحصرا صفت #شمس قرار گرفته است و #نورا هم منحصرا صفت #قمر ( دقت کنید) اما در هیچ کدام از اشعار دوران جاهلیت که شما در مقاله تان ذکر کرده اید این قرینه در کلام و تفاوت در بکار بردن واژگان در قالب یک جمله بکار نرفته است.
#پاسخ:
ذکر آن اشعار دوره ی جاهلیت برای تذکر این نکته بود که به کار بردن کلمه ی «ضیاء برای خورشید» و «نور برای ماه» پیش از پیامبر اسلام هم رایج بوده است و طبق تعریف متکلمان اسلام از معجزه٬ (معجزه کاری است بر خلاف قوانین عادی، که مدعی نبوت دست به آن می زند و مردم را برای مقابله دعوت می نماید، و مردم نیز از مقابله با آن ناتوان بوده و سرانجام کار خارق العاده ی او با ادعاهای او موافق باشد. «#منبع: مدخل مسائل جدید در علم کلام-تالیف آیت الله جعفر سبحانی-صفحه ۲۳۷» ) مردم باید از مقابله با آن ناتوان باشند! نه اینکه مردم خودشان پیش از نبی به آن رسیده باشند! بنابراین اساساً نمی توان آیه ی مذکور را معجزه قلمداد کرد.
مضافاً دلیلِ به کار رفتن همزمان «ضیاء برای خورشید» و «نور برای ماه»٬ واضحاً می تواند شدیدتر بودن نور خورشید نسبت به ماه باشد؛ نه لزوماً ذاتی بودن نور خورشید نسبت به ماه!
🚫 @ANSWER_ISLAMISM