خمینی کتاب "#ولایت_فقیه" خود را ده سال پیش از انقلاب نوشت ، و افکار مرتجع خود را بصورتی کاملأ آشکار در آن کتاب منعکس کرد. امّا چرا این افکار و آرزوهای وحشتناک و خطرناک خمینی از دید روشنفکران آنروز ایران پنهان ماند؟
یک دلیل آن اینست که عده ای از روشنفکران ایران بنابه خاصیت ویژه روشنفکران ما ، آن کتاب را نخوانده نقد کردند.دلیل دوّم اینکه عده دیگری از روشنفکران قبل از انقلاب ، آن کتاب را خواندند و از آن طرفداری هم کردند.
روشنفکرانی چون #عبدالکریم_سروش ، و #علی_شریعتی ، کاملأ بر خلاف #جنبش_روشنگری و خرد گرایی اروپا ، که یکی از پایه های اصلی مبارزات خود را بر مبنای تقدس زدایی و مبارزه با قدرت گیری کلیسا بنا نهاده بودند عمل کرده ، و با نگاهی عقبگرا ، از سخنان خمینی طرفداری کردند و آن را ترویج دادند.
علی شریعتی یکی از پایه گذاران اندیشه های #توتالیتر_اسلامی است .اگر میخواهید طرز فکر تروریستهای اخیر پاریس را ریشه یابی کنید ، به نوشته های علی شریعتی در کتاب "علی" او توجه فرمایید.
او مینویسد :
مسلمانهایی که خودرا لوس میکنند و میگویند اسلام دین صلح و سازش است سخت در اشتباهند, اسلام ابدأ به معنای صلح نیست ، اسلام جنگ است ."
بدانید که با بزک کردن و امروزی کردن اسلام کاری از پیش نخواهید برد ، بدانید که اسلام جنگ است ، جنگ حق بر باطل .
از زمان آدم اینطور بوده و تا انتهای تاریخ نیز همچنین خواهد بود .
هرمسلمان بخودی خود در زندگی ( نه در حالات و حوادث استثنائی) یک #پارتیزان_مسلح است. اسلام تنها مذهبی است که فقط به موعظه و پند واندرز نمی پردازد بلکه خود برای تحقق کلمه، شمشیر هم می کشد. اگر بخواهند از پیغمبر اسلام مجسمه ای بریزند باید در یک دستش کتاب باشد و در دست دیگرش شمشیر...."
نتیجه اینگونه سخنان علی شریعتی این شد که وقتی دین بعنوان وسیله رسیدن به قدرت استفاده شود ، همان اتفاقی می افتد که در رژیم جمهوری اسلامی اتفاق افتاد : نهایتأ هزاران جوان دگر اندیش سیاسی را در زندانهای جمهوری اسلامی ، در عرض یک هفته و بدستور #خمینی بقتل رسانند ، صد ها تن اشخاصی مانند #فروهر ها را سلاخی کردند ، #پوینده و #مختاری را دزدیده و آنها را خفه کردند .
این رفتار وحشیانه ، همه و همه محصول همان بذری است که علی شریعتی کاشت .
تولید گروه های خشن و #بنیاد_گرای_اسلامی و #تروریستی امروز، نظیر #حزب_الله و "#داعش" و گروه های مسلمانان تروریست اخیر در فرانسه ، و گروه های "#بوکو_حرام" و " #الشباب" و غیره ، همگی زاییده حرفهایی است که امثال علی شریعتی ها در آنروزها مطرح کردند ....

#سرزمین_جاوید
مصاحبه بهرام مشیری با آقای #پرویز_دستمالچی
سی ام ژانویه 2015
🍀 @bahrammoshri

▪️ تاريخ شكل گيرى قرآن در تضاد با تعريف معجزه است.
#قسمت_شانزدهم(آخر)

▪️اسلامگرایان مخالف پژوهش علمی
روشن است که هر نوشته ای تاریخ دارد. قرآن نیز تاریخ پرپیچ و تاب دارد و روند پیدایش و تنظیم آن بیش از دویست سال به درازا کشیده است. نقطه آغاز قرآن آسمانی نیست، بلکه زمینی است و در دل فرهنگ و دین یهود و سرزمین حجاز است. با وجود ناروشنی های تاریخی و نگارشی در آغاز و روند تنظیم قرآن، پژوهشگران متعددی بسیاری از رازهای تاریخی قرآن را آشکار نموده اند و من بنوبه خود در باره تاریخ قرآن و شکل التقاطی آن و نزدیکی ساختار آن با تورات و رابطه آن با سایر خصوصیات منطقه ای بسیار گفته ام. در این زمینه کار پژوهشی باید ادامه یابد زیرا نکات ناروشن بسیار است و متاسفانه رژیمهای کشورهای مسلمان و بنیادگرایان اسلامی در جهان تمام تلاش خود را بکار بسته تا حقایق آشکار نشود. تمامی منابع اسلامی در باره اسلام و قرآن مانند رسالات انبوه حوزه های دینی و تمامی نوشتارهای شخصیت های شیعه مانند آیت الله طباطبایی و آیت الله مطهری و #عبدالکریم_سروش و محمد مجتهد شبستری، فاقد اعتبار علمی و دانشگاهی است و کوچکترین کمکی به درک علمی قرآن و تاریخ آن نمی کنند. بررسی انتقادی و هرمنوتیکی قرآن، مستلزم خروج از دین باوری اسلامی قرآنی است.
تمامی این شخصیت ها تفسیر ویژه خود را از قرآن نموده و تلاش دارند تا تصویر «رحمانی» از قرآن ارائه نمایند. حال آنکه هدف پژوهش هرمنوتیک هرگز چنین امری نیست بلکه هدف آن، نشان دادن همه جنبه های متضاد قرآن تاریخی و رابطه این پدیده ها با سیر تاریخ است.
روش علمی در جستجوی شناخت دین و سند تاریخی آن، یعنی قرآن، است.علم تابع باور دینی و اعتقادات مذهبی افراد نیست. علم در پی حقیقت است و هرگونه تقدس گرایی را مورد انتقاد قرار می دهد. اسلامگرایان مخالف پژوهش علمی هستند زیرا از نتایج آن می هراسند. البته آنها از «لفاظی علمی» کوتاهی نمی کنند، ولی ما می دانیم که هدف انان نه حقیقت جوئی، بلکه نجات دین است. حال آنکه جامعه نیازمند روش و منطق علمی است، جامعه نیازمند روحیه دانش اندوز و روحیه انتقادی می باشد. با توجه به تقدس گرایی موجود در ذهنیت ایرانیان و با توجه به ازخودبیگانگی ایرانیان و نخبگان جامعه، لازم است تا کار علمی در انتقاد دین گسترش یابد و بطور مسلم نقد هرمنوتیک قرآن یکی از عرصه های این کار انتقادی است.
#جلال_ایجادی
جامعه شناس دانشگاه پاریس
#منابع برای این بخش:
قرآن، ترجمه حسین الهی قمشه ای، تهران
کتابهای عهد عتیق، ترجمه پیروز سیار، تهران
Alréd-Louis de Prémare, « Aux origines du Coran ». Ed : Téraèdre, 2015 paris.
Alréd-Louis de Prémare « Les Fondations de l’islam. Entre écriture et histoire », Le Seuil, 2002 ;
Philippe Haddad, « La Torah », ed : Eyrolles, 2016, paris
Catherine Salles, « L’ancien testament », éd : Belin, Paris, 1993
Heidi Toelle, « les suspendues, / Al-mu’allaqât », ed : Flammarion, 2009 paris
William Montgomery, «Watt Islam: A Short History», (۱۹۹۹)
GUIDERE, Mathieu, La Poésie arabe classique, découverte, éd. Ellipse, 2006,
Gérard Mordillat / Jérôme Prieur, « Jésus selon Mahomet », éd : Seuil/Arte, Paris 2015.
François Déroche, ouvrage collectif, « Les origines du Coran, le Coran des origines », Paris 2015.
Les personnes citées : Al-Muffadal, Amajur, Abd al-Malik ibn Quraib al-Asmai, Hammâd al-Râwiya

https://t.me/naghde_eslamm/32074