‌ 💥 بررسی تعدادى از نواقص قرآن به زبان ساده
#قسمت_اول

در مورد #قرآن و اینکه آیا کتابی بی نقص هست باید مسلمانان ابتدا مشخص کنند که اساسا نقیصه را در چه چیزی میدانند و فی المثل یک آرایه یا گزاره ی ادبی چه مشخصه هایی باید داشته باشد یا نباید داشته باشد تا آنرا ناقص بنامند؟!
آیا این حقیقت که قرآن برخلاف ادعای خویش و مسلمانان، #فاقد_فصاحت لازم است، به معنای نقص نیست؟!
آيا مسلمانان تاكنون به يك غير مسلمان كه به ادبيات عرب تسلط دارد اجازه تحقيق در اين زمينه را داده اند؟!
در اين نوشته بنا دارم تعدادى از نواقص ادبى موجود در كتاب را قرآن را بطور ساده و خلاصه خدمت شما ارائه كنم:
۱) عدم بکار گیری یک لغت صریح در جایی که باید صریح، صحیح و فصیح سخن بگوید و به جای آن استفاده ی بی دلیل از لغاتی که معانی متعدد و متفاوتی دارند.
۲) عدم بکارگیری ضمائر و مصادر معین و ضرور در جایی که لازم است و در نتیجه مبهم شدن مفهوم تعداد زيادى از آیات.
۳) گزیده گویی و خلاصه کردن بیش از اندازه و حتی از قلم انداختن برخی مسائل مهم در موضوعاتی که اتفاقا نیازمند شکافتن بحث است و تبیین و تشریح کامل یا حداقل کافی آنها لازم و ضروری میباشد.
همچون عدم ورود قرآن به مبحث #خلافت_مسلمین بعد از وفات پیامبر اسلام و درنتیجه بلاتکلیفی جامعه ی اسلامی،
عدم تعیین حکم مجازات مرتد و زنادقه،
عدم دستور و یا حداقل توصیه به مسلمین به جهت گردآوری آیات پراکنده ی قرآن و تجمیع و کتابت آن تحت قالب یک کتاب واحد در زمان حیات پیامبر اسلام و ...
که همه ی اینها موضوعاتی بس اساسی و ضروری بوده اند که یا در مورد آنها توضیحات بسیار اندکی داده شده و یا اصلا به بحث ورود نکرده است.
فی المثل جالب است که نام "#زید" فرزند خوانده ی پیامبر اسلام در خلال نقل ماجرای #عاشقانه و #دراماتیک او با زینب بنت جحش در قرآن آمده اما هرگز اسمی از خلیفه ی بعد از پیامبر، #ابوبكر و يا طبق ادعاى شيعيان، #علی_بن_ابیطالب و یا هر شخص دیگری مطلقا قید نشده است!

ادامه دارد ...

💥گذرى بر زندگى على بن ابيطالب، شخصيت افسانه اى شيعيان
https://t.me/naghde_eslamm/25186
#قسمت_بيست_و_پنجم

اگر با چشمان باز و دیده خردبین بدرستيها نگريسته شود و از کنار کشتار و تاراجی این چنین هراس انگیز به سادگی نگذریم و به خواندن قرآن های فارسی برگردانده شده روی آوریم در می یابیم از همان #الله نقش بسته در اندیشه اش تا پیش از دستیابی بر زورمندی چه دستورهایی دریافت میداشته و پس از زورمند شدن به چه زشتکاری های ناباور و کشتارها دست زده است.
آنگاه میتوانیم خیلی زود و روشن درستیها را دریابیم و آگاه شویم که آن الله جز #حجرالاسود، بت سنگی و سیاه ابراهيم نبوده است.
اگر دورنمایی از آن جایگاه غم انگیز ناباور را در برابر دیدگان خود بکشانیم که سنفی بدرازای جای گرفتن هفت صد تن آدم دست و پا بسته پیر و جوان امیدوار بر زنده ماندن و زندگی را همچون گوسفند در کنار هم خوابانده اند تا سر ببرند و مردی که #علی معصوم یا #امیرالمومنین، نام دارد با شمشیر دو تیغه ای بالای سرشان ایستاده است تا سر پدران را در برابر چشمان زنان و فرزندان و خواهران و مادران ببرد و سر فرزندان را در برابر دیدگان پدر و مادر و خواهر از تن جدا سازد براستی واکنش یک آدم خرد پیشه چه خواهد بود؟
آیا باورپذیر است و در خرد مى گنجد که آفریننده دادگر و مهرورز در باره آفریدگان خود این چنین فرمان بیداد گری بدهد و بیداد گران را نیز بی گناه بداند؟(رج: سوره پنجاه و نهم آیه های ۲ تا ٦ کشتار و تاراج و بریدن درختان خرمای #بنی_النضیر که سر جنگ نداشتند)
پس از خواندن بن مایه ها که همگی از دفترهای دینی #شیعه و #سنی و قرآن برداشت گردیده بی گمان گواهی خواهید داد که بدور از فرمان دادار داد کر شوربختانه چنین رویداد های ناباور و غم انگیز در آیین اسلام ناب محمدی در زیر نام الله فراوان بچشم میخورد که گواه راستين آنها همان قرآن ره آورد محمد است
به نوشته و باور تاریخ نویسان در هیچ آیین و دین به اندازه #خلافت و #امامت در اسلام خونریزی نشده است
در #كتاب_خاندان_نوبختى صفحات ٥٣ و ٥٤ آمده است كه:
بزرگترين اختلافى كه در اسلام بين مسلمين بر سر مسائل دينى بروز كرده است مسئله امامت يعنى جانشينى محمد است چرا كه به اندازه اى كه مسلمين در اين خصوص با زبان و قلم و شمشير با يكديگر مناظره و مجادله و كشمكش كرده و جد و جهد و حرارت به خرج داده اند در هيچك از موارد ديگر از ايشان تا اين حد اختلاف و نزاع ديده نشده است
#محمد_بن_عبدالكريم_شهرستانى در كتاب الملل و النحل ميگويد:
و بزرگترين خلافها ميانه امت خلاف در امامت است زيرا كه كشيده نشد هيچ شمشيرى در اسلام بر قاعده دينى مانند كشيدن شمشير بر قضيه امامت در هر زمانى.
#منبع: ترجمه كتاب الملل و النحل محمد بن عبدالكريم شهرستانى جلد اول صفحه ٣٧ ، چاپ سال ١٣٦٢ ، مترجم مصطفى خالقداد هاشمى با مقدمه و حواشى سيد محمدرضا جلالى نائينى

#متن_عربى: وأعظم خلاف بين الأمة خلاف الإمامة، إذ ما سل سيف في الإسلام على قاعدة دينية مثل ما سل على الإمامة في كل زمان.

#منبع: الملل و النحل محمد بن عبدالكريم الشهرستاني، دارالكتب العلميه بيروت، الجزء الاول، صفحه ١٣، المقدمة الرابعه في بيان أول شبهه في الملة الإسلامية، الخلاف الخامس

ادامه دارد .....

💥 سياست، كفايت و درايت، تمام چيزى كه امام على نداشت

#قسمت_دوم

تمام تلاش #على نيز در اين مدت اين بود كه به حلقه قدرت نزديك باشد و بتواند به ملك و مقامى برسد،
قدم اول او در اين راه شايد برداشتن مانع اصلى اين دورى از حلقه قدرت بود و آن هم كسى نبود جز #فاطمه_زهراء، همسر جوانش، كه به دليل اختلاف و درگيرى اش با #ابوبكر بر سر #باغ_فدك(باغى كه محمد از يهوديان به زور گرفته بود) باعث كدورت بين خانواده اش و خليفه اول و #جانشين_محمد يعنى ابوبكر شده بود.
#على هيچگاه و در هيچ جائى از تاريخ نه نامى ازين باغ آورده و نه حتى كوچكترين دفاعى از فاطمه در اينمورد كرده است و در ميان قائله فاطمه و ابوبكر، همسرش را تنها گذاشت، زيرا تنها ثمره اختلاف فاطمه و ابوبكر،
كوتاه شدن دست على از حلقه قدرت بود و او براى برداشتن اين مانع بايد #فاطمه را از ميان برميداشت.
شايد ابهامات فراوان در مورد چگونگى مرگ فاطمه و دفن پنهانى و شبانه وى توسط على، دليلى جز #قتل_فاطمه_بدست_على نداشته باشد.
پس از #قتل_عمر توسط يك برده ايرانى، و در شورائى كه متشكل از كانديداهاى خلافت گرد آمده بودند، از #على سئوال پرسيده شد كه آيا اگر خليفه شويد بر سنت محمد و راه و روش خلفاى قبل از خودت عمل خواهى كرد؟
كه اينبار نيز او با بى سياستى تمام اين موضوع را نفى كرد و بازهم دستش از خلافت كوتاه ماند
درصورتى كه طبق ادعاى #آخوندها، على ميتوانست با دروغ گفتن(تقيه) بر كرسى خلافت نشسته و به آرزوى ديرينه اش برسد.
البته در برخى منابع تاريخى از فريب على توسط #عمرو_عاص نوشته اند كه در مجالى ديگر به آن خواهم پرداخت.
اما تا اينجا به #دو_موضوع مهم پى برديم:
١) دروغ روحانيون شيعه در مورد #تقيه!
زيرا طبق ادعاى روحانيون شيعه،
#على بايد در اينجا تقيه ميكرد و براى صلاح مسلمانان(از ديد آخوندها) و جلوگيرى از #خلافت_عثمان كه بعدها باعث مشكلات زيادى شد، به سئوال در مورد راه و روش خلفاى ماقبلش بله ميگفت، اما وى اينكار را نكرد.

ادامه دارد .....

https://t.me/naghde_eslamm/28224

💥 سياست، كفايت و درايت، تمام چيزى كه امام على نداشت

#قسمت_سوم(آخر)


٢) #عدم_سياست و #درايت على!

يك سياستمدار زيرك و با درايت در اين شرايط با هوشيارى، قدرت را تصاحب ميكند و پس از به قدرت رسيدن راه و روش خودش را ميرود خصوصا اينكه #تشيع معتقد است كه خلفاى قبل از على راه انحراف پيش گرفته و خلافت را از خاندان على غصب كرده بودند،
خوب اين بهترين فرصت براى او بود كه بتواند قدرت را پس بگيرد اما ..
حال برگرديم به زمانى كه #على بعنوان خليفه چهارم و پس از كودتايى خونين(قتل عثمان توسط ياران على) بر كرسى خلافت تكيه زد.
از جمله اقدامات او كه اثبات ميكند على بن ابيطالب درايت كافى و #لياقت_خليفه_بودن را نداشت ميتوان به موارد بسيارى اشاره كرد كه در اينجا به چند مورد مختصر كفايت ميكنم.
#الف) بى اعتنائى به صحابه بسيار معتبر و از ياران وفادار محمد مانند #طلحه و #زبير و آزرده خاطر كردن آنها، كه بعدها با همدستى اين دو و عايشه همسر دردانه محمد، جنگ جمل به راه افتاد و عده اى از مسلمانان جانشان را از دست دادند
و در واقع على براى اولين بار جنگ بين مسلمانان را راه انداخته و آنان را به جان هم انداخت.
#ب) دفاع بيش از حد از قاتلان خليفه سوم و مجازات نكردن آنها و عدم اجراى عدالت كه باعث ايجاد تفرقه بين طرفداران عايشه(ام المومنين) و خودش شد.
#ج) به كار گماشتن آدمهاى بى لياقتى كه تنها بدليل خشك مذهبى بودن مورد علاقه او بودند، مانند #ابوموسى_اشعرى كه اتفاقا بعدها هم از فرمان على سرپيچى كرد و هم در حكميت عامل اصلى سرنگونى #خلافت_لرزان_على شد.
#د) آغاز ٤ جنگ در كمتر از ٤ سال بين مسلمانان كه اولين جنگ ها بين مسلمانان در تاريخ اسلام ميباشد و ايجاد تفرقه بين آنها براى هميشه.(هنوز هم اين تفرقه و برادر كشى ادامه دارد)
#ذ) عدم اعتنا به راى مردم و يكدندگى كه باعث تن دادن به حكميت با #معاويه و از دست دادن خلافت نيم بند و لرزان خود شد.
البته شايد اگر على خليفه ميماند حالا نامى از دين اسلام وجود نداشت و ميليونها انسانى كه توسط مسلمانان كشته شده اند، كشته نمى شدند و ما ايرانيها نيز بواسطه وجود #آخوندهاى_زالوصفت_فرقه_شيعه اين همه خفت و خوارى نمى كشيديم و فرهنگمان اينقدر دستخوش خرافات و مرده پرستى نميشد.
من در اين متن بطور خلاصه مهمترين موارد را خدمت شما ارائه كردم و همين موارد كافى است كه بدانيم على بن ابيطالب، شخصى كه از آخوندهاى فرقه تشيع از او يك خداى ديگر در كنار #الله ساخته و در موردش افسانه سراييهاى زيادى كرده اند،
يك انسان بدون كفايت و درايت سياسى بود كه لياقت رهبرى و هدايت جامعه را نداشته و تنها ثمره اش براى اسلام و مسلمانان، تفرقه و دشمنى بين مسلمانان، و بوجود آمده مذهبى شد كه برخلاف تمامى آموزه هاى اسلامى، هم براى الله شريك قائل بوده و هم بت پرستى را رواج داده است.

پايان ....

https://t.me/naghde_eslamm/28224

▪️ تاريخ شكل گيرى قرآن در تصاد با تعريف معجزه است.

#قسمت_نهم

«عمربن شبه» که در ۸۷۷ میلادی درگذشت در کتاب خود «مدینه»، به بررسی آیات و احادیث پرداخته و تضادهای آنها را نشان می دهد. در حقیقت یک بلبشوی بزرگ و سردرگمی عظیم وجود دارد و اعراب در پی ساماندهی خود در برابر اقوام دیگر هستند و پایداری نظام خلیفه گری و اسارت دیگران را مشروط به تنظیم قوانین خود می دانند.
ولی به گفته «عمربن شبه» کار ها بصورت سامانیافته صورت نمی گیرد زیرا زیدبن ثابت از جانب عثمان موظف به تنظیم بوده، ولی عثمان خود نیز مداخله نموده و اقدام به تنظیم آیات می کرده است؛
افزون برآن، زیدبن ثابت، از جانب افراد دیگر نیز ماموریت داشته است. «عمربن شبه» از آنجا که از مصحف های دیگر مطلع بوده، یک فصل کتابش را به «طولانی بودن» نسخه عثمانی و جمع آوری آن توسط عثمان، اختصاص می دهد.(منشاهای قرآن، برگ ۸۳). به بیان دیگر در نوشته «عمربن شبه» در قرن هشتم، ۱۵۰ سال پس از مرگ محمد، به ما اطلاع داده می شود که الگوی های متفاوت در تنظیم «قرآن» مطرح بوده است،
زبان نوشته ها و صفحات معلوم نیست، تعداد برگه ها مشخص نیست، ابعاد مصحف نقلی و شفاهی روشن نیست و هر کاتب بنا بر سلیقه و اولویت خود و زمان خود، طرح خویش را پیروی می کرده است.
این شواهد نشان می دهند که تلاشهای گوناگونی در جریان بود تا نسخه یا مصحف یگانه و قابل قبولی تنظیم شود.
پیرامون این رویداد مصحف نویسی، اختلافات بسیار مهمی وجود داشت و بنابر نظر برخی مورخان کسانی که عثمان را به قتل رساندند به او انتقاد داشتند که چرا عثمان نسخه های دیگر قرآن را سوزاند.
آنها به گفته طبری اعلام می کردند:«قرآن در چندین کتاب بود و تو همه را به یک کتاب تقلیل دادی.».(طبری چاپ بیروت).
گفته می شود که در #خلافت_معاویه (۶۸۰/۶۶۱ میلادی)، «مروان» حاکم مدینه، از خویشان و کاتب عثمان خلیفه سوم، نسخه های «#حفصه» را نابود می کند.(دوپرمار، «منشاهای قرآن»، برگ ۸۳).
باید افزود که «#حجاج» حاکم بغداد در زمان خلافت عبدوالمالک بن مروان (۷۰۵/۶۸۵ میلادی)، اسناد دیگری از قران را نابود کرد و هدف او از بین بردن هرگونه اختلاف در برگ های مصحف بود.
در اخبار «عبدالله ابن مسعود» که از اصحاب پیامبر بوده و در زمان عثمان می زیسته است، آمده که برخی نسخه ها فاقد سوره فاتحه بودند. ابن مسعود خود نیز دارای مصحف بوده که زیر فشار عثمان مصحف او حذف می شود.

ادامه دارد ...

https://t.me/naghde_eslamm/32074

💥 سياست، كفايت و درايت، تمام چيزى كه امام على نداشت

#قسمت_دوم

تمام تلاش #على نيز در اين مدت اين بود كه به حلقه قدرت نزديك باشد و بتواند به ملك و مقامى برسد،
قدم اول او در اين راه شايد برداشتن مانع اصلى اين دورى از حلقه قدرت بود و آن هم كسى نبود جز #فاطمه_زهراء، همسر جوانش، كه به دليل اختلاف و درگيرى اش با #ابوبكر بر سر #باغ_فدك(باغى كه محمد از يهوديان به زور گرفته بود) باعث كدورت بين خانواده اش و خليفه اول و #جانشين_محمد يعنى ابوبكر شده بود.
#على هيچگاه و در هيچ جائى از تاريخ نه نامى ازين باغ آورده و نه حتى كوچكترين دفاعى از فاطمه در اينمورد كرده است و در ميان قائله فاطمه و ابوبكر، همسرش را تنها گذاشت، زيرا تنها ثمره اختلاف فاطمه و ابوبكر،
كوتاه شدن دست على از حلقه قدرت بود و او براى برداشتن اين مانع بايد #فاطمه را از ميان برميداشت.
شايد ابهامات فراوان در مورد چگونگى مرگ فاطمه و دفن پنهانى و شبانه وى توسط على، دليلى جز #قتل_فاطمه_بدست_على نداشته باشد.
پس از #قتل_عمر توسط يك برده ايرانى، و در شورائى كه متشكل از كانديداهاى خلافت گرد آمده بودند، از #على سئوال پرسيده شد كه آيا اگر خليفه شويد بر سنت محمد و راه و روش خلفاى قبل از خودت عمل خواهى كرد؟
كه اينبار نيز او با بى سياستى تمام اين موضوع را نفى كرد و بازهم دستش از خلافت كوتاه ماند
درصورتى كه طبق ادعاى #آخوندها، على ميتوانست با دروغ گفتن(تقيه) بر كرسى خلافت نشسته و به آرزوى ديرينه اش برسد.
البته در برخى منابع تاريخى از فريب على توسط #عمرو_عاص نوشته اند كه در مجالى ديگر به آن خواهم پرداخت.
اما تا اينجا به #دو_موضوع مهم پى برديم:
١) دروغ روحانيون شيعه در مورد #تقيه!
زيرا طبق ادعاى روحانيون شيعه،
#على بايد در اينجا تقيه ميكرد و براى صلاح مسلمانان(از ديد آخوندها) و جلوگيرى از #خلافت_عثمان كه بعدها باعث مشكلات زيادى شد، به سئوال در مورد راه و روش خلفاى ماقبلش بله ميگفت، اما وى اينكار را نكرد.

ادامه دارد .....

https://t.me/naghde_eslamm/28224

💥 سياست، كفايت و درايت، تمام چيزى كه امام على نداشت

#قسمت_سوم(آخر)


٢) #عدم_سياست و #درايت على!

يك سياستمدار زيرك و با درايت در اين شرايط با هوشيارى، قدرت را تصاحب ميكند و پس از به قدرت رسيدن راه و روش خودش را ميرود خصوصا اينكه #تشيع معتقد است كه خلفاى قبل از على راه انحراف پيش گرفته و خلافت را از خاندان على غصب كرده بودند،
خوب اين بهترين فرصت براى او بود كه بتواند قدرت را پس بگيرد اما ..
حال برگرديم به زمانى كه #على بعنوان خليفه چهارم و پس از كودتايى خونين(قتل عثمان توسط ياران على) بر كرسى خلافت تكيه زد.
از جمله اقدامات او كه اثبات ميكند على بن ابيطالب درايت كافى و #لياقت_خليفه_بودن را نداشت ميتوان به موارد بسيارى اشاره كرد كه در اينجا به چند مورد مختصر كفايت ميكنم.
#الف) بى اعتنائى به صحابه بسيار معتبر و از ياران وفادار محمد مانند #طلحه و #زبير و آزرده خاطر كردن آنها، كه بعدها با همدستى اين دو و عايشه همسر دردانه محمد، جنگ جمل به راه افتاد و عده اى از مسلمانان جانشان را از دست دادند
و در واقع على براى اولين بار جنگ بين مسلمانان را راه انداخته و آنان را به جان هم انداخت.
#ب) دفاع بيش از حد از قاتلان خليفه سوم و مجازات نكردن آنها و عدم اجراى عدالت كه باعث ايجاد تفرقه بين طرفداران عايشه(ام المومنين) و خودش شد.
#ج) به كار گماشتن آدمهاى بى لياقتى كه تنها بدليل خشك مذهبى بودن مورد علاقه او بودند، مانند #ابوموسى_اشعرى كه اتفاقا بعدها هم از فرمان على سرپيچى كرد و هم در حكميت عامل اصلى سرنگونى #خلافت_لرزان_على شد.
#د) آغاز ٤ جنگ در كمتر از ٤ سال بين مسلمانان كه اولين جنگ ها بين مسلمانان در تاريخ اسلام ميباشد و ايجاد تفرقه بين آنها براى هميشه.(هنوز هم اين تفرقه و برادر كشى ادامه دارد)
#ذ) عدم اعتنا به راى مردم و يكدندگى كه باعث تن دادن به حكميت با #معاويه و از دست دادن خلافت نيم بند و لرزان خود شد.
البته شايد اگر على خليفه ميماند حالا نامى از دين اسلام وجود نداشت و ميليونها انسانى كه توسط مسلمانان كشته شده اند، كشته نمى شدند و ما ايرانيها نيز بواسطه وجود #آخوندهاى_زالوصفت_فرقه_شيعه اين همه خفت و خوارى نمى كشيديم و فرهنگمان اينقدر دستخوش خرافات و مرده پرستى نميشد.
من در اين متن بطور خلاصه مهمترين موارد را خدمت شما ارائه كردم و همين موارد كافى است كه بدانيم على بن ابيطالب، شخصى كه از آخوندهاى فرقه تشيع از او يك خداى ديگر در كنار #الله ساخته و در موردش افسانه سراييهاى زيادى كرده اند،
يك انسان بدون كفايت و درايت سياسى بود كه لياقت رهبرى و هدايت جامعه را نداشته و تنها ثمره اش براى اسلام و مسلمانان، تفرقه و دشمنى بين مسلمانان، و بوجود آمده مذهبى شد كه برخلاف تمامى آموزه هاى اسلامى، هم براى الله شريك قائل بوده و هم بت پرستى را رواج داده است.

پايان ....

https://t.me/naghde_eslamm/28224